2-ы Цімафею 2 глава

Другі ліст да Цімафея
Пераклад Анатоля Клышкi → Елизаветинская на русском

Дык ты, сыне мой, узмацняйся ў ласцы, якая ў Хрысце Ісусе.

Ты убо, чадо мое, возмогай во благодати, яже о Христе Иисусе,

і тое, што ты пачаў ад мяне праз многіх сведках, — даручы гэта верным людзям, якія будуць здольны і другіх навучыць.

и яже слышал еси от мене многими свидетели, сия предаждь верным человеком, иже доволни будут и иных научити.

Цярпі ліха разам са мною як добры воін Хрыста Ісуса.

Ты убо злопостражди яко добр воин Иисус Христов.

Ніхто, служачы воінам, не аблытвае сябе жыццёвымі справамі, каб дагадзіць таму, хто залічыў яго ў войска.

Никтоже (бо) воин бывая обязуется куплями житейскими, да воеводе угоден будет.

Калі ж хто і змагаецца, не здабудзе вянка, калі будзе змагацца не паводле правілаў.

Аще же и постраждет кто, не венчается, аще не законно мучен будет.

Земляроб, які працуе, павінен перш атрымаць сваю долю пладоў.

Труждающемуся делателю прежде подобает от плода вкусити.

Разважай над тым, што я кажу, бо Госпад дасць табе разуменне ва ўсім.

Разумей, яже глаголю: да даст убо тебе Господь разум о всем.

Памятай Ісуса Хрыста, які ўваскрэс з мёртвых, ад насення Давідавага, паводле майго дабравешчання,

Поминай (Господа) Иисуса Христа воставшаго от мертвых, от семене давидова, по благовествованию моему,

у якім я цярплю ліха аж да кайданоў, як злачынец; але слова Божае не звязана кайданамі.

в немже злостражду даже до уз, яко злодей: но слово Божие не вяжется.

Таму я ўсё зношу дзеля выбраных, каб і самі яны сустрэлі выратаванне, якое ў Хрысце Ісусе, з вечнаю славай.

Сего ради вся терплю избранных ради, да и тии спасение улучат еже о Христе Иисусе, со славою вечною.

Слушнае гэта слова: «Бо калі мы памерлі з Ім, то будзем і жыць з Ім;

Верно слово: аще бо с ним умрохом, то с ним и оживем:

калі вытрымліваем, то будзем і цараваць з Ім; калі адрачомся ад Яго, то і Ён адрачэцца ад нас;

аще терпим, с ним и воцаримся: аще отвержемся, и той отвержется нас:

калі мы няверныя, Ён застаецца верны, бо адрачыся ад Сябе Ён не можа».

аще не веруем, он верен пребывает: отрещися бо себе не может.

Напамінай пра гэта, заклінаючы перад Богам, не наладжваць слоўных бітваў, што зусім бескарысна, а толькі вядзе да згубы слухачоў.

Сия воспоминай, засвидетелствуя пред Господем, не словопретися, ни на куюже потребу, на разорение слышащих.

Пастарайся, каб стаў сам перад Богам годным, працаўніком, якому няма за што саромецца, які адкрыта рэжа слова праўды.

Потщися себе искусна поставити пред Богом, делателя непостыдна, право правяща слово истины.

А агіднага пустаслоўя пазбягай; бо яно яшчэ болей спрычыніцца да бязбожнасці.

Скверных же тщегласий отметайся: наипаче бо преспеют в нечестие,

І слова іх, як гангрэна, будзе пашырацца; у іх ліку Гіменей і Філет,

и слово их яко гаггрена жир обрящет: от нихже есть именей и филит,

якія адхіліліся ад праўды, кажучы, што ўваскрэсенне ўжо адбылося, і разбураюць веру некаторых.

иже о истине погрешиста, глаголюща, яко воскресение уже бысть: и возмущают некоторых веру.

Аднак моцны падмурак Божы стаіць, маючы такую пячатку: «Госпад ведае Сваіх»; і: «Няхай адступіць ад няправеднасці кожны, хто называе імя Госпада».

Твердое убо основание Божие стоит, имущее печать сию: позна Господь сущыя своя, и: да отступит от неправды всяк именуяй имя Господне.

Але ў вялікім доме ёсць не толькі залаты і срэбны посуд, але і драўняны і гліняны, і адзін — для ганаровага ўжытку, другі — для штодзённага.

В велицем же дому не точию сосуди злати и сребряни суть, но и древяни и глиняни: и ови убо в честь, ови же не в честь.

Дык, калі хто ачысціць сябе ад гэтага, ён будзе начыннем для ганаровага ўжытку, асвячоным, карысным Гопадару, прыдатным на ўсялякую добрую справу.

Аще убо кто очистит себе от сих, будет сосуд в честь, освящен и благопотребен Владыце, на всякое дело благое уготован.

Юнацкіх жа пажадлівасцяў пазбягай, дасягай праведнасці, веры, любові, міру з [усімі] тымі, хто заклікае Госпада ад чыстага сэрца.

Похотей юных бегай, держися же правды, веры, любве, мира со всеми призывающими Господа от чистаго сердца.

А ад неразумных і невуцкіх спрэчак ухіляйся, ведаючы, што яны спараджаюць сваркі;

Буих же и ненаказанных стязаний отрицайся, ведый, яко раждают свары:

а слузе Госпада не належыць сварыцца, а быць мяккім да ўсіх, умець вучыць, быць незласлівым;

рабу же Господню не подобает сваритися, но тиху быти ко всем, учителну, незлобиву,

які ў лагоднасці выхоўвае тых, хто працівіцца, — ці не дасць ім Бог пакаянн для спазнання ісціны,

с кротостию наказующу противныя, еда како даст им Бог покаяние в разум истины,

і ці не апрытомнеюць і вырвуцца з пасткі д’ябла, злоўленыя ім для выканання яго волі.

и возникнут от диаволския сети, живи уловлени от него в свою его волю.

« 1 глава 3 глава »