Римлянам 8 глава

Послание к Римлянам апостола Павла
Синодальный перевод → Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла

Итак, нет ныне никакого осуждения тем, которые во Христе Иисусе живут не по плоти, но по духу,

Няма цяпер ніякага асуджэння тым, хто ў Хрысце Езусе,

потому что закон духа жизни во Христе Иисусе освободил меня от закона греха и смерти.

бо закон Духа жыцця ў Езусе Хрысце вызваліў цябе ад закону граху і смерці.

Как закон, ослабленный плотию, был бессилен, то Бог послал Сына Своего в подобии плоти греховной в жертву за грех и осудил грех во плоти,

Закон быў бяссільны, бо быў аслаблены целам. Таму Бог, паслаўшы свайго Сына ў постаці грэшнага цела, з-за граху асудзіў грэх у целе,

чтобы оправдание закона исполнилось в нас, живущих не по плоти, но по духу.

каб апраўданне Закону споўнілася ў нас, якія жывуць не паводле цела, але паступаюць паводле Духа.

Ибо живущие по плоти о плотском помышляют, а живущие по духу — о духовном.

Бо тыя, хто жыве паводле цела, думаюць аб цялесным. А тыя, хто паводле Духа, — аб духоўным.

Помышления плотские суть смерть, а помышления духовные — жизнь и мир,

Памкненні ж цела — смерць, а памкненні Духа — жыццё і спакой.

потому что плотские помышления суть вражда против Бога; ибо закону Божию не покоряются, да и не могут.

Памкненні цела — непрыяцелі Бога, бо не пакараюцца Божаму закону, ды і не могуць.

Посему живущие по плоти Богу угодить не могут.

Тыя ж, хто жыве паводле цела, не могуць падабацца Богу.

Но вы не по плоти живёте, а по духу, если только Дух Божий живёт в вас. Если же кто Духа Христова не имеет, тот и не Его.

Вы ж не ў целе, але ў Духу, калі толькі Дух Божы жыве ў вас. Калі ж хто не мае Хрыстовага Духа, той не належыць Яму.

А если Христос в вас, то тело мертво для греха, но дух жив для праведности.

Калі ж у вас Хрыстус, то хоць цела мёртвае з-за граху, аднак Дух дае жыццё дзякуючы апраўданню.

Если же Дух Того, Кто воскресил из мёртвых Иисуса, живёт в вас, то Воскресивший Христа из мёртвых оживит и ваши смертные тела Духом Своим, живущим в вас.

Калі ж Дух таго, хто ўваскрасіў Езуса, жыве ў вас, то той, хто ўваскрасіў Хрыста, ажывіць і вашыя смяротныя целы Духам сваім, які ёсць у вас.

Итак, братия, мы не должники плоти, чтобы жить по плоти;

Таму, браты, мы не даўжнікі цела, каб жыць паводле цела.

ибо если живёте по плоти, то умрёте, а если духом умерщвляете дела плотские, то живы будете.

Бо калі жывяце паводле цела, то памрэце; а калі забіваеце Духам цялесныя ўчынкі, будзеце жыць.

Ибо все, водимые Духом Божиим, суть сыны Божии.

Таму што ўсе, каго вядзе Дух Божы, — гэта Сыны Божыя.

Потому что вы не приняли духа рабства, чтобы опять жить в страхе, но приняли Духа усыновления, Которым взываем: «Авва, Отче!»

Вы ж не прынялі духа няволі, каб зноў баяцца, але прынялі Духа ўсынаўлення, у якім мы клічам: «Абба, Ойча!»

Сей самый Дух свидетельствует духу нашему, что мы — дети Божии.

Гэты самы Дух сведчыць духу нашаму, што мы дзеці Божыя.

А если дети, то и наследники, наследники Божии, сонаследники же Христу, если только с Ним страдаем, чтобы с Ним и прославиться.

А калі дзеці, то і спадкаемцы. Спадкаемцы Божыя, спадкаемцы разам з Хрыстом, калі толькі мы церпім разам з Ім, каб разам з Ім і ўславіцца.

Ибо думаю, что нынешние временные страдания ничего не стоят в сравнении с тою славою, которая откроется в нас.

Думаю, што цярпенні цяперашняга часу нягодныя той славы, якая павінна выявіцца ў нас.

Ибо тварь с надеждою ожидает откровения сынов Божиих,

Стварэнне ж з надзеяй чакае адкрыцця сыноў Божых,

потому что тварь покорилась суете не добровольно, но по воле покорившего её, в надежде,

бо стварэнне падпарадкавалася марнасці не добраахвотна, але праз таго, хто падпарадкаваў яго, у надзеі,

что и сама тварь освобождена будет от рабства тлению в свободу славы детей Божиих.

што і само стварэнне вызвалена будзе з няволі тлення дзеля свабоды хвалы дзяцей Божых.

Ибо знаем, что вся тварь совокупно стенает и мучится доныне;

Мы ж ведаем, што ўсё стварэнне разам стогне і нараджае ў пакутах ажно да цяперашняга часу.

и не только она, но и мы сами, имея начаток Духа, и мы в себе стенаем, ожидая усыновления, искупления тела нашего.

І не толькі яно, але і мы самі, якія маем пачатак Духа, і мы ў сабе стогнем, чакаючы ўсынаўлення, адкуплення цела нашага.

Ибо мы спасены в надежде. Надежда же, когда видит, не есть надежда; ибо если кто видит, то чего ему и надеяться?

Мы збаўленыя праз надзею. А надзея, калі яна бачная, не ёсць надзеяй. Бо, калі хто бачыць, навошта яму яшчэ спадзявацца?

Но когда надеемся того, чего не видим, тогда ожидаем в терпении.

Але калі спадзяёмся на тое, чаго не бачым, тады чакаем цярпліва.

Также и Дух подкрепляет нас в немощах наших; ибо мы не знаем, о чём молиться, как должно, но Сам Дух ходатайствует за нас воздыханиями неизреченными.

Таксама і Дух дапамагае ў слабасцях нашых, бо мы не ведаем, аб чым трэба маліцца, але сам Дух заступаецца за нас стагнаннямі невымоўнымі.

Испытующий же сердца знает, какая мысль у Духа, потому что Он ходатайствует за святых по воле Божией.

Той жа, хто даследуе сэрцы, ведае, чаго прагне Дух, бо Ён заступаецца за святых па волі Божай.

Притом знаем, что любящим Бога, призванным по Его изволению, всё содействует ко благу.

Мы ведаем таксама, што ўсё служыць на карысць тым, хто любіць Бога і хто пакліканы па Яго пастанове.

Ибо кого Он предузнал, тем и предопределил быть подобными образу Сына Своего, дабы Он был первородным между многими братиями.

Бо, каго Ён наперад пазнаў, таго і прызначыў быць падобным да вобраза свайго Сына, каб Ён быў першародным між многімі братамі.

А кого Он предопределил, тех и призвал, а кого призвал, тех и оправдал; а кого оправдал, тех и прославил.

Каго ж прызначыў, таго і паклікаў, а каго паклікаў, таго і апраўдаў; а каго апраўдаў, таго і ўславіў.

Что же сказать на это? Если Бог за нас, кто против нас?

Што ж скажам на гэта? Калі Бог за нас, хто супраць нас?

Тот, Который Сына Своего не пощадил, но предал Его за всех нас, как с Ним не дарует нам и всего?

Той, які не пашкадаваў свайго Сына, але аддаў Яго за ўсіх нас, як жа не дасць нам разам з Ім таксама ўсяго?

Кто будет обвинять избранных Божиих? Бог оправдывает их.

Хто будзе абвінавачваць выбраных Богам? Ці ж Бог, які апраўдвае?

Кто осуждает? Христос Иисус умер, но и воскрес: Он и одесную Бога, Он и ходатайствует за нас.

Хто будзе асуджаць іх? Ці ж Хрыстус, які памёр, а нават больш за тое, уваскрос, знаходзіцца праваруч Бога і заступаецца за нас?

Кто отлучит нас от любви Божией: скорбь, или теснота, или гонение, или голод, или нагота, или опасность, или меч? как написано:

Хто адлучыць нас ад любові Хрыста? Няшчасце ці прыгнёт, пераслед ці голад, галеча ці небяспека, ці меч?

«за Тебя умерщвляют нас всякий день, считают нас за овец, обречённых на заклание».

Як напісана: «За цябе забіваюць нас увесь дзень, лічаць нас авечкамі, прызначанымі на зарэз».

Но всё сие преодолеваем силою Возлюбившего нас.

Але над усім гэтым мы атрымліваем поўную перамогу праз таго, хто палюбіў нас.

Ибо я уверен, что ни смерть, ни жизнь, ни Ангелы, ни Начала, ни Силы, ни настоящее, ни будущее,

Бо я перакананы, што ні смерць, ні жыццё, ні анёлы, ні ўлады, ні цяперашняе, ні будучае, ні сілы,

ни высота, ни глубина, ни другая какая тварь не может отлучить нас от любви Божией во Христе Иисусе, Господе нашем.

ні вышыня, ні глыбіня, ні іншае якое стварэнне не зможа адлучыць нас ад любові Божай, якая ёсць у Хрысце Езусе, Пану нашым.

Примечания:

Синодальный перевод

34 одесную — по правую руку, справа.

« 7 глава 9 глава »