Римлянам 8 глава

Послание к Римлянам апостола Павла
Синодальный перевод → Пераклад Анатоля Клышкi

Итак, нет ныне никакого осуждения тем, которые во Христе Иисусе живут не по плоти, но по духу,

Дык няма цяпер ніякагаасуджэння тым, хто ў Хрысце Ісусе [жыве не паводле цела, а паводле духу],

потому что закон духа жизни во Христе Иисусе освободил меня от закона греха и смерти.

бо закон Духа жыцця ў Хрысце Ісусе вызваліў цябе4 ад закону граху і смерці.

Как закон, ослабленный плотию, был бессилен, то Бог послал Сына Своего в подобии плоти греховной в жертву за грех и осудил грех во плоти,

Ботое, што закон не мог, таму што аслабляўся праз цела, Бог, паслаўшы Свайго Сына ў падабенстве цела граху і з прычыны граху, асудзіў грэх у целе,

чтобы оправдание закона исполнилось в нас, живущих не по плоти, но по духу.

каб праведнае патрабаванне закона было выканана ў нас, што ходзяць не паводле цела, а паводле духу.

Ибо живущие по плоти о плотском помышляют, а живущие по духу — о духовном.

Бо тыя, што жывуць паводле цела, думаюць пра тое, што ад цела, а тыя, хто паводле духу, — пра тое, што ад Духу.

Помышления плотские суть смерть, а помышления духовные — жизнь и мир,

Бо розум, звернуты да цела, — смерць, а розум, звернуты да духу, — жыццё і мір;

потому что плотские помышления суть вражда против Бога; ибо закону Божию не покоряются, да и не могут.

таму што розум, звернуты да цела, ёсць варажнеча супроць Бога, бо Закону Божаму ён непадпарадкоўваецца, бо ён і не можа.

Посему живущие по плоти Богу угодить не могут.

І тыя, хто ў целе, Богу дагадзіць не могуць.

Но вы не по плоти живёте, а по духу, если только Дух Божий живёт в вас. Если же кто Духа Христова не имеет, тот и не Его.

Але вы не ў целе, а ў духу, калі сапраўды Дух Божы жыве ў вас. Калі ж хто Духа Хрыстова не мае, той не Яго.

А если Христос в вас, то тело мертво для греха, но дух жив для праведности.

Калі ж Хрыстос у вас, то хоць цела мёртвае з-за граху, але дух — гэта жыццё праз праведнасць.

Если же Дух Того, Кто воскресил из мёртвых Иисуса, живёт в вас, то Воскресивший Христа из мёртвых оживит и ваши смертные тела Духом Своим, живущим в вас.

Калі ж Дух Таго, Хто ўваскрэсіў Ісуса з мёртвых, жыве ў вас, то Той, Хто ўваскрэсіў з мёртвых Хрыста, ажывіць і вашы смяротныя целы праз Свайго Духа, які жыве ў вас.

Итак, братия, мы не должники плоти, чтобы жить по плоти;

Дык тады, браты, мы даўжнікі не цела, каб згодна з целам жыць,

ибо если живёте по плоти, то умрёте, а если духом умерщвляете дела плотские, то живы будете.

бо калі вы згодна з целам жывяце, то павінны памерці, калі ж духам умярцвяеце ўчынкі цела, будзеце жыць.

Ибо все, водимые Духом Божиим, суть сыны Божии.

Бо ўсе, каго водзіць Дух Божы, тыя — сыны Божыя.

Потому что вы не приняли духа рабства, чтобы опять жить в страхе, но приняли Духа усыновления, Которым взываем: «Авва, Отче!»

Бо вы атрымаліне дух рабства, зноў на страх, але атрымалі Дух усынаўлення, у Якім усклікваем: «Авва, Татухна!»

Сей самый Дух свидетельствует духу нашему, что мы — дети Божии.

Сам Дух сведчыць нашаму духу, што мы дзеці Божыя.

А если дети, то и наследники, наследники Божии, сонаследники же Христу, если только с Ним страдаем, чтобы с Ним и прославиться.

Калі ж дзеці, то і нашчадкі; нашчадкі — Божыя, сунашчадкі з Хрыстом, калі мы сапраўды з Ім пакутуем, каб з Ім і быць праслаўленымі.

Ибо думаю, что нынешние временные страдания ничего не стоят в сравнении с тою славою, которая откроется в нас.

Бо я лічу, што пакуты цяперашняга часу не вартыя нават параўнання з тою славаю, якой належыць адкрыцца ў нас.

Ибо тварь с надеждою ожидает откровения сынов Божиих,

Бо стварэнне з надзеяй чакае адкрыцця сыноў Божых.

потому что тварь покорилась суете не добровольно, но по воле покорившего её, в надежде,

Бо стварэнне было падпарадкавана марнасці не самахоць, а з-за таго, хто падпарадкаваў яго, у надзеі,

что и сама тварь освобождена будет от рабства тлению в свободу славы детей Божиих.

што і само стварэнне будзе вызвалена ад рабства тлення ў свабоду славы дзяцей Божых.

Ибо знаем, что вся тварь совокупно стенает и мучится доныне;

Бо мы ведаем, што ўсё стварэнне разам стогне і мучыцца родамі дагэтуль;

и не только она, но и мы сами, имея начаток Духа, и мы в себе стенаем, ожидая усыновления, искупления тела нашего.

і не толькі — але і мы самі, тыя, хто мае пачатак Духа, нават мы самі ў сабе стогнем, чакаючы ўсынаўлення, выкупу нашагацела.

Ибо мы спасены в надежде. Надежда же, когда видит, не есть надежда; ибо если кто видит, то чего ему и надеяться?

Бо мы былі выратаваны ў надзеі. Але надзея, калі бачаць, не ёсць надзея: бо хто спадзяецца на тое, што бачыць?

Но когда надеемся того, чего не видим, тогда ожидаем в терпении.

Калі ж мы спадзяёмся на тое, чаго не бачым, то чакаем яго са стойкасцю.

Также и Дух подкрепляет нас в немощах наших; ибо мы не знаем, о чём молиться, как должно, но Сам Дух ходатайствует за нас воздыханиями неизреченными.

А гэтак жа і Дух дапамагае ў нашай слабасці: бо мы не ведаем, аб чым нам маліцца, як належыць, але Сам Дух заступаецца [за нас] стогнамі невымоўнымі.

Испытующий же сердца знает, какая мысль у Духа, потому что Он ходатайствует за святых по воле Божией.

Але Той, Хто даследуе сэрцы, ведае, якая думка ў Духа, таму што Ён згодна з Богам уступаецца за святых.

Притом знаем, что любящим Бога, призванным по Его изволению, всё содействует ко благу.

І мы ведаем, што тым, хто любіць Бога, пакліканым паводле Яго вызначэння, усё спрыяе на добрае.

Ибо кого Он предузнал, тем и предопределил быть подобными образу Сына Своего, дабы Он был первородным между многими братиями.

бо тых, каго Ён наперад пазнаў, тым наперад і вызначыў быць падобнымі да вобраза Яго Сына, каб Ён быў Першародны між многіх братоў;

А кого Он предопределил, тех и призвал, а кого призвал, тех и оправдал; а кого оправдал, тех и прославил.

а каго наперад вызначыў, тых і паклікаў; а каго Ён паклікаў, тых і апраўдаў; а каго Ён апраўдаў, тых і праславіў.

Что же сказать на это? Если Бог за нас, кто против нас?

Дык што ж скажам на гэта? Калі Бог за нас, хто супроць нас?

Тот, Который Сына Своего не пощадил, но предал Его за всех нас, как с Ним не дарует нам и всего?

Сапраўды, Той, Хто Свайго Сына не пашкадаваў, а аддаў Яго за ўсіх нас, як разам з Ім не даруе нам і ўсяго?

Кто будет обвинять избранных Божиих? Бог оправдывает их.

Хто пачне абвінавачваць выбранцаў Божых? Сам Бог апраўдвае.

Кто осуждает? Христос Иисус умер, но и воскрес: Он и одесную Бога, Он и ходатайствует за нас.

Хто асуджае? Хрыстос Ісус памёрі, больш таго, быў уваскрэшаны, і Ён праваруч Бога, і Ёнхадайнічае за нас.

Кто отлучит нас от любви Божией: скорбь, или теснота, или гонение, или голод, или нагота, или опасность, или меч? как написано:

Хто нас адлучыць ад любові Хрыстовай? Гора ці ўціск, ці ганенне, ці голад, ці галізна, ці небяспека, ці меч?

«за Тебя умерщвляют нас всякий день, считают нас за овец, обречённых на заклание».

Як напісана: «За Цябе нас умярцвяюць цэлы дзень, нас палічылі за авечак, ахвяраваных на зарэз».

Но всё сие преодолеваем силою Возлюбившего нас.

Але ва ўсім гэтым мы больш чым перамагаем праз Таго, Хто палюбіў нас.

Ибо я уверен, что ни смерть, ни жизнь, ни Ангелы, ни Начала, ни Силы, ни настоящее, ни будущее,

Бо я ўпэўнены, што ні смерць, ні жыццё, ні анёлы, ні ўлады, ні цяперашняе, ні будучае, ні сілы,

ни высота, ни глубина, ни другая какая тварь не может отлучить нас от любви Божией во Христе Иисусе, Господе нашем.

ні вышыня, ні глыбіня, ні іншае якое стварэнне не зможа нас адлучыць ад любові Божай у Хрысце Ісусе, нашым Госпадзе.

Примечания:

Синодальный перевод

34 одесную — по правую руку, справа.

« 7 глава 9 глава »