Римлянам 8 глава

Послание к Римлянам апостола Павла
Синодальный перевод → Пераклад Антонія Бокуна

Итак, нет ныне никакого осуждения тем, которые во Христе Иисусе живут не по плоти, но по духу,

Таму цяпер няма ніякага асуджэньня тым, што ў Хрысьце Ісусе не паводле цела, але паводле духа ходзяць.

потому что закон духа жизни во Христе Иисусе освободил меня от закона греха и смерти.

Бо закон Духа жыцьця ў Хрысьце Ісусе вызваліў мяне ад закону грэху і сьмерці.

Как закон, ослабленный плотию, был бессилен, то Бог послал Сына Своего в подобии плоти греховной в жертву за грех и осудил грех во плоти,

Бо як Закон быў бяссільны, таму што быў нядужы праз цела, Бог, паслаўшы Сына Свайго ў падабенстве цела грахоўнага і дзеля грэху, асудзіў грэх у целе,

чтобы оправдание закона исполнилось в нас, живущих не по плоти, но по духу.

каб праведнасьць Закону споўнілася ў нас, якія не паводле цела, але паводле духа ходзяць.

Ибо живущие по плоти о плотском помышляют, а живущие по духу — о духовном.

Бо тыя, што паводле цела, — пра цялеснае думаюць; а тыя, што паводле духа, — пра духоўнае.

Помышления плотские суть смерть, а помышления духовные — жизнь и мир,

Бо думкі цялесныя — сьмерць, а думкі духоўныя — жыцьцё і супакой.

потому что плотские помышления суть вражда против Бога; ибо закону Божию не покоряются, да и не могут.

Бо думкі цялесныя — варожасьць да Бога, бо яны не падпарадкоўваюцца закону Божаму, дый ня могуць.

Посему живущие по плоти Богу угодить не могут.

Дык тыя, якія ў целе, Богу дагадзіць ня могуць.

Но вы не по плоти живёте, а по духу, если только Дух Божий живёт в вас. Если же кто Духа Христова не имеет, тот и не Его.

Вы ж ня ў целе, але ў духу, калі толькі Дух Божы жыве ў вас. А калі хто Духа Хрыстовага ня мае, той не Ягоны.

А если Христос в вас, то тело мертво для греха, но дух жив для праведности.

Калі ж Хрыстос у вас, дык цела мёртвае праз грэх, а дух жывы праз праведнасьць.

Если же Дух Того, Кто воскресил из мёртвых Иисуса, живёт в вас, то Воскресивший Христа из мёртвых оживит и ваши смертные тела Духом Своим, живущим в вас.

А калі Дух Таго, Які ўваскрасіў Ісуса з мёртвых, жыве ў вас, Той, Які ўваскрасіў Хрыста з мёртвых, ажывіць і вашыя сьмяротныя целы Духам Сваім, Які жыве ў вас.

Итак, братия, мы не должники плоти, чтобы жить по плоти;

Дык таму, браты, мы не вінаватыя цела, каб жыць паводле цела;

ибо если живёте по плоти, то умрёте, а если духом умерщвляете дела плотские, то живы будете.

бо калі вы жывяцё паводле цела, памрацё, а калі духам цялесныя ўчынкі забіваеце, жыць будзеце.

Ибо все, водимые Духом Божиим, суть сыны Божии.

Бо ўсе, якія Духам Божым ведзеныя, ёсьць сыны Божыя.

Потому что вы не приняли духа рабства, чтобы опять жить в страхе, но приняли Духа усыновления, Которым взываем: «Авва, Отче!»

Бо вы не атрымалі духа няволі ізноў на страх, але атрымалі Духа ўсынаўленьня, у Якім крычым: «Абба, Ойча!»

Сей самый Дух свидетельствует духу нашему, что мы — дети Божии.

Гэты Дух сьведчыць духу нашаму, што мы — дзеці Божыя.

А если дети, то и наследники, наследники Божии, сонаследники же Христу, если только с Ним страдаем, чтобы с Ним и прославиться.

А калі дзеці, дык і спадкаемцы, спадкаемцы Божыя, суспадчыньнікі Хрыста, калі толькі церпім з Ім, каб з Ім і ўславіцца.

Ибо думаю, что нынешние временные страдания ничего не стоят в сравнении с тою славою, которая откроется в нас.

Бо я лічу, што пакуты цяпершняга часу [нічога] ня вартыя [ў параўнаньні] з той славаю, што мае адкрыцца ў нас.

Ибо тварь с надеждою ожидает откровения сынов Божиих,

Бо стварэньне са спадзяваньнем чакае адкрыцьця сыноў Божых,

потому что тварь покорилась суете не добровольно, но по воле покорившего её, в надежде,

бо стварэньне падпарадкаванае марнасьці не сваёй ахвотай, але праз Таго, Які падпарадкаваў, у надзеі,

что и сама тварь освобождена будет от рабства тлению в свободу славы детей Божиих.

што і само стварэньне будзе вызвалена з няволі сапсутасьці на свабоду славы дзяцей Божых.

Ибо знаем, что вся тварь совокупно стенает и мучится доныне;

Бо ведаем, што ўсё стварэньне супольна ўздыхае і мучыцца, родзячы, аж да цяпер.

и не только она, но и мы сами, имея начаток Духа, и мы в себе стенаем, ожидая усыновления, искупления тела нашего.

І ня толькі яно, але і мы самі, маючы пачатак Духа, і мы самі ў сабе ўздыхаем, чакаючы ўсынаўленьня, адкупленьня цела нашага.

Ибо мы спасены в надежде. Надежда же, когда видит, не есть надежда; ибо если кто видит, то чего ему и надеяться?

Бо мы збаўленыя надзеяй. А надзея ўбачаная ня ёсьць надзея, бо калі хто бачыць, чаго яму спадзявацца?

Но когда надеемся того, чего не видим, тогда ожидаем в терпении.

А калі спадзяемся на тое, чаго ня бачым, чакаем з цярплівасьцю.

Также и Дух подкрепляет нас в немощах наших; ибо мы не знаем, о чём молиться, как должно, но Сам Дух ходатайствует за нас воздыханиями неизреченными.

Гэтаксама і Дух дапамагае ў слабасьцях нашых, бо мы ня ведаем, пра што маліцца, як трэба, але Сам Дух заступаецца за нас стагнаньнямі невымоўнымі.

Испытующий же сердца знает, какая мысль у Духа, потому что Он ходатайствует за святых по воле Божией.

А Той, Які дасьледуе сэрцы, ведае, што за думка ў Духа, Які паводле [волі] Бога заступаецца за сьвятых.

Притом знаем, что любящим Бога, призванным по Его изволению, всё содействует ко благу.

А мы ведаем, што тым, якія любяць Бога, пакліканым паводле [Яго] вызначэньня, усё дапамагае на дабро.

Ибо кого Он предузнал, тем и предопределил быть подобными образу Сына Своего, дабы Он был первородным между многими братиями.

Бо тым, каго наперад ведаў, Ён і прадвызначыў быць падобнымі да вобразу Сына Ягонага, каб Ён быў Першародны між многімі братамі.

А кого Он предопределил, тех и призвал, а кого призвал, тех и оправдал; а кого оправдал, тех и прославил.

А каго прадвызначыў, тых і паклікаў; а каго паклікаў, тых і апраўдаў; а каго апраўдаў, тых і ўславіў.

Что же сказать на это? Если Бог за нас, кто против нас?

Дык што скажам на гэта? Калі Бог за нас, хто супраць нас?

Тот, Который Сына Своего не пощадил, но предал Его за всех нас, как с Ним не дарует нам и всего?

Той, Які Сына Свайго не пашкадаваў, але аддаў Яго за ўсіх нас, як не даруе і нам з Ім усяго?

Кто будет обвинять избранных Божиих? Бог оправдывает их.

Хто стане супраць выбраных Божых? Бог, Які апраўдвае!

Кто осуждает? Христос Иисус умер, но и воскрес: Он и одесную Бога, Он и ходатайствует за нас.

Хто той, хто асуджае? Хрыстос, Які памёр, але і ўваскрос! Ён і праваруч Бога, Ён і заступаецца за нас.

Кто отлучит нас от любви Божией: скорбь, или теснота, или гонение, или голод, или нагота, или опасность, или меч? как написано:

Хто адлучыць нас ад любові Хрыстовае? Прыгнёт, ці ўціск, ці перасьледваньне, ці голад, ці галізна, ці небясьпека, ці меч?

«за Тебя умерщвляют нас всякий день, считают нас за овец, обречённых на заклание».

Як напісана: «За Цябе забіваюць нас цэлы дзень; лічаць нас за авечак на зарэз».

Но всё сие преодолеваем силою Возлюбившего нас.

Але ў-ва ўсім гэтым мы перамагаем праз Таго, Які палюбіў нас.

Ибо я уверен, что ни смерть, ни жизнь, ни Ангелы, ни Начала, ни Силы, ни настоящее, ни будущее,

Бо я ўпэўнены, што ані сьмерць, ані жыцьцё, ані анёлы, ані начальствы, ані сілы, ані цяперашняе, ані будучае,

ни высота, ни глубина, ни другая какая тварь не может отлучить нас от любви Божией во Христе Иисусе, Господе нашем.

ані вышыня, ані глыбіня, ані другое якое стварэньне ня зможа адлучыць нас ад любові Божае, што ў Хрысьце Ісусе, Госпадзе нашым.

Примечания:

Синодальный перевод

34 одесную — по правую руку, справа.

« 7 глава 9 глава »