Римлянам 8 глава

Послание к Римлянам апостола Павла
Синодальный перевод → Пераклад Чарняўскага 2017

Итак, нет ныне никакого осуждения тем, которые во Христе Иисусе живут не по плоти, но по духу,

Значыць, няма цяпер ніякага асуджэння тым, што ў Хрысце Ісусе не паводле цела, а паводле Духа ходзяць;

потому что закон духа жизни во Христе Иисусе освободил меня от закона греха и смерти.

бо закон Духа жыцця ў Хрысце Ісусе вызваліў мяне ад закону граху і смерці.

Как закон, ослабленный плотию, был бессилен, то Бог послал Сына Своего в подобии плоти греховной в жертву за грех и осудил грех во плоти,

Бо што было немагчымым для закону, у якім была нядужасць праз цела, Бог, паслаўшы Сына Свайго ў падобнасці грэшнага цела ды дзеля граху, асудзіў грэх у целе,

чтобы оправдание закона исполнилось в нас, живущих не по плоти, но по духу.

каб апраўданне закону споўнілася ў нас, што жывём не паводле цела, але паводле Духа.

Ибо живущие по плоти о плотском помышляют, а живущие по духу — о духовном.

Бо тыя, што жывуць паводле цела, думаюць пра цялеснае, а тыя, што жывуць паводле Духа, — пра духоўнае.

Помышления плотские суть смерть, а помышления духовные — жизнь и мир,

Бо задумы цела ёсць смерць, а задумы Духа — жыццё ды супакой;

потому что плотские помышления суть вражда против Бога; ибо закону Божию не покоряются, да и не могут.

бо задумы цела варожыя Богу, таму што не скараюцца закону Божаму, дый не могуць.

Посему живущие по плоти Богу угодить не могут.

І тыя, што жывуць паводле цела, не могуць падабацца Богу.

Но вы не по плоти живёте, а по духу, если только Дух Божий живёт в вас. Если же кто Духа Христова не имеет, тот и не Его.

Вы, аднак, не жывяце паводле цела, але паводле Духа, калі толькі Божы Дух жыве ў вас. А калі хто не мае Духа Хрыстова, той не Яго.

А если Христос в вас, то тело мертво для греха, но дух жив для праведности.

А калі Хрыстос ёсць у вас, то хоць цела смяротнае дзеля граху, але дух жывы дзеля справядлівасці.

Если же Дух Того, Кто воскресил из мёртвых Иисуса, живёт в вас, то Воскресивший Христа из мёртвых оживит и ваши смертные тела Духом Своим, живущим в вас.

А калі ў вас жыве Дух Таго, Хто ўваскрасіў Ісуса з мёртвых, дык Той, Хто ўваскрасіў Хрыста з мёртвых, ажывіць і смяротныя целы вашы праз Духа Свайго, Які жыве ў вас.

Итак, братия, мы не должники плоти, чтобы жить по плоти;

Дык вось, браты, мы не даўжнікі цела, каб жыць паводле цела.

ибо если живёте по плоти, то умрёте, а если духом умерщвляете дела плотские, то живы будете.

Бо калі будзеце жыць паводле цела, памраце, а калі духам памярцвіце ўчынкі цела, будзеце жыць.

Ибо все, водимые Духом Божиим, суть сыны Божии.

Бо ўсе тыя, якіх вядзе Дух Божы, ёсць сыны Божыя.

Потому что вы не приняли духа рабства, чтобы опять жить в страхе, но приняли Духа усыновления, Которым взываем: «Авва, Отче!»

Вы ж не атрымалі духа няволі, ізноў на страх, але атрымалі вы Духа ўсынаўлення, у Якім клічам: «Абба, Ойча!»

Сей самый Дух свидетельствует духу нашему, что мы — дети Божии.

Той Самы Дух сведчыць духу нашаму, што мы — сыны Божыя.

А если дети, то и наследники, наследники Божии, сонаследники же Христу, если только с Ним страдаем, чтобы с Ним и прославиться.

А калі сыны, дык і спадкаемцы: спадкаемцы Бога, суспадчыннікі Хрыста; калі толькі з Ім разам церпім, каб разам з Ім і ўславіцца.

Ибо думаю, что нынешние временные страдания ничего не стоят в сравнении с тою славою, которая откроется в нас.

Бо мяркую, што цяперашніх цярпенняў нельга параўнаць з будучай славай, якая мае аб’явіцца ў нас.

Ибо тварь с надеждою ожидает откровения сынов Божиих,

Стварэнне бо прагна чакае аб’яўлення сыноў Божых.

потому что тварь покорилась суете не добровольно, но по воле покорившего её, в надежде,

Бо стварэнне скарылася марнасці не самахоць, але па волі Таго, Хто пакарыў, з надзеяй,

что и сама тварь освобождена будет от рабства тлению в свободу славы детей Божиих.

што і стварэнне таксама будзе вызвалена з няволі сапсаванасці на волю славы дзяцей Божых.

Ибо знаем, что вся тварь совокупно стенает и мучится доныне;

Бо ведаем, што ўсё стварэнне дагэтуль стогне і пакутуе супольна.

и не только она, но и мы сами, имея начаток Духа, и мы в себе стенаем, ожидая усыновления, искупления тела нашего.

Ды не толькі, але і мы самі, маючы пачатак Духа, і мы ўнутры сябе ўздыхаем, чакаючы ўсынаўлення, адкуплення цела нашага.

Ибо мы спасены в надежде. Надежда же, когда видит, не есть надежда; ибо если кто видит, то чего ему и надеяться?

Бо мы ўжо збаўлены надзеяй, аднак надзея бачная — гэта не надзея; бо калі хто бачыць, дык хіба спадзяецца хтосьці на тое, што бачыць?

Но когда надеемся того, чего не видим, тогда ожидаем в терпении.

Калі, аднак, мы спадзяёмся на тое, чаго не бачым, то з цярплівасцю чакаем.

Также и Дух подкрепляет нас в немощах наших; ибо мы не знаем, о чём молиться, как должно, но Сам Дух ходатайствует за нас воздыханиями неизреченными.

Падобна і Дух успамагае нашай кволасці; бо мы не ведаем, пра што маліцца, як трэба, але Сам Дух заступаецца за нас у невымоўных уздыханнях.

Испытующий же сердца знает, какая мысль у Духа, потому что Он ходатайствует за святых по воле Божией.

Той жа, Хто пранікае сэрцы, ведае, чаго прагне Дух, бо Ён заступаецца за святых згодна з Богам.

Притом знаем, что любящим Бога, призванным по Его изволению, всё содействует ко благу.

Ведаем таксама, што ўсё садзейнічае на дабро тым, што любяць Бога ды якія пакліканы па Яго пастанове.

Ибо кого Он предузнал, тем и предопределил быть подобными образу Сына Своего, дабы Он был первородным между многими братиями.

Бо тых, якіх Ён спрадвеку пазнаў, тых Ён прызначыў стацца падобнымі да вобразу Сына Свайго, каб Ён быў першародным між многімі братамі.

А кого Он предопределил, тех и призвал, а кого призвал, тех и оправдал; а кого оправдал, тех и прославил.

Тых жа, якіх прызначыў, тых і паклікаў, а якіх паклікаў, тых і апраўдаў, а якіх апраўдаў, тых і ўславіў.

Что же сказать на это? Если Бог за нас, кто против нас?

Дык што на гэта скажам? Калі Бог за нас, дык хто супраць нас?

Тот, Который Сына Своего не пощадил, но предал Его за всех нас, как с Ним не дарует нам и всего?

Той, Хто не пашкадаваў Сына Свайго, але выдаў Яго за ўсіх нас, як жа Ён не даруе і нам разам з Ім усяго?

Кто будет обвинять избранных Божиих? Бог оправдывает их.

Хто будзе вінаваціць выбраннікаў Божых? Бог апраўдвае іх.

Кто осуждает? Христос Иисус умер, но и воскрес: Он и одесную Бога, Он и ходатайствует за нас.

Хто той, які асуджае? Хрыстос Ісус, Які памёр, але Які і ўваскрос, і Які сядзіць праваруч Бога, Ён заступаецца за нас.

Кто отлучит нас от любви Божией: скорбь, или теснота, или гонение, или голод, или нагота, или опасность, или меч? как написано:

Дык хто ж можа адлучыць нас ад любові Хрыстовай? Прыгнёт, ці ўціск, ці пераследаванне, ці голад, ці нястача, ці небяспека, ці меч?

«за Тебя умерщвляют нас всякий день, считают нас за овец, обречённых на заклание».

Як напісана: «Дзеля Цябе забіваюць нас увесь дзень, лічаць нас авечкамі на зарэз».

Но всё сие преодолеваем силою Возлюбившего нас.

Але ва ўсім гэтым атрымліваем перамогу праз Таго, Хто палюбіў нас.

Ибо я уверен, что ни смерть, ни жизнь, ни Ангелы, ни Начала, ни Силы, ни настоящее, ни будущее,

Бо я ўпэўнены, што ані смерць, ані жыццё, ані анёлы, ані ўлады, ані сённяшні дзень, ані будучыня, ані магутнасці,

ни высота, ни глубина, ни другая какая тварь не может отлучить нас от любви Божией во Христе Иисусе, Господе нашем.

ані вышыня, ані глыбіня, ані якое-колечы стварэнне не зможа нас адлучыць ад любові Бога, якая ў Хрысце Ісусе, Госпадзе нашым.

Примечания:

Синодальный перевод

34 одесную — по правую руку, справа.

« 7 глава 9 глава »