Прыказяў Салямонавае 1 глава

Кніга Прыказяў Салямонавае
Пераклад Яна Станкевіча → Luther Bibel 1545

Прыказі Салямона Давідзёнка, караля Ізраельскага,

Dies sind die Sprüche Salomos, des Königs Israels, Davids Sohns,

Каб пазнаць мудрасьць а навуку, цяміць словы розуму,

zu lernen Weisheit und Zucht, Verstand,

Каб дзяржаць навуку добрага розуму, справядлівасьці, суду а пасьцівасьці,

Klugheit, Gerechtigkeit, Recht und Schlecht,

Даць простым кемнасьць, маладзёну — веданьне а разважнасьць;

daß die Albernen witzig und die Jünglinge vernünftig und vorsichtig werden.

Мудры пачуе й павялічыцца веданьне ягонае, і разумны асягае ўменьне,

Wer weise ist, der höret zu und bessert sich; und wer verständig ist, der läßt ihm raten,

Каб уцяміць прыказь а атумекі, словы мудрыцоў а загадкі іхныя.

daß er vernehme die Sprüche und ihre Deutung, die Lehre der Weisen und ihre Beispiele.

Боязьнь СПАДАРОВА — пачатак веданьня. Мудрасьцяй а навукаю дурныя грэбуюць.

Des HErrn Furcht ist Anfang zu lernen. Die Ruchlosen verachten Weisheit und Zucht.

Сыну мой! слухай навукі айца свайго і не пакідай навучаньня маці свае;

Mein Kind gehorche der Zucht deines Vaters und verlaß nicht das Gebot deiner Mutter!

Бо яны — вянок зычлівасьці на галаву тваю і прыборы на шыю тваю.

Denn solches ist ein schöner Schmuck deinem Haupt und eine Kette an deinem Halse.

Сыну мой! калі грэшнікі надзяць цябе, не гадзіся.

Mein Kind, wenn dich die bösen Buben locken, so folge nicht!

Калі яны скажуць: «Хадзі з намі, будзем цікаваць на кроў, зробім засадку бяз прычыны на нявіннага;

Wenn sie sagen: Gehe mit uns, wir wollen auf Blut lauern und den Unschuldigen ohne Ursache nachstellen;

Праглыніма іх жывых, як шэоль, і цэлых, як тых, што зыходзяць да долу;

wir wollen sie lebendig verschlingen wie die Hölle, und die Frommen, als die hinunter in die Grube fahren;

Усялякую дарагую маемасьць знойдзем, напоўнім дамы нашы глабаньням;

wir wollen groß Gut finden; wir wollen unsere Häuser mit Raube füllen;

Кінь жэрабя свае сярод нас, майма ўсі адзін капшук».

wage es mit uns; es soll unser aller ein Beutel sein:

Сыну мой, не хадзі ў дарогу зь імі, узьдзерж нагу сваю ад сьцежкі іхнае;

mein Kind, wandle den Weg nicht mit ihnen; wehre deinem Fuß von ihrem Pfad!

Бо ногі іхныя бягуць да благога і барзьдзяць разьліваць кроў.

Denn ihre Füße laufen zum Bösen und eilen, Blut zu vergießen.

Дарма расьцягаюць сеці на аччу якое-колечы птушкі;

Denn es ist vergeblich, das Netz auswerfen vor den Augen der Vögel.

А яны цікуюць на сваю собскую кроў, робяць засаду на душы свае.

Auch lauern sie selbst untereinander auf ihr Blut, und stellet einer dem andern nach dem Leben.

Гэткія сьцежкі кажнага прагавітага на чужую маемасьць: яна адбірае жыцьцё тым, хто адбярэць яе.

Also tun alle Geizigen, daß einer dem andern das Leben nimmt.

Мудрасьць вонках голасна гукае, на вуліцах узьнімае голас свой,

Die Weisheit klagt draußen und läßt sich hören auf den Gassen.

На шумлівых ростанях гукае яна, у варотах месцкіх брамаў гукае яна словы свае:

Sie ruft in der Tür am Tor vorne unter dem Volk; sie redet ihre Worte in der Stadt:

«Пакуль, простыя, будзеце любіць прасьціню? пакуль, скалазубы, будзеце любаваць насьміханьне свае і, дурныя, ненавідзіць веду?

Wie lange wollt ihr Albernen albern sein und die Spötter Lust zu Spötterei haben und die Ruchlosen die Lehre hassen?

Зьвярніцеся да казьнераньня майго; гля, я выльлю дух свой на вас, выяўлю словы свае вам;

Kehret euch zu meiner Strafe! Siehe, ich will euch heraussagen meinen Geist und euch meine Worte kundtun.

Бо я гукала, і вы адмовіліся, выцягнула руку сваю, і ня было зважаючага;

Weil ich denn rufe, und ihr weigert euch; ich recke meine Hand aus, und niemand achtet drauf,

І пагрэбавалі ўсімі радамі маімі, і не хацелі казьнераньняў маіх;

und laßt fahren allen meinen Rat und wollt meiner Strafe nicht:

Дык і я буду сьміяцца з вашага няшчасьця, і буду насьміхацца, як нойдзе на вас спалох ваш.

so will ich auch lachen in eurem Unfall und euer spotten, wenn da kommt, das ihr fürchtet,

Як прыйдзе, як разбурэньне, спалох ваш, і прылучыцца няшчасьце ваша, як віхор, як прыйдзе на вас гарота а безнадзееньне;

wenn über euch kommt wie ein Sturm, das ihr fürchtet, und euer Unfall als ein Wetter, wenn über euch Angst und Not kommt.

Тады будуць гукаць мяне, але я не адкажу; золкам будуць шукаць мяне, але ня знойдуць мяне;

Dann werden sie mir rufen, aber ich werde nicht antworten; sie werden mich frühe suchen und nicht finden.

Бо ненавідзілі веду й страху СПАДАРОВАГА не абралі,

Darum daß sie hasseten die Lehre und wollten des HErrn Furcht nicht haben,

Не хацелі мае рады, пагрэбавалі ўсім казьнераньням маім.

wollten meines Rats nicht und lästerten alle meine Strafe,

За тое будуць есьці з пладоў дарогі свае і насыцяцца радамі сваімі;

so sollen sie essen von den Früchten ihres Wesens und ihres Rats satt werden.

Бо адварачаньне простых заб’ець іх, нядбайнасьць дурных загубіць іх.

Das die Albernen gelüstet, tötet sie, und der Ruchlosen Glück bringt sie um.

Але слухаючы мяне будзе жыць бясьпечна й будзе супакойны, бяз страху ліха».

Wer aber mir gehorchet, wird sicher bleiben und genug haben und kein Unglück fürchten.

« 150 глава 2 глава »