Прыказяў Салямонавае 1 глава

Кніга Прыказяў Салямонавае
Пераклад Яна Станкевіча → Пераклад Васіля Сёмухі

Прыказі Салямона Давідзёнка, караля Ізраельскага,

Выслоўі Саламона, сына Давідавага, цара Ізраільскага.

Каб пазнаць мудрасьць а навуку, цяміць словы розуму,

Каб спазнаць мудрасьць і настаўленьне, зразумець разумныя выслоўі;

Каб дзяржаць навуку добрага розуму, справядлівасьці, суду а пасьцівасьці,

засвоіць правілы добрай разважлівасьці, справядлівасьці, права і слушнасьці;

Даць простым кемнасьць, маладзёну — веданьне а разважнасьць;

прастадушным даць кемнасьць, юнаку — веды і разважлівасьць;

Мудры пачуе й павялічыцца веданьне ягонае, і разумны асягае ўменьне,

паслухае мудры і памножыць веды, і разумны знойдзе мудрыя парады;

Каб уцяміць прыказь а атумекі, словы мудрыцоў а загадкі іхныя.

каб разумець выслоўе і загадкавую мову, словы мудрацоў і загадкі іхнія.

Боязьнь СПАДАРОВА — пачатак веданьня. Мудрасьцяй а навукаю дурныя грэбуюць.

Пачатак мудрасьці — страх Гасподні; толькі дурні пагарджаюць мудрасьцю і настаўленьнем.

Сыну мой! слухай навукі айца свайго і не пакідай навучаньня маці свае;

Слухай, сыне мой, настаўленьне бацькі твайго, і не адкідай запавету маці тваёй:

Бо яны — вянок зычлівасьці на галаву тваю і прыборы на шыю тваю.

бо гэта — прыгожы вянок на галаву тваю і акраса на шыю тваю.

Сыну мой! калі грэшнікі надзяць цябе, не гадзіся.

Сыне мой! калі цябе будуць намаўляць грэшнікі, не згаджайся.

Калі яны скажуць: «Хадзі з намі, будзем цікаваць на кроў, зробім засадку бяз прычыны на нявіннага;

Калі будуць казаць: «ідзі з намі, зробім засаду на кроў, падпільнуем бязгрэшнага і бязьвіннага,

Праглыніма іх жывых, як шэоль, і цэлых, як тых, што зыходзяць да долу;

жывых праглынем іх, як апраметная, і — цэлых, як тых, што ў магілу сыходзяць;

Усялякую дарагую маемасьць знойдзем, напоўнім дамы нашы глабаньням;

набяром усякага каштоўнага дабра, напоўнім дамы нашыя здабычаю;

Кінь жэрабя свае сярод нас, майма ўсі адзін капшук».

далучы сваю долю да нашай, складка адна будзе на ўсіх нас»:

Сыну мой, не хадзі ў дарогу зь імі, узьдзерж нагу сваю ад сьцежкі іхнае;

Сыне мой! не хадзі адною дарогаю зь імі, утрымай нагу тваю ад сьцежкі іхняй,

Бо ногі іхныя бягуць да благога і барзьдзяць разьліваць кроў.

бо іхнія ногі бягуць да ліхога і сьпяшаюцца кроў праліваць.

Дарма расьцягаюць сеці на аччу якое-колечы птушкі;

На вачах ва ўсіх птушак дарма раскідаецца сетка;

А яны цікуюць на сваю собскую кроў, робяць засаду на душы свае.

а яны кроў сваю сочаць, засады ладзяць на душы свае.

Гэткія сьцежкі кажнага прагавітага на чужую маемасьць: яна адбірае жыцьцё тым, хто адбярэць яе.

Такія дарогі ва ўсіх, хто прагне чужога дабра: яно забірае жыцьцё ў свайго ўласьніка.

Мудрасьць вонках голасна гукае, на вуліцах узьнімае голас свой,

Мудрасьць кліча на вуліцах, на плошчах узносіць свой голас,

На шумлівых ростанях гукае яна, у варотах месцкіх брамаў гукае яна словы свае:

на шумных сходах прапаведуе, каля гарадское брамы прамаўляе слова сваё:

«Пакуль, простыя, будзеце любіць прасьціню? пакуль, скалазубы, будзеце любаваць насьміханьне свае і, дурныя, ненавідзіць веду?

«Дакуль, немысьлі, любіцьмеце невуцтва? дакуль пакепнікі будуць кепствам цешыцца? дакуль бязглуздыя будуць ненавідзець навуку?

Зьвярніцеся да казьнераньня майго; гля, я выльлю дух свой на вас, выяўлю словы свае вам;

паслухайце маёй засьцярогі: вось, я вылью на вас Духа майго, абвяшчу вам словы мае.

Бо я гукала, і вы адмовіліся, выцягнула руку сваю, і ня было зважаючага;

Я клікала, а вы не паслухаліся; я падавала руку маю, і ніхто не зважаў;

І пагрэбавалі ўсімі радамі маімі, і не хацелі казьнераньняў маіх;

і вы адкінулі ўсе мае рады, і перасьцярогаў маіх не прынялі:

Дык і я буду сьміяцца з вашага няшчасьця, і буду насьміхацца, як нойдзе на вас спалох ваш.

за тое і я пасьмяюся з вашай пагібелі; парадуюся, калі прыйдзе ваш страх;

Як прыйдзе, як разбурэньне, спалох ваш, і прылучыцца няшчасьце ваша, як віхор, як прыйдзе на вас гарота а безнадзееньне;

калі прыйдзе ваш страх, як бура, і няшчасьце, як віхура, наляціць на вас; калі спадобіць вас нядоля і ўціск.

Тады будуць гукаць мяне, але я не адкажу; золкам будуць шукаць мяне, але ня знойдуць мяне;

Тады будуць клікаць мяне, і я не пачую.

Бо ненавідзілі веду й страху СПАДАРОВАГА не абралі,

За тое, што зьненавідзелі веды і ня выбралі страху Гасподняга,

Не хацелі мае рады, пагрэбавалі ўсім казьнераньням маім.

не схацелі парады маёй, пагардзілі ўсімі перасьцярогамі маімі;

За тое будуць есьці з пладоў дарогі свае і насыцяцца радамі сваімі;

за тое няхай ядуць яны з плоду дарог сваіх і насычаюцца з парадаў сваіх.

Бо адварачаньне простых заб’ець іх, нядбайнасьць дурных загубіць іх.

Бо адступніцтва неразумных заб’е іх, і бястурботнасьць немысьляў загубіць іх.

Але слухаючы мяне будзе жыць бясьпечна й будзе супакойны, бяз страху ліха».

А хто мяне слухае, будзе жыць у бясьпецы і спакойна, не баючыся ліха».

Примечания:

Пераклад Васіля Сёмухі

28 У друкаванай версіі прапушчана выраженіе: «зранку будуць шукаць мяне, і ня знойдуць мяне». Павінна быць: «Тады будуць клікаць мяне, і я не пачую; зранку будуць шукаць мяне, і ня знойдуць мяне.»

« 150 глава 2 глава »