Да Галатаў 4 глава

Пасланне да Галатаў
Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла → Елизаветинская на русском

Дык кажу вам: пакуль спадкаемца дзіця, ён нічым не адрозніваецца ад слугі, хоць ён і гаспадар над усім,

Глаголю же: в елико время наследник млад есть, ничимже лучший есть раба, господь сый всех:

але падпарадкоўваецца да вызначанага айцом часу апекунам і распарадчыкам.

но под повелители и приставники есть даже до нарока отча.

Так і мы, пакуль былі дзецьмі, служылі стыхіям свету.

Такожде и мы, егда бехом млади, под стихиами бехом мира порабощени:

Калі надышла паўната часу, паслаў Бог Сына свайго, народжанага ад жанчыны, падпарадкаванага Закону,

Егда же прииде кончина лета, посла Бог Сына своего единороднаго, раждаемаго от жены, бываема под законом,

каб адкупіць тых, хто падлягаў Закону, каб мы атрымалі ўсынаўленне.

да подзаконныя искупит, да всыновление восприимем.

А паколькі вы сыны, Бог паслаў у вашыя сэрцы Духа Сына свайго, які ўсклікае: «Абба, Ойча!»

И понеже есте Сынове, посла Бог духа Сына своего в сердца ваша, вопиюща: авва Отче.

Таму ты ўжо не слуга, а сын, а калі сын, то і спадкаемца Божы.

Темже уже неси раб, но сын: аще ли же сын, и наследник Божий Иисус Христом.

Але тады, калі не ведалі вы Бога, вы служылі тым, якія па сутнасці не былі багамі.

Но тогда убо, не ведуще Бога, служисте не по естеству сущым богом:

Цяпер жа, калі вы ўжо пазналі Бога і самі пазнаныя Богам, чаго вяртаецеся да бяссільных і марных стыхіяў, якім зноў хочаце служыць?

ныне же, познавше Бога, паче же познани бывше от Бога, како возвращаетеся паки на немощныя и худыя стихии, имже паки свыше служити хощете?

Вы зважаеце на дні, месяцы, часы і гады.

дни смотряете, и месяцы, и времена, и лета.

Баюся, ці не дарма я працаваў для вас?

Боюся о вас, еда како всуе трудихся в вас.

Браты, прашу вас, будзьце такімі, як я, бо і я такі, як вы. Вы мяне нічым не пакрыўдзілі.

Будите якоже аз, зане и аз, якоже вы: братие, молю вы. Ничимже мене обидесте:

Ведаеце, што першы раз я абвяшчаў вам Евангелле, калі быў хворы.

весте же, яко за немощь плоти благовестих вам первее.

У выпрабаванні вашым з прычыны маёй хваробы вы не адкінулі мяне, але прынялі як Божага анёла, як Езуса Хрыста.

и искушения моего, еже во плоти моей, не уничижисте, ни оплевасте, но якоже ангела Божия приясте мя, яко Христа Иисуса.

Дык дзе ж вашая радасць? Сведчу вам, што калі б было можна, вы вырвалі б свае вочы і аддалі мне.

Кое убо бяше блаженство ваше, свидетельствую бо вам, яко, аще бы было мощно, очеса ваша извертевше дали бысте ми.

Ці ж я стаў для вас ворагам, кажучы вам праўду?

Темже враг вам бых, истину вам глаголя?

Яны рупяцца аб вас не з добрых меркаванняў, але хочуць адлучыць вас ад мяне, каб вы рупіліся аб іх.

Ревнуют по вас не добре, но отлучити вас хотят, да им ревнуете.

Добра ж рупіцца аб добрым заўсёды, а не толькі тады, калі я прысутны сярод вас.

Добро же, еже ревновати всегда в добрем, и не точию внегда приходити ми к вам.

Дзеці мае, я зноў нараджаю вас у пакутах, пакуль вобраз Хрыста не сфармуецца ў вас.

Чадца моя, имиже паки болезную, дондеже вообразится Христос в вас:

Хацеў бы быць у вас цяпер і змяніць мой голас, бо сам не ведаю, што з вамі рабіць.

хотел же бых приити к вам ныне и изменити глас мой, яко не домышляюся о вас.

Скажыце мне, вы, якія хочаце жыць пад Законам, ці ж вы не чуеце Закону?

Глаголите ми, иже под законом хощете быти: закона ли не слушаете?

Напісана, што ў Абрагама было два сыны: адзін ад нявольніцы, другі ад свабоднай.

Писано бо есть, яко авраам два сына име: единаго от рабы, а другаго от свободныя.

Але той, што ад нявольніцы, нарадзіўся паводле цела, а той, што ад свабоднай — з абяцання.

Но иже от рабы, по плоти родися: а иже от свободныя, по обетованию.

У гэтым ёсць алегорыя: гэта два запаветы. Адзін, на гары Сінай, які нараджае для няволі, — гэта Агар.

Иже суть иносказаема: сия бо еста два завета: един убо от горы синайския, в работу раждаяй, иже есть агарь:

Бо Агар — гэта гара Сінай у Арабіі і адпавядае цяперашняму Ерузалему, таму што ён зняволены са сваімі сынамі.

агарь бо, сина гора есть во аравии, прилагается же нынешнему Иерусалиму, работает же с чады своими:

А Ерузалем, што ўгары, свабодны, ён — нашая маці.

а вышний Иерусалим свободь есть, иже есть мати всем нам.

Бо напісана: «Узвесяліся, бясплодная, што не нараджала; усклікні і закрычы, якая не цярпела родаў, таму што ў пакінутай больш дзяцей, чым у той, што мае мужа».

Писано бо есть: возвеселися, неплоды, не раждающая: расторгни и возопи, неболящая: яко многа чада пустыя паче, нежели имущия мужа.

Вы ж, браты, так як Ісаак, дзеці абяцання.

Мы же, братие, по исааку обетования чада есмы.

Але як і тады той, што нарадзіўся паводле цела, пераследаваў таго, які паводле духа, так і цяпер.

Но якоже тогда по плоти родивыйся гоняше духовнаго, тако и ныне.

А што кажа Пісанне? «Выгані нявольніцу і яе сына, бо не будзе спадкаемцам сын нявольніцы разам з сынам свабоднай».

Но что глаголет писание? Изжени рабу и сына ея, не имать бо наследовати сын рабынин с сыном свободныя.

Таму, браты, мы дзеці не нявольніцы, але свабоднай.

Темже, братие, несмы рабынина чада, но свободныя.

« 3 глава 5 глава »