Галятам 4 глава

Пасланьне да Галятаў Апостала Паўла
Пераклад Антонія Бокуна → Елизаветинская на русском

Кажу вось: увесь час, пакуль спадкаемца — немаўля, ён нічым ня лепшы за слугу, хоць ён пан усяго,

Глаголю же: в елико время наследник млад есть, ничимже лучший есть раба, господь сый всех:

але ён пад наглядчыкамі і аканомамі аж да вызначанага бацькам часу.

но под повелители и приставники есть даже до нарока отча.

Гэтак і мы, калі былі немаўлятамі, былі паняволеныя стыхіям сьвету.

Такожде и мы, егда бехом млади, под стихиами бехом мира порабощени:

А калі прыйшла поўня часу, Бог паслаў Сына Свайго, Які быў з жанчыны і быў пад Законам,

Егда же прииде кончина лета, посла Бог Сына своего единороднаго, раждаемаго от жены, бываема под законом,

каб адкупіць тых, якія пад Законам, каб нам атрымаць усынаўленьне.

да подзаконныя искупит, да всыновление восприимем.

А як вы — сыны, Бог паслаў у сэрцы вашыя Духа Сына Свайго, Які кліча: «Абба, Ойча!»

И понеже есте Сынове, посла Бог духа Сына своего в сердца ваша, вопиюща: авва Отче.

Так што ты ўжо не слуга, але сын; а калі сын, дык і спадкаемца Бога праз Хрыста.

Темже уже неси раб, но сын: аще ли же сын, и наследник Божий Иисус Христом.

Але тады, ня ведаючы Бога, вы служылі тым, якія паводле прыроды ня ёсьць богі.

Но тогда убо, не ведуще Бога, служисте не по естеству сущым богом:

Цяпер жа, пазнаўшы Бога, а больш пазнаныя Богам, як вы вяртаецеся ізноў да нядужых і ўбогіх стыхіяў, якім зноў хочаце служыць нанова?

ныне же, познавше Бога, паче же познани бывше от Бога, како возвращаетеся паки на немощныя и худыя стихии, имже паки свыше служити хощете?

Вы сочыце за днямі, і месяцамі, і порамі, і гадамі.

дни смотряете, и месяцы, и времена, и лета.

Баюся за вас, ці не надарма я працаваў у вас.

Боюся о вас, еда како всуе трудихся в вас.

Прашу вас, браты, будзьце, як і я, бо і я, як вы. Вы нічым ня скрыўдзілі мяне.

Будите якоже аз, зане и аз, якоже вы: братие, молю вы. Ничимже мене обидесте:

А вы ведаеце, што я ў нядужасьці цела дабравесьціў вам раней,

весте же, яко за немощь плоти благовестих вам первее.

і вы не пагардзілі спакусай маёй, якая ў целе маім, і не адапхнулі, але прынялі мяне, як анёла Божага, як Хрыста Ісуса.

и искушения моего, еже во плоти моей, не уничижисте, ни оплевасте, но якоже ангела Божия приясте мя, яко Христа Иисуса.

Дык якое было шчасьце вашае! Бо сьведчу вам, што калі б было магчыма, вырваўшы вочы вашыя, вы далі б мне.

Кое убо бяше блаженство ваше, свидетельствую бо вам, яко, аще бы было мощно, очеса ваша извертевше дали бысте ми.

Дык ці ж я стаўся ворагам вашым, кажучы вам праўду?

Темже враг вам бых, истину вам глаголя?

Рупяцца пра вас нядобра, але хочуць аддзяліць вас [ад нас], каб вы рупіліся пра іх.

Ревнуют по вас не добре, но отлучити вас хотят, да им ревнуете.

А добра рупіцца пра добрае заўсёды, а ня толькі, калі я прысутны ў вас,

Добро же, еже ревновати всегда в добрем, и не точию внегда приходити ми к вам.

дзеткі мае, якімі ізноў мучуся ў радзінах, пакуль не ўкшталтуецца ў вас Хрыстос.

Чадца моя, имиже паки болезную, дондеже вообразится Христос в вас:

Хацеў бы я цяпер быць прысутным у вас і зьмяніць голас мой, бо я зьбянтэжаны вамі.

хотел же бых приити к вам ныне и изменити глас мой, яко не домышляюся о вас.

Скажыце мне вы, якія хочаце быць пад Законам: ці ж вы ня слухаеце Закону?

Глаголите ми, иже под законом хощете быти: закона ли не слушаете?

Бо напісана, што Абрагам меў двух сыноў: аднаго ад служкі і аднаго ад свабоднай.

Писано бо есть, яко авраам два сына име: единаго от рабы, а другаго от свободныя.

Але той, які ад служкі, народжаны паводле цела, а той, які ад свабоднай, — праз абяцаньне.

Но иже от рабы, по плоти родися: а иже от свободныя, по обетованию.

Гэта ёсьць алегорыя. Бо гэта два запаветы: адзін — ад гары Сынай, які нараджае на няволю, які ёсьць Агар.

Иже суть иносказаема: сия бо еста два завета: един убо от горы синайския, в работу раждаяй, иже есть агарь:

Бо Агар ёсьць гара Сынай у Арабіі і адпавядае цяперашняму Ерусаліму, які ў няволі з дзецьмі сваімі;

агарь бо, сина гора есть во аравии, прилагается же нынешнему Иерусалиму, работает же с чады своими:

а Ерусалім, які ўгары, — свабодны, ён ёсьць маці ўсім нам.

а вышний Иерусалим свободь есть, иже есть мати всем нам.

Бо напісана: «Узьвесяліся, няплодная, якая не нараджала; загукай і закрычы ты, якая, якая ня мучылася ў радзінах, бо шмат дзяцей у самотнай, больш, чым у той, якая мае мужа».

Писано бо есть: возвеселися, неплоды, не раждающая: расторгни и возопи, неболящая: яко многа чада пустыя паче, нежели имущия мужа.

А мы, браты, паводле Ісаака — дзеці абяцаньня.

Мы же, братие, по исааку обетования чада есмы.

Але як тады той, які быў народжаны паводле цела, перасьледаваў таго, які паводле духа, гэтак і цяпер.

Но якоже тогда по плоти родивыйся гоняше духовнаго, тако и ныне.

Але што кажа Пісаньне? «Выгані служку і сына ейнага, бо сын служкі ня будзе спадкаемцам разам з сынам свабоднай».

Но что глаголет писание? Изжени рабу и сына ея, не имать бо наследовати сын рабынин с сыном свободныя.

Дык вось, браты, мы — дзеці ня служкі, але свабоднай.

Темже, братие, несмы рабынина чада, но свободныя.

« 3 глава 5 глава »