Да Галятаў 4 глава

Ліст сьвятога Паўлы апостала да Галятаў
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская на русском

Вось жа скажу: пакуль спадкаемца бязьлетак, ён нічым ня розьніцца ад нявольніка, хоць і спадар усяго;

Глаголю же: в елико время наследник млад есть, ничимже лучший есть раба, господь сый всех:

Але ён падданы апякуном а дамаверам аж да року айцом прызначанага.

но под повелители и приставники есть даже до нарока отча.

Гэтак і мы, пакуль былі бязьлеткамі, былі паняволены наваламі сьвету;

Такожде и мы, егда бехом млади, под стихиами бехом мира порабощени:

Але як прышла паўніня часу, Бог паслаў Сына Свайго, народжанага із жонкі, народжанага пад Законам,

Егда же прииде кончина лета, посла Бог Сына своего единороднаго, раждаемаго от жены, бываема под законом,

Каб адкупіць тых, што пад Законам, каб мы адзяржалі ўсынаўленьне.

да подзаконныя искупит, да всыновление восприимем.

А як вы сынове, Бог паслаў у сэрцы вашыя Духа Сына Свайго, Каторы гукае: «Аўва, Войча!»

И понеже есте Сынове, посла Бог духа Сына своего в сердца ваша, вопиюща: авва Отче.

Затым ты ўжо не нявольнік, але сын; а калі сын, дык спадкаемца Божы пераз Хрыста.

Темже уже неси раб, но сын: аще ли же сын, и наследник Божий Иисус Христом.

Але тады запраўды, ня знаўшы Бога, вы былі ў няволі ў тых, што з прыроды не багі;

Но тогда убо, не ведуще Бога, служисте не по естеству сущым богом:

Цяпер жа, пазнаўшы Бога, або валей кажучы, будучы пазнаныя Богам, нашто зварачаецеся ізноў да кволых а галетных навалаў, у каторых ізноў нанава хочаце быць у няволі?

ныне же, познавше Бога, паче же познани бывше от Бога, како возвращаетеся паки на немощныя и худыя стихии, имже паки свыше служити хощете?

Назірайце дні а месяцы а поры а гады.

дни смотряете, и месяцы, и времена, и лета.

Баюся за вас, ці запраўды не дарма я працаваў меж вас.

Боюся о вас, еда како всуе трудихся в вас.

Будзьце, як я; бо я, як вы; браты, прашу вас. Вы нічым ня ўкрыўдзілі мяне.

Будите якоже аз, зане и аз, якоже вы: братие, молю вы. Ничимже мене обидесте:

Бо ведаеце, што ў кволасьці цела я абяшчаў Евангелю вам уперад,

весте же, яко за немощь плоти благовестих вам первее.

І спакусы мае ў целе маім вы ўлегцы ня мелі, і не адхінулі з грэбаваньням, але прынялі мяне, як ангіла Божага, як Хрыста Ісуса!

и искушения моего, еже во плоти моей, не уничижисте, ни оплевасте, но якоже ангела Божия приясте мя, яко Христа Иисуса.

Што за шчасьце тады было ваша! Сьветчу вам, што, калі б льга было, вы вылупілі б вочы свае і далі імне.

Кое убо бяше блаженство ваше, свидетельствую бо вам, яко, аще бы было мощно, очеса ваша извертевше дали бысте ми.

Дык нягож я стаў непрыяцелям вашым, кажучы вам праўду?

Темже враг вам бых, истину вам глаголя?

Ня добрая рупатлівасьць іхная праз вас, бо хочуць аддзяліць вас, каб вы рупіліся празь іх.

Ревнуют по вас не добре, но отлучити вас хотят, да им ревнуете.

Добры рупіцца заўсёды праз добрае, а ня толькі, як я прытомны ў вас.

Добро же, еже ревновати всегда в добрем, и не точию внегда приходити ми к вам.

Дзеткі мае, дзеля каторых я ізноў у трудненьню, пакуль не ўхармуецца ў вас Хрыстос!

Чадца моя, имиже паки болезную, дондеже вообразится Христос в вас:

Зычыў бы я цяпер быць із вамі і адмяніць голас свой, бо я заклапочаны ўзглядам вас.

хотел же бых приити к вам ныне и изменити глас мой, яко не домышляюся о вас.

Скажыце імне вы, што зычыце быць пад Законам, хіба вы ня слухаеце Закону?

Глаголите ми, иже под законом хощете быти: закона ли не слушаете?

Бо напісана, што Абрагам меў двух сыноў, аднаго зь нявольніцы, а другога з вольніцы.

Писано бо есть, яко авраам два сына име: единаго от рабы, а другаго от свободныя.

Але тый, што зь нявольніцы, быў народжаны подле цела; а тый, што з вольніцы — подле абятніцы.

Но иже от рабы, по плоти родися: а иже от свободныя, по обетованию.

У гэтым ёсьць атумекі; бо гэта дзьве змовы: адна з гары Сынайскае, што родзе ў няволю, каторая ё Гаґар,

Иже суть иносказаема: сия бо еста два завета: един убо от горы синайския, в работу раждаяй, иже есть агарь:

бо Гаґар ё гара Сынай ув Арабе і адказуе цяперашняму Ерузаліму, бо ён ізь дзецьмі сваімі ў няволі.

агарь бо, сина гора есть во аравии, прилагается же нынешнему Иерусалиму, работает же с чады своими:

А вышні Ерузалім вольны; ён — маці ўсіх нас.

а вышний Иерусалим свободь есть, иже есть мати всем нам.

Бо напісана: «Цешся бясплодная, каторая не радзіла; крыкні а загукай ты, што ня труднішся родамі; бо ў пакіненай шмат болей дзяцей, чымся ў маючай мужа».

Писано бо есть: возвеселися, неплоды, не раждающая: расторгни и возопи, неболящая: яко многа чада пустыя паче, нежели имущия мужа.

А мы, браты, дзеці абятніцы подле зразы Ісака.

Мы же, братие, по исааку обетования чада есмы.

Але як тады народжаны подле цела перасьледаваў народжанага подле духа, так і цяперака.

Но якоже тогда по плоти родивыйся гоняше духовнаго, тако и ныне.

Але што кажа Пісьмо? «Выкінь нявольніцу й сына ейнага, бо ніяк сын нявольнічын ня будзе спадкаемцам разам із сынам вольнічыным».

Но что глаголет писание? Изжени рабу и сына ея, не имать бо наследовати сын рабынин с сыном свободныя.

Дык, браты, мы дзеці не нявольнічыны, але вольнічыны.

Темже, братие, несмы рабынина чада, но свободныя.

« 3 глава 5 глава »