Да галятаў 4 глава

Пасланьне Апостала Паўлы да галятаў
Пераклад Сабілы і Малахава → Елизаветинская на русском

Але я кажу: на ўвесь час, пакуль спадкаемец зьяўляецца няпаўналетнім, ён нічым ня адрозьніваецца ад раба, хаця і зьяўляецца гаспадаром усяго;

Глаголю же: в елико время наследник млад есть, ничимже лучший есть раба, господь сый всех:

але пад апякунамі і аканомамі ён знаходзіцца аж да тзрміна, які вызначыў бацька.

но под повелители и приставники есть даже до нарока отча.

Гэтак і мы, пакуль былí дзяцьмі, былі паняволены стыхіямі гэтага сьвету;

Такожде и мы, егда бехом млади, под стихиами бехом мира порабощени:

а як прыйшла паўната часу, дык паслаў Бог Сына Свайго, Які быў народжаны ад жанчыны і стаў пад Законам,

Егда же прииде кончина лета, посла Бог Сына своего единороднаго, раждаемаго от жены, бываема под законом,

каб адкупіць тых, што пад Законам, каб нам атрымаць усынаўленьне.

да подзаконныя искупит, да всыновление восприимем.

І таму, што вы — сыны, дык паслаў Бог Духа Сына Свайго ў сэрцы вашыя, Які галосе: «Абба, Та́тачка!»

И понеже есте Сынове, посла Бог духа Сына своего в сердца ваша, вопиюща: авва Отче.

Так што ты ўжо ня раб, але сын; а калі сын, дык і спадкаемец Бога праз Хрыста.

Темже уже неси раб, но сын: аще ли же сын, и наследник Божий Иисус Христом.

Але тады, калі яшчэ ня ведалі Бога, вы служылі тым, якія ў сапраўднасьці ня богі.

Но тогда убо, не ведуще Бога, служисте не по естеству сущым богом:

Але цяпер пазнаўшы Бога, а лепей: пазнаныя Богам, навошта ізноў навяртаецеся да немачных і бедных стыхіяў, якім ізноў нанава хочаце служыць?

ныне же, познавше Бога, паче же познани бывше от Бога, како возвращаетеся паки на немощныя и худыя стихии, имже паки свыше служити хощете?

Вы пільнуецеся дней і месяцаў, і часоў, і гадоў.

дни смотряете, и месяцы, и времена, и лета.

Баюся за вас, ці ня марна я працаваў у вас.

Боюся о вас, еда како всуе трудихся в вас.

Прашу вас, браты, будзьце як я, таму што і я, як вы. Вы нічым мяне ня пакрыўдзілі:

Будите якоже аз, зане и аз, якоже вы: братие, молю вы. Ничимже мене обидесте:

Вы ведаеце, што ў мінулы раз я абвясьціў вам Эвангельле ў немачы цела,

весте же, яко за немощь плоти благовестих вам первее.

і вы ня пагрэбавалі і ня пага́рдзілі мною пры выпрабаваньні маім у целе маім, але прынялі мяне, як Ангела Бога, як Хрыста Ісуса.

и искушения моего, еже во плоти моей, не уничижисте, ни оплевасте, но якоже ангела Божия приясте мя, яко Христа Иисуса.

Як жа вы былі шчасьлівымі! І сьведчу вам, што, калі б гэта было магчымым, вы бы, вырваўшы вочы свае, адда́лі б іх мне.

Кое убо бяше блаженство ваше, свидетельствую бо вам, яко, аще бы было мощно, очеса ваша извертевше дали бысте ми.

Дык няўжо я стаў вашым ворагам, ка́жучы вам праўду?

Темже враг вам бых, истину вам глаголя?

Рупяцца аб вас ня з добрым (намерам), але хочуць вас адвярнуць, каб вы ру́піліся аб іх.

Ревнуют по вас не добре, но отлучити вас хотят, да им ревнуете.

Ле́пей для вас ру́піцца аб добрым заўсёды, а ня толькі ў маёй прысутнасьці ў вас.

Добро же, еже ревновати всегда в добрем, и не точию внегда приходити ми к вам.

Дзеткі мае, з-за якіх я ізноў цярплю мукі нараджэньня, пакуль ня будзе выяўлены ў вас Хрыстос!

Чадца моя, имиже паки болезную, дондеже вообразится Христос в вас:

Хацеў бы я быць зараз у вас і зьмяніць голас мой, таму што я ў разгубленасьці аб вас.

хотел же бых приити к вам ныне и изменити глас мой, яко не домышляюся о вас.

Скажэце мне тыя, што хочаце жыць пад Законам: хіба́ вы Закону ня слухаецеся?

Глаголите ми, иже под законом хощете быти: закона ли не слушаете?

Бо напісана: Абрагам меў двух сыноў: аднаго ад рабыні і аднаго ад вольнай.

Писано бо есть, яко авраам два сына име: единаго от рабы, а другаго от свободныя.

Але, які ад рабыні, той народжаны па целу; а які ад вольнай — праз абяцаньне.

Но иже от рабы, по плоти родися: а иже от свободныя, по обетованию.

Гэта ёсьць алегарычнае выказваньне. Бо гэта ёсьць два Запаветы: адзін — ад гары Сінай, які нараджае ў рабства, і які ёсьць Ага́ра,

Иже суть иносказаема: сия бо еста два завета: един убо от горы синайския, в работу раждаяй, иже есть агарь:

бо Ага́ра ёсьць гара Сінай у Арабіі і адпавядае цяперашняму Ярузаліму, што знаходзіцца ў рабстве зь дзецьмі сваімі;

агарь бо, сина гора есть во аравии, прилагается же нынешнему Иерусалиму, работает же с чады своими:

а вышэйшы (нябесны) Ярузалім ёсьць вольны, які ёсьць маткай усім нам.

а вышний Иерусалим свободь есть, иже есть мати всем нам.

Бо напісана: «узьвесяліся, няплодная, якая ня можа нарадзіць; усклікні і закрычы, якая ня мучыцца ад дзетанараджэньня; таму што пакінутая мае многа больш дзяцей, чым тая, што мае мужа».

Писано бо есть: возвеселися, неплоды, не раждающая: расторгни и возопи, неболящая: яко многа чада пустыя паче, нежели имущия мужа.

Мы ж, браты, паводля Ісаку зьяўляемся дзецьмі абяцаньня.

Мы же, братие, по исааку обетования чада есмы.

Але, як тады той, што народжаны па целу, гнаў таго, што (народжаны) па духу, так і цяпер.

Но якоже тогда по плоти родивыйся гоняше духовнаго, тако и ныне.

Але што гаворыць Пісаньне? «Выгані рабыню і сына ейнага, бо ня будзе спадкаемцам сын рабыні разам з сынам вольнай».

Но что глаголет писание? Изжени рабу и сына ея, не имать бо наследовати сын рабынин с сыном свободныя.

Так што, браты, мы зьяўляемся дзецьмі ня рабыні, але вольнай.

Темже, братие, несмы рабынина чада, но свободныя.

« 3 глава 5 глава »