Да Галатаў 4 глава

Ліст да Галатаў
Пераклад Чарняўскага 2017 → Елизаветинская на русском

Кажу ж вам: пакуль спадкаемец дзіця, ён нічым не адрозніваецца ад нявольніка, хоць ён і гаспадар над усім,

Глаголю же: в елико время наследник млад есть, ничимже лучший есть раба, господь сый всех:

але знаходзіцца да вызначанага часу пад апекунамі і аканомамі.

но под повелители и приставники есть даже до нарока отча.

Так і мы, пакуль мы былі дзецьмі, былі паняволены стыхіямі свету.

Такожде и мы, егда бехом млади, под стихиами бехом мира порабощени:

А калі прыйшла поўня часу, паслаў Бог Свайго Сына, народжанага жанчынай, стаўшага пад закон,

Егда же прииде кончина лета, посла Бог Сына своего единороднаго, раждаемаго от жены, бываема под законом,

каб адкупіў тых, якія былі пад законам, каб і мы атрымалі ўсынаўленне.

да подзаконныя искупит, да всыновление восприимем.

А дзеля таго, што вы — сыны, паслаў Бог Духа Сына Свайго ў сэрцы вашы, Які кліча: «Абба, Ойча!»

И понеже есте Сынове, посла Бог духа Сына своего в сердца ваша, вопиюща: авва Отче.

Так што ты ўжо не нявольнік, але сын; а калі сын, дык і спадкаемец Божы праз Хрыста.

Темже уже неси раб, но сын: аще ли же сын, и наследник Божий Иисус Христом.

Але тады, калі не ведалі вы Бога, служылі тым, якія па сутнасці не ёсць багамі.

Но тогда убо, не ведуще Бога, служисте не по естеству сущым богом:

Цяпер жа, калі вы ўжо пазналі Бога і самі пазнаныя Богам, чаго вяртаецеся да бяссільных і бязродных стыхій, якім зноў хочаце служыць?

ныне же, познавше Бога, паче же познани бывше от Бога, како возвращаетеся паки на немощныя и худыя стихии, имже паки свыше служити хощете?

Вы глядзіце на дні, месяцы, часы і гады!

дни смотряете, и месяцы, и времена, и лета.

Баюся за вас, што, можа, надарма працаваў у вас.

Боюся о вас, еда како всуе трудихся в вас.

Браты, прашу вас, будзьце такімі, як і я; бо і я стаўся такім, як вы. Нічым вы мяне не скрыўдзілі.

Будите якоже аз, зане и аз, якоже вы: братие, молю вы. Ничимже мене обидесте:

Вы ж ведаеце, як праз слабасць цела першы раз я дабравесціў вам,

весте же, яко за немощь плоти благовестих вам первее.

і вы не пагардзілі спакусай маёй у целе маім, і не адрынулі, але прынялі мяне як анёла Божага, як Хрыста Ісуса.

и искушения моего, еже во плоти моей, не уничижисте, ни оплевасте, но якоже ангела Божия приясте мя, яко Христа Иисуса.

Дзе ж тады тое шчасце ваша? Сведчу вам, што, калі б гэта было магчыма, дык, вочы сабе вырваўшы, аддалі б іх мне.

Кое убо бяше блаженство ваше, свидетельствую бо вам, яко, аще бы было мощно, очеса ваша извертевше дали бысте ми.

Дык ці ворагам стаўся я вам за тое, што казаў вам праўду?

Темже враг вам бых, истину вам глаголя?

Рупяцца яны пра вас не з дабра, але хочуць адарваць вас, каб аб іх вы рупіліся.

Ревнуют по вас не добре, но отлучити вас хотят, да им ревнуете.

Добра рупіцца аб добрым заўсёды, а не тады толькі, калі я знаходжуся паміж вас;

Добро же, еже ревновати всегда в добрем, и не точию внегда приходити ми к вам.

дзеткі мае, зноў вас нараджаю ў муках, пакуль уфармуецца ў вас Хрыстос.

Чадца моя, имиже паки болезную, дондеже вообразится Христос в вас:

Хацеў бы я быць у вас цяпер ды змяніць голас мой, бо сам я ў неўразуменні аб вас.

хотел же бых приити к вам ныне и изменити глас мой, яко не домышляюся о вас.

Скажыце мне тыя, што хочаце жыць пад законам: ці закону вы не чулі?

Глаголите ми, иже под законом хощете быти: закона ли не слушаете?

Напісана, што Абрагам меў двух сыноў: аднаго з нявольніцы, другога з вольнай.

Писано бо есть, яко авраам два сына име: единаго от рабы, а другаго от свободныя.

Але той, што з нявольніцы, паводле цела нарадзіўся, а той, што з вольнай, — праз абяцанне.

Но иже от рабы, по плоти родися: а иже от свободныя, по обетованию.

Гэта як алегорыя сказана, абазначае гэта два запаветы: адзін — на гары Сінай, што на няволю родзіць, гэта Агар.

Иже суть иносказаема: сия бо еста два завета: един убо от горы синайския, в работу раждаяй, иже есть агарь:

Бо гэтая Агар — гара Сінай у Арабіі, адпавядае цяперашняму Ерузаліму і зняволена з сынамі сваімі.

агарь бо, сина гора есть во аравии, прилагается же нынешнему Иерусалиму, работает же с чады своими:

Той жа Ерузалім, што ўгары, вольны, і ёсць маці ўсім нам.

а вышний Иерусалим свободь есть, иже есть мати всем нам.

Напісана бо: «Узвесяліся, няплодная, якая не нараджаеш, усклікай і крычы, якая не пакутуеш родамі, бо ў пакінутай больш дзяцей, чым у той, якая мае мужа».

Писано бо есть: возвеселися, неплоды, не раждающая: расторгни и возопи, неболящая: яко многа чада пустыя паче, нежели имущия мужа.

Мы ж, браты, паводле Ізаака дзеці абяцання.

Мы же, братие, по исааку обетования чада есмы.

Але як і тады той, што паводле цела нарадзіўся, пераследаваў таго, які паводле духа, так і цяпер.

Но якоже тогда по плоти родивыйся гоняше духовнаго, тако и ныне.

А што кажа Пісанне? «Выгані нявольніцу і яе сына, бо не будзе спадкаемцам сын нявольніцы разам з сынам вольнай».

Но что глаголет писание? Изжени рабу и сына ея, не имать бо наследовати сын рабынин с сыном свободныя.

Дык вось, браты, мы дзеці не нявольніцы, але вольнай.

Темже, братие, несмы рабынина чада, но свободныя.

« 3 глава 5 глава »