1 και εγενετο οτε ετελεϲεν ο ι̅ϲ̅ πανταϲ τουϲ λογουϲ τουτουϲ ειπεν τοιϲ μαθηταιϲ αυτου
2 οιδατε οτι μετα δυο ημεραϲ το παϲχα γινεται και ο υιοϲ του α̅ν̅ο̅υ̅ παραδιδοται ειϲ το ϲταυρωθηναι
3 τοτε ϲυνηχθηϲαν οι αρχιερειϲ και οι πρεϲβυτεροι του λαου ειϲ την αυλη̅ του αρχιερεωϲ του λεγομενου καιαφα
4 και ϲυνεβουλευϲαντο ινα τον ι̅ν̅ δολω κρατηϲωϲιν και αποκτεινωϲιν
5 ελεγον δε μη εν τη εορτη ινα μη θορυβοϲ γενηται ε̅ τω λαω
6 του δε ι̅υ̅ γενομενου εν βηθανια εν οικια ϲιμωνοϲ του λεπρου
7 προϲηλθεν αυτω γυνη εχουϲα αλαβαϲτρον μυρου πολυτιμου και κατεχεεν επι τηϲ κεφαληϲ αυτου ανακιμενου
8 ιδοντεϲ δε οι μαθηται ηγανακτηϲαν λεγοντεϲ ειϲ τι η απωλια αυτη
9 εδυνατο γαρ τουτο πραθηναι πολλου και δοθηναι πτωχοιϲ
10 γνουϲ δε ο ι̅ϲ̅ ειπε̅ αυτοιϲ τι κοπουϲ παρεχετε τη γυνεκι εργον γαρ καλο̅ ηργαϲατο ειϲ εμε
11 παντοτε γαρ τουϲ πτωχουϲ εχετε μεθ εαυτων εμε δε ου παντοτε εχετε
12 βαλουϲα γαρ αυτη το μυρον τουτο επι του ϲωματοϲ μου προϲ το ενταφιαϲαι με εποιηϲεν
13 αμην λεγω υμι̅ οπου εαν κηρυχθη το ευαγγελιο̅ τουτο εν ολω τω κοϲμω λαληθηϲετε και ο εποιηϲεν αυτη ειϲ μνημοϲυνον αυτηϲ
14 τοτε πορευθιϲ ειϲ των ι̅β̅ ο λεγομενοϲ ιουδαϲ ιϲκαριωτηϲ προϲ τουϲ αρχιεριϲ
15 ειπεν {ι} [297] θελεται μοι δωνε και εγω υμιν παραδωϲω αυτο̅ οι δε εϲτηϲαν αυτω λ̅ αργυρια
16 και απο τοτε εζητι ευκεριαν ινα αυτον παραδω
17 τη δε πρωτη των αζυμων προϲηλθον οι μαθηται τω ι̅υ̅ λεγοντεϲ που θελιϲ ετοιμαϲωμεν ϲοι φαγιν το παϲχα
18 ο δε ειπεν υπαγετε ειϲ την πολιν προϲ τον δινα και ειπατε αυτω ο διδαϲκαλοϲ λεγει ο καιροϲ μου εγγυϲ εϲτιν προϲ ϲε ποιω το παϲχα μετα των μαθητων μου
19 και εποιηϲαν οι μαθηται ωϲ ϲυνεταξε̅ αυτοιϲ ο ι̅ϲ̅ και ητοιμαϲαν το παϲχα
20 οψιαϲ δε γενομενηϲ ανεκιτο μετα των ι̅β̅ μαθητω̅
21 και εϲθιοντων αυτων λεγι αμη̅ λεγω υμιν οτι ειϲ εξ υμων παραδωϲι με
22 και λυπουμενοι ϲφοδρα ηρξα̅το λεγιν αυτω ειϲ εκαϲτοϲ μητι εγω ειμι κ̅ε̅
23 ο δε αποκριθιϲ ειπεν ο εμβαψαϲ μετ εμου την χιρα εν τω τρυβλιω ουτοϲ με παραδωϲει
24 ο μεν υ̅ϲ̅ του α̅ν̅ο̅υ̅ υπαγι καθωϲ γεγραπται περι αυτου ουαι δε τω α̅ν̅ω̅ εκεινω δι ου ο υ̅ϲ̅ του α̅ν̅ο̅υ̅ παραδιδοται καλον ην αυτω ει ουκ εγεννηθη ο α̅ν̅ο̅ϲ̅ εκινοϲ
25 αποκριθιϲ δε ιουδαϲ ο παραδιδουϲ αυτον ειπεν μητι εγω ειμι ραββει λεγει αυτω ο ι̅ϲ̅ ϲυ ειπαϲ
26 εϲθιοντων δε αυτων λαβων ο ι̅ϲ̅ αρτον και ευλογηϲαϲ εκλαϲεν και {εδιδου} [298] τοιϲ μαθητεϲ ειπεν λαβετε φαγετε τουτο εϲτιν το ϲωμα μου
27 και λαβων ποτηριον και ευχαριϲτηϲαϲ εδωκεν αυτοιϲ λεγων πιετε εξ αυτου παντεϲ
28 τουτο γαρ εϲτιν το αιμα μου τηϲ διαθηκηϲ το περι πολλων εκχυννομενον ειϲ αφεϲιν αμαρτιων
29 λεγω δε υμιν ου μη πιω απ αρτι εκ τουτου γενηματοϲ τηϲ αμπελου εωϲ τηϲ ημεραϲ εκινηϲ οταν αυτο πινω μεθ υμω̅ κενον εν τη βαϲιλεια του π̅ρ̅ϲ̅ μου
30 και υμνηϲαντεϲ εξηλθον ειϲ το οροϲ των ελαιων
31 τοτε λεγι αυτοιϲ ο ι̅ϲ̅ παντεϲ υμιϲ ϲκανδαλιϲθηϲεϲθαι εν εμοι εν τη νυκτι ταυτη γεγραπται γαρ παταξω τον ποιμενα και διαϲκορπιϲθηϲοντε τα προβατα τηϲ ποιμνηϲ
32 μετα δε το εγερθηνε με προαξω υμαϲ ειϲ την γαλιλαιαν
33 αποκριθειϲ δε ο πετροϲ ειπεν αυτω παντεϲ ϲκανδαλιϲθηϲονται ε̅ ϲοι εγω ουδεποτε ϲκανδαλιϲθηϲομε
34 εφη αυτω ο ι̅ϲ̅ αμη̅ λεγω ϲοι οτι εν ταυτη τη νυκτι πριν αλεκτορα φωνηϲαι τριϲ με απαρνηϲη
35 λεγι αυτω ο πετροϲ καν δεη με ϲυν ϲοι αποθανιν ου μη ϲε απαρνηϲομαι ομοιωϲ και παντεϲ οι μαθηται ειπον
36 τοτε ερχεται μετ αυτων ο ι̅ϲ̅ ειϲ χωριον λεγομενον γεθϲημανι και λεγι τοιϲ μαθηταιϲ αυτου καθιϲατε εωϲ απελθων εκι προϲευξωμε
37 και παραλαβων το̅ πετρον και τουϲ δυο υιουϲ ζεβεδεου ηρξατο λυπιϲθε και αδημονιν
38 τοτε λεγει αυτοιϲ περιλυποϲ εϲτι̅ η ψυχη μου εωϲ θανατου μινατε ωδε και γρηγοριτε μετ εμου
39 και προϲελθων μικρον επεϲεν επι προϲωπον αυτου προϲευχομενοϲ και λεγων π̅ε̅ρ̅ μου ει δυνατον εϲτιν παρελθατω απ εμου το ποτηριον τουτο πλην ουχ ωϲ εγω θελω αλλ ωϲ ϲυ
40 και ερχετε προϲ τουϲ μαθηταϲ και ευριϲκι αυτουϲ καθευδονταϲ και λεγι τω πετρω ουτωϲ ουκ ιϲχυϲατε μιαν ωραν γρηγορηϲε μετ εμου
41 γρηγορειτε και προϲευχεϲθε ινα μη ειϲελθηται ειϲ πιραϲμο̅ το μεν π̅ν̅α̅ προθυμον η δε ϲαρξ αϲθενηϲ
42 παλιν εκ δευτερου απελθων προϲηυξατο {} [299] λεγων π̅ε̅ρ̅ μου ει ου δυνατε τουτο παρελθιν εαν μη αυτο πιω γενηθητω το θελημα ϲου
43 και ελθων παλιν ευρεν αυτουϲ καθευδονταϲ ηϲαν γαρ αυτων οι οφθαλμοι βεβαρημενοι
44 και αφιϲ αυτουϲ παλιν απελθων προϲηυξατο τον αυτον εκ τριτου λογον ειπων παλιν
45 τοτε ερχετε προϲ τουϲ μαθηταϲ και λεγι αυτοιϲ καθευδετε το λοιπον και αναπαυεϲθε ιδου ηγγικεν η ωρα και ο υ̅ϲ̅ του α̅ν̅ο̅υ̅ παραδιδοται ειϲ χιραϲ αμαρτωλων
46 εγειρεϲθε αγωμεν ιδου ηγγικεν ο παραδιδων με
47 και ετι αυτου λαλουντοϲ ιδου ιουδαϲ ειϲ των ι̅β̅ ηλθεν και μετ αυτου οχλοϲ πολυϲ μετα μαχερων και ξυλων απο των αρχιερεω̅ και πρεϲβυτερων του λαου
48 ο δε παραδιδουϲ αυτον εδωκεν αυτοιϲ ϲημιον λεγων ον εαν φιληϲω αυτοϲ εϲτιν κρατηϲαται αυτον
49 και ευθεωϲ προϲελθων τω ι̅υ̅ ειπεν χαιρε ραββει και κατεφιληϲεν αυτον
50 ο δε ειπεν αυτω εταιρε εφ ο παρει τοτε προϲελθοντεϲ επεβαλον ταϲ χιραϲ επι τον ι̅ν̅ και εκρατηϲαν αυτον
51 ϗ ιδου ειϲ των μετα ι̅υ̅ εκτιναϲ την χιρα απεϲπαϲε την μαχαιραν αυτου ϗ παταξαϲ τον δουλο̅ του αρχιερεωϲ αφιλεν αυτου το ωτιο̅
52 τοτε λεγει αυτω ο ι̅ϲ̅ αποϲτρεψον την μαχαιραν ϲου ειϲ το̅ τοπον αυτηϲ παντεϲ γαρ οι λαβοντεϲ μαχαιραν εν μαχαιρη απολουντε
53 η δοκειϲ οτι ου δυναμαι παρακαλεϲε τον π̅ρ̅α̅ μου και παραϲτηϲει μοι ωδε αρτι πλειω δωδεκα λεγιωνων {αγγελων} [300]
54 πωϲ ουν πληρωθωϲιν αι γραφε οτι ουτωϲ δι γενεϲθε
55 εν εκεινη τη ωρα ειπεν ο ι̅ϲ̅ τοιϲ οχλοιϲ ωϲ επι ληϲτη̅ εξηλθατε μετα μαχαιρων και ξυλων ϲυλλαβειν με καθ ημεραν εν τω ιερω εκαθεζομη̅ διδαϲκων και ουκ εκρατηϲατε με
56 τουτο δε ολον γεγονεν ινα {πληρωθοϲιν} [301] αι γραφε των προφητων τοτε οι μαθηται πα̅τεϲ αφεντεϲ αυτον εφυγον
57 οι δε κρατηϲαντεϲ τον ι̅ν̅ απηγαγον προϲ καιαφα̅ τον αρχιερεα οπου οι γραμματιϲ και οι πρεϲβυτεροι ϲυνηχθηϲαν
58 ο δε πετροϲ ηκολουθι αυτω μακροθεν εωϲ τηϲ αυληϲ του αρχιερεωϲ και ειϲελθων εϲω εκαθητο μετα των υπηρετων ιδειν το τελοϲ
59 οι δε αρχιεριϲ και το ϲυνεδριον ολον εζητουν ψευδομαρτυριαν κατα του ι̅υ̅ οπωϲ αυτον θανατωϲωϲιν
60 και ουχ ευρον πολλων προϲελθοντων ψευδομαρτυρω̅ υϲτερον δε προϲελθοντεϲ β̅
61 ειπαν ουτοϲ εφη δυναμαι καταλυϲε τον ναο̅ του θ̅υ̅ και δια τριω̅ ημερων αυτον οικοδομηϲαι
62 και αναϲταϲ ο αρχιερευϲ ειπεν αυτω {} [302]
63 {} [303] εξορκιζω ϲε κατα του θ̅υ̅ του ζωντοϲ ινα ημιν ειπηϲ ει ϲυ ει ο χ̅ϲ̅ ο υ̅ϲ̅ του θ̅υ̅
64 λεγει αυτω ο ι̅ϲ̅ ϲυ ειπαϲ πλην λεγω υμιν απ αρτι οψεϲθε τον υ̅ν̅ του α̅ν̅ο̅υ̅ καθημενον εκ δεξιων τηϲ δυναμεωϲ και ερχομενον επι των νεφελω̅ του ο̅υ̅ν̅ο̅υ̅
65 τοτε {} [304] αρχιερευϲ διερρηξεν τα ιματια αυτου και λεγει ιδε εβλαϲφημηϲεν τι ετι χριαν εχομεν μαρτυριων ιδε νυ̅ ηκουϲατε την βλαϲφημιαν
66 τι υμιν δοκει οι δε αποκριθεντεϲ ειπαν ενοχοϲ θανατου εϲτι̅
67 τοτε ενεπτυϲαν ειϲ το προϲωπον αυτου και εκολαφιϲαν αυτον οι δε εραπιϲα̅
68 λεγοντεϲ προφητευϲον ημιν χ̅ε̅ τιϲ εϲτιν ο παιϲαϲ ϲε
69 ο δε πετροϲ εκαθητο εξω εν τη αυλη και προϲηλθεν αυτω μια παιδιϲκη λεγουϲα και ϲυ ηϲθα μετα ι̅υ̅ του γαλιλεου
70 ο δε ηρνηϲατο εμπροϲθεν παντω̅ λεγων ουκ οιδα τι λεγειϲ
71 εξελθοντα δε ειϲ τον πυλωνα ειδεν αυτον αλλη και λεγει τοιϲ εκει ουτοϲ ην μετα ι̅υ̅ του ναζωραιου
72 και παλιν ηρνηϲατο μετα ορκου ουκ οιδα τον α̅ν̅ο̅ν̅
73 μετα μικρον δε προϲελθοντεϲ οι εϲτωτεϲ ειπον τω πετρω αληθωϲ και ϲυ εξ αυτων ει και γαρ η λαλια ϲου δηλον ϲε ποιει
74 τοτε ηρξατο καταθεματιζειν και ομνυειν οτι ουκ οιδα τον α̅ν̅ο̅ν̅ και ευθεωϲ αλεκτωρ εφωνηϲεν
75 και εμνηϲθη ο πετροϲ του ρηματοϲ ι̅υ̅ ειρηκοτοϲ οτι πριν αλεκτορα φωνηϲαι τριϲ απαρνηϲη με και εξελθων εξω εκλαυϲεν πικρωϲ
Примечания:
15 [297] {τι}
26 [298] {δουϲ}
42 [299] {ο ι̅ϲ̅}
53 [300] {αγγελουϲ}
56 [301] {πληρωθωϲιν}
62 [302] {ουδεν αποκρινη τι ουτοι ϲου καταμαρτυρουϲιν}
63 [303] {ο δε ι̅ϲ̅ εϲιωπα και ο αρχιερευϲ ειπεν αυτω}
65 [304] {ο}
Нашли в тексте ошибку? Выделите её и нажмите:
Ctrl + Enter
Евангелие от Матфея, 26 ΚΕΦΆΛΑΙΟ. Синайский кодекс — 4 век.
Обратите внимание. Номера стихов — это ссылки, ведущие на раздел со сравнением переводов, параллельными ссылками, текстами с номерами Стронга. Попробуйте, возможно, вы будете приятно удивлены.