Прыповесьцяў 1 глава

Кніга Прыповесьцяў
Пераклад Антонія Бокуна → Пераклад Чарняўскага 2017

Прыповесьці Салямона, сына Давіда, валадара Ізраіля,

Прыпавесці Саламона, сына Давідава, цара Ізраэльскага,

каб спазнаць мудрасьць і настаўленьне, зразумець словы розуму,

каб спасцігнуць мудрасць і настаўленне, каб зразумець словы мудрасці;

каб атрымаць настаўленьні ў разважлівасьці, праведнасьці, судзе і справядлівасьці,

каб атрымаць веды ў навучанні: справядлівасць, прыказанне і законнасць;

каб неразумным даць разумнасьць, юнаку — веды і разважлівасьць.

каб простым людзям прыдаць кемлівасці, юнаку — ведаў і развагі.

Мудры няхай слухае і павялічвае веды, а разумны няхай прыдбае мудрыя думкі,

Мудры слухае і павялічвае веды, а разумны прыдбае ўмеласць:

каб зразумець выслоўе і прыповесьць, словы мудрых і загадкі іхнія.

зверне ўвагу на прытчу і алегорыю, словы мудрых і іх загадкі.

Страх перад ГОСПАДАМ — пачатак веданьня. Неразумныя пагарджаюць мудрасьцю і настаўленьнем.

Шанаванне Госпада ёсць аснова ведаў. Мудрасці і навучання адцураюцца бязглуздыя.

Сыне мой, паслухай перасьцярогаў бацькі твайго і не адкідай настаўленьняў маці тваёй,

Сыне мой, слухай перасцярогі бацькі свайго і не адхіляй запавету маці сваёй,

бо яны — прывабны вянок на галаве тваёй і каштоўныя каралі на шыі тваёй.

бо яны — вянок годнасці на галаве тваёй і каралі на шыі тваёй.

Сыне мой, калі б цябе намаўлялі грэшнікі, не далучайся да іх.

Сыне мой, калі цябе будуць прыцягваць грэшнікі, не прыставай да іх.

Калі яны скажуць: «Хадзем з намі! Зробім засаду дзеля праліцьця крыві; наставім без прычыны пастку на нявіннага;

Калі яны скажуць: «Пойдзем з намі! Наладзім засаду дзеля забойства, наставім прыхавана пасткі на бязвіннага;

праглынем іх жыўцом, як пекла, і цалкам, як тых, што зыходзяць у магілу;

праглынём іх, як пекла: тых, што жывуць, і здаровых, як тых, што сыходзяць у магілу;

знойдзем усялякія каштоўнасьці, напоўнім дамы свае здабычаю.

знойдзем усякую каштоўную маёмасць, запоўнім дамы свае здабыткамі;

Жэрабя сваё кідай разам з намі, няхай адзін мех будзе для нас усіх».

далучы долю сваю да нашай, хай будзе адна кішэнь для ўсіх нас»;

Сыне мой, не хадзі з імі, устрымай нагу тваю ад сьцежкі іхняй,

сыне мой, не хадзі з імі, утрымай нагу сваю ад іх сцежак.

бо ногі іхнія бягуць да злачынства і сьпяшаюцца на праліцьцё крыві.

Бо ногі іх бягуць да злачынства і спяшаюцца, каб праліць кроў.

Бо надарэмна настаўляецца сетка на вачах усяго птаства.

Дарэмна закідваецца сетка перад вачамі мноства птушак.

А яны цікуюць на ўласную кроў, робяць засаду супраць душы сваёй.

Яны наладжваюць засаду дзеля ўласнага забойства і задумваюць злачынствы супраць сваіх душ.

Такія вось сьцежкі кожнага, хто прагне чужога даброцьця; яно забірае душу таго, хто завалодае ім.

Такі шлях у кожнага, хто імкнецца да нарабаванага: захоплівае яно душу таго, хто валодае ім.

Мудрасьць гукае на вуліцах, на плошчах узьнімае голас свой,

Мудрасць гукае па плошчах, на вуліцах падымае голас свой,

на скрыжаваньнях шумлівых дарог кліча, у брамах гарадзкіх гучаць яе словы:

на важнейшым месцы дарог шматлюдных крычыць, каля ўваходу ў гарадскую браму гучаць яе словы:

«Дакуль, неразумныя, будзеце любіць неразумнасьць; дакуль, насьмешнікі, будзеце захапляцца насьмешкамі сваімі, а невукі — пагарджаць веданьнем?

«Дакуль жа, невукі, будзеце любіць невуцтва, а насмешнікі — жадаць для сябе высмейвання, і недасведчаныя — ненавідзець навукі?

Зьвярніцеся да настаўленьня майго, і я выльлю на вас духа майго, і абвяшчу вам словы мае.

Звярніцеся да майго выкрывання: вось, удыхну ў вас дух мой і выкажу вам словы мае.

Вось жа я клікала, але вы адмаўляліся, працягвала руку сваю, але ніхто не зьвярнуў увагі.

Бо вось, я клікала, а вы адмовіліся, працягнула руку сваю, але не было нікога, хто заўважыў бы яе.

Вы ўзгардзілі радай маёю і адкінулі дакараньні мае.

Вы пагрэбавалі ўсякаю маёю парадаю і адхілілі мае папрокі.

Дык і я буду сьмяяцца з падзеньня вашага, і насьміхацца буду, калі прыйдзе на вас жах.

Такім чынам, і я буду смяяцца з вашай пагібелі і кпіць буду, калі прыйдзе да вас трывога.

Калі нахлыне жах, як бура, і загуба ваша, быццам віхура, калі прыйдуць на вас трывога і гора,

Калі накінецца, як бура, страх, і пагібель узнікне, быццам віхура, калі апануе вас бяда і цесната.

тады будуць клікаць мяне, але я не адкажу, будуць шукаць мяне, і ня знойдуць мяне.

Тады прызываць будуць мяне, а не выслухаю, рупліва шукаць мяне будуць, а не знойдуць мяне.

Бо яны зьненавідзелі веданьне і ня выбралі для сябе страху перад ГОСПАДАМ,

З-за таго, што настаўленне ненавідзелі і не выбралі страх Госпадаў,

і не пайшлі за парадамі маімі, і ўзгардзілі перасьцярогамі маімі.

не згадзіліся з маёю парадаю і пагрэбавалі ўсім маім выкрываннем.

Дык няхай ядуць яны плады шляху свайго і насыцяцца намерамі сваімі.

І вось, хай яны спажываюць плён свайго шляху, насычаюцца сваімі парадамі.

Бо адступніцтва неразумных заб’е іх, бяздумнасьць дурняў загубіць іх.

Адступніцтва невукаў заб’е іх, а нядбаласць бязглуздых загубіць іх.

А хто слухае мяне, будзе жыць бясьпечна, будзе спакойны, не баючыся зла».

А той, хто слухае мяне, і прытулак ад страху знойдзе, і спакойны будзе, пазбавіўшыся страху перад ліхімі людзьмі».

« 150 глава 2 глава »