Дзеі 14 глава

Дзеі Сьвятых Апосталаў
Пераклад Васіля Сёмухі → Елизаветинская на русском

У Іканіі яны ўвайшлі разам у Юдэйскую сынагогу і гаварылі так, што ўверавала вялікае мноства Юдэяў і Элінаў.

Бысть же во иконии, вкупе внити има в сонмище иудейское и глаголати тако, яко веровати иудеев и еллинов множеству многу.

А Юдэі, якія ня верылі, падбілі і ўзбурылі супраць братоў сэрцы язычнікаў.

Неверующии же иудее воздвигоша и озлобиша душы языков на братию.

Але яны прабылі там досыць доўга, мужна дзеючы ў імя Госпада, Які, у сьведчаньне слову мілаты Сваёй, тварыў рукамі іхнімі азнакі і цуды.

Доволно же убо время пребыста дерзающа о Господе, свидетелствующем слову благодати своея и дающем знамения и чудеса быти рукама их.

Тым часам люд у горадзе падзяліўся: і адны былі на баку Юдэяў, а другія на баку апосталаў.

Разделишажеся множество града, и ови убо бяху со иудеи, ови же со апостолы.

Калі ж язычнікі і Юдэі са сваімі начальнікамі кінуліся на іх, каб зьняважыць і пабіць іх каменьнем,

И егда бысть стремление языком же и иудеем с началники их досадити и камением побити их,

яны, дазнаўшыся пра гэта, адышлі ў Лікаонскія гарады Лістру і Дэрвію і ў іхняе навакольле,

уведевша же прибегоста во грады ликаонския, в листру и дервию, и во окрестныя их,

і там дабравесьцілі.

и тамо беста благовествующа.

У Лістры адзін чалавек, не валодаючы нагамі, сядзеў, бо кульгавы быў ад улоньня маці сваёй, і ніколі не хадзіў.

И некто муж в листрех немощен ногама седяше, хром от чрева матере своея сый, иже николиже бе ходил.

Ён слухаў прамоўцу Паўла, які, зірнуўшы на яго і ўбачыўшы, што ён мае веру на атрыманьне ацаленьня,

Сей слышаше павла глаголюща: иже воззрев нань и видев, яко веру имать здрав быти,

сказаў гучным голасам: табе кажу ў імя Госпада Ісуса Хрыста: стань на ногі твае проста! І той адразу ўскочыў і пачаў хадзіць.

рече велиим гласом: тебе глаголю во имя Господа Иисуса Христа, встани на ногу твоею прав. И абие возскочи и хождаше.

А люд, убачыўшы, што зрабіў Павал, узвысіў свой голас, кажучы па-лікаонску: багі ў вобразе чалавечым зышлі да нас.

Народи же видевше, еже сотвори павел, воздвигоша глас свой, ликаонски глаголюще: бози уподобльшеся человеком снидоша к нам.

І называлі Варнаву Зэўсам, а Паўла Гермэсам, бо ён начальнічаў у слове,

Нарицаху же убо варнаву диа, павла же ермиа, понеже той бяше началник слова.

а жрэц ідала Зэўса, пастаўленага перад іхнім горадам, прывёўшы да брамы валоў і прынёсшы вянкі, хацеў разам з народам прынесьці ахвяры.

Жрец же диев, сущаго пред градом их, приведе юнцы и (принесе) венцы пред врата, с народы хотяше жрети.

Але апосталы Варнава і Павал, пачуўшы пра гэта, разадралі сваё адзеньне і, кінуўшыся ў народ, зычным голасам казалі:

Слышавша же апостола варнава и павел, растерзавша ризы своя, вскочиста в народ, зовуща и глаголюща:

мужы! што гэта вы робіце? і мы — падобныя на вас людзі, і зьвястуем вам, каб вы навярнуліся ад гэтых марных да Бога жывога, Які стварыў неба і зямлю і мора і ўсё, што ў іх;

мужие, что сия творите? и мы подобострастна есма вам человека, благовествующа вам от сих суетных обращатися к Богу живу, иже сотвори небо и землю и море и вся, яже в них:

Які ў мінулых пакаленьнях дапусьціў усім народам хадзіць сваімі шляхамі,

иже в мимошедшыя роды оставил бе вся языки ходити в путех их:

хоць і не пераставаў сьведчыць пра Сябе добрымі дзеямі, даючы нам зь неба дажджы і поры ўраджайныя і напаўняючы ежай і радасьцю сэрцы нашыя.

и убо не несвидетелствована себе остави, благотворя, с небесе нам дожди дая и времена плодоносна, исполняя пищею и веселием сердца наша.

І кажучы гэта, яны ледзьве ўгаварылі людзей ня прыносіць ім ахвяры і ісьці кожнаму дамоў. Тым часам як яны, застаючыся там, вучылі,

И сия глаголюща, едва устависта народы не жрети има, но отити коемуждо во своя си. Пребывающема же има и учащема,

з Антыахіі і Іканіі прыйшлі некаторыя Юдэі і, калі апосталы адважна прапаведавалі, пераканалі людзей адступіцца ад іх, кажучы: яны ня кажуць нічога праўдзівага, а ўсё хлусяць. І падбухторыўшы люд, пабілі Паўла камянямі і вывалаклі за горад, думаючы, што ён мёртвы.

приидоша от антиохии и иконии нецыи иудее, и стязающемася има с дерзновением, наустиша народы отступити от нею, глаголюще, яко ничтоже истинно глаголета, но все лжета. И наустивше народы и камением побивше павла, извлекоша вне града, мняще его умерша.

Калі ж вучні сабраліся каля яго, ён устаў і пайшоў у горад, і на другі дзень адышоў з Варнавам у Дэрвію.

Окрест же ставшым его учеником, востав вниде во град и наутрие изыде с варнавою в дервию.

Абвясьціўшы Дабравесьце гэтаму гораду і прыдбаўшы многа вучняў, яны пайшлі назад празь Лістру, Іканію і Антыахію,

Благовествовавша же граду тому и научивша многи, возвратистася в листру и иконию и антиохию,

мацуючы душы вучням, умаўляючы заставацца ў веры і павучаючы, што праз многія скрухі належыць нам увайсьці ў Царства Божае.

утверждающа душы учеников, моляща пребыти в вере, и яко многими скорбьми подобает нам внити в Царствие Божие.

А рукапаклаўшы ім прасьвітараў у кожнай царкве, яны памаліліся з постам і перадалі іх Госпаду, у Якога ўверавалі.

Рукоположша же им пресвитеры на вся Церкви и помолившася с постом, предаста их Господеви, в негоже увероваша.

Потым, прайшоўшы празь Пісідыю, прыйшлі ў Памфілію;

И прошедша писидию, приидоста в памфилию:

і, прапаведаўшы слова Гасподняе ў Пэргіі, выйшлі ў Аталію,

и глаголавша в пергии слово Господне, снидоста во атталию

а адтуль адплылі ў Антыахію, адкуль былі аддадзены мілаце Божай на дзею, якую і справілі.

и оттуду отплыста во антиохию, отнюдуже беста предана благодати Божией в дело, еже скончаста.

Дабраўшыся туды і склікаўшы царкву, яны расказалі пра ўсё, што Бог учыніў зь імі і як Ён адчыніў дзьверы веры язычнікам;

Пришедша же и собравша Церковь, сказаста, елика сотвори Бог с нима и яко отверзе языком дверь веры:

і заставаліся там не малы час з вучнямі.

пребыста же тамо время не мало со ученики.

« 13 глава 15 глава »