По Матфею 20 глава

Евангелие по Матфею
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Сабілы і Малахава

 
 

Иисус продолжал: «Царство Небесное вот с чем можно сравнить. Один человек вышел как-то рано утром из дома своего нанять работников для своего виноградника.
 
Бо Валадарства Нябёсаў падобнае чалавеку гаспадару дому які выйшаў на досьвітку наняць работнікаў у вінаграднік свой.

Сговорившись с работниками об оплате по денарию за день, он послал их в свой виноградник.
 
І ўмовіўшыся з работнікамі па дынару за дзень, паслаў іх у вінаграднік свой.

Выйдя еще раз около девяти часов утра,1 он увидел других людей, стоявших на рыночной площади без дела.
 
Выйшаўшы ж каля трэйцяй гадзіны, ён убачыў другіх, якія стаялі на рынку бяз працы,

„Ступайте и вы в мой виноградник, — сказал он им, — и я заплачу вам по справедливости“.
 
сказаў і ім: ідзіце і вы ў вінаграднік і дам вам справядліва. І яны пайшлі.

И они пошли. Когда он опять вышел, уже в обед и в три часа пополудни, то сделал то же самое.
 
Зноў выйшаўшы каля шостай і дзявятай гадзіны зрабіў тое самае.

Наконец, выйдя около пяти часов вечера, он опять нашел других людей, стоявших там, и спросил у них: „Почему весь день вы стоите здесь без дела?“
 
Нарэшце, выйшаўшы каля адзінаццатае гадзіны ён знайшоў другіх, якія стаялі бяз працы і кажа ім: чаму вы стаіцё тут цэлы дзень бяз працы?

„Нас никто не нанял“, — ответили они ему. „Идите и вы в виноградник“, — сказал он им.
 
Яны кажуць яму: ніхто нас ня наняў. (Ён) кажа ім: ідзіце і вы ў вінаграднік (мой) і атрымаеце па справядлівасьці.

А когда настал вечер, хозяин виноградника говорит своему управляющему: „Позови работников и заплати им, начав с последних и кончая первыми“.
 
А як надыйшоў вечар, кажа гаспадар вінаградніку аканому свайму: пакліч работнікаў і аддай ім плату, пачаўшы з апошніх да першых.

И те, кого наняли около пяти часов вечера, пришли и получили по денарию.
 
І тыя, што прыйшлі каля адзінаццатае гадзіны атрымалі па дынару.

Когда же пришли те, кого наняли первыми, то решили они, что получат больше, но тоже получили по денарию, как было условленно.
 
А тыя, што прыйшлі першымі, думалі, што яны дастануць больш, але і яны дасталі па дынару.

[11-12]Получив эти деньги, стали они роптать, говоря хозяину дома: „Эти последние, только час они проработали, а ты приравнял их к нам, трудившимся целый день под палящим солнцем“.
 
І, атрымаўшы пача́лі наракаць на гаспадара дому

 
кажучы: гэтыя апошнія адпрацавалі адну гадзіну, і ты зраўняў іх з намі, якія перанесьлі цягату дня і сьпёку.

„Друг! — ответил он одному из них. — Не обижаю тебя я. Не за денарий ли ты сговорился со мной?
 
А ён адказаўшы сказаў аднаму зь іх: дружа! я ня крыўджу цябе; ці ж ня за дынар ты ўмовіўся са мною?

Возьми же свое и ступай домой. Ну, а я хочу тому, кто пришел последним, дать столько же, сколько тебе.
 
Вазьмі сваё ды ідзі; я ж хачу гэтаму апошняму даць, як і табе.

Разве не могу я распорядиться принадлежащим мне так, как того я хочу? Или тебе завидно,2 что щедр я к этим людям?“
 
Хíба я ня маю ўлады рабіць са сваім, што хачу? Ці вока тваё ліхое ад таго, што я добры?

Так последние станут первыми, а первые — последними».
 
Гэтак будуць апошнія першымі і першыя — апошнімі; бо многа закліканых, але мала выбраных.

Когда они шли3 в Иерусалим, в пути Иисус отозвал в сторону двенадцать [учеников] и сказал им одним:
 
І калі ўзыходзіў Ісус у Ярузалім, адклікаў па дарозе дванаццаць вучняў Сваіх і сказаў ім:

«Вот идем мы в Иерусалим, и Сын Человеческий будет предан там первосвященникам и книжникам, и приговорят Его к смерти.
 
вось мы ўзыходзім у Ярузалім, і Сын Чалавечы будзе прада́ны архірэям і кніжнікам, і засудзяць Яго на сьмерць;

Предадут Его язычникам на глумление, бичевание и распятие, и на третий день пробужден Он будет от смерти».
 
і перададуць Яго паганам на ганьбаваньне і бічаваньне, і ўкрыжаваньне; і на трэйці дзень уваскрэсьне.

Потом подошла к Нему мать сыновей Зеведея с сыновьями своими и, встав перед Ним на колени, о чем-то стала просить Его.
 
Тады падыйшла да Яго матка сыноў Завядзея з сынамі сваімі, кланяючыся і нечага просячы ў Яго.

«Чего ты хочешь?» — спросил у нее Иисус. «Позволь, — ответила она, — этим двум моим сыновьям сесть одному справа от Тебя, а другому слева в Царстве Твоем».
 
Ён жа сказаў ёй: чаго ты хочаш? Яна кажа Яму: скажы, каб гэтыя два сыны мае селі ў Цябе адзін з правага боку, а другі з левага ў Валадарстве Тваім.

Иисус же сказал им в ответ: «Не знаете, чего просите. Можете ли пить чашу, которую Я буду пить?» «Можем», — сказали они Ему.
 
Адказаўшы ж Ісус сказаў: ня ведаеце, чаго просіце. Ці можаце піць чару, якую Я маю піць, і быць ахрышчанымі хрышчэньнем, якім Я хрышчуся? (Яны) кажуць Яму: можам.

«Из чаши Моей вы будете пить, — говорит им Иисус, — сесть же кому по правую Мою сторону и по левую, не Я решаю. Эти места для тех, кому приготовил их Отец Мой Небесный ».
 
І кажа ім: чару Маю будзеце піць і хрышчэньнем, якім Я хрышчуся, будзеце ахрышчаны. Але даць сесьці з правага боку Майго і з левага боку Майго — ня Мая (улада), але каму прыгатавана Ба́цькам Маім.

Услышав это, остальные десять учеников возмутились поступком двух братьев.4
 
І пачуўшы (гэтае) дзесяць (вучняў) абурыліся на двух братоў.

Но Иисус подозвал их к Себе и сказал: «Вы знаете, что мирские владыки господствуют над своими народами, и великие этого мира держат их в своей власти.
 
Ісус жа, паклікаўшы іх, сказаў: вы ведаеце, што князі народаў пануюць над імі, і начальнікі ўладараць над імі;

Но не так должно быть у вас! Пусть тот, кто хочет стать главным среди вас, будет вам слугой.
 
але між вамі няхай ня будзе гэтак; а хто хоча між вамі быць большым, хай будзе вам слугою;

И кто хочет быть среди вас первым, пусть будет вам рабом,
 
і хто хоча між вамі быць першым, хай будзе вам слугою.

так же ведь и Сын Человеческий не для того пришел, чтобы Ему служили, но для того, чтобы служить и отдать Свою жизнь как выкуп за многих».
 
Як і Сын Чалавечы ня прыйшоў, каб Яму служылі, але каб паслужыць і аддаць жыцьцё Сваё ў выкуп за многіх.

Когда они выходили из Иерихона, за Ним следовала огромная толпа народа.
 
І калі выходзілі яны зь Ярыхону, сьледам за Ім пайшло мноства народу.

И вот двое слепых, сидевших у дороги, услышав, что мимо идет Иисус, закричали: «[Господи!] Сын Давида! Сжалься над нами!»
 
І вось двое сьляпых, якія сядзелі каля дарогі, пачуўшы, што Ісус ідзе міма, закрычалі, кажучы: памілуй нас, Госпадзе, Сыне Давіда!

Народ же требовал, чтобы они молчали, но они стали кричать еще громче: «Господи! Сын Давида! Сжалься над нами!»
 
А людзі загадвалі ім, каб яны змоўклі; але яны яшчэ мацьней крычалі, кажучы: памілуй нас, Госпадзе, Сыне Давіда!

Остановившись, Иисус позвал их и спросил: «Что вы хотите? Что сделать для вас?»
 
І, спыніўшыся, Ісус паклікаў іх і сказаў: што (вы) хочаце, (каб Я) зрабіў вам?

«Господи! — сказали они Ему. — Мы хотим, чтобы видели наши глаза!»
 
(Яны) кажуць Яму: Госпадзе! каб адчыніліся вочы нашыя.

Движимый глубоким состраданием, Иисус прикоснулся к глазам их, и они тотчас снова стали видеть и пошли вслед за Ним.
 
Ісус жа, зьлітаваўшыся, дакрануўся да вачэй іхных; і адразу вочы іхныя пача́лі бачыць, і (яны) пайшлі ўсьлед за Ім.

Примечания:

 
Под редакцией Кулаковых
3  [1] — Букв.: около третьего часа. Во времена НЗ день (так же, как и ночь) делился на 12 часов, при этом продолжительность часа зависела от продолжительности дня от восхода до заката солнца. Конец 6-го часа всегда выпадал на 12 часов дня нашего времени.
15  [2] — Букв.: или глаз твой завистлив?
17  [3] — Здесь и в ст. 18 в оригинале используется один и тот же глагол: «подниматься вверх».
24  [4] — Или: вознегодовали на двух братьев.
 
 


2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.