По Матфею 20 глава

Евангелие по Матфею
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Антонія Бокуна

 
 

Иисус продолжал: «Царство Небесное вот с чем можно сравнить. Один человек вышел как-то рано утром из дома своего нанять работников для своего виноградника.
 
Бо Валадарства Нябеснае падобнае да чалавека гаспадара дому, які выйшаў рана раніцаю наняць работнікаў у вінаграднік свой.

Сговорившись с работниками об оплате по денарию за день, он послал их в свой виноградник.
 
І, дамовіўшыся з работнікамі па дынару за дзень, паслаў іх у вінаграднік свой.

Выйдя еще раз около девяти часов утра,1 он увидел других людей, стоявших на рыночной площади без дела.
 
І, выйшаўшы каля трэцяе гадзіны, ён убачыў іншых, якія стаялі на рынку бяз працы.

„Ступайте и вы в мой виноградник, — сказал он им, — и я заплачу вам по справедливости“.
 
І сказаў ім: “Ідзіце і вы ў вінаграднік мой і, што будзе справядліва, дам вам”. Яны пайшлі.

И они пошли. Когда он опять вышел, уже в обед и в три часа пополудни, то сделал то же самое.
 
Зноў выйшаўшы каля шостае і дзявятае гадзіны, зрабіў гэтаксама.

Наконец, выйдя около пяти часов вечера, он опять нашел других людей, стоявших там, и спросил у них: „Почему весь день вы стоите здесь без дела?“
 
А выйшаўшы каля адзінаццатае гадзіны, ён знайшоў іншых, якія стаялі бяз працы, і кажа ім: “Чаму вы стаіцё тут цэлы дзень бяз працы?”

„Нас никто не нанял“, — ответили они ему. „Идите и вы в виноградник“, — сказал он им.
 
Яны кажуць яму: “Ніхто нас не наняў”. Ён кажа ім: “Ідзіце і вы ў вінаграднік і, што будзе справядліва, атрымаеце”.

А когда настал вечер, хозяин виноградника говорит своему управляющему: „Позови работников и заплати им, начав с последних и кончая первыми“.
 
А як надыйшоў вечар, кажа гаспадар вінаградніку наглядчыку свайму: “Пакліч работнікаў і аддай ім плату, пачаўшы з апошніх да першых”.

И те, кого наняли около пяти часов вечера, пришли и получили по денарию.
 
І тыя, што прыйшлі каля адзінаццатае гадзіны, атрымалі па дынару.

Когда же пришли те, кого наняли первыми, то решили они, что получат больше, но тоже получили по денарию, как было условленно.
 
А тыя, што прыйшлі першымі, думалі, што яны атрымаюць больш, але і яны атрымалі па дынару.

[11-12]Получив эти деньги, стали они роптать, говоря хозяину дома: „Эти последние, только час они проработали, а ты приравнял их к нам, трудившимся целый день под палящим солнцем“.
 
І, атрымаўшы, пачалі наракаць на гаспадара дому,

 
кажучы: “Гэтыя апошнія рабілі адну гадзіну, і ты зраўняў іх з намі, якія перанесьлі цяжар дня і сьпёку”.

„Друг! — ответил он одному из них. — Не обижаю тебя я. Не за денарий ли ты сговорился со мной?
 
Ён жа, адказваючы, сказаў аднаму з іх: “Дружа! Я ня крыўджу цябе. Ці ж не за дынар ты дамовіўся са мною?

Возьми же свое и ступай домой. Ну, а я хочу тому, кто пришел последним, дать столько же, сколько тебе.
 
Вазьмі сваё і ідзі. А я хачу даць гэтаму апошняму тое, што і табе.

Разве не могу я распорядиться принадлежащим мне так, как того я хочу? Или тебе завидно,2 что щедр я к этим людям?“
 
Ці ж я не магу ў сваім рабіць, што хачу? Або вока тваё злоснае, што я добры?”

Так последние станут первыми, а первые — последними».
 
Гэтак будуць апошнія першымі, і першыя — апошнімі, бо шмат пакліканых, але мала выбраных».

Когда они шли3 в Иерусалим, в пути Иисус отозвал в сторону двенадцать [учеников] и сказал им одним:
 
І, узыходзячы ў Ерусалім, Ісус дарогаю ўзяў дванаццаць вучняў Сваіх і сказаў ім:

«Вот идем мы в Иерусалим, и Сын Человеческий будет предан там первосвященникам и книжникам, и приговорят Его к смерти.
 
«Вось, мы ўзыходзім у Ерусалім, і Сын Чалавечы будзе выдадзены першасьвятарам і кніжнікам, і яны асудзяць Яго на сьмерць,

Предадут Его язычникам на глумление, бичевание и распятие, и на третий день пробужден Он будет от смерти».
 
і выдадуць Яго паганам на зьдзек, і бічаваньне, і ўкрыжаваньне; і на трэці дзень Ён уваскрэсьне».

Потом подошла к Нему мать сыновей Зеведея с сыновьями своими и, встав перед Ним на колени, о чем-то стала просить Его.
 
Тады падыйшла да Яго маці сыноў Заўдыя з сынамі сваімі, кланяючыся і нечага просячы ў Яго.

«Чего ты хочешь?» — спросил у нее Иисус. «Позволь, — ответила она, — этим двум моим сыновьям сесть одному справа от Тебя, а другому слева в Царстве Твоем».
 
Ён жа сказаў ёй: «Чаго ты хочаш?» Яна кажа Яму: «Скажы, каб гэтыя два сыны мае селі адзін праваруч Цябе, а другі — леваруч у Валадарстве Тваім».

Иисус же сказал им в ответ: «Не знаете, чего просите. Можете ли пить чашу, которую Я буду пить?» «Можем», — сказали они Ему.
 
А Ісус, адказваючы, сказаў: «Ня ведаеце, чаго просіце. Ці можаце піць келіх, які Я маю піць, і хрысьціцца хрышчэньнем, якім Я хрышчуся?» Яны кажуць Яму: «Можам».

«Из чаши Моей вы будете пить, — говорит им Иисус, — сесть же кому по правую Мою сторону и по левую, не Я решаю. Эти места для тех, кому приготовил их Отец Мой Небесный ».
 
І Ён кажа ім: «Сапраўды, келіх Мой будзеце піць і хрышчэньнем, якім Я хрышчуся, будзеце хрысьціцца, а сесьці праваруч Мяне і леваруч Мяне не магу даць вам, але каму падрыхтавана Айцом Маім».

Услышав это, остальные десять учеников возмутились поступком двух братьев.4
 
І пачуўшы гэта, дзесяцёра абурыліся на двух братоў.

Но Иисус подозвал их к Себе и сказал: «Вы знаете, что мирские владыки господствуют над своими народами, и великие этого мира держат их в своей власти.
 
А Ісус, паклікаўшы іх, сказаў: «Вы ведаеце, што князі народаў пануюць над імі і магнаты маюць уладу над імі.

Но не так должно быть у вас! Пусть тот, кто хочет стать главным среди вас, будет вам слугой.
 
А ў вас ня гэтак мае быць, але хто хоча між вамі стацца большым, няхай будзе служыцелем вашым,

И кто хочет быть среди вас первым, пусть будет вам рабом,
 
і хто хоча між вамі быць першым, няхай будзе слугою вашым,

так же ведь и Сын Человеческий не для того пришел, чтобы Ему служили, но для того, чтобы служить и отдать Свою жизнь как выкуп за многих».
 
як і Сын Чалавечы не прыйшоў, каб Яму служылі, але каб паслужыць і аддаць душу Сваю на адкупленьне многіх».

Когда они выходили из Иерихона, за Ним следовала огромная толпа народа.
 
І калі яны выходзілі з Ерыхону, за Ім ішоў шматлікі натоўп.

И вот двое слепых, сидевших у дороги, услышав, что мимо идет Иисус, закричали: «[Господи!] Сын Давида! Сжалься над нами!»
 
І вось, два сьляпыя, што сядзелі пры дарозе, пачуўшы, што Ісус праходзіць, закрычалі, кажучы: «Зьлітуйся над намі, Госпадзе, Сыне Давідаў!»

Народ же требовал, чтобы они молчали, но они стали кричать еще громче: «Господи! Сын Давида! Сжалься над нами!»
 
А натоўп сварыўся на іх, каб маўчалі; а яны яшчэ мацней закрычалі, кажучы: «Зьлітуйся над намі, Госпадзе, Сыне Давідаў!»

Остановившись, Иисус позвал их и спросил: «Что вы хотите? Что сделать для вас?»
 
І, спыніўшыся, Ісус паклікаў іх і сказаў: «Што вы хочаце, каб Я зрабіў вам?»

«Господи! — сказали они Ему. — Мы хотим, чтобы видели наши глаза!»
 
Яны кажуць Яму: «Госпадзе! Каб адчыніліся вочы нашыя».

Движимый глубоким состраданием, Иисус прикоснулся к глазам их, и они тотчас снова стали видеть и пошли вслед за Ним.
 
Ісус жа, зьлітаваўшыся, дакрануўся да вачэй іхніх, і адразу сталі бачыць вочы іхнія, і яны пайшлі за Ім.

Примечания:

 
Под редакцией Кулаковых
3  [1] — Букв.: около третьего часа. Во времена НЗ день (так же, как и ночь) делился на 12 часов, при этом продолжительность часа зависела от продолжительности дня от восхода до заката солнца. Конец 6-го часа всегда выпадал на 12 часов дня нашего времени.
15  [2] — Букв.: или глаз твой завистлив?
17  [3] — Здесь и в ст. 18 в оригинале используется один и тот же глагол: «подниматься вверх».
24  [4] — Или: вознегодовали на двух братьев.
 
 


2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.