По Матфею 20 глава

Евангелие по Матфею
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Яна Станкевіча

 
 

Иисус продолжал: «Царство Небесное вот с чем можно сравнить. Один человек вышел как-то рано утром из дома своего нанять работников для своего виноградника.
 
«Бо гаспадарства нябёснае падобнае да гаспадара дамовы, што вышаў золкам наняць работнікаў на вінішча свае.

Сговорившись с работниками об оплате по денарию за день, он послал их в свой виноградник.
 
І, згадзіўшы работнікаў па дынару на дзень, паслаў на вінішча свае.

Выйдя еще раз около девяти часов утра,1 он увидел других людей, стоявших на рыночной площади без дела.
 
Вышаўшы каля трэйцяе гадзіны, ён абачыў другіх, што стаялі на рынку дзяньгубячы.

„Ступайте и вы в мой виноградник, — сказал он им, — и я заплачу вам по справедливости“.
 
І тым сказаў: «Ідзіце й вы на вінішча мае, і што будзе належыцца, дам вам». Яны пайшлі.

И они пошли. Когда он опять вышел, уже в обед и в три часа пополудни, то сделал то же самое.
 
Ізноў вышаўшы каля шостае а дзявятае гадзіны, зрабіў тое самое.

Наконец, выйдя около пяти часов вечера, он опять нашел других людей, стоявших там, и спросил у них: „Почему весь день вы стоите здесь без дела?“
 
І каля адзінанцатае вышаўшы, ён знайшоў іншых, дзяньгубна стоячых, і кажа ім: «Што вы стаіце тут увесь дзень, дзяньгубячы?»

„Нас никто не нанял“, — ответили они ему. „Идите и вы в виноградник“, — сказал он им.
 
Яны кажуць: «Ніхто нас не згадзіў». Ён кажа ім: «Ідзіце й вы на вінішча мае, і што будзе належыцца, адзяржыце».

А когда настал вечер, хозяин виноградника говорит своему управляющему: „Позови работников и заплати им, начав с последних и кончая первыми“.
 
Як жа настаў вечар, кажа гаспадар вінішча загадніку свайму: «Гукні работнікаў і аддай ім плату, пачаўшы з апошніх аж да першых».

И те, кого наняли около пяти часов вечера, пришли и получили по денарию.
 
І прышлыя каля адзінанцатае гадзіны адзяржалі па дынару.

Когда же пришли те, кого наняли первыми, то решили они, что получат больше, но тоже получили по денарию, как было условленно.
 
Прышлыя ж першыя падумалі, што яны адзяржаць балей; але й яны адзяржалі па дынару.

[11-12]Получив эти деньги, стали они роптать, говоря хозяину дома: „Эти последние, только час они проработали, а ты приравнял их к нам, трудившимся целый день под палящим солнцем“.
 
І, адзяржаўшы, пачалі наракаць на гаспадара дамовы, кажучы:

 
«Гэтыя апошнія рабілі адну гадзіну, і ты зраўнаваў іх із намі, што перацярпелі цяжар дня а вад».

„Друг! — ответил он одному из них. — Не обижаю тебя я. Не за денарий ли ты сговорился со мной?
 
Ён жа, адказуючы, сказаў аднаму зь іх: «Прыяцелю! я ня крыўджу цябе; ці не за дынар ты згадзіўся з імною?

Возьми же свое и ступай домой. Ну, а я хочу тому, кто пришел последним, дать столько же, сколько тебе.
 
Вазьмі свае і йдзі; я ж хачу даць гэтаму апошняму, што й табе.

Разве не могу я распорядиться принадлежащим мне так, как того я хочу? Или тебе завидно,2 что щедр я к этим людям?“
 
Ці ж не дазволена імне зрабіць, што я хачу з маім? Ці вока твае завіднае, што я добры?»

Так последние станут первыми, а первые — последними».
 
Гэтак апошнія будуць першымі, і першыя — апошнімі, бо шмат пазваных, але мала абраных».

Когда они шли3 в Иерусалим, в пути Иисус отозвал в сторону двенадцать [учеников] и сказал им одним:
 
І манючыся неўзабаве ўзыходзіць да Ерузаліму, Ісус узяў двананцацёх вучанікаў асобна й сказаў ім: ;

«Вот идем мы в Иерусалим, и Сын Человеческий будет предан там первосвященникам и книжникам, и приговорят Его к смерти.
 
«Вось, мы ўзыходзім да Ерузаліму, і Сын Людзкі будзе выданы найвышшым сьвятаром а кніжнікам, і засудзяць Яго на сьмерць

Предадут Его язычникам на глумление, бичевание и распятие, и на третий день пробужден Он будет от смерти».
 
І выдадуць Яго паганам на зьдзек а біцьцё а ўкрыжаваньне; і на трэйці дзень ускрэсьне».

Потом подошла к Нему мать сыновей Зеведея с сыновьями своими и, встав перед Ним на колени, о чем-то стала просить Его.
 
Тады падышла да Яго маці сыноў Зэведэевых із сынамі сваімі, кланяючыся й чагось просячы ў Яго.

«Чего ты хочешь?» — спросил у нее Иисус. «Позволь, — ответила она, — этим двум моим сыновьям сесть одному справа от Тебя, а другому слева в Царстве Твоем».
 
Ён сказаў ёй: «Чаго ты хочаш?» Яна кажа Яму: «Скажы, каб гэтыя два сыны мае маглі сесьці ў Цябе адзін із правага боку, а другі зь левага ў гаспадарстве Тваім».

Иисус же сказал им в ответ: «Не знаете, чего просите. Можете ли пить чашу, которую Я буду пить?» «Можем», — сказали они Ему.
 
Ісус, адказуючы, сказаў ёй: «Ня ведаеце, чаго просіце. Ці можаце піць чару, каторую Я неўзабаве буду піць, альбо хрысьціцца хрыстом, каторым Я хрышчуся?» Яны кажуць Яму: «Можам».

«Из чаши Моей вы будете пить, — говорит им Иисус, — сесть же кому по правую Мою сторону и по левую, не Я решаю. Эти места для тех, кому приготовил их Отец Мой Небесный ».
 
І кажа ім: «Чару маю будзеце піць і хрыстом, каторым Я хрышчуся, будзеце хрысьціцца; але даць сесьці ў Мяне з правага боку і зь левага — не маё гэта даваць, але каму прыгатаваў Айцец Мой».

Услышав это, остальные десять учеников возмутились поступком двух братьев.4
 
Пачуўшы, дзесяцёх абурыліся на двух братоў.

Но Иисус подозвал их к Себе и сказал: «Вы знаете, что мирские владыки господствуют над своими народами, и великие этого мира держат их в своей власти.
 
Ісус жа, паклікаўшы іх, сказаў: «Вы ведаеце, што князі народаў пануюць над імі, і вялікія маюць уладу над імі.

Но не так должно быть у вас! Пусть тот, кто хочет стать главным среди вас, будет вам слугой.
 
Але памеж вас хай ня будзе гэтак: але хто хоча памеж вас быць вялікім, няхай будзе ваш слугачы;

И кто хочет быть среди вас первым, пусть будет вам рабом,
 
І хто-лень хоча памеж вас быць першы, хай будзе вам за нявольніка;

так же ведь и Сын Человеческий не для того пришел, чтобы Ему служили, но для того, чтобы служить и отдать Свою жизнь как выкуп за многих».
 
Таксама як Сын Людзкі ня прышоў, каб Яму служылі, але каб служыць і аддаць жыцьцё Свае на выкуп за шмат».

Когда они выходили из Иерихона, за Ним следовала огромная толпа народа.
 
І як выходзілі яны зь Ерыхону, за Ім ішоў чысьлены груд.

И вот двое слепых, сидевших у дороги, услышав, что мимо идет Иисус, закричали: «[Господи!] Сын Давида! Сжалься над нами!»
 
І вось, двух нявісных, што сядзелі ля дарогі, пачуўшы, што Ісус праходзе тудэй, загукалі, кажучы: «Зьмілуйся над намі, Спадару, Сыну Давідаў!»

Народ же требовал, чтобы они молчали, но они стали кричать еще громче: «Господи! Сын Давида! Сжалься над нами!»
 
Груд сварыўся на іх, каб маўчэлі; але яны болей крычэлі: «Зьмілуйся над намі, Спадару, Сыну Давідаў!»

Остановившись, Иисус позвал их и спросил: «Что вы хотите? Что сделать для вас?»
 
Ісус, адзержыўшыся, пагукаў іх і сказаў: «Чаго хочаце, каб Я зрабіў вам?»

«Господи! — сказали они Ему. — Мы хотим, чтобы видели наши глаза!»
 
Яны кажуць Яму: «Спадару, каб адчыніліся вочы нашы».

Движимый глубоким состраданием, Иисус прикоснулся к глазам их, и они тотчас снова стали видеть и пошли вслед за Ним.
 
Ісус жа, зьмілаваўшыся над імі, даткнуўся да ачоў іхных, і якга пачалі бачыць вочы іхныя, і яны пайшлі за ім.

Примечания:

 
Под редакцией Кулаковых
3  [1] — Букв.: около третьего часа. Во времена НЗ день (так же, как и ночь) делился на 12 часов, при этом продолжительность часа зависела от продолжительности дня от восхода до заката солнца. Конец 6-го часа всегда выпадал на 12 часов дня нашего времени.
15  [2] — Букв.: или глаз твой завистлив?
17  [3] — Здесь и в ст. 18 в оригинале используется один и тот же глагол: «подниматься вверх».
24  [4] — Или: вознегодовали на двух братьев.
 
 


2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.