По Марку 12 глава

Евангелие по Марку
Открытый перевод → Пераклад П. Татарыновіча

 
 

Затем Он начал говорить с ними в притчах: «Один человек разбил виноградник, обнес его оградой, вырыл яму для виноградного чана, построил башню, отдал виноградник внаем земледельцам и уехал из той страны.
 
І пачаў гаварыць ім у прыповесцях: Чалавек засадзіў вінаграднік, абгарадзіў плотам і выкапаў вінатоку ды збудаваў вежу й, аддаўшы яго ў арэнду земляробам, выехаў.

В условленное время он послал к земледельцам раба, чтобы он забрал у них часть урожая.
 
І паслаў у свой час слугу к земляробам, каб атрымаць пладоў з вінаградніка.

А они схватили его, избили и отослали обратно с пустыми руками.
 
Яны, схапіўшы яго, збілі й адаслалі бяз нічога.

Тогда он послал к ним другого раба. Они разбили ему голову и прогнали с позором.
 
І зноў паслаў да іх другога слугу, і таму разбілі голаў ды зняважылі.

Он еще одного послал, и они убили его. Затем он посылал много других рабов, но они одних избивали, а других убивали.
 
І яшчэ да іх паслаў іншага слугу, а таго забілі; ды шмат іншых — адных б’ючы, а другіх забіваючы.

А у него был еще единственный, любимый сын. Он послал его к ним последним, подумав: «Сына они послушаются».
 
Меў яшчэ аднаго сына найдаражэйшага, і таго ўканцы паслаў да іх, кажучы: Ўшануюць сына майго.

А земледельцы договорились между собой: «Это наследник. Давайте убьем его, и наследство станет нашим!»
 
Адыж земляробы сказалі адзін другому: Гэта-ж наследнік, пойдзем заб’ём яго, і спадчына будзе наша.

Они схватили его, убили и выбросили из виноградника.
 
І схапіўшы яго, забілі й выкінулі з вінаградніку.

Что же сделает хозяин виноградника? Он придет и предаст земледельцев смерти, а виноградник отдаст другим.
 
Дык што зробіць гаспадар вінаградніка? Прыйдзе й выгубіць земляробаў, а вінаграднік аддасьць іншым.

Разве вы не читали в Писании: «Камень, который отвергли строители, оказался во главе угла!
 
І ці вы ня чыталі гэтага пісання: «Той камень, што адкінулі будаўнічыя, стаўся галавою вугла.

Это деяние Господа, изумительное для наших глаз».
 
Ад Усеспадара гэта сталася і ёсьць дзіўным у вачох нашых?» (Пс. 117:22).

Они хотели схватить Его, но побоялись народа. Ведь они поняли, что эту притчу Он рассказал о них. Поэтому они оставили Его и ушли.
 
І маніліся схапіць яго, ды баяліся грамады, зразумелі бо, што пра іх сказаў гэту прыповесьць. І пакінуўшы яго, адыйшлі.

К Нему подослали фарисеев и приверженцев Ирода, чтобы те поймали Его на слове.
 
І пасылаюць к яму некаторых з фарызэеў і гэрэдыянаў, каб падхапіць яго на слове.

Они пришли и сказали Ему: — Учитель! Мы знаем, что Ты человек прямой и тебя не заботит, что о Тебе скажут другие. Ты не стремишься понравиться людям, а прямо учишь о пути, угодном Богу. Позволительно ли платить налог цезарю или нет? Платить нам или не платить?
 
Тыя прыйшоўшы сказалі яму: Вучыцелю, мы ведаем, што ты праўдамоўны й не зважаеш на нікога, бо ня ўзіраешся ў твар людзям, а папраўдзе на шлях Божы настаўляеш. Ці гожа даваць падатак цэзару, ці не даваць?

А Он, видя их неискренность, сказал им: — Что вы Меня испытываете? Покажите Мне денарий.
 
Ён-жа, ведаючы іхнюю хітрасьць, сказаў ім: што вы мяне зводзіце? Прынясеце мне паглядзець дэнар.

Они принесли ему денарий. А он спросил: — Чье здесь изображение и имя? Они сказали ему: — Цезаря.
 
Яны прынясьлі яму. І кажа ім: Чый гэта воблік і напіс? Кажуць яму: Цэзараў.

Тогда Иисус сказал им: — Верните цезарю цезарево, а Божье верните Богу! Они были крайне изумлены Его словами.
 
Езус-жа ў адказ ім гавора: Дык аддайце, што цэзарава, цэзару, а што Божае, Богу. Й дзівіліся з яго.

К Нему пришли саддукеи, которые считают, что нет воскресения. Они спросили:
 
І прыйшлі да яго садуцэі, якія кажуць, няня згробуўстання. ды пыталіся ў яго. кажучы:

— Учитель! Моисей написал для нас: «Если у кого-нибудь брат умрет бездетным и оставит вдову, пусть он возьмет эту женщину и продолжит род брата».
 
Вучыцелю. Майзей напісаў нам, што калі-б у каго памёр брат і пакінуў жонку ды не аставіў дзяцей, то няхай брат ягоны возме ягону жонку й адродзіць патомства брату свайму.

Было семь братьев. Первый женился и умер, не оставив потомства.
 
І вось было сем братоў, першы ўзяў жонку й памёр, не аставіўшы патомства.

На вдове женился второй брат и умер, не оставив потомства. И с третьим случилось то же самое.
 
І ўзяў яе другі й памёр, дый гэты не аставіў патомства. І трэці гэтаксама.

И так все семь не оставили потомства. После всех них умерла и эта женщина.
 
І гэтак бралі яе сямёх, а не аставілі патомства. Апошняй з усіх памярла й жанчына.

По воскресении кому из них она будет женой? Ведь все семеро были женаты на ней.
 
Дык пры згробуўстанні, калі з мяртвых устануць, каторага з іх яна будзе сужэнкай? Бо сямёх мелі яе за жонку.

Иисус сказал им: — Так вот из-за чего вы заблуждаетесь?! Вы не знаете ни Писаний, ни Божьей силы.
 
І ў адказ Езус гавора ім: Ці ня дзеля таго вы мыляецеся, што ня ведаеце ні Пісанняў, ні моцы Божай?

Когда люди воскреснут из мертвых, они не будут жениться и выходить замуж, а будут жить как ангелы на небесах.
 
Бо калі згробуўстануць, ня будуць ані жаніцца, ані замуж выйходзіць, а будуць як анелы ў небе.

А о том, что мертвые воскресают, разве вы не читали в книге Моисея место о терновнике? Там Бог сказал Моисею: «Я — Бог Авраама, Бог Исаака и Бог Иакова»!
 
А пра ўмерлых, што паўстануць, ці вы ня чыталі ў кнізе Майзеевай, як Бог ля куста гаварыў яму, кажучы: Я Бог Абрагама, і Бог Ізаака, і Бог Якуба? (Выйсь. 3:6).

Он Бог не мертвецов, а живых! Вы сильно заблуждаетесь.
 
Ня ёсьць Бог умерлых, але жывых. Дык вы дужа мыляецеся.

Один книжник, подойдя и услышав, как они спорили и как хорошо Он ответил им, спросил у Него: — Какая Заповедь самая главная?
 
І прыступіў адзін з кніжнікаў, каторы чуў як яны спрачаліся ды бачачы, што ім добра адказаў, спытаўся яго: каторае прыказанне з’яўляецца першаважным?

Иисус ответил: — Вот главная Заповедь: «Слушай, Израиль! Наш Бог — Господь, Господь — единственный Бог!
 
Езус-жа адказаў яму: Што першае з усіх прыказанняў ёсьць: “Слухай Ізраэль! Госпад Бог твой ёсьць Бог адзіны”;

Ты должен любить Господа, своего Бога, всем сердцем, и всей душой, и всем разумом, и всеми силами».
 
і «любі Бога твайго ўсім сэрцам тваім, і ўсёю душою тваёю, і ўсёю думкаю тваёю, і ўсёю сілаю тваёю» (Паўт. Пр. 6:45). Гэта вось першаважнае прыказанне.

А вот вторая Заповедь: «Ты должен любить ближнего как себя». Нет Заповедей важнее, чем эти.
 
А другое падобнае да яго: «Любі бліжняга твайго, як сябе самога» (Лев. 19:18). Іншага прыказання, большага за гэта, нямашака.

Книжник сказал Ему: — Прекрасно, учитель! Ты сказал правду: «Он один, и нет другого Бога, кроме Него».
 
І сказаў яму кніжнік: Добра, Вучыцель, ты праўду сказаў, што ёсьць адзін Бог, і няма іншага апрача яго;

И «любить Его всем сердцем, и всеми мыслями, и всеми силами», и «любить ближнего как себя» — важнее всех всесожжений и других жертв.
 
ды каб любіць яго ўсім сэрцам, і ўсім розумам, і ўсёю сілаю, і любіць бліжняга як сябе самога — гэта болей за ўсе жэртвы й ахвяры.

Иисус, видя, как разумно он ответил, сказал ему: — Ты недалек от Божьего Царства! И больше никто не отваживался задавать Ему вопросы.
 
Езус-жа, бачачы, што разумна адказаў, гавора яму: Недалёка ты ад валадарства Божага. І ніхто больш ня важыўся пытаць яго.

Иисус обратился к народу, продолжая учить в Храме: — Почему книжники говорят, что Помазанник должен быть сыном Давида?
 
А Езус, адзываючыся ў набожні навучаў, кажучы: Як гэта гавораць кніжнікі, што Хрыстус ёсьць сынам Давіда?

Ведь Давид сказал, побуждаемый Святым Духом: «Господь сказал моему господину: сиди по правую руку от Меня, а Я повергну Твоих врагов Тебе под ноги».
 
Калі сам Давід кажа ў Духу сьвятым: «Сказаў Госпад майму Ўсеспадару: сядзь праваруч мяне, пакуль палажу тваіх ворагаў падножжам ног тваіх» (Пс. 109:1).

Давид называет Помазанника своим господином. Так как же Помазанник может быть сыном Давида? Большая толпа охотно слушала Его.
 
Сам-жа Давід заве яго Ўсеспадарам, дык скуль-жа ён сын ягоны? І вялікая грамада ахвотна яго слухала.

Он учил их: «Остерегайтесь книжников, которые любят расхаживать в праздничных одеждах, и принимать приветствия на площадях,
 
І казаў ім у сваёй навуцы: Сцеражэцеся кніжнікаў, што любяць хадзіць у доўгіх вопратках ды быць вітанымі на рынку,

и в синагогах сидеть впереди, и на пирах возлежать на почетных местах.
 
й сядзець на першых лавах у бажніцах ды першыя месцы на вячэрах;

Это они прибирают к рукам имущество вдов и долго молятся напоказ. Их ждет очень большое наказание».
 
якія аб’ядаюць дамы ўдоваў пад пакрывай доўгай малітвы. Тыя дастануць цяжэйшы прысуд.

Он сел перед сокровищницей и смотрел, как народ бросает в неё монеты. Подходило много богачей, и они бросали помногу.
 
І седзячы насупроць скарбоны, Езус глядзеў, як грамада кідала грошы ў скарбону; і многа багатых кідала шмат.

И тут подошла одна бедная вдова и положила два лептона, что составляет один квадрант.
 
Калі-ж прыйшла адна бедная ўдава, ўкінула два шэлегі, што выносіць грош.

Он подозвал учеников и сказал: — Амен, Я говорю вам: эта бедная вдова положила больше всех, бросавших в сокровищницу.
 
І паклікаўшы сваіх вучняў, гавора ім: Сапраўды кажу вам, гэта бедная ўдава палажыла болей за ўсех, што клалі ў скарбону.

Ведь все отдавали то, что им было не нужно, а она отдала то, в чем нуждалась сама, — всё, что у неё было, всё свое достояние.
 
Бо ўсе клалі з таго, што для іх было лішнім, а гэтая палажыла з нястачы свае ўсё, што мела, ўвесь свой пражытак.



2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.