От Марка 7 глава

Евангелие от Марка
Синодальный перевод → Пераклад Сабілы і Малахава

Собрались к Нему фарисеи и некоторые из книжников, пришедшие из Иерусалима,

І былі сабраўшыся да Яго хварысэі і нікаторыя з кніжнікаў, што прыйшлі зь Ярузаліму.

и, увидев некоторых из учеников Его, евших хлеб нечистыми, то есть неумытыми, руками, укоряли.

І ўбачыўшы нікаторых з вучняў Ягоных, што елі хлеб нячыстымі гэта значыць няўмытымі рукамі, асуджалі (іх).

Ибо фарисеи и все Иудеи, держась предания старцев, не едят, не умыв тщательно рук;

Бо хварысэі і ўсе жыды, трымаючыся наказу старэйшых, ня ядуць пакуль ня ўмыюць старанна ру́кі.

и, придя с торга, не едят, не омывшись. Есть и многое другое, чего они приняли держаться: наблюдать омовение чаш, кружек, котлов и скамей.

І (прыйшоўшы) з торгу, пакуль ня абмыюцца, ня ядуць. Ёсьць і (яшчэ) многае іншае, чаго яны пастанавілі трымацца: абмыцьцё чараў і кубкаў і катлоў і ўслонаў.

Потом спрашивают Его фарисеи и книжники: зачем ученики Твои не поступают по преданию старцев, но неумытыми руками едят хлеб?

Потым пытаюцца ў Яго хварысэі і кніжнікі: чаму вучні Твае ня жывуць згодна наказаў старэйшых, але няўмытымі рукамі ядуць хлеб?

Он сказал им в ответ: хорошо пророчествовал о вас, лицемерах, Исаия, как написано: «люди сии чтут Меня устами, сердце же их далеко отстоит от Меня,

Ён жа, адказаўшы, сказаў ім: добра прарочыў пра вас крывадушнікаў Гісая, як напісана: народ гэты шануе Мяне вуснамі, сэрца ж іхнае знаходзіцца далёка ад Мяне;

но тщетно чтут Меня, уча учениям, заповедям человеческим».

але марна пакланяюцца Мне, навучаючы навукам, прыказаньням чалавечым (Гісая 29:13).

Ибо вы, оставив заповедь Божию, держитесь предания человеческого, омовения кружек и чаш, и делаете многое другое, сему подобное.

Бо пакінуўшы прыказаньне Бога трымаецеся загадаў чалавечых: абмываньня кубкаў і чараў і многага другога падобнага таму трымаецеся.

И сказал им: хорошо ли, что вы отменяете заповедь Божию, чтобы соблюсти своё предание?

І казаў ім: ці добра што вы адкідаеце прыказаньне Бога, каб трымацца вашых наказаў?

Ибо Моисей сказал: «почитай отца своего и мать свою»; и: «злословящий отца или мать смертью да умрёт».

Бо Масей сказаў: шануй бацьку твайго і матку тваю: і хто зьняважа́е бацьку ці матку няхай памрэ сьмерцяй.

А вы говорите: «кто скажет отцу или матери: корван, то есть «дар Богу» то, чем бы ты от меня пользовался»,

А вы гаворыце: калі чалавек скажа бацьку ці матцы: корван, — што азначае: «дар (Богу) — чым бы ты ад мяне карыстаўся»,

тому вы уже попускаете ничего не делать для отца своего или матери своей,

і ўжо дазваляеце яму нічога ня рабіць бацьку свайму ці матцы сваёй,

устраняя слово Божие преданием вашим, которое вы установили; и делаете многое, сему подобное.

абяссільваючы Слова Бога наказам вашым, які вы пастанавілі; і робіце шмат падо́бнага да гэтага.

И, призвав весь народ, говорил им: слушайте Меня все и разумейте:

І паклікаўшы ўвесь народ, казаў ім: слухайце Мяне ўсе і разумейце:

ничто, входящее в человека извне, не может осквернить его; но что исходит из него, то оскверняет человека.

няма нічога, што ўваходзіць у чалавека звонку, што можа яго апаганіць; але тое, што выходзіць зь яго, гэна апаганьвае чалавека.

Если кто имеет уши слышать, да слышит!

Калі хто мае вушы чуць, хай слухае!

И когда Он от народа вошёл в дом, ученики Его спросили Его о притче.

І калі Ён увайшоў у дом ад народу, вучні Ягоныя пыта́ліся ў Яго пра прыповесьць.

Он сказал им: неужели и вы так непонятливы? Неужели не разумеете, что ничто, извне входящее в человека, не может осквернить его?

І кажа ім: настолькі і вы няцямныя? няўжо ж ня разумееце, што нішто, што ўваходзіць у чалавека звонку, ня можа яго апаганіць?

Потому что не в сердце его входит, а в чрево, и выходит вон, чем очищается всякая пища.

Бо ня ў сэрца ягонае ўваходзіць, але ў страўнік, і выходзіць вонкі, ачышчаючы ўсякую ежу.

Далее сказал: исходящее из человека оскверняет человека.

І казаў: што выхо́дзіць з чалавека, тое апаганьвае чалавека.

Ибо извнутрь, из сердца человеческого, исходят злые помыслы, прелюбодеяния, любодеяния, убийства,

Бо з нутра, з сэрца чалавечага выходзяць благія думкі, пералюбы, блудадзействы, забойствы,

кражи, лихоимство, злоба, коварство, непотребство, завистливое око, богохульство, гордость, безумство, —

крадзяжы, прагавíтасьць, злосьць, ашу́ка, бессарамяжнасьць, ліхое вока, блюзьне́рства, пыха, няразумнасьць.

всё это зло извнутрь исходит и оскверняет человека.

Усё гэтае ліха з нутра выходзіць і апаганьвае чалавека.

И, отправившись оттуда, пришёл в пределы Тирские и Сидонские; и, войдя в дом, не хотел, чтобы кто узнал; но не мог утаиться.

І выправіўшыся адтуль, прыйшоў у межы Тыра і Сідона. І ўвайшоўшы ў дом, ня хацеў, каб хто-небудзь даведаўся, але ня здолеў утаіцца.

Ибо услышала о Нём женщина, у которой дочь одержима была нечистым духом, и, придя, припала к ногам Его;

Бо жанчына, дачка якой мела ў сабе нячыстага духа, пачуўшы пра Яго, прыйшоўшы ўпала да Ног Ягоных;

а женщина та была язычница, родом сирофиникиянка; и просила Его, чтобы изгнал беса из её дочери.

а была тая жанчына пага́нка, родам сірафінікіянка; і прасіла Яго, каб выгнаў дэмана зь ейнай дачкі.

Но Иисус сказал ей: дай прежде насытиться детям, ибо нехорошо взять хлеб у детей и бросить псам.

Але Ісус сказаў ёй: дай перш насыціцца дзе́цям, бо нядобра ўзяць хлеб у дзяцей і кінуць сабакам.

Она же сказала Ему в ответ: так, Господи; но и псы под столом едят крохи у детей.

А яна адказала Яму і кажа: так, Госпадзе! але і сабакі пад сталом ядуць крошкі ад дзяцей.

И сказал ей: за это слово, пойди; бес вышел из твоей дочери.

І сказаў ёй: дзеля гэтага слова, ідзі; дэман выйшаў з тваёй дачкі.

И, придя в свой дом, она нашла, что бес вышел и дочь лежит на постели.

І прыйшоўшы ў свой дом (яна) знайшла, што дэман выйшаў, і дачка ляжыць на ложку.

Выйдя из пределов Тирских и Сидонских, Иисус опять пошёл к морю Галилейскому через пределы Десятиградия.

І ізноў выйшаўшы зь зямель Тыра і Сідона прыйшоў да мора Галілеі пасярод земляў Дзесяціместа.

Привели к Нему глухого, косноязычного и просили Его возложить на него руку.

І прыводзяць да Яго глухога гугнявага і просяць Яго, каб усклаў на яго Руку́.

Иисус, отведя его в сторону от народа, вложил персты Свои в уши ему и, плюнув, коснулся языка его;

І адвёўшы яго ўбок асобна ад натоўпу, уклаў Пальцы Свае ў вушы яму і, плюнуўшы, дакрануўся языка ягонага.

и, воззрев на небо, вздохнул и сказал ему: «еффафа», то есть: «отверзись».

І глянуўшы ўверх да неба ўздыхнуў і кажа яму: Эўпата, што значыць: расчыніся!

И тотчас отверзся у него слух и разрешились узы его языка, и стал говорить чисто.

І адразу быў расчынены слых яго́ны, і разьвязаны путы языка ягонага, і пачаў добра гаварыць.

И повелел им не сказывать никому. Но сколько Он ни запрещал им, они ещё более разглашали.

І загадаў ім ніко́му ня расказваць. Але ко́лькі Ён ім ні забараняў, яны яшчэ больш разгалошвалі.

И чрезвычайно дивились, и говорили: всё хорошо делает, — и глухих делает слышащими, и немых — говорящими.

І вельмі моцна зьдзіўляліся, кажучы: усё добра зрабіў: і глухіх робіць чуячымі, і нямых — гаворачымі.

Примечания:

Синодальный перевод

22 лихоимство — жадность, проценты с отданного взаймы капитала; корыстная, чрезмерная прибыль при денежных расчетах.

33 персты — пальцы.

« 6 глава 8 глава »