От Марка 7 глава

Евангелие от Марка
Синодальный перевод → Пераклад Анатоля Клышкi

Собрались к Нему фарисеи и некоторые из книжников, пришедшие из Иерусалима,

І збіраюцца да Яго фарысеі і некаторыя з кніжнікаў, што прыйшлі з Іерусаліма.

и, увидев некоторых из учеников Его, евших хлеб нечистыми, то есть неумытыми, руками, укоряли.

І, убачыўшы, што некаторыя з Яго вучняў ядуць хлеб нячыстымі, гэта значыць, нямытымі рукамі, [папракнулі],

Ибо фарисеи и все Иудеи, держась предания старцев, не едят, не умыв тщательно рук;

бо фарысеі і ўсе іудзеі, калі не вымыюць старанна рук, не ядуць, пільнуючыся падання старэйшых,

и, придя с торга, не едят, не омывшись. Есть и многое другое, чего они приняли держаться: наблюдать омовение чаш, кружек, котлов и скамей.

і, вярнуўшыся з рынку, калі не абмыюцца, не ядуць і ёсць шмат іншага, чаго яны прынялі пільнавацца: мыцця чашаў, і кубкаў, і меднага посуду, [і лавак] —

Потом спрашивают Его фарисеи и книжники: зачем ученики Твои не поступают по преданию старцев, но неумытыми руками едят хлеб?

і пытаюцца ў Яго фарысеі і кніжнікі: Чаму Твае вучні не жывуць паводле падання старэйшых, а нячыстымі рукамі ядуць хлеб?

Он сказал им в ответ: хорошо пророчествовал о вас, лицемерах, Исаия, как написано: «люди сии чтут Меня устами, сердце же их далеко отстоит от Меня,

Ён жа сказаў ім: Добра прарочыў Ісаія пра вас, крывадушных, як напісана: «Гэты народ вуснамі шануе Мяне, сэрца ж іх далёка адстаіць ад Мяне;

но тщетно чтут Меня, уча учениям, заповедям человеческим».

але дарэмна пакланяюцца Мне, навучаючы вучэнням чалавечым запаведзям.

Ибо вы, оставив заповедь Божию, держитесь предания человеческого, омовения кружек и чаш, и делаете многое другое, сему подобное.

Пакінуўшы запаведзь Божую, вы трымаецеся чалавечага падання [абмывання кубкаў і чашаў і шмат іншага, падобнага да такога, робіце вы].

И сказал им: хорошо ли, что вы отменяете заповедь Божию, чтобы соблюсти своё предание?

І казаў ім: Вы спрытна адхіляеце запаведзь Божую, каб ваша паданне захоўваць.

Ибо Моисей сказал: «почитай отца своего и мать свою»; и: «злословящий отца или мать смертью да умрёт».

Бо Маісей казаў: «Шануй свайго бацьку і сваю маці» і: «Хто ліхасловіць бацьку ці маці, няхай смерцю памрэ».

А вы говорите: «кто скажет отцу или матери: корван, то есть «дар Богу» то, чем бы ты от меня пользовался»,

Вы ж кажаце: «Калі чалавек скажа бацьку ці маці: Карван (гэта значыць дар Богу) тое, чым бы ты ад мяне пакарыстаўся», —

тому вы уже попускаете ничего не делать для отца своего или матери своей,

вы ўжо дазваляеце яму нічога не рабіць для бацькі ці маці,

устраняя слово Божие преданием вашим, которое вы установили; и делаете многое, сему подобное.

адмяняючы слова Божае вашым паданнем, якое вы перадаяце; і шмат падобнага да гэтага вы робіце.

И, призвав весь народ, говорил им: слушайте Меня все и разумейте:

І, паклікаўшы зноў натоўп, Ён казаў ім: Пачуйце Мяне ўсе і зразумейце!

ничто, входящее в человека извне, не может осквернить его; но что исходит из него, то оскверняет человека.

Няма нічога звонку чалавека, што, уваходзячы ў яго, можа апаганіць яго, але што з чалавека выходзіць, тое апаганьвае чалавека.

Если кто имеет уши слышать, да слышит!

[Калі хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе]17.

И когда Он от народа вошёл в дом, ученики Его спросили Его о притче.

І калі ад нотоўпу Ён увайшоў у дом, Яго вучні спыталіся ў Яго аб прыпавесці.

Он сказал им: неужели и вы так непонятливы? Неужели не разумеете, что ничто, извне входящее в человека, не может осквернить его?

І Ён кажа ім: Няўжо і вы такія някемлівыя? Не разумееце, што ўсё тое, што ўваходзіць звонку ў чалавека, не можа апаганіць яго,

Потому что не в сердце его входит, а в чрево, и выходит вон, чем очищается всякая пища.

бо ўваходзіць яму не ў сэрца, а ў жывот і ў адыходнае месца выходзіць, чым ачышчаецца ўсялякая ежа.

Далее сказал: исходящее из человека оскверняет человека.

Ён жа казаў: Што з чалавека выходзіць, тое апаганьвае чалавека.

Ибо извнутрь, из сердца человеческого, исходят злые помыслы, прелюбодеяния, любодеяния, убийства,

Бо з сярэдзіны, з сэрца людзей, ліхія развагі выходзяць, распуста, крадзеж, забойствы,

кражи, лихоимство, злоба, коварство, непотребство, завистливое око, богохульство, гордость, безумство, —

чужаложства, хцівасць, зласлівасць, подступ, распушчанасць, ліхое вока, блюзнерства, пыха, дурнота;

всё это зло извнутрь исходит и оскверняет человека.

усё гэтае ліха з сярэдзіны выходзіць і апаганьвае чалавека.

И, отправившись оттуда, пришёл в пределы Тирские и Сидонские; и, войдя в дом, не хотел, чтобы кто узнал; но не мог утаиться.

І, устаўшы, Ён пайшоў адтуль у ваколіцы Тыра [і Сідона]. І, увайшоўшы ў дом, хацеў, каб ніхто не ўведаў, ды не змог утаіцца;

Ибо услышала о Нём женщина, у которой дочь одержима была нечистым духом, и, придя, припала к ногам Его;

бо адразу пачула пра Яго жанчына, у чыёй дачкі быў нячысты дух, і, прыйшоўшы, прыпала да Яго ног;

а женщина та была язычница, родом сирофиникиянка; и просила Его, чтобы изгнал беса из её дочери.

а была жанчына грачанка, сірафінікіянка родам; і прасіла Яго, каб выгнаў дэмана з яе дачкі.

Но Иисус сказал ей: дай прежде насытиться детям, ибо нехорошо взять хлеб у детей и бросить псам.

І Ён казаў ёй: Пусці спярша наесціся дзецям, бо нядобра забраць хлеб у дзяцей і кінуць шчанятам.

Она же сказала Ему в ответ: так, Господи; но и псы под столом едят крохи у детей.

Яна ў адказ Яму кажа: [Так], Госпадзе, [але] і шчаняты пад сталом ядуць крошкі ў дзяцей.

И сказал ей: за это слово, пойди; бес вышел из твоей дочери.

І Ён сказаў ёй: За гэтае слова — ідзі, выйшаў дэман з твае дачкі.

И, придя в свой дом, она нашла, что бес вышел и дочь лежит на постели.

І, пайшоўшы ў свой дом, яна знайшла, што дзіця ляжыць на ложку і дэман выйшаў.

Выйдя из пределов Тирских и Сидонских, Иисус опять пошёл к морю Галилейскому через пределы Десятиградия.

І, зноў выйшаўшы з межаў Тыра, Ён прыйшоў праз Сідон да Галілейскага мора, пасярод межаў Дзесяцігораддзя.

Привели к Нему глухого, косноязычного и просили Его возложить на него руку.

І прыводзяць да Яго глухога, які з цяжкасцю гаварыў, і просяць Яго, каб усклаў руку на яго.

Иисус, отведя его в сторону от народа, вложил персты Свои в уши ему и, плюнув, коснулся языка его;

І, адвёўшы яго асобна ад натоўпу, Ён уклаў Свае пальцы яму ў вушы і, плюнуўшы, дакрануўся да яго языка,

и, воззрев на небо, вздохнул и сказал ему: «еффафа», то есть: «отверзись».

і, узвёўшы вочы ў неба, Ён цяжка ўздыхнуў і кажа яму: «Эффафа», гэта значыць: «Расчыніся».

И тотчас отверзся у него слух и разрешились узы его языка, и стал говорить чисто.

І адразу адчыніліся яго вушы, і развязаліся путы яго языка, і ён пачаў гаварыць чыста.

И повелел им не сказывать никому. Но сколько Он ни запрещал им, они ещё более разглашали.

І Ён загадаў ім, каб яны нікому не казалі; але чым больш загадваў, тым больш яны разносілі вестку.

И чрезвычайно дивились, и говорили: всё хорошо делает, — и глухих делает слышащими, и немых — говорящими.

І надзвычай дзівіліся, кажучы: Добра ўсё Ён робіць: і глухім дае слых, і нямым — мову.

Примечания:

Синодальный перевод

22 лихоимство — жадность, проценты с отданного взаймы капитала; корыстная, чрезмерная прибыль при денежных расчетах.

33 персты — пальцы.

Пераклад Анатоля Клышкi

16 17: У некат. рукап. гэтага верша няма.

« 6 глава 8 глава »