От Марка 4 глава

Евангелие от Марка
Синодальный перевод → Пераклад Анатоля Клышкi

И опять начал учить при море; и собралось к Нему множество народа, так что Он вошёл в лодку и сидел на море, а весь народ был на земле, у моря.

І Ён зноў пачаў вучыць каля мора; і сабраўся да Яго вялізны натоўп, так што Ён, увайшоўшы ў лодку на моры, сядзеў, а ўвесь натоўп быў на зямлі пры моры.

И учил их притчами много, и в учении Своём говорил им:

І Ён вучыў іх многаму ў прыпавесцях і казаў ім у Сваёй навуцы:

слушайте: вот, вышел сеятель сеять;

Слухайце! Вось выйшаў сейбіт сеяць.

и, когда сеял, случилось, что иное упало при дороге, и налетели птицы и поклевали то.

І сталася, калі ён сеяў, адно зерне ўпала пры дарозе, і наляцелі птушкі і падзяўблі яго.

Иное упало на каменистое место, где немного было земли, и скоро взошло, потому что земля была неглубока;

А другое ўпала на скалісты грунт, дзе няшмат было зямлі, і адразу ўзышло, бо зямля была не глыбокая;

когда же взошло солнце, увяло и, как не имело корня, засохло.

і калі ўзышло сонца — прыпаліла яго і, таму што не мела кораня, засохла.

Иное упало в терние, и терние выросло, и заглушило семя, и оно не дало плода.

А іншае ўпала ў церні, і ўзняліся церні і заглушылі яго, і плоду яно не дало.

И иное упало на добрую землю и дало плод, который взошёл и вырос, и принесло иное тридцать, иное шестьдесят, и иное сто.

А іншыя ўпалі ў добрую зямлю і давалі плод, уздымаючыся і ўзрастаючы, і прыносіла адно — у трыццаць, і адно — у шэсцьдзесят, і адно — у сто разоў.

И сказал им: кто имеет уши слышать, да слышит!

І казаў ім: Хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе!

Когда же остался без народа, окружающие Его, вместе с двенадцатью, спросили Его о притче.

І калі Ён застаўся адзін, тыя, што былі вакол Яго разам з дванаццаццю, пыталіся ў Яго аб прыпавесцях.

И сказал им: вам дано знать тайны Царствия Божия, а тем внешним всё бывает в притчах;

І казаў ім: Вам дадзена таямніца Царства Божага; тым жа, па-за вамі, усё паўстае ў прыпавесцях,

так что они своими глазами смотрят, и не видят; своими ушами слышат, и не разумеют, да не обратятся, и прощены будут им грехи.

каб яны, гледзячы, бачылі і не ўгледзелі, і, слухаючы, чулі і не разумелі, каб не далучыліся яны, і было даравана ім9.

И говорит им: не понимаете этой притчи? Как же вам уразуметь все притчи?

І кажа ім: Не разумееце гэтай прыпавесці, а як зразумееце ўсе прыпавесці?

Сеятель слово сеет.

Сейбіт сее слова.

Посеянное при дороге означает тех, в которых сеется слово, но к которым, когда услышат, тотчас приходит сатана и похищает слово, посеянное в сердцах их.

А вось тыя, што пры дарозе, дзе сеецца слова; і калі яны пачуюць, адразу прыходзіць сатана і забірае слова, пасеянае ў іх [сэрцах].

Подобным образом и посеянное на каменистом месте означает тех, которые, когда услышат слово, тотчас с радостью принимают его,

І гэтак жа тыя, што сеюцца на скалістым грунце, — яны, калі пачуюць слова, адразу з радасцю прымаюць яго,

но не имеют в себе корня и непостоянны; потом, когда настанет скорбь или гонение за слово, тотчас соблазняются.

ды не маюць кораня ў сабе і дачасныя; пасля, калі падыходзіць уціск або ганенне за слова, адразу разуверваюцца.

Посеянное в тернии означает слышащих слово,

А іншыя — гэта тыя, што сеюцца ў церні, гэта тыя, хто пачуў слова,

но в которых заботы века сего, обольщение богатством и другие пожелания, входя в них, заглушают слово, и оно бывает без плода.

ды турботы веку і зман багацця ды жаданні чаго-небудзь іншага, уваходзячы, зусім заглушаюць слова, і яно робіцца бясплодным.

А посеянное на доброй земле означает тех, которые слушают слово и принимают, и приносят плод, один в тридцать, другой в шестьдесят, иной во сто крат.

А вось тыя, пасеяныя на добрую зямлю: гэта тыя, што чуюць слова і прымаюць і даюць плод: адно — у трыццаць, і адно — у шэсцьдзесят, і адно — у сто разоў.

И сказал им: для того ли приносится свеча, чтобы поставить её под сосуд или под кровать? не для того ли, чтобы поставить её на подсвечнике?

І казаў ім: Хіба лямпа прыносіцца на тое, каб паставілі яе пад пасудзіну ці пад ложак? А ці не на тое, каб паставілі яе на падстаўку?

Нет ничего тайного, что не сделалось бы явным, и ничего не бывает потаённого, что не вышло бы наружу.

Бо няма нічога таемнага, каб не стала яўным, і нічога ўтоенага, каб не выйшла на яўнае.

Если кто имеет уши слышать, да слышит!

Калі хто мае вушы, каб чуць, няхай чуе.

И сказал им: замечайте, что слышите: какою мерою мерите, такою отмерено будет вам и прибавлено будет вам, слушающим.

І Ён казаў ім: Зважайце, што чуеце. Якою мераю вы мерыце, такою будзе адмерана вам і будзе дададзена вам, [хто слухае].

Ибо кто имеет, тому дано будет, а кто не имеет, у того отнимется и то, что имеет.

Бо хто мае, таму будзе дададзена, а хто не мае, і тое, што мае, будзе ўзята ад яго.

И сказал: Царствие Божие подобно тому, как если человек бросит семя в землю,

І Ён казаў: Так і Царства Божае: як чалавек, што кіне насенне ў зямлю,

и спит, и встаёт ночью и днём; и как семя всходит и растёт, не знает он,

і спіць, і ўстае ўночы і ўдзень, а насенне прарастае і выцягваецца, як — ён не ведае.

ибо земля сама собою производит сперва зелень, потом колос, потом полное зерно в колосе.

[Бо] зямля сама сабою пладаносіць: спярша рунь, пасля колас, пасля поўнае зерне ў коласе.

Когда же созреет плод, немедленно посылает серп, потому что настала жатва.

Калі ж плод даспее, ён адразу пасылае серп, бо надышло жніво.

И сказал: чему уподобим Царствие Божие? или какою притчею изобразим его?

І Ён казаў: З чым параўнаем Царства Божае ці ў якім прыпадабненні выявім яго?

Оно — как зерно горчичное, которое, когда сеется в землю, есть меньше всех семян на земле;

Яно як гарчычнае зерне, што, калі пасеяна ў зямлю, найдрабнейшае з усяго насення на зямлі,

а когда посеяно, всходит и становится больше всех злаков, и пускает большие ветви, так что под тенью его могут укрываться птицы небесные.

а калі пасеяна, узыходзіць і робіцца большым за ўсю агародніну і пускае вялікія галіны, так што пад яго ценем могуць гняздзіцца птушкі нябесныя.

И таковыми многими притчами проповедовал им слово, сколько они могли слышать.

І такімі многімі прыпавесцямі казаў ім слова, наколькі яны маглі чуць;

Без притчи же не говорил им, а ученикам наедине изъяснял всё.

а без прыпавесці не казаў ім, а Сваім вучням асобна ўсё растлумачваў.

Вечером того дня сказал им: переправимся на ту сторону.

І ў той самы дзень з надыходам вечара кажа ім: Пераедзьма на той бок.

И они, отпустив народ, взяли Его с собою, как Он был в лодке; с Ним были и другие лодки.

І яны, пакінуўшы натоўп, бяруць Яго з сабою, як быў у лодцы; і іншыя лодкі былі з Ім.

И поднялась великая буря; волны били в лодку, так что она уже наполнялась водою.

І ўзнімаецца моцны вецер-віхор, і хвалі білі ў лодку, так што ўжо напаўнялася лодка вадою.

А Он спал на корме на возглавии. Его будят и говорят Ему: Учитель! неужели Тебе нужды нет, что мы погибаем?

А Ён быў на карме і спаў на падушцы. І будзяць Яго і кажуць Яму: Настаўніку, няўжо не турбуе Цябе, што мы гінем?

И, встав, Он запретил ветру и сказал морю: умолкни, перестань. И ветер утих, и сделалась великая тишина.

І, разбуджаны, Ён забараніў ветру і сказаў мору: Маўчы, суцішся! — І суняўся вецер і настала вялікая ціша.

И сказал им: что вы так боязливы? как у вас нет веры?

І Ён сказаў ім: Што вы такія баязлівыя? Хіба яшчэ няма ў вас веры?

И убоялись страхом великим и говорили между собою: кто же Сей, что и ветер и море повинуются Ему?

І яны настрашыліся страхам вялікім і казалі адзін аднаму: Хто ж тады Ён, што і вецер, і мора слухаюцца Яго?

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

12 9: У некат. рукап.: і былі дараваны ім грахі.

« 3 глава 5 глава »