От Марка 7 глава

Евангелие от Марка
Синодальный перевод → Пераклад Чарняўскага 2017

Собрались к Нему фарисеи и некоторые из книжников, пришедшие из Иерусалима,

І сышліся да Яго фарысеі ды некаторыя кніжнікі, што прыбылі з Ерузаліма.

и, увидев некоторых из учеников Его, евших хлеб нечистыми, то есть неумытыми, руками, укоряли.

І, калі заўважылі, што некаторыя з вучняў Яго елі хлеб нячыстымі, гэта значыць нямытымі, рукамі, — дакаралі.

Ибо фарисеи и все Иудеи, держась предания старцев, не едят, не умыв тщательно рук;

Бо фарысеі і ўсе юдэі не ядуць, калі не памыюць старанна рук, захоўваючы традыцыю дзядоў;

и, придя с торга, не едят, не омывшись. Есть и многое другое, чего они приняли держаться: наблюдать омовение чаш, кружек, котлов и скамей.

таксама не ядуць, прыйшоўшы з рынку, пакуль не абмыюцца; па-за гэтым традыцыя іх загадвае трымацца многіх іншых рэчаў: мыць чары і збаны, і посуд медны, і лавы, —

Потом спрашивают Его фарисеи и книжники: зачем ученики Твои не поступают по преданию старцев, но неумытыми руками едят хлеб?

то пыталіся Яго фарысеі і кніжнікі: «Чаму вучні Твае не трымаюцца традыцый старэйшын, але ядуць хлеб нямытымі рукамі?»

Он сказал им в ответ: хорошо пророчествовал о вас, лицемерах, Исаия, как написано: «люди сии чтут Меня устами, сердце же их далеко отстоит от Меня,

А Ён, адказваючы, сказаў ім: «Добра пра вас, крывадушнікаў, праракаваў Ісая, як напісана: “Народ гэты славіць Мяне вуснамі, але сэрца іх далёка ад Мяне.

но тщетно чтут Меня, уча учениям, заповедям человеческим».

Дарэмна, аднак, славяць Мяне, выкладаючы вучэнне пастаноў чалавечых”.

Ибо вы, оставив заповедь Божию, держитесь предания человеческого, омовения кружек и чаш, и делаете многое другое, сему подобное.

І, аставіўшы прыказанне Божае, захоўваеце традыцыі чалавечыя: мыццё чараў і кубкаў, ды робіце шмат іншага, падобнага да гэтага».

И сказал им: хорошо ли, что вы отменяете заповедь Божию, чтобы соблюсти своё предание?

І гаварыў ім: «Ці добра, што вы касуеце прыказанне Божае і захоўваеце вашу традыцыю?

Ибо Моисей сказал: «почитай отца своего и мать свою»; и: «злословящий отца или мать смертью да умрёт».

Майсей сказаў: “Шануй бацьку свайго і маці сваю”, ды: “Хто зняважыць бацьку або маці — хай будзе смерцю пакараны”.

А вы говорите: «кто скажет отцу или матери: корван, то есть «дар Богу» то, чем бы ты от меня пользовался»,

А вы кажаце: “Калі б чалавек сказаў бацьку або маці: “Корбан, значыць дар, тое, у чым табе ад мяне была б карысць”,

тому вы уже попускаете ничего не делать для отца своего или матери своей,

і ўжо дазваляеце нічога яму больш не рабіць для бацькі свайго або маці,

устраняя слово Божие преданием вашим, которое вы установили; и делаете многое, сему подобное.

перакручваючы Слова Божае праз традыцыю вашу, якую перадаяце далей, ды многа падобнага робіце».

И, призвав весь народ, говорил им: слушайте Меня все и разумейте:

І, паклікаўшы зноў людзей, казаў ім: «Слухайце Мяне ўсе і разумейце.

ничто, входящее в человека извне, не может осквернить его; но что исходит из него, то оскверняет человека.

Па-за чалавекам няма нічога, што, у яго ўваходзячы, магло б яго апаганіць, але ад чалавека выходзіць тое, што яго апаганьвае.

Если кто имеет уши слышать, да слышит!

Калі хто мае вушы, каб пачуць, хай чуе!»

И когда Он от народа вошёл в дом, ученики Его спросили Его о притче.

І, калі Ісус увайшоў у дом ад народа, пыталіся вучні Яго пра сэнс гэтай прыпавесці.

Он сказал им: неужели и вы так непонятливы? Неужели не разумеете, что ничто, извне входящее в человека, не может осквернить его?

І гаворыць ім: «Няўжо і вы такія няцямкія? Не разумееце, што ўсё, што звонку ўваходзіць у чалавека, не можа яго апаганіць,

Потому что не в сердце его входит, а в чрево, и выходит вон, чем очищается всякая пища.

бо тое ўваходзіць не ў сэрца, але ў жывот і выкідаецца вон, ачышчаючы ўсякую ежу».

Далее сказал: исходящее из человека оскверняет человека.

І казаў далей: «А што з чалавека выходзіць, тое апаганьвае чалавека.

Ибо извнутрь, из сердца человеческого, исходят злые помыслы, прелюбодеяния, любодеяния, убийства,

Бо з нутра, з сэрца чалавека выходзяць благія думкі, распуснасць, зладзействы, забойствы,

кражи, лихоимство, злоба, коварство, непотребство, завистливое око, богохульство, гордость, безумство, —

чужаложства, хцівасць, нягоднасць, зайздрасць, бессаромнасць, ліхое вока, блюзненні, пыха, глупства.

всё это зло извнутрь исходит и оскверняет человека.

Усё гэта ліха з нутра выходзіць ды паганіць чалавека».

И, отправившись оттуда, пришёл в пределы Тирские и Сидонские; и, войдя в дом, не хотел, чтобы кто узнал; но не мог утаиться.

І, устаўшы, выйшаў Ён адтуль у межы Тыра і Сідона. І, увайшоўшы ў дом, хацеў, каб ніхто аб гэтым не ведаў, і схавацца не змог.

Ибо услышала о Нём женщина, у которой дочь одержима была нечистым духом, и, придя, припала к ногам Его;

Бо адна жанчына, у якой дачка мела нячыстага духа, як толькі пачула аб Ім, увайшла ў дом і пала Яму да ног.

а женщина та была язычница, родом сирофиникиянка; и просила Его, чтобы изгнал беса из её дочери.

А жанчына гэтая была з грэкаў, родам з Сірафэніцыі. Яна прасіла Яго, каб выгнаў дэмана з дачкі яе.

Но Иисус сказал ей: дай прежде насытиться детям, ибо нехорошо взять хлеб у детей и бросить псам.

Ісус казаў ёй: «Дазволь перш насыціцца сынам, бо нядобра забіраць хлеб ад сыноў і кідаць яго сабакам».

Она же сказала Ему в ответ: так, Господи; но и псы под столом едят крохи у детей.

А яна адказвае Яму і кажа: «Так, Госпадзе, але ж і сабакі ядуць пад сталом крошкі ад дзяцей».

И сказал ей: за это слово, пойди; бес вышел из твоей дочери.

І сказаў ёй: «Дзеля такога адказу ідзі: дэман выйшаў з дачкі тваёй».

И, придя в свой дом, она нашла, что бес вышел и дочь лежит на постели.

І, калі яна прыйшла дамоў, знайшла, што дачка ляжыць на ложку і дэман выйшаў.

Выйдя из пределов Тирских и Сидонских, Иисус опять пошёл к морю Галилейскому через пределы Десятиградия.

І, зноў пакінуўшы межы Тыра і Сідона, пайшоў Ён да мора Галілейскага пасярод межаў Дэкапаля.

Привели к Нему глухого, косноязычного и просили Его возложить на него руку.

І прыводзяць да Яго глухога і нямога, каб Ён усклаў на яго руку.

Иисус, отведя его в сторону от народа, вложил персты Свои в уши ему и, плюнув, коснулся языка его;

І, адвёўшы яго з Сабою ўбок, далей ад народа, уклаў Ісус пальцы Свае ў яго вушы ды Сваёй слінай дакрануўся да языка яго.

и, воззрев на небо, вздохнул и сказал ему: «еффафа», то есть: «отверзись».

І, глянуўшы ў неба, уздыхнуў і гаворыць: «Эфэта», што значыць: «Адкрыйся».

И тотчас отверзся у него слух и разрешились узы его языка, и стал говорить чисто.

І зараз жа адчыніліся вушы яго ды развязаліся путы языка яго, і пачаў добра гаварыць.

И повелел им не сказывать никому. Но сколько Он ни запрещал им, они ещё более разглашали.

І загадаў ім, каб нікому не казалі, але чым болей Ён забараняў, тым больш яны абвяшчалі.

И чрезвычайно дивились, и говорили: всё хорошо делает, — и глухих делает слышащими, и немых — говорящими.

І тым больш яны дзівіліся, кажучы: «Усё добра робіць, і каб глухія чулі, робіць, і каб нямыя гаварылі».

Примечания:

Синодальный перевод

22 лихоимство — жадность, проценты с отданного взаймы капитала; корыстная, чрезмерная прибыль при денежных расчетах.

33 персты — пальцы.

« 6 глава 8 глава »