Ёва 13 глава

Кніга Ёва
Пераклад Чарняўскага 2017 → Елизаветинская на русском

Вось, усё гэта бачыла маё вока і чула маё вуха, і зразумеў я ўсё.

Се, сия виде око мое, и слыша ухо мое,

Паводле вашага ведання і я ведаю; не ніжэйшы я за вас.

и вем, елика и вы весте: и не неразумнее есмь вас.

Але ж, аднак, я буду прамаўляць да Усемагутнага, і прагну я паразважаць з Богам;

Но обаче и аз ко Господу возглаголю, обличу же пред ним, аще восхощет.

а вас буду выкрываць, як завадатараў хлусні, вас усіх — як марных лекараў.

Вы бо есте врачеве неправеднии и целителе злых вси,

Хоць бы вы памаўчалі, каб было гэта вам [залічана] за мудрасць!

буди же вам онемети, и сбудется вам в премудрость.

Дык паслухайце скаргу маю і зважце на дамаганні маіх вуснаў.

Слышите же обличение уст моих, суду же устен моих вонмите.

Няўжо дзеля Бога вы гаворыце няпраўду і дзеля Яго прамаўляеце хітрыя словы?

Не пред Богом ли глаголете и пред ним вещаете лесть?

Няўжо вы запабягаеце перад Ім і спрабуеце замест Бога выступаць у судзе?

или уклонитеся, вы же сами судии будите.

Ці добра, калі Ён вас адкіне? Ці пакпіце вы з Яго, як кпяць з чалавека?

Добро бо, аще изследит вас: аще бо вси творящии приложитеся к нему, обаче обличит вы.

Ён вас будзе выкрываць, калі будзеце патаемна глядзець на аблічча.

Аще же и тай лицам удивитеся,

Няўжо веліч Яго не ўсхвалюе вас і павага да Яго не агорне вас?

не движение ли его смятет вас, боязнь же от него нападет на вы?

Меркаванні вашы — гэта выслоўі з попелу; браня ваша — браня гліняная.

Отидет же величание ваше равно пепелу, тело же бренно.

Памаўчыце крыху, каб я гаварыў, і хай што-колечы на мяне прыйдзе.

Умолчите, да возглаголю и почию от гнева.

Навошта мне кусаць цела сваё зубамі сваімі і душу сваю трымаць рукамі сваімі?

Вземля плоти моя зубами, душу же мою положу в руце моей.

Нават калі Ён заб’е мяне, я буду ўскладаць надзею на Яго; аднак жа сцверджу перад абліччам Яго шляхі мае.

Аще мя убиет сильный, понеже и нача, обаче возглаголю и обличу пред ним:

І гэта будзе збаўленне маё, бо ніводзін бязбожнік не з’явіцца перад абліччам Яго.

и сие ми сбудется во спасение: не внидет бо пред ним лесть.

Слухайце словы мае і ўспрымайце вушамі сваімі тлумачэнне маё.

Послушайте, послушайте глагол моих: возвещу бо вам слышащым.

Вось, наладзіў я суд; ведаю, што мяне знойдуць справядлівым.

Се, аз близ есмь суда моего, вем аз, яко праведен явлюся.

Хто ёсць, хто б паспрачаўся са мной? Тады я замаўчу і скончу жыццё.

Кто бо есть судяйся со мною, да ныне умолчу и изчезну?

Дзвюх толькі рэчаў не рабі мне, і тады я не буду хавацца ад Твайго аблічча:

Двое же ми сотвориши, тогда от лица твоего не скрыюся:

прымі руку Сваю далей ад мяне і жах Твой хай мяне не палохае.

руку от мене отими, страх же твой да не ужасает мя:

Пакліч мяне, і я адкажу Табе; або я буду гаварыць, а Ты мне адкажаш.

посем призовеши, аз же тя послушаю, или возглаголеши, аз же ти дам ответ.

Якія правіннасці і грахі я маю? Пакажы мне мае ліхадзействы і злачынствы.

Колицы суть греси мои и беззакония моя? научи мя, кая суть?

Чаму Ты хаваеш Сваё аблічча і лічыш мяне ворагам Сваім?

Почто крыешися от мене? мниши же мя противна суща тебе?

Ты сурова абыходзішся з лістком, што сарваны ветрам, і пераследуеш сухую саломінку.

Или яко лист движимь ветром убоишися? или яко сену носиму ветром противляешимися?

Бо Ты пішаш на мяне ўсякія горычы і хочаш апанаваць мяне грахамі маладосці маёй.

Яко написал еси на мя злая, обложил же ми еси юностныя грехи:

Ты закаваў у кайданы ногі мае, і пільна сочыш за ўсімі сцежкамі маімі, і прыглядаешся да слядоў ног маіх.

положил же еси ногу мою в возбранение: сохранил же еси дела моя вся: в корения же ног моих пришел еси:

І я спарахнею, як бурдзюк і як адзенне, што паточана моллю.

иже обетшают якоже мех, или якоже риза молием изядена.

« 12 глава 14 глава »