Ёва 13 глава

Кніга Ёва
Пераклад Васіля Сёмухі → Елизаветинская на русском

Вось, усё гэта бачыла вока маё, чула вуха маё і зьмеціла сабе.

Се, сия виде око мое, и слыша ухо мое,

Колькі ведаеце вы, ведаю і я: я ня ніжэйшы за вас.

и вем, елика и вы весте: и не неразумнее есмь вас.

Але я да Ўсяўладнага хацеў бы гаварыць і жадаў бы спаборнічаць з Богам.

Но обаче и аз ко Господу возглаголю, обличу же пред ним, аще восхощет.

А вы плетуны хлусьні; усе вы бескарысныя лекары.

Вы бо есте врачеве неправеднии и целителе злых вси,

О, калі б толькі вы маўчалі! гэта было б залічана вам у мудрасьць.

буди же вам онемети, и сбудется вам в премудрость.

Выслухайце ж разважаньні мае і ўдумайцеся ў пярэчаньне вуснаў маіх.

Слышите же обличение уст моих, суду же устен моих вонмите.

Ці трэба было вам дзеля Бога гаварыць няпраўду і дзеля Яго гаварыць ману?

Не пред Богом ли глаголете и пред ним вещаете лесть?

Ці трэба было вам быць заўгодным Яму і за Бога так спрачацца?

или уклонитеся, вы же сами судии будите.

Ці добра будзе, калі Ён выпрабуе вас? Ці ашукаеце Яго, як ашукваюць чалавека?

Добро бо, аще изследит вас: аще бо вси творящии приложитеся к нему, обаче обличит вы.

Строга пакарае Ён вас, хоць вы і патайна крывадушнічаеце.

Аще же и тай лицам удивитеся,

Няўжо веліч Ягоная не палохае вас, і страх Ягоны не нападае на вас?

не движение ли его смятет вас, боязнь же от него нападет на вы?

Напаміны вашыя падобныя на попел, апоры вашыя — апоры гліняныя.

Отидет же величание ваше равно пепелу, тело же бренно.

Замоўкніце перад мною, і я буду гаварыць, што б ні напаткала мяне.

Умолчите, да возглаголю и почию от гнева.

Навошта мне турзаць цела маё зубамі маімі і душу маю класьці ў руку маю?

Вземля плоти моя зубами, душу же мою положу в руце моей.

Вось, Ён забівае мяне, але я буду спадзявацца; я хацеў бы толькі адстояць шляхі мае прад абліччам Ягоным!

Аще мя убиет сильный, понеже и нача, обаче возглаголю и обличу пред ним:

І гэта ўжо ў апраўданьне мне, таму што крывадушнік ня пойдзе прад аблічча Ягонае!

и сие ми сбудется во спасение: не внидет бо пред ним лесть.

Выслухайце ж уважліва слова маё і тлумачэньне маё вушамі вашымі.

Послушайте, послушайте глагол моих: возвещу бо вам слышащым.

Вось, я завёў судовую справу: ведаю, што праўда мая.

Се, аз близ есмь суда моего, вем аз, яко праведен явлюся.

Хто здольны аспрэчыць мяне? Бо я неўзабаве замоўкну і выпушчу дух.

Кто бо есть судяйся со мною, да ныне умолчу и изчезну?

Дваяка толькі не рабі са мною, і тады я ня буду хавацца ад аблічча Твайго:

Двое же ми сотвориши, тогда от лица твоего не скрыюся:

адвядзі ад мяне руку Тваю, і жах Твой хай не трасе мяне.

руку от мене отими, страх же твой да не ужасает мя:

Тады кліч, і я буду адказваць, альбо буду гаварыць я, а Ты адказвай мне.

посем призовеши, аз же тя послушаю, или возглаголеши, аз же ти дам ответ.

Колькі ў мяне заганаў і грахоў? пакажы мне беззаконьне маё і грэх мой.

Колицы суть греси мои и беззакония моя? научи мя, кая суть?

Навошта хаваеш аблічча Тваё і лічыш мяне ворагам Тваім?

Почто крыешися от мене? мниши же мя противна суща тебе?

Ці не сарваную лісьцінку Ты расьціраеш і ці ня сухую саломіну перасьледуеш?

Или яко лист движимь ветром убоишися? или яко сену носиму ветром противляешимися?

Бо Ты пішаш на мяне горкае і залічваеш мне грахі маладосьці маёй,

Яко написал еси на мя злая, обложил же ми еси юностныя грехи:

і ставіш у калодку ногі і прасочваеш усе сьцежкі мае, — гонішся па сьлядах ног маіх.

положил же еси ногу мою в возбранение: сохранил же еси дела моя вся: в корения же ног моих пришел еси:

А ён, як цьвіль, распадаецца, як вопратка, сточаная мольлю.

иже обетшают якоже мех, или якоже риза молием изядена.

« 12 глава 14 глава »