Ёвава 13 глава

Кніга Ёвава
Пераклад Яна Станкевіча → Елизаветинская на русском

Вось, усе бачыла вока мае, слухала вуха мае й зацеміла сабе.

Се, сия виде око мое, и слыша ухо мое,

Колькі ведаеце вы, ведаю таксама я; не зваліўся я ніжэй за вас.

и вем, елика и вы весте: и не неразумнее есмь вас.

Але я гукаў бы да Ўсемагучага, і даводзіць Богу жадаю.

Но обаче и аз ко Господу возглаголю, обличу же пред ним, аще восхощет.

Але вы выдумляеце ману, бескарысныя лекары ўсі вы.

Вы бо есте врачеве неправеднии и целителе злых вси,

О, каб вы сусім маўчэлі! гэта было б вам за мудрасьць.

буди же вам онемети, и сбудется вам в премудрость.

Чуйце ж мае вымаўкі й паслухайце довадаў вуснаў маіх.

Слышите же обличение уст моих, суду же устен моих вонмите.

Ці вы будзеце гукаць хвальшыва Богу й гукаць манліва Яму?

Не пред Богом ли глаголете и пред ним вещаете лесть?

Ці вы будзеце падлыгаваць відзеньню Ягонаму, ці будзеце сьперачацца за Бога?

или уклонитеся, вы же сами судии будите.

Ці добра будзе, калі Ён прасоча вас? Ці ашукаеце Яго, як ашукуюць чалавека?

Добро бо, аще изследит вас: аще бо вси творящии приложитеся к нему, обаче обличит вы.

Ён стродка пакарае вас, дарма што вы патай двудушнічаеце.

Аще же и тай лицам удивитеся,

Нягож вялічча Ягонае не лякае вас, і страх Яго не нападае на вас?

не движение ли его смятет вас, боязнь же от него нападет на вы?

Памяць вашая падобная да попелу; вышыні вашы як вышыні гліняныя.

Отидет же величание ваше равно пепелу, тело же бренно.

Замаўчыце перад імною, і я буду гукаць, што б ня стрэла мяне.

Умолчите, да возглаголю и почию от гнева.

Нашто імне браць цела свае зубамі сваімі і душу сваю класьці ў даланю сваю?

Вземля плоти моя зубами, душу же мою положу в руце моей.

Вось, Ён забівае мяне, але я буду спадзявацца на Яго; я жадаў бы толькі абараніць дарогі свае перад відам Ягоным!

Аще мя убиет сильный, понеже и нача, обаче возглаголю и обличу пред ним:

Таксама Ён будзе маім спасеньням, бо падлыжнік ня стане да яго.

и сие ми сбудется во спасение: не внидет бо пред ним лесть.

Слухайце ўважліва словы мае і зьясьненьне мае вушамі сваімі.

Послушайте, послушайте глагол моих: возвещу бо вам слышащым.

Вось, я пачаў прававацца; ведаю, што будзе праўда мая.

Се, аз близ есмь суда моего, вем аз, яко праведен явлюся.

Хто будзе сьперачацца з імною? бо тады я змоўк бы й сканаў.

Кто бо есть судяйся со мною, да ныне умолчу и изчезну?

Адно дзьвюх рэчаў не рабі з імною, і тады я ня буду хавацца ад відзеньня Твайго:

Двое же ми сотвориши, тогда от лица твоего не скрыюся:

Аддаль ад мяне даланю Сваю, і жах Твой няхай не калоце мяне.

руку от мене отими, страх же твой да не ужасает мя:

Тады гукай, і я буду адказаваць; альбо буду гукаць я, а Ты адказуй імне.

посем призовеши, аз же тя послушаю, или возглаголеши, аз же ти дам ответ.

Колькі ў мяне бяспраўя а грахоў? выступ мой а грэх мой пакажы імне.

Колицы суть греси мои и беззакония моя? научи мя, кая суть?

Чаму хаваеш відзеньне Свае і маеш мяне за непрыяцеля Сабе?

Почто крыешися от мене? мниши же мя противна суща тебе?

Ці не зарваны ліст Ты страшыш і перасьлядуеш сухое ўмецьце?

Или яко лист движимь ветром убоишися? или яко сену носиму ветром противляешимися?

Ты пішаш на мяне гарчыню й даеш імне на спадак бяспраўі маладосьці мае.

Яко написал еси на мя злая, обложил же ми еси юностныя грехи:

Ставіш у калодкі ногі мае й назіраеш усі сьцежкі мае, — значыш сьляды ног маіх.

положил же еси ногу мою в возбранение: сохранил же еси дела моя вся: в корения же ног моих пришел еси:

А ён, як гнільлё гніець, як адзецьце, зьедзенае моляй.

иже обетшают якоже мех, или якоже риза молием изядена.

« 12 глава 14 глава »