Ёва 13 глава

Кніга Ёва
Пераклад Антонія Бокуна → Елизаветинская на русском

Усё гэта бачыла вока маё, і чула вуха маё, і ўсё зразумела.

Се, сия виде око мое, и слыша ухо мое,

Тое, што вам вядома, і я ведаю, і я ня горшы ад вас.

и вем, елика и вы весте: и не неразумнее есмь вас.

Я хачу гаварыць з Усемагутным і прагну Богу прадставіць [справу маю].

Но обаче и аз ко Господу возглаголю, обличу же пред ним, аще восхощет.

Бо вы задумалі няпраўду, вы — лекары, нічога ня вартыя.

Вы бо есте врачеве неправеднии и целителе злых вси,

Калі б вы маўчалі, вы зьявілі б гэтым мудрасьць!

буди же вам онемети, и сбудется вам в премудрость.

Паслухайце скаргу маю і зважце на адказ вуснаў маіх.

Слышите же обличение уст моих, суду же устен моих вонмите.

Ці належала вам дзеля Бога казаць няпраўду і дзеля Яго гаварыць хлусьліва?

Не пред Богом ли глаголете и пред ним вещаете лесть?

Ці належала вам быць крывадушнымі дзеля Яго, і за Бога на судзе спрачацца?

или уклонитеся, вы же сами судии будите.

Ці добра будзе, калі Ён вас будзе выспрабоўваць? Ці зможаце з Яго насьміхацца, як насьміхаюцца з чалавека?

Добро бо, аще изследит вас: аще бо вси творящии приложитеся к нему, обаче обличит вы.

Ён, караючы, пакарае вас, калі будзеце патаемна зважаць на аблічча.

Аще же и тай лицам удивитеся,

Няўжо веліч Ягоная не палохае вас, і страх Ягоны не агартае вас?

не движение ли его смятет вас, боязнь же от него нападет на вы?

Напаміны вашыя — гэта словы з попелу, а вежы вашыя — вежы гліняныя.

Отидет же величание ваше равно пепелу, тело же бренно.

Памаўчыце крыху, а я буду гаварыць, і няхай што заўгодна прыйдзе на мяне.

Умолчите, да возглаголю и почию от гнева.

Навошта мне кусаць цела маё зубамі маімі і душу маю трымаць рукамі маімі.

Вземля плоти моя зубами, душу же мою положу в руце моей.

Хоць бы і забіў мяне [Бог], буду мець у Ім надзею і буду абараняць шляхі мае перад абліччам Ягоным.

Аще мя убиет сильный, понеже и нача, обаче возглаголю и обличу пред ним:

У гэтым будзе збаўленьне маё, бо ніводзін бязбожнік ня прыйдзе перад аблічча Ягонае.

и сие ми сбудется во спасение: не внидет бо пред ним лесть.

Слухайце ўважліва словы мае, і няхай будзе ў вушах вашых тлумачэньне маё.

Послушайте, послушайте глагол моих: возвещу бо вам слышащым.

Бо я пачаў суд, і ведаю, што [буду] апраўданы.

Се, аз близ есмь суда моего, вем аз, яко праведен явлюся.

Хто будзе судзіцца са мной? Тады я змоўкну, і [гатовы] памерці.

Кто бо есть судяйся со мною, да ныне умолчу и изчезну?

Дзьвюх толькі рэчаў не рабі са мною, і тады я ня буду хавацца ад аблічча Твайго:

Двое же ми сотвориши, тогда от лица твоего не скрыюся:

аддалі руку Тваю ад мяне, і жах Твой няхай не палохае мяне.

руку от мене отими, страх же твой да не ужасает мя:

Пакліч мяне, і я адкажу Табе, або я буду гаварыць, а Ты адкажы мне.

посем призовеши, аз же тя послушаю, или возглаголеши, аз же ти дам ответ.

Якія грахі і правіны я маю? Пакажы мне грэх мой і правіны мае.

Колицы суть греси мои и беззакония моя? научи мя, кая суть?

Чаму Ты хаваеш аблічча Тваё і лічыш мяне за ворага для Цябе?

Почто крыешися от мене? мниши же мя противна суща тебе?

Ці Ты пужаеш лісток, які [ветрам] сарваны, і гонішся за сухой саломай?

Или яко лист движимь ветром убоишися? или яко сену носиму ветром противляешимися?

Бо Ты пішаш пра мяне прыкрасьці і прыгадваеш мне грахі маладосьці маёй.

Яко написал еси на мя злая, обложил же ми еси юностныя грехи:

Ты замыкаеш у калоду ногі мае, і пільна назіраеш сьцежкі мае, і дасьледуеш усе сьляды мае.

положил же еси ногу мою в возбранение: сохранил же еси дела моя вся: в корения же ног моих пришел еси:

І я марнею, як спарахнелае дрэва і як адзеньне, якое моль патачыла.

иже обетшают якоже мех, или якоже риза молием изядена.

« 12 глава 14 глава »