От Луки 19 глава

От Луки, святое благовествование
Cовременный перевод WBTC → Пераклад Чарняўскага 2017

Иисус проходил через город Иерихон.

І, прыбыўшы ў Ерыхон, Ісус праходзіў праз горад.

И был там богатый человек по имени Закхей, старший над сборщиками налогов.

І вось, чалавек імем Захэй, ён быў начальнікам мытнікаў і чалавекам багатым.

Он старался увидеть, кто же Иисус, но не мог за толпой, так как был мал ростом.

Ён шукаў пабачыць Ісуса, хто Ён такі, але не мог з-за натоўпу, бо быў малога росту.

Побежав вперёд, он взобрался на сикомор, чтобы увидеть Иисуса, ибо Он собирался пройти той дорогой.

Дык, забегшы наперад, узлез на дрэва сікаморы, каб убачыць Яго, бо там меў Ён праходзіць.

Когда Иисус пришёл на то место, Он взглянул наверх, и, увидев Закхея, сказал: "Закхей, поскорее спускайся вниз, ибо Я должен остановиться сегодня в твоём доме".

І, калі Ісус прыйшоў на тое месца, глянуўшы ўверх убачыў яго ды сказаў: «Захэй, злазь хутчэй, бо сёння належыць мне быць у тваім доме».

Тот поспешил спуститься и с радостью оказал Ему гостеприимство.

Дык ён злез паспешна і прыняў Яго з радасцю.

И все, видя это, стали роптать, говоря: "Он остановился у грешника".

І ўсе, як убачылі гэта, пачалі наракаць, кажучы: «Да грэшніка пайшоў у госці».

Но Закхей встал и сказал Господу: "Господи! Половину состояния своего я отдам бедным, и если я обманул кого в деньгах, то заплачу вчетверо больше!"

Захэй жа, стоячы, сказаў Госпаду: «Госпадзе, вось, палову маёмасці сваёй раздам убогім, а калі каго пакрыўдзіў, аддам у чатыры разы больш».

Иисус сказал ему: "Сегодня спасение пришло в этот дом, ибо и этот человек истинный сын Авраама.

Гаворыць яму Ісус: «Сёння сталася гэтаму дому збаўленне, бо і ён ёсць сын Абрагама.

Сын Человеческий пришёл искать и спасти погибающих".

Бо Сын Чалавечы прыйшоў шукаць і збаўляць тое, што было прапаўшым».

Иисус подходил ближе и ближе к Иерусалиму, и некоторые думали, что скоро уже настанет Царство Божье.

Калі яны гэта слухалі, у дадатак расказаў для параўнання, бо Ён быў блізка да Ерузаліма, і яны думалі, што ўжо хутка аб’явіцца Валадарства Божае.

Зная об этом, Он рассказал им притчу: "Человек знатного рода собирался в далёкую страну, чтобы венчаться там на царство, а затем возвратиться и править своим народом.

Дык расказваў: «Адзін знатны чалавек выправіўся ў далёкую краіну атрымаць сабе царства і вярнуцца.

Он призвал десятеро своих слуг, дал им десять золотых монет и сказал: "Вложите их в дело до моего возвращения".

Дык, пазваўшы дзесяць сваіх паслугачоў, даў ім дзесяць мін ды гаворыць ім: “Гандлюйце, пакуль не вярнуся”.

Но подданные ненавидели его и послали вслед за ним гонцов, чтобы сказать в той далёкой стране: "Мы не хотим, чтобы этот человек правил нами!"

А грамадзяне яго ненавідзелі яго, і выправілі за ім пасланнікаў, кажучы: “Не хочам, каб ён валадарыў над намі”.

Но он стал правителем той страны, возвратился домой и послал за слугами, которым дал деньги, чтобы узнать, какую прибыль они получили.

І сталася, калі ён вярнуўся, атрымаўшы царства, то загадаў паклікаць да сябе тых паслугачоў, якім даў грошы, каб даведацца, колькі з іх кожны набыў.

Первый пришёл и сказал: "Господин, монета, которую ты дал мне, принесла ещё десять золотых монет".

І прыйшоў першы, кажучы: “Гаспадару, міна твая здабыла дзесяць мін”.

И сказал он ему: "Хорошо, добрый слуга. Ты был верен в малом, за это у тебя во власти будут десять городов".

І гаворыць яму: “Добра, паслугач добры; за тое, што ў малым быў ты верны, май уладу над дзесяццю гарадамі”.

Потом пришёл второй слуга и сказал: "Господин, золотая монета, которую ты дал мне, принесла ещё пять монет". И царь сказал этому слуге:

Затым прыйшоў другі, кажучы: “Гаспадару, міна твая стварыла пяць мін”.

"И ты будешь управлять пятью городами".

І гаворыць яму: “І ты будзь над пяццю гарадамі”.

Тогда третий слуга пришёл и сказал: "Господин, вот твоя монета, которую я завернул в платок и спрятал.

І трэці прыйшоў, кажучы: “Гаспадару, вось твая міна, якую я захоўваў, закруціўшы ў хустку,

Я боялся тебя, ибо ты могущественный и жёсткий человек: берёшь, чего не клал, и жнёшь, чего не сеял".

бо баяўся цябе, што ты чалавек жорсткі: бярэш, чаго не паклаў, ды жнеш, чаго не пасеяў”.

И хозяин сказал слуге: "Я буду судить тебя твоими же словами, негодный слуга! Ты знал, что я человек жёсткий, берущий, чего не клал, и жнущий, чего не сеял?

Кажа яму: “Па словах тваіх суджу цябе, нягодны паслугач! Ведаў ты, што я чалавек жорсткі, бяру, чаго не паклаў, ды жну, чаго не пасеяў.

Почему же ты не пустил мои деньги в оборот? Тогда я, вернувшись, получил бы их с прибылью".

Чаму ж ты грошай маіх не аддаў мяняльшчыкам, каб, прыйшоўшы, я запатрабаваў іх з прыбыткам?”

А стоящим рядом сказал: "Заберите золотую монету у него и отдайте заработавшему десять монет".

І сказаў прысутным: “Забярыце ад яго міну і дайце таму, які мае дзесяць мін”.

И они сказали ему: "Господин, у него уже есть десять монет".

І сказалі яму: “Гаспадару, ён жа мае дзесяць мін!”

"Говорю вам, — ответил царь, — всякому имущему ещё больше дано будет, а у неимущего взято будет и то, что он имеет.

Дык кажу вам: “Кожнаму, хто мае, будзе дададзена і памножыцца, а у таго, хто не мае, і тое, што мае, будзе аднята.

Врагов же моих, которые не хотели, чтобы я царствовал над ними, приведите сюда и убейте передо мною".

А тых ворагаў маіх, што мяне не хацелі, каб над імі валадарыў, прывядзіце сюды ды забіце перада мною”».

Сказав это, Иисус пошёл далее, в Иерусалим.

І, гэта сказаўшы, пакрочыў Ён далей, падыходзячы да Ерузаліма.

Подходя к Виффагии и Вифании, у горы, называемой Елеонской, Он послал вперёд двух Своих учеников, сказав:

І сталася, калі набліжаўся Ён да Бэтфагэ і Бэтаніі, да гары, якая завецца Аліўнай, Ён паслаў двух вучняў Сваіх,

"Идите в селение, что перед вами. Когда войдёте, увидите привязанного необъезженного ослёнка. Отвяжите его и приведите сюда.

кажучы: «Ідзіце ў вёску, што насупраць, і, увайшоўшы ў яе, знойдзеце прывязанае асляня, на якім яшчэ ніхто з людзей не сядзеў; адвяжыце яго і прывядзіце.

А если кто-нибудь спросит вас: "Зачем забираете ослёнка?", скажете: "Он нужен Господу".

І калі ў вас хто спытаецца: “Чаму адвязваеце?”, скажаце яму так: “Госпад яго патрабуе”.

И отправились посланные и нашли всё так, как Он сказал им.

Дык пайшлі тады пасланыя ды знайшлі, як сказаў ім Ён.

Когда они отвязывали ослёнка, хозяева спросили их: "Зачем вы отвязываете ослёнка?"

Калі яны адвязвалі, гаспадары яго сказалі ім: “Чаму адвязваеце асляня?”

Они сказали: "Он нужен Господу".

Яны сказалі: “Госпад яго патрабуе”».

Они привели ослёнка к Иисусу, набросили свои одежды на спину животного и усадили на него Иисуса.

І прывялі яго да Ісуса; і, накінуўшы на асляня адзенне сваё, пасадзілі на яго Ісуса.

И когда Он ехал к Иерусалиму, люди расстилали на Его пути одежды.

А калі ехаў Ён, пасцілалі адзенне сваё на дарозе.

Видя Его приближение, множество учеников собралось у подножия горы Елеонской, и все они стали радостно восхвалять Господа громкими голосами за все чудеса, которые видели,

І, калі набліжаліся да спуску з гары Аліўнай, пачалі ўсе натоўпы вучняў радасна хваліць Бога моцным голасам за ўсе цуды, якія бачылі,

говоря: "Благословен Царь, грядущий во имя Господне!" Мир на небесах и слава Всевышнему!"

кажучы: «Дабраславёны Валадар, Які прыходзіць у імя Госпада! Супакой на небе і хвала на вышынях!»

И некоторые из фарисеев, бывших в толпе, стали говорить Иисусу: "Учитель, укори учеников Своих!"

Пасярод натоўпу некаторыя з фарысеяў казалі Яму: «Вучыцель, дакары вучняў Тваіх».

А Он ответил: "Я говорю вам, если они умолкнут, камни закричат!"

І, адказваючы, Ён сказаў ім: «Кажу вам: калі яны замоўкнуць, камяні крычаць будуць».

Когда Он подошёл и увидел город, то заплакал о нём

І, калі Ісус наблізіўся і ўбачыў горад, заплакаў аб ім,

и сказал: "Хотел бы Я, чтобы ты знал сегодня, что принесёт тебе мир! Но теперь это скрыто от глаз твоих.

кажучы: «Калі б спазнаў і ты ў гэты твой дзень, што дзеля супакою твайго! Але цяпер закрыта гэта ад вачэй тваіх.

Придут дни, когда враги твои возведут вокруг тебя укрепления и окружат тебя со всех сторон.

Бо прыйдуць на цябе дні, і акружаць цябе ворагі твае валам, і аблягуць цябе ды сціснуць цябе зусюль,

Они сравняют тебя с землёй, тебя и всех людей в твоих стенах. Камня на камне не оставят от тебя, ибо ты не узнал времени, когда Бог пришёл, чтобы спасти тебя".

і паваляць цябе на зямлю і дзяцей тваіх, якія ў табе, ды не пакінуць у табе каменя на камені, бо ты не пазнаў часу адведзінаў тваіх».

Войдя во двор храма, Иисус стал выгонять торгующих там,

І, увайшоўшы ў святыню, пачаў выганяць тых, што прадавалі і куплялі,

говоря им: "Написано: "Мой дом будет домом молитвенным". Но вы превратили его в разбойничье логово!"

кажучы ім: «Напісана: “І будзе дом Мой домам малітвы”. А вы зрабілі яго пячорай разбойнікаў».

И учил Он каждый день в храме, а первосвященники, законники и предводители народа искали, как им убить Его.

Ды штодзень навучаў у святыні. А першасвятары, і кніжнікі, і начальнікі народа шукалі, як бы Яго забіць,

Однако, они были бессильны сделать это, ибо весь народ восторженно ловил каждое слово Иисуса.

але не знаходзілі, што зрабіць, бо ўвесь народ быў у захапленні, слухаючы Яго.

« 18 глава 20 глава »