По Луке 19 глава

Евангелие по Луке
Открытый перевод → Пераклад Чарняўскага 2017

Войдя в Иерихон, Иисус шел по городу,

І, прыбыўшы ў Ерыхон, Ісус праходзіў праз горад.

а там был некто по имени Заккай, глава местных откупщиков, человек очень богатый.

І вось, чалавек імем Захэй, ён быў начальнікам мытнікаў і чалавекам багатым.

Он хотел увидеть Иисуса, но ему мешала толпа, потому что он был невысокого роста.

Ён шукаў пабачыць Ісуса, хто Ён такі, але не мог з-за натоўпу, бо быў малога росту.

И вот, забежав вперёд, он забрался на сикомор, чтобы увидеть, как пройдет Иисус.

Дык, забегшы наперад, узлез на дрэва сікаморы, каб убачыць Яго, бо там меў Ён праходзіць.

Поравнявшись с тем местом, Иисус посмотрел наверх и сказал: — Заккай, немедленно спускайся, ибо сегодня Я буду гостем в твоем доме.

І, калі Ісус прыйшоў на тое месца, глянуўшы ўверх убачыў яго ды сказаў: «Захэй, злазь хутчэй, бо сёння належыць мне быць у тваім доме».

И тот, сразу же спустившись вниз, радостно принял Его.

Дык ён злез паспешна і прыняў Яго з радасцю.

Видя это, все роптали, недовольные тем, что Он остановился у грешника.

І ўсе, як убачылі гэта, пачалі наракаць, кажучы: «Да грэшніка пайшоў у госці».

Но Заккай, поднявшись, сказал Господу: — Половину имущества, Господин мой, я сейчас же отдам беднякам, а если с кого взял лишнее, то возмещу ему вчетверо.

Захэй жа, стоячы, сказаў Госпаду: «Госпадзе, вось, палову маёмасці сваёй раздам убогім, а калі каго пакрыўдзіў, аддам у чатыры разы больш».

Иисус сказал: — Сегодня в этом доме свершилось спасение. Ведь этот человек тоже потомок Авраама.

Гаворыць яму Ісус: «Сёння сталася гэтаму дому збаўленне, бо і ён ёсць сын Абрагама.

А Сын Человеческий для того и пришел, чтобы найти и спасти погибших.

Бо Сын Чалавечы прыйшоў шукаць і збаўляць тое, што было прапаўшым».

Они слушали, и Он рассказал ещё одну притчу, поскольку был уже близко к Иерусалиму и все ждали скорого наступления Царства Божьего.

Калі яны гэта слухалі, у дадатак расказаў для параўнання, бо Ён быў блізка да Ерузаліма, і яны думалі, што ўжо хутка аб’явіцца Валадарства Божае.

Иисус сказал: — Один знатный человек отправился в дальнюю страну, чтобы добиться царской власти, а потом вернуться.

Дык расказваў: «Адзін знатны чалавек выправіўся ў далёкую краіну атрымаць сабе царства і вярнуцца.

Призвав десять своих рабов и вручив им десять мин серебра, он сказал: «Пустите их в оборот на то время, пока я в отъезде».

Дык, пазваўшы дзесяць сваіх паслугачоў, даў ім дзесяць мін ды гаворыць ім: “Гандлюйце, пакуль не вярнуся”.

Но подданные его ненавидели и отправили к нему посольство с заявлением: «Мы не хотим, чтобы этот человек был нашим царем».

А грамадзяне яго ненавідзелі яго, і выправілі за ім пасланнікаў, кажучы: “Не хочам, каб ён валадарыў над намі”.

Царем его все же признали. Вернувшись домой, он вызвал слуг, которым дал деньги, и спросил, какой они получили доход.

І сталася, калі ён вярнуўся, атрымаўшы царства, то загадаў паклікаць да сябе тых паслугачоў, якім даў грошы, каб даведацца, колькі з іх кожны набыў.

Первый слуга, явившись, сказал: «Господин, твоя мина принесла доход в десять мин».

І прыйшоў першы, кажучы: “Гаспадару, міна твая здабыла дзесяць мін”.

Хозяин сказал: «Отлично, мой верный слуга! Раз ты оказался надёжен в малом, то получи в управление десять городов».

І гаворыць яму: “Добра, паслугач добры; за тое, што ў малым быў ты верны, май уладу над дзесяццю гарадамі”.

Второй слуга пришел и сказал: «Твоя мина, хозяин, дала прибыль в пять мин».

Затым прыйшоў другі, кажучы: “Гаспадару, міна твая стварыла пяць мін”.

Хозяин сказал: «Получи пять городов».

І гаворыць яму: “І ты будзь над пяццю гарадамі”.

Третий слуга пришел и сказал: «Господин, вот твоя мина, я хранил ее в платке.

І трэці прыйшоў, кажучы: “Гаспадару, вось твая міна, якую я захоўваў, закруціўшы ў хустку,

Я боялся тебя, ибо ты очень строг. Ты любитель брать то, что не клал, и снимать урожай там, где не сеял».

бо баяўся цябе, што ты чалавек жорсткі: бярэш, чаго не паклаў, ды жнеш, чаго не пасеяў”.

Хозяин сказал: «Негодный раб, твои же слова тебя обличают! Ты ведь знал, что я строг и люблю брать то, что не клал, и снимать урожай там, где не сеял.

Кажа яму: “Па словах тваіх суджу цябе, нягодны паслугач! Ведаў ты, што я чалавек жорсткі, бяру, чаго не паклаў, ды жну, чаго не пасеяў.

Почему же ты не отдал мои деньги в рост, чтобы, вернувшись, я получил от них прибыль?»

Чаму ж ты грошай маіх не аддаў мяняльшчыкам, каб, прыйшоўшы, я запатрабаваў іх з прыбыткам?”

И он велел стоящим рядом: «Отберите у него мину и отдайте имеющему десять мин».

І сказаў прысутным: “Забярыце ад яго міну і дайце таму, які мае дзесяць мін”.

Те возразили: «Господин, у него и так уже есть десять!»

І сказалі яму: “Гаспадару, ён жа мае дзесяць мін!”

Он ответил: «Говорю вам, что всякому, кто имеет, дадут еще, а у неимущего отнимут и то, что у него есть.

Дык кажу вам: “Кожнаму, хто мае, будзе дададзена і памножыцца, а у таго, хто не мае, і тое, што мае, будзе аднята.

И ещё: врагов моих, которые не желали, чтобы я был их царем, приведите сюда и тут же, у меня на глазах, казните».

А тых ворагаў маіх, што мяне не хацелі, каб над імі валадарыў, прывядзіце сюды ды забіце перада мною”».

Рассказав это, Иисус пошел дальше, к Иерусалиму.

І, гэта сказаўшы, пакрочыў Ён далей, падыходзячы да Ерузаліма.

Подходя к Бет-Паге и Бет-Анийя, достигнув так называемой Масличной горы, Он послал вперед двух учеников, велев им:

І сталася, калі набліжаўся Ён да Бэтфагэ і Бэтаніі, да гары, якая завецца Аліўнай, Ён паслаў двух вучняў Сваіх,

— Отправляйтесь в ту деревню, что перед вами. Там вы найдете необъезженного ослёнка; отвяжите его и приведите сюда.

кажучы: «Ідзіце ў вёску, што насупраць, і, увайшоўшы ў яе, знойдзеце прывязанае асляня, на якім яшчэ ніхто з людзей не сядзеў; адвяжыце яго і прывядзіце.

Если вас спросят, зачем вы его отвязываете, отвечайте: «Он нужен Господу».

І калі ў вас хто спытаецца: “Чаму адвязваеце?”, скажаце яму так: “Госпад яго патрабуе”.

Посланные пошли и нашли то, о чём им было сказано.

Дык пайшлі тады пасланыя ды знайшлі, як сказаў ім Ён.

Когда они отвязывали ослёнка, его хозяева спросили их: «Зачем вы его отвязываете?»

Калі яны адвязвалі, гаспадары яго сказалі ім: “Чаму адвязваеце асляня?”

Они ответили: «Он нужен Господу».

Яны сказалі: “Госпад яго патрабуе”».

Затем они привели ослёнка к Иисусу и, набросив на ослёнка свои одежды, помогли Иисусу сесть на него верхом.

І прывялі яго да Ісуса; і, накінуўшы на асляня адзенне сваё, пасадзілі на яго Ісуса.

Иисус ехал, и люди расстилали перед Ним на дороге свои одежды.

А калі ехаў Ён, пасцілалі адзенне сваё на дарозе.

А когда Он достиг спуска с Масличной горы, целая толпа учеников начала громко и радостно славить Бога за те чудеса, которые им довелось увидеть:

І, калі набліжаліся да спуску з гары Аліўнай, пачалі ўсе натоўпы вучняў радасна хваліць Бога моцным голасам за ўсе цуды, якія бачылі,

Благословен Царь, грядущий во имя Господне! Мир в небесах, слава на высотах!

кажучы: «Дабраславёны Валадар, Які прыходзіць у імя Госпада! Супакой на небе і хвала на вышынях!»

Некоторые из фарисеев, что были в толпе, сказали Иисусу: — Учитель, вели Своим ученикам замолчать.

Пасярод натоўпу некаторыя з фарысеяў казалі Яму: «Вучыцель, дакары вучняў Тваіх».

Он ответил: — Говорю вам, даже если они замолчат, вместо них начнут восклицать вот эти камни!

І, адказваючы, Ён сказаў ім: «Кажу вам: калі яны замоўкнуць, камяні крычаць будуць».

Когда Он подъехал к Иерусалиму и увидел город, то заплакал о нём

І, калі Ісус наблізіўся і ўбачыў горад, заплакаў аб ім,

и сказал: — О если бы ты хоть сегодня понял, что может принести тебе мир! Но это от тебя сокрыто.

кажучы: «Калі б спазнаў і ты ў гэты твой дзень, што дзеля супакою твайго! Але цяпер закрыта гэта ад вачэй тваіх.

Придет время, и враги окружат тебя валом, отовсюду обложат осадой.

Бо прыйдуць на цябе дні, і акружаць цябе ворагі твае валам, і аблягуць цябе ды сціснуць цябе зусюль,

Они сравняют тебя с землей и перебьют твоих жителей, даже младенцев, не оставив в тебе даже камня на камне, — за то, что ты не смог распознать часа, когда пришел к тебе Бог.

і паваляць цябе на зямлю і дзяцей тваіх, якія ў табе, ды не пакінуць у табе каменя на камені, бо ты не пазнаў часу адведзінаў тваіх».

Войдя в Храм, Он принялся изгонять оттуда торгующих.

І, увайшоўшы ў святыню, пачаў выганяць тых, што прадавалі і куплялі,

Он говорил им: — В Писании сказано: «И станет Дом Мой местом молитвы». А вы превратили его в разбойничий притон!

кажучы ім: «Напісана: “І будзе дом Мой домам малітвы”. А вы зрабілі яго пячорай разбойнікаў».

Он каждый день проповедовал в Храме, а первосвященники, книжники и виднейшие люди искали случая Его погубить.

Ды штодзень навучаў у святыні. А першасвятары, і кніжнікі, і начальнікі народа шукалі, як бы Яго забіць,

Но они ничего не могли с Ним поделать, потому что народ жадно слушал Его.

але не знаходзілі, што зрабіць, бо ўвесь народ быў у захапленні, слухаючы Яго.

« 18 глава 20 глава »