По Луке 19 глава

Евангелие по Луке
Открытый перевод → Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла

Войдя в Иерихон, Иисус шел по городу,

Увайшоўшы, Ён праходзіў праз Ерыхон.

а там был некто по имени Заккай, глава местных откупщиков, человек очень богатый.

І вось, чалавек па імені Закхей, кіраўнік мытнікаў і багаты,

Он хотел увидеть Иисуса, но ему мешала толпа, потому что он был невысокого роста.

стараўся ўбачыць Езуса, хто Ён такі, але не мог з-за натоўпу, таму што быў малога росту.

И вот, забежав вперёд, он забрался на сикомор, чтобы увидеть, как пройдет Иисус.

Забегшы наперад, ён залез на смакоўніцу, каб убачыць Яго, бо Ён павінен быў там праходзіць.

Поравнявшись с тем местом, Иисус посмотрел наверх и сказал: — Заккай, немедленно спускайся, ибо сегодня Я буду гостем в твоем доме.

А калі Езус прыйшоў на гэтае месца, паглядзеў уверх і сказаў яму: «Закхей, хутчэй спускайся, бо сёння Мне трэба быць у тваім доме».

И тот, сразу же спустившись вниз, радостно принял Его.

Той хутка спусціўся і прыняў Яго з радасцю.

Видя это, все роптали, недовольные тем, что Он остановился у грешника.

А ўсе, убачыўшы гэта, пачалі наракаць і казалі: «Ён зайшоў пагасціць да грэшнага чалавека».

Но Заккай, поднявшись, сказал Господу: — Половину имущества, Господин мой, я сейчас же отдам беднякам, а если с кого взял лишнее, то возмещу ему вчетверо.

Закхей жа ўстаў і сказаў Пану: «Вось, палову маёмасці сваёй, Пане, я аддам убогім і, калі каго ў чым ашукаў, аддам у чатыры разы больш».

Иисус сказал: — Сегодня в этом доме свершилось спасение. Ведь этот человек тоже потомок Авраама.

Езус сказаў яму: «Сёння прыйшло збаўленне ў дом гэты, таму што і ён сын Абрагама.

А Сын Человеческий для того и пришел, чтобы найти и спасти погибших.

Бо Сын Чалавечы прыйшоў знайсці і выратаваць тое, што загінула».

Они слушали, и Он рассказал ещё одну притчу, поскольку был уже близко к Иерусалиму и все ждали скорого наступления Царства Божьего.

Калі ж яны слухалі гэта, Ён расказаў прыпавесць, бо блізка быў да Ерузалема, а яны думалі, што зараз з’явіцца Божае Валадарства.

Иисус сказал: — Один знатный человек отправился в дальнюю страну, чтобы добиться царской власти, а потом вернуться.

Таму сказаў: «Пэўны чалавек шляхетнага паходжання адпраўляўся ў далёкую краіну, каб здабыць сабе каралеўства і вярнуцца.

Призвав десять своих рабов и вручив им десять мин серебра, он сказал: «Пустите их в оборот на то время, пока я в отъезде».

Паклікаўшы дзесяць сваіх слугаў, даў ім дзесяць мін і сказаў ім: “Зарабляйце, пакуль не вярнуся”.

Но подданные его ненавидели и отправили к нему посольство с заявлением: «Мы не хотим, чтобы этот человек был нашим царем».

Але суайчыннікі ненавідзелі яго і адправілі следам за ім пасланцоў, сказаўшы: “Не хочам, каб валадарыў над намі!”

Царем его все же признали. Вернувшись домой, он вызвал слуг, которым дал деньги, и спросил, какой они получили доход.

Калі ж ён, здабыўшы каралеўства, вярнуўся, загадаў паклікаць да сябе тых слуг, якім даў срэбра, каб даведацца, што яны зарабілі.

Первый слуга, явившись, сказал: «Господин, твоя мина принесла доход в десять мин».

Прыйшоў першы і сказаў: “Гаспадару, твая міна прынесла дзесяць мін”.

Хозяин сказал: «Отлично, мой верный слуга! Раз ты оказался надёжен в малом, то получи в управление десять городов».

Той адказаў яму: “Добра, слуга добры; за тое, што ты ў малым быў верны, валадар над дзесяццю гарадамі”.

Второй слуга пришел и сказал: «Твоя мина, хозяин, дала прибыль в пять мин».

Прыйшоў і другі, кажучы: “Гаспадару, твая міна прынесла пяць мін”.

Хозяин сказал: «Получи пять городов».

Таксама сказаў гэтаму: “І ты валадар над пяццю гарадамі”.

Третий слуга пришел и сказал: «Господин, вот твоя мина, я хранил ее в платке.

Прыйшоў і іншы, кажучы: “Гаспадару, вось твая міна, якую я трымаў у хустцы,

Я боялся тебя, ибо ты очень строг. Ты любитель брать то, что не клал, и снимать урожай там, где не сеял».

бо баяўся цябе, таму што ты чалавек жорсткі: бярэш чаго не клаў, і жнеш, чаго не сеяў”.

Хозяин сказал: «Негодный раб, твои же слова тебя обличают! Ты ведь знал, что я строг и люблю брать то, что не клал, и снимать урожай там, где не сеял.

Той сказаў яму: “Паводле вуснаў тваіх суджу цябе, нягодны слуга! Ты ведаў, што я чалавек жорсткі, бяру чаго не клаў, і жну, чаго не сеяў.

Почему же ты не отдал мои деньги в рост, чтобы, вернувшись, я получил от них прибыль?»

Чаму ж ты не пусціў срэбра майго ў абарот, каб я, прыйшоўшы, забраў яго з прыбыткам?”

И он велел стоящим рядом: «Отберите у него мину и отдайте имеющему десять мин».

Пасля сказаў тым, хто стаяў побач: “Забярыце ў яго міну і аддайце таму, хто мае дзесяць мін”.

Те возразили: «Господин, у него и так уже есть десять!»

І сказалі яму: “Гаспадару, ён ужо мае дзесяць мін!”

Он ответил: «Говорю вам, что всякому, кто имеет, дадут еще, а у неимущего отнимут и то, что у него есть.

Кажу вам, што кожнаму, хто мае, дадзена будзе; а ў таго, хто не мае, адымецца і тое, што мае.

И ещё: врагов моих, которые не желали, чтобы я был их царем, приведите сюда и тут же, у меня на глазах, казните».

А тых ворагаў маіх, якія не хацелі, каб я валадарыў над імі, прывядзіце сюды і забіце іх перада мною!»

Рассказав это, Иисус пошел дальше, к Иерусалиму.

Сказаўшы гэта, Езус пайшоў далей, узыходзячы ў Ерузалем.

Подходя к Бет-Паге и Бет-Анийя, достигнув так называемой Масличной горы, Он послал вперед двух учеников, велев им:

Калі Ён наблізіўся да Бэтфагіі і Бэтаніі, да гары, называнай Аліўнай, паслаў двух вучняў сваіх,

— Отправляйтесь в ту деревню, что перед вами. Там вы найдете необъезженного ослёнка; отвяжите его и приведите сюда.

кажучы: «Ідзіце ў паселішча, што перад вамі. Калі ўвойдзеце ў яго, знойдзеце прывязанае асляня, на якое ніхто з людзей ніколі яшчэ не сядаў. Адвяжыце яго і прывядзіце.

Если вас спросят, зачем вы его отвязываете, отвечайте: «Он нужен Господу».

А калі нехта спытаецца ў вас: “Навошта адвязваеце?”, адкажыце яму так: “Яно патрэбна Пану”».

Посланные пошли и нашли то, о чём им было сказано.

Пасланцы пайшлі і знайшлі ўсё так, як сказаў ім.

Когда они отвязывали ослёнка, его хозяева спросили их: «Зачем вы его отвязываете?»

А калі яны адвязвалі асляня, яго гаспадары спыталіся ў іх: «Навошта адвязваеце асляня?»

Они ответили: «Он нужен Господу».

Яны адказалі: «Яно патрэбна Пану».

Затем они привели ослёнка к Иисусу и, набросив на ослёнка свои одежды, помогли Иисусу сесть на него верхом.

Прывялі яго да Езуса і, накінуўшы на асляня свае плашчы, пасадзілі Езуса.

Иисус ехал, и люди расстилали перед Ним на дороге свои одежды.

А калі Ён ехаў, рассцілалі свае плашчы на дарозе.

А когда Он достиг спуска с Масличной горы, целая толпа учеников начала громко и радостно славить Бога за те чудеса, которые им довелось увидеть:

Калі ж Ён наблізіўся да падножжа гары Аліўнай, усё мноства вучняў Ягоных пачало ў радасці гучным голасам праслаўляць Бога за ўсе цуды, якія яны бачылі,

Благословен Царь, грядущий во имя Господне! Мир в небесах, слава на высотах!

кажучы: «Благаслаўлёны Кароль, які прыходзіць у імя Пана!Спакой у небе і хвала на вышынях!»

Некоторые из фарисеев, что были в толпе, сказали Иисусу: — Учитель, вели Своим ученикам замолчать.

Некаторыя фарысеі з натоўпу сказалі Яму: «Настаўнік, забарані вучням Тваім!»

Он ответил: — Говорю вам, даже если они замолчат, вместо них начнут восклицать вот эти камни!

А Ён адказаў: «Кажу вам, калі яны змоўкнуць, дык камяні закрычаць!»

Когда Он подъехал к Иерусалиму и увидел город, то заплакал о нём

Калі Ён наблізіўся і ўбачыў горад, заплакаў над ім

и сказал: — О если бы ты хоть сегодня понял, что может принести тебе мир! Но это от тебя сокрыто.

і сказаў: «Калі б і ты ў гэты дзень пазнаў, што служыць для спакою твайго! Аднак цяпер гэта схавана ад вачэй тваіх.

Придет время, и враги окружат тебя валом, отовсюду обложат осадой.

Бо прыйдуць да цябе такія дні, калі ворагі твае абкапаюць цябе валам, і акружаць цябе, і сціснуць з кожнага боку,

Они сравняют тебя с землей и перебьют твоих жителей, даже младенцев, не оставив в тебе даже камня на камне, — за то, что ты не смог распознать часа, когда пришел к тебе Бог.

зраўнаюць з зямлёю цябе і дзяцей тваіх у табе, і не пакінуць каменя на камені за тое, што ты не пазнаў часу сваіх адведзінаў ».

Войдя в Храм, Он принялся изгонять оттуда торгующих.

Увайшоўшы ў святыню, Ён пачаў выганяць гандляроў,

Он говорил им: — В Писании сказано: «И станет Дом Мой местом молитвы». А вы превратили его в разбойничий притон!

кажучы ім: «Напісана: “Дом Мой — гэта дом малітвы”, а вы зрабілі з яго пячору разбойнікаў».

Он каждый день проповедовал в Храме, а первосвященники, книжники и виднейшие люди искали случая Его погубить.

І штодня вучыў Ён у святыні. Але першасвятары, кніжнікі і старэйшыны народу шукалі, як забіць Яго.

Но они ничего не могли с Ним поделать, потому что народ жадно слушал Его.

І не знаходзілі, што зрабіць з Ім, бо ўвесь народ абступаў Яго, каб слухаць.

« 18 глава 20 глава »