По Луке 7 глава

Евангелие по Луке
Открытый перевод → Пераклад Чарняўскага 2017

Закончив эту речь, обращенную к народу, Иисус пошел в Кфар-Нахум.

А калі напоўніў Ён Сваімі словамі вушы людзей, што слухалі Яго, накіраваўся ў Кафарнаўм.

У одного центуриона тяжело больной слуга, очень им ценимый, был при смерти.

А ў аднаго сотніка быў паслугач, які быў яму вельмі дарагі, моцна хворы і пры смерці.

Узнав об Иисусе, центурион послал к Нему еврейских старейшин, умоляя прийти и спасти слугу.

І, калі пачуў ён пра Ісуса, паслаў да Яго старэйшын юдэйскіх, просячы Яго, каб прыйшоў і аздаравіў паслугача яго.

Придя к Иисусу, старейшины стали Его упрашивать: «Этому человеку надо помочь,

Калі яны прыйшлі да Ісуса, пераканаўча прасілі Яго, кажучы: «Варты ён, каб гэта яму зрабіў,

он любит евреев и даже построил нам синагогу».

бо ён любіць наш народ, і пабудаваў нам сінагогу».

Иисус пошел с ними, и когда Он уже подходил к дому центуриона, тот выслал ему навстречу друзей, чтобы передать: — Господин мой, не трудись! Я недостоин принять Тебя под своим кровом.

Дык Ісус пайшоў з імі. А калі ўжо быў недалёка ад дома, паслаў сотнік сяброў сказаць Яму: «Госпадзе, не турбуйся, бо я не варты, каб Ты ўвайшоў пад дах мой,

Я даже прийти к Тебе не осмеливаюсь. Скажи только слово, и мой слуга исцелится!

бо лічу, што і сам я не варты прыйсці да Цябе; але скажы слова, і паздаравее паслугач мой.

Ведь и сам я служу, и солдаты мне подчиняются. Я говорю одному «иди» — и он уходит, другому «приди» — и он приходит, говорю слуге «сделай» — и он делает.

Бо і я — чалавек, пастаўлены пры ўладзе, маю пад сабой жаўнераў і кажу аднаму: “Ідзі”, і ён ідзе, а другому: “Прыйдзі”, і ён прыходзіць, і паслугачу свайму: “Рабі гэта”, і ён робіць».

Услышав это, Иисус удивился и, обернувшись к сопровождавшей Его толпе, сказал: —Воистину, такой веры Я не видел даже в Израиле!

Ісус, пачуўшы гэта, падзівіўся на яго ды, звярнуўшыся да тых, што ішлі за Ім у натоўпе, сказаў: «Кажу вам, не знайшоў я такой веры ў Ізраэлі!»

И когда посланные вернулись домой, они узнали, что слуга исцелился.

І тыя, што былі адпраўлены дамоў, калі вярнуліся, знайшлі слугу здаровым.

Затем Иисус отправился в город Наин, и с Ним — ученики и множество народа.

І сталася пасля: адышоў у горад, які называецца Наін, і з Ім ішлі многія вучні Яго ды вялікі натоўп людзей.

Подходя к городским воротам, Он встретил толпу горожан, несших хоронить единственного сына одной вдовы.

А калі падыходзіў да брамы горада, якраз выносілі нябожчыка, адзінага сына маці сваёй, якая была ўдавой, ды мноства людзей з горада з ёю.

Увидев её, Господь сжалился и сказал ей: — Не плачь.

Калі ўбачыў яе Госпад, пашкадаваў яе ды сказаў ёй: «Не плач!»

Подойдя, Он коснулся гроба, и носильщики остановились. Затем Он сказал: — Юноша, приказываю тебе, встань!

І падышоў і дакрануўся да труны; а тыя, што неслі, спыніліся. І гаворыць: «Юнача, кажу табе, устань!»

Покойник сел и заговорил; Иисус передал его матери.

І сеў той, які быў мёртвы, і пачаў гаварыць, і аддаў яго маці яго.

Страх охватил присутствующих, и они восславили Бога, восклицая: «Великий пророк появился у нас! Бог вспомнил о Своём народе!»

Дык усіх ахапіў страх і славілі Бога, кажучы: «Вялікі прарок паўстаў сярод нас» ды: «Бог наведаў народ Свой».

Весть об Иисусе разнеслась по всей Иудее и даже за её пределами.

І разнесліся словы гэтыя пра Яго па ўсёй Юдэі і па ўсім наваколлі.

Ученики Иоанна рассказали ему обо всем этом, и он, призвав двух учеников своих,

І паведамілі Яну яго вучні пра ўсё гэта.

послал их к Господу с вопросом: «Ты ли Тот, кто должен явиться, или нам следует ждать другого?»

Дык Ян паклікаў двух сваіх вучняў і паслаў іх да Ісуса, кажучы: «Ці Ты — Той, Які мае прыйсці, ці нам чакаць другога?»

Представ перед Иисусом, те сказали: — Иоанн Креститель послал нас к Тебе с вопросом: «Ты ли Тот, Кто должен явиться, или нам следует ждать другого?»

Як толькі яны прыйшлі да Яго, сказалі: «Ян Хрысціцель паслаў нас да Цябе, кажучы: “Ці Ты — Той, Які мае прыйсці, ці нам чакаць другога?”»

А к тому времени Иисус уже многих исцелил от болезней, недомоганий, злых духов, многим слепым даровал зрение.

А ў гэты час Ісус аздаравіў многіх ад хвароб, і ад пакут, і ад ліхіх духаў ды многім сляпым даў зрок.

Поэтому Он ответил посланцам: — Ступайте и расскажите Иоанну то, что видели и слышали: Слепые прозревают, хромые ходят, прокаженные очищаются, глухие слышат, мертвые воскресают, и к бедным приходит Добрая Весть.

І, адказваючы, сказаў ім Ісус: «Ідзіце і абвясціце Яну тое, што вы бачылі і чулі: сляпыя бачаць, кульгавыя ходзяць, пракажоныя ачышчаюцца, глухія чуюць, мёртвыя ўваскрасаюць, убогя дабравесцяць;

Счастлив тот, кто Меня не отвергнет!

і шчасныя тыя, што з Мяне не згоршацца».

Когда посланцы Иоанна ушли, Иисус заговорил о нём, обращаясь к народу: — На что вы ходили смотреть в пустыню? Не на тростник же, колеблемый ветром!

І, калі адышліся пасланцы Яна, пачаў Ён казаць пра Яна да народа: «Што вы выйшлі глядзець у пустыню? Ці трысціну, якую вецер калыша?

Тогда на что вы ходили смотреть? На человека в тонких одеждах? Но тех, кто носит дорогие одежды и живет в роскоши, надо искать во дворце.

Ды што выйшлі пабачыць? Мо чалавека, што апрануты ў мяккія шаты? Вось, тыя, што ў багатых шатах ды ў раскошы, у дамах царскіх жывуць.

Так кого же вы хотели увидеть? Пророка? Да, и это не просто пророк!

Дык што вы выйшлі пабачыць? Прарока? Так, кажу вам, і больш за прарока.

Он тот, о ком в Писании сказано: Посылаю перед Тобой вестника: он проложит Тебе путь.

Ён той, аб кім напісана: “Вось жа, Я пасылаю анёла Майго перад абліччам Тваім, які прыгатуе дарогу Тваю перад Табою”.

Поверьте, нет среди всех рожденных большего пророка, чем Иоанн, но даже наименьший в Царстве Божьем — превосходит его.

Бо кажу вам: паміж народжаных жанчынамі няма прарока большага за Яна Хрысціцеля, але найменшы ў Валадарстве Божым большы за яго».

(Услышав это, весь народ и даже откупщики воздали хвалу Богу за то, что были омыты Иоанном.

І ўвесь народ, які Яго чуў, і мытнікі славілі справядлівасць Божую, хрысцячыся хростам Янавым.

Только фарисеи и законники отвергли Божью волю, не приняв от него омовение.)

Фарысеі ж і заканазнаўцы адкінулі волю Божую аб сабе і не прынялі хросту ад яго.

С кем Мне сравнить поколение это, на кого похоже оно?

Тады Госпад сказаў: «З кім мог бы параўнаць Я гэтае пакаленне людзей і да каго яны падобны?

Оно — словно дети на площади, которые говорят другим детям: Мы играли на флейте, а вы не плясали, Мы пели печальное, а вы не плакали!

Яны падобны да дзяцей, што сядзяць на рынку і кажуць адны да адных: “Мы гралі вам на жалейцы, а вы не скакалі, спявалі сумныя песні, а вы не плакалі”.

Пришел Иоанн Креститель, который не ест и вина не пьет, и вы говорите: «В нём демон».

Прыйшоў Ян Хрысціцель, які хлеба не еў і віна не піў, — і вы кажаце: “Дэмана мае”.

Пришел Сын Человеческий, который ест и пьёт, и вы говорите: «Это обжора и пьяница, приятель откупщиков и грешников».

Прыйшоў Сын Чалавечы, Які есць і п’е, і вы кажаце: “Вось чалавек, абжора і п’яніца, прыяцель мытнікаў і грэшнікаў”.

Но правота Мудрости доказана теми, кто последовал за Нею.

І апраўдана мудрасць усімі яе сынамі».

Один из фарисеев пригласил Иисуса отобедать, и вот Он, придя в дом к тому фарисею, возлег за обеденный стол.

Адзін фарысей запрасіў Яго да сябе паесці разам з ім; і Ён, увайшоўшы ў дом фарысея, узлёг.

А одна грешница, жившая в том городе, узнала, что Он пирует у фарисея, принесла алебастровый сосуд с благовонием

І вось, адна жанчына, што была ў горадзе грэшніцай, як даведалася, што Ён узлягае пры стале ў доме фарысея, прынесла алябастравую пасудзіну алейку,

и, став позади, у Него в ногах, с плачем начала омывать ему ноги слезами, отирать волосами, целовать и умащать благовонием.

ды, стаўшы ззаду каля ног Яго, пачала, плачучы, слязамі абліваць ногі Яго і абцірала валасамі сваёй галавы, ды цалавала ногі Яго і намашчала іх алейкам.

Видя это, фарисей, пригласивший Его, подумал: «Если бы человек этот был пророком, Он бы знал, какая грешница прикасается к Нему».

Бачачы гэта, фарысей, што запрасіў Яго, падумаў, кажучы ў душы сваёй: «Каб Ён быў прарокам, ведаў бы, што гэта за жанчына, якая датыкаецца да Яго, бо яна — грэшніца».

Тогда Иисус обратился к нему: — Симон, Я хочу тебе кое-что рассказать. Тот ответил: — Расскажи, Учитель.

І, адказваючы, сказаў яму Ісус: «Сімоне, маю табе нешта сказаць». А ён гаворыць: «Настаўнік, кажы».

— Было у ростовщика двое должников: один задолжал ему пятьсот денариев, а другой пятьдесят.

«Нейкі пазычальнік меў двух даўжнікоў: адзін быў яму пяцьсот дынараў вінаваты, а другі — пяцьдзесят.

Видя, что платить им нечем, тот простил долг им обоим. Кто из них больше ему благодарен?

Але як не мелі з чаго аддаць, дараваў ім абодвум. Дык скажы, які з іх больш удзячны яму?»

Симон ответил: — Думаю, тот, кому он больше простил. Иисус сказал: — Ты совершенно прав!

Сімон, адказваючы, сказаў: «Думаю, што той, якому болей дараваў». А Ён сказаў яму: «Добра ты рассудзіў».

Затем, взглянув на ту женщину, Он сказал Симону: — Видишь её? Я пришел к тебе в гости, и ты не дал Мне воды, чтобы омыть ноги. А она омыла Мне ноги слезами и вытерла волосами своими.

І, павярнуўшыся да жанчыны, сказаў Сімону: «Бачыш гэтую жанчыну? Увайшоў Я ў дом твой, і ты не падаў Мне вады на ногі; а яна слязамі абмыла ногі Мае і валасамі сваімі абцёрла.

Ты не удостоил меня поцелуя, а она, с тех пор как Я вошел, не перестает целовать Мне ноги.

Ты Мне пацалунку не даў; а яна, як Я ўвайшоў, не перастае цалаваць ногі Мае.

Ты не умастил Мне голову маслом, а она полила благовонием ноги Мои.

Не намасціў ты галавы Маёй; а яна ногі Мае намасціла алейкам.

Поэтому, говорю тебе, прощаются ей многие грехи, ибо она и любит много. А кому мало прощается, тот и любит мало.

Дзеля таго кажу табе: адпускаюцца многія грахі ёй, бо многа ўзлюбіла. А каму менш адпускаецца, той менш і любіць».

Женщине Иисус сказал: — Твои грехи прощены.

Сказаў затым ёй: «Адпускаюцца грахі твае».

Пирующие стали между собой шептаться: «Кто Он такой, что даже грехи прощает?»

І тыя, што ўзлягалі разам з Ім, сталі гаварыць між сабой: «Хто Ён, што нават грахі адпускае?»

А Он сказал женщине: — Вера спасла тебя. Иди с миром.

Затым сказаў Ісус жанчыне: «Вера твая збавіла цябе, ідзі ў супакоі».

« 6 глава 8 глава »