По Луке 7 глава

Евангелие по Луке
Открытый перевод → Пераклад Яна Станкевіча

Закончив эту речь, обращенную к народу, Иисус пошел в Кфар-Нахум.

Як Ён скончыў усі словы Свае ў вушы люду, увыйшоў да Капернауму.

У одного центуриона тяжело больной слуга, очень им ценимый, был при смерти.

І адзін сотнікаў слуга, дарагі яму, быў хворы, блізу канаў.

Узнав об Иисусе, центурион послал к Нему еврейских старейшин, умоляя прийти и спасти слугу.

І, пачуўшы празь Ісуса, ён паслаў да Яго старцоў зь Юдэяў прасіць Яго, каб прышоў уздаравіць слугу ягонага.

Придя к Иисусу, старейшины стали Его упрашивать: «Этому человеку надо помочь,

І яны, прышоўшы да Ісуса, горача прасілі Яго, кажучы: «Ён гожы, каб Ты зрабіў яму гэтую ласку;

он любит евреев и даже построил нам синагогу».

Бо ён любе народ наш і пастанавіў нам бажніцу».

Иисус пошел с ними, и когда Он уже подходил к дому центуриона, тот выслал ему навстречу друзей, чтобы передать: — Господин мой, не трудись! Я недостоин принять Тебя под своим кровом.

Тады Ісус пайшоў зь імі. І як Ён быў недалёка ад дому, сотнік паслаў прыяцеляў да Яго, кажучы Яму: «Спадару! ня трудуйся, бо я ня гожы, каб Ты ўвыйшоў пад страху маю.

Я даже прийти к Тебе не осмеливаюсь. Скажи только слово, и мой слуга исцелится!

Затым і я не ўважаў сябе за гожага прыйсьці да Цябе; але скажы слова, і слуга мой будзе ўздароўлены.

Ведь и сам я служу, и солдаты мне подчиняются. Я говорю одному «иди» — и он уходит, другому «приди» — и он приходит, говорю слуге «сделай» — и он делает.

Бо я таксама чалавек падуладны, маючы пад сабою жаўнераў, і кажу аднаму: "Ідзі", і йдзець; і другому: "Прыйдзі", і прыходзе; і паслугачаму свайму: "Рабі гэта", і робе».

Услышав это, Иисус удивился и, обернувшись к сопровождавшей Его толпе, сказал: —Воистину, такой веры Я не видел даже в Израиле!

Пачуўшы гэта, Ісус зьдзіваваўся зь яго і, абярнуўшыся, сказаў груду, што йшоў за Ім: «Кажу вам, што і ў Ізраелю Я не знайшоў такое вялікае веры».

И когда посланные вернулись домой, они узнали, что слуга исцелился.

І пасланыя, зьвярнуўшыся двору, засьпелі хворага слугу здаровага.

Затем Иисус отправился в город Наин, и с Ним — ученики и множество народа.

І дзень пасьлей сталася, што Ён пайшоў да места, званага Наін; і зь Ім ішло шмат із вучанікаў Ягоных і шмат гурбы.

Подходя к городским воротам, Он встретил толпу горожан, несших хоронить единственного сына одной вдовы.

Якжа Ён дабліжыўся да месцкае брамы, гля, там выносілі нябожчыка, адзінага сына ў маці сваёй, а яна была ўдава; і ладны груд ізь места быў зь ёй.

Увидев её, Господь сжалился и сказал ей: — Не плачь.

І, абачыўшы яе, Спадар зжаліўся над ёю і сказаў ёй: «Ня плач».

Подойдя, Он коснулся гроба, и носильщики остановились. Затем Он сказал: — Юноша, приказываю тебе, встань!

І, падышоўшы, даткнуўся да нашулкаў, а тыя, што несьлі, адзержыліся; і Ён сказаў: «Маладзёне! табе кажу, устань».

Покойник сел и заговорил; Иисус передал его матери.

Нябожчык, падняўшыся, сеў і пачаў гукаць; і аддаў яго маці ягонай.

Страх охватил присутствующих, и они восславили Бога, восклицая: «Великий пророк появился у нас! Бог вспомнил о Своём народе!»

І абняў усіх страх, і славілі Бога, кажучы: «Вялікі прарока паўстаў памеж нас» і «Бог даведаўся да люду Свайго».

Весть об Иисусе разнеслась по всей Иудее и даже за её пределами.

І галасы пайшлі празь Яго па ўсёй Юдэі а па ўсёй аколіцы.

Ученики Иоанна рассказали ему обо всем этом, и он, призвав двух учеников своих,

І вучанікі Яанавы наказалі яму праз усі гэтыя падзеі.

послал их к Господу с вопросом: «Ты ли Тот, кто должен явиться, или нам следует ждать другого?»

І Яан, пагукаўшы двух вучанікаў сваіх, паслаў да Ісуса, кажучы: «Ці Ты тый, што мае прыйсьці, ці чакаць нам іншага?»

Представ перед Иисусом, те сказали: — Иоанн Креститель послал нас к Тебе с вопросом: «Ты ли Тот, Кто должен явиться, или нам следует ждать другого?»

Прышоўшы да Яго, тыя мужы сказалі: «Яан Хрысьціцель паслаў нас да Цябе, кажучы: «Ці Ты тый, што мае прыйсьці, ці маем чакаць іншага?»

А к тому времени Иисус уже многих исцелил от болезней, недомоганий, злых духов, многим слепым даровал зрение.

І тае самае гадзіны Ён шмат каго ўздаравіў ад хваробаў а болькаў а нячысьцікаў, і шмат якім нявісным даў відзеньне.

Поэтому Он ответил посланцам: — Ступайте и расскажите Иоанну то, что видели и слышали: Слепые прозревают, хромые ходят, прокаженные очищаются, глухие слышат, мертвые воскресают, и к бедным приходит Добрая Весть.

Тады Ісус, адказуючы, сказаў ім: «Пайдзіце й паведаміце Яану, што вы бачылі й чулі: што нявісныя празіраюць, кульгавыя ходзяць, пракажаныя ачышчаны, глухія чуюць, мертвыя ўскрысаюць, бедным абяшчаецца дабравесьць.

Счастлив тот, кто Меня не отвергнет!

І дабраславёны, хто не спакусіцца перазь Мяне!»

Когда посланцы Иоанна ушли, Иисус заговорил о нём, обращаясь к народу: — На что вы ходили смотреть в пустыню? Не на тростник же, колеблемый ветром!

А, як пасланцы Яанавы пайшлі, Ён пачаў гукаць люду празь Яана: «Чаго глядзець хадзілі вы на пустыні? трысьціны хістанае ветрам?

Тогда на что вы ходили смотреть? На человека в тонких одеждах? Но тех, кто носит дорогие одежды и живет в роскоши, надо искать во дворце.

Чаго ж глядзець хадзілі вы? чалавека, што адзеўшыся ў мяккое адзецьце? Гля, у каралеўскіх палацах тыя, што багата адзеўшыся й раскошна жывуць.

Так кого же вы хотели увидеть? Пророка? Да, и это не просто пророк!

Але чаго глядзець хадзілі вы? прарокі? Але, кажу вам, і балей чымся прарокі.

Он тот, о ком в Писании сказано: Посылаю перед Тобой вестника: он проложит Тебе путь.

Гэты ё, праз каторага напісана: "Во, Я пасылаю пасланца Свайго перад відзеньням Тваім, каторы прыгатуе дарогу Тваю перад Табою".

Поверьте, нет среди всех рожденных большего пророка, чем Иоанн, но даже наименьший в Царстве Божьем — превосходит его.

Бо кажу вам: памеж народжаных із жанок няма вялікшага прарокі за Яана Хрысьціцеля; але найменшы ў гаспадарстве Божым вялікшы за яго».

(Услышав это, весь народ и даже откупщики воздали хвалу Богу за то, что были омыты Иоанном.

І ўвесь люд, што чуў, і мытнікі прызнавалі справядлівасьць Божую, хрысьціўшыся хрыстом Яанавым.

Только фарисеи и законники отвергли Божью волю, не приняв от него омовение.)

Але фарысэі а праўнікі адкінулі замер Божы ўзглядам сябе, ня хрысьціўшыся ў яго.

С кем Мне сравнить поколение это, на кого похоже оно?

І Спадар сказаў: «Дык да каго прыраўную людзёў роду гэтага? і да каго яны падобныя?

Оно — словно дети на площади, которые говорят другим детям: Мы играли на флейте, а вы не плясали, Мы пели печальное, а вы не плакали!

Яны падобныя да дзяцей, што сядзяць на торзе, гукаюць адны адных і гамоняць: "Мы дудзелі вам, і вы не скакалі; мы галасілі, а вы ня плакалі".

Пришел Иоанн Креститель, который не ест и вина не пьет, и вы говорите: «В нём демон».

Бо прышоў Яан Хрысьціцель, ня есьць хлеба ані п’ець віна, і кажаце: "У ім нячысьцік".

Пришел Сын Человеческий, который ест и пьёт, и вы говорите: «Это обжора и пьяница, приятель откупщиков и грешников».

Прышоў Сын Людзкі, есьць і п’ець, і кажаце: "Во жэрлівы чалавек а вінажлоп, прыяцель мытнікаў а грэшнікаў".

Но правота Мудрости доказана теми, кто последовал за Нею.

Але апраўлена мудрасьць усімі дзецьмі яе».

Один из фарисеев пригласил Иисуса отобедать, и вот Он, придя в дом к тому фарисею, возлег за обеденный стол.

І адзін із фарысэяў папрасіў, каб Ён паспытаўся ежы ў яго; і Ён увыйшоў у дом фарысэяў і ўзьляжаў.

А одна грешница, жившая в том городе, узнала, что Он пирует у фарисея, принесла алебастровый сосуд с благовонием

І вось, жонка месцкая, грэшніца, даведаўшыся, што Ён узьляжыць у доме фарысэявым, прынесла алябастравы слоік масьці.

и, став позади, у Него в ногах, с плачем начала омывать ему ноги слезами, отирать волосами, целовать и умащать благовонием.

І, стаўшы адзаду ля ног Ягоных, плачучы, пачала мыць ногі Ягоныя сьлязьмі, і выцірала валасамі галавы свае, і цалавала ногі Яго, і масьцяй мазала.

Видя это, фарисей, пригласивший Его, подумал: «Если бы человек этот был пророком, Он бы знал, какая грешница прикасается к Нему».

Бачачы гэта фарысэй, што Яго быў пазваўшы, сказаў сабе ў думцы: «Калі б Ён быў прарока, то ведаў бы, хто й якая жонка датыкаецца да Яго, бо яна грэшніца».

Тогда Иисус обратился к нему: — Симон, Я хочу тебе кое-что рассказать. Тот ответил: — Расскажи, Учитель.

І, адказуючы, Ісус сказаў яму: «Сымоне, Я маю штось сказаць табе». Ён кажа: «Кажы, Вучыцелю».

— Было у ростовщика двое должников: один задолжал ему пятьсот денариев, а другой пятьдесят.

У ваднаго пазычэньніка былі два даўжбіты: адзін вінен быў пяцьсот дынароў, а другі пяцьдзясят.

Видя, что платить им нечем, тот простил долг им обоим. Кто из них больше ему благодарен?

І як яны ня мелі чым заплаціць, ён дараваў абодвым. Дык скажы, каторы зь іх балей будзе любіць яго?»

Симон ответил: — Думаю, тот, кому он больше простил. Иисус сказал: — Ты совершенно прав!

Сымон, адказуючы, сказаў: «Думаю, тый, катораму балей дараваў». Ён сказаў яму: «Ты рассудзіў праўдзіва».

Затем, взглянув на ту женщину, Он сказал Симону: — Видишь её? Я пришел к тебе в гости, и ты не дал Мне воды, чтобы омыть ноги. А она омыла Мне ноги слезами и вытерла волосами своими.

І, зьвярнуўшыся да жонкі, сказаў Сымону: «Бачыш гэтую жонку? Я ўвыйшоў у дом твой, ты ня даў Імне вады на ногі Мае; а яна сьлязьмі памыла ногі Мае й выцерла. валасамі галавы свае.

Ты не удостоил меня поцелуя, а она, с тех пор как Я вошел, не перестает целовать Мне ноги.

Ты ня даў Імне цалаваньня, а жонка гэтая, адгэнуль, як Я прышоў, не перастала цалаваць Мяне ў ногі.

Ты не умастил Мне голову маслом, а она полила благовонием ноги Мои.

Ты не памазаў масьцяй галавы Мае, а жонка гэтая памазала масьцяй ногі Мае.

Поэтому, говорю тебе, прощаются ей многие грехи, ибо она и любит много. А кому мало прощается, тот и любит мало.

Затым кажу табе: дараваны ёй грахі ейныя, каторых шмат, бо яна шмат улюбіла; а каму мала даравана, тый мала любе».

Женщине Иисус сказал: — Твои грехи прощены.

І сказаў ёй: «Грахі табе дараваны».

Пирующие стали между собой шептаться: «Кто Он такой, что даже грехи прощает?»

І тыя, што ўзьляжалі зь Ім, пачалі гукаць мяжсобку: «Хто гэта, што й грахі даруе?».

А Он сказал женщине: — Вера спасла тебя. Иди с миром.

І сказаў Ён жонцы: «Вера твая спасла цябе; ідзі ў супакою».

« 6 глава 8 глава »