По Луке 23 глава

Евангелие по Луке
Открытый перевод → Пераклад Яна Станкевіча

Все участники совета встали и повели Иисуса к Пилату.

І ўся множасьць іх, устаўшы, павялі Яго да Пілата.

Они принялись обвинять Иисуса, говоря: — Этот человек подрывает наши обычаи. Он против уплаты податей Цезарю и объявляет Себя Помазанником, то есть царем.

І пачалі жалаваць на Яго, кажучы: «Мы знайшлі, што Гэты псуець народ наш і бароне даваць падачкі цэсару, кажучы, што Ён сам Хрыстос, Кароль».

Пилат спросил Его: — Ты действительно царь иудейский? Иисус ответил: — Это твои слова.

Пілат жа папытаўся ў Яго, кажучы: «Ці Ты кароль Юдэйскі?» І, адказуючы, Ён сказаў яму: «Ты кажаш».

Пилат сказал первосвященникам и народу: — Я не нахожу за этим человеком никакой вины.

І Пілат сказаў найвышшым сьвятаром а гурбе: «Я не знаходжу выступу ў гэтым чалавеку».

Но они настаивали: — Он сеет своей проповедью смуту по всей Иудее. Мало Ему Галилеи, теперь Он пришел и сюда!

Але яны ўпіраліся, кажучы: «Ён узрушае люд, навучаючы па ўсёй Юдэі, пачынаючы ад Ґалілеі аж дагэтуль».

Услышав это, Пилат спросил, действительно ли Иисус галилеянин.

Пілат жа, пачуўшы «Ґалілея», папытаўся, ці гэты чалавек быў Ґалілеянін.

И, узнав, что Он из владений Ирода, отослал Его к Ироду, который в те дни тоже был в Иерусалиме.

І даведаўшыся, што Ён быў прысуду Гірадавага, адаслаў Яго да Гірада, каторы сам таксама быў у Ерузаліме тых дзён.

Увидя Иисуса, Ирод очень обрадовался, так как давно искал встречи с Ним и, будучи о Нём много наслышан, надеялся увидеть от Него какое-нибудь чудо.

Гірад, абачыўшы Ісуса, вельма ўсьцешыўся, бо даўно жадаў бачыць Яго, бо чуў шмат празь Яго і спадзяваўся бачыць які-колечы знак, учынены Ім.

Он долго расспрашивал Иисуса, но Тот молчал.

І шмат пытаўся ў Яго, але Ён нічога яму не адказаў.

Между тем первосвященники и книжники, стоявшие рядом, яростно Его обвиняли.

А найвышшыя сьвятары а кніжнікі стаялі і заўзята жалавалі на Яго.

Тогда Ирод со своими воинами стал издеваться над Иисусом и, смеха ради облачив Его в роскошный наряд, отослал Его обратно к Пилату.

І Гірад із воямі сваімі ўлегцы замеў Яго, і, насьміяўшыся зь Яго, накінуўшы на Яго белае адзецьце, адаслаў назад да Пілата.

С того дня Ирод и Пилат подружились, а раньше они враждовали.

І сталі таго дня Пілат і Гірад прыяцельмі мяжсобку, бо ўперад яны былі ў непрыязьньстве із сабою.

Пилат, созвав первосвященников, старейшин и народ,

А Пілат, пагукаўшы найвышшых сьвятароў а дзяржаўцаў а люд,

объявил им: — Вы привели ко мне этого человека как виновного в подстрекательстве к мятежу. Я допросил Его в вашем присутствии и не нашел за Ним преступления, в котором вы Его обвиняете.

Сказаў ім: «Вы прывялі да мяне Гэтага Чалавека, як узрушаючага люд; і вось, я выпытаў Яго перад вамі і не знайшоў нічога выступнага ў Гэтым Чалавеку ў тым, у чым жалуеце на Яго;

Не нашел за Ним вины и Ирод, а потому отослал Его к нам обратно. Итак, Его не за что приговаривать к смерти.

Ані Гірад, бо я паслаў вас да яго, і вось, нічога вартага сьмерці ня зроблена Ім.

Я велю бичевать Его, а затем отпущу.

Дык, пакараўшы, звольню Яго».

Ён быў абавязаны звольніць ім аднаго на сьвята.

Тут все как один закричали: — Смерть Ему! Отпусти нам лучше Бар-Аббу.

Але яны закрычэлі разам із усім грудам, кажучы: «Вон ізь Ім! вазьмі гэтага! а вывальні нам Вараўву»,

Бар-Абба этот был арестован за подстрекательство к беспорядкам в городе и за убийство.

Каторы быў пасаджаны ў вязьніцу за бунт, узьняты ў месьце, і за ўбіўства.

Пилат, желая отпустить Иисуса, обратился к ним снова,

Дык Пілат ізноў загукаў, зычачы звольніць Ісуса.

но они кричали: — Распни, распни Его!

Але яны, адказуючы, крычэлі: «Укрыжуй, укрыжуй Яго!»

Пилат в третий раз сказал им: — Ну что Он сделал плохого? У меня нет оснований Его казнить. Я велю бичевать Его, а затем отпущу.

І ён сказаў ім трэйці раз: «Што ж благога ўчыніў Ён? я не знайшоў у Ім ніякае прычыны да сьмерці. Дык, пакараўшы, звольню Яго».

Но они стояли на своем, с криками требуя, чтобы Иисуса распяли, и в конце концов они этого добились.

Але яны былі ўпорыстыя, вялікімі галасамі просячы, каб Ён быў укрыжаваньг. І перамаглі галасы іхныя а найвышшых сьвятароў.

Пилат согласился исполнить их требование.

І Пілат рассудзіў досыць учыніць жаданьню іхнаму.

Он освободил арестованного за мятеж и убийство, а Иисуса отдал в их полную власть.

І ён звольніў, каго яны прасілі, каторы за бунт а ўбіўства быў пасаджаны ў вязьніцу, а Ісуса выдаў на іх волю.

Когда солдаты вели Его на казнь, нести за Ним крест они заставили случайного прохожего, возвращавшегося с поля, некоего Симона из Кирены.

І як павялі Яго, то, няўшы нейкага Сымона Кірынеяніна, з поля йдучага, узлажылі крыж на яго, каб нёс за Ісусам.

Вслед за Иисусом шла большая толпа, и женщины рыдали и плакали о Нём.

І йшлі за Ім вялікія множасьці люду а жанок, каторыя плакалі а галасілі па Ім.

Иисус обернулся к ним и сказал: — Не плачьте обо Мне, женщины Иерусалима, плачьте о себе и о детях своих.

А Ісус, абярнуўшыся да іх, сказаў: «Дачкі ерузалімскія, ня плачча па Імне, але плачча па самых сабе а па дзяцёх сваіх;

Близится время, когда вы скажете: «Счастливы бездетные женщины, которые никогда не рожали и ни разу не кормили грудью!»

Бо вось, надыходзяць дні, каторых скажуць: "Шчасьлівыя бясплодныя а ўлоньне, што не радзіла, і пелькі, што не саілі!"

Тогда горам скажут «обвалитесь на нас!» и холмам скажут «обрушьтесь на нас!»

Тады пачнуць казаць горам: "Зваліцеся на нас!" і ўзгоркам: "Дакрыйце нас!"

Если так поступают с зелёным деревом, то как же обойдутся с засохшим?

Бо калі на сакаўным дзерве гэта дзеецца, што будзе на сухім?»

Вместе с Ним вели на казнь и двух преступников.

Вялі зь ім на сьмерць і двух іншых, ліхадзеяў.

Придя на место, называемое Череп, они распяли там всех троих: Его посредине, а справа и слева — преступников.

І як прышлі на месца, званае Чарэпнішча, там укрыжавалі Яго і ліхадзеяў, аднаго паправе, а другога палеве.

Иисус говорил: — Отец, прости их, они не понимают, что делают! Бросая жребий, они делили одежды Его.

І казаў Ісус: «Войча, даруй ім, бо ня ведаюць, што робяць». І, дзелячы адзецьце Ягонае, кідалі на жэрабя.

Народ, стоявший вокруг, смотрел, а старейшины, потешаясь над Иисусом, говорили: — Он спасал других, так пусть спасет и себя, если Он избранник и Помазанник Божий!

І стаяў люд, гледзячы; і старцы таксама насьміхаліся, кажучы: «Іншых спасаў, няхай спасець Самога Сябе, калі Ён Хрыстос, абранец Божы».

Измывались над Ним и солдаты. Они предлагали Ему прокисшее вино

Таксама й жаўнеры насьміхаліся зь Яго, падыходзячы, і падаючы Яму воцат,

и спрашивали: — Что же Ты не спасешь себя, царь иудейский?

І кажучы: «Калі Ты Кароль Юдэйскі, спасі Сябе Самога».

Над Ним висела дощечка с надписью: «Это царь иудейский».

І быў над Ім надпіс грэцкімі а рымскімі а гэбрэйскімі літарамі: «Гэта Кароль Юдэйскі».

Один из распятых преступников осыпал Его бранью и говорил: — Ты ведь Помазанник! Спаси же себя и нас!

Адзін із павешаных ліхадзеяў блявузґаў на Яго, кажучы: «Калі ты Хрыстос, спасі Сябе й нас».

Но другой преступник упрекнул его: — Побойся Бога! Ты ведь сам на кресте.

Але другі, адказуючы, зганіў яго, кажучы: «Ці не баішся Бога, ты, што пад тым самым рассудкам?

Мы-то терпим казнь по заслугам, а за Ним нет никакой вины.

І мы запраўды справядліва, бо адзяржалі справядлівую заплату за тое, што мы зрабілі; а Ён нічога благога не зрабіў».

И ещё он сказал: — Иисус, не забудь обо мне, когда придёшь в Царство Своё!

І сказаў Ісусу: «Успомні Мяне, Спадару! як прыйдзеш да гаспадарства Свайго».

Иисус ответил: — Обещаю тебе, сегодня же ты будешь со Мной в раю.

І сказаў яму Ісус: «Запраўды кажу табе, сядні будзеш із Імною ў раю».

Уже близился полдень, как вдруг над землей сгустилась тьма. Так было до трех часов пополудни,

І было каля шостае гадзіны, і сталася цемнь па ўсёй зямлі аж да гадзіны дзявятае.

из-за затмения солнца. И завеса в Храме разорвалась пополам.

І сонца зацьмела, і запона ў сьвятыні разьдзерлася па сярэдзіне.

Иисус громко вскричал: — Отец, Тебе Я вручаю дух Мой! С этими словами Он скончался.

І Ісус, загукаўшы вялікім голасам, сказаў: «Войча, у рукі Твае аддаю дух Мой!» І, сказаўшы гэта, выпусьціў дух.

Центурион, видевший это, восславил Бога и сказал: — Воистину, это был праведник.

Сотнік жа, бачачы, што сталася, уславіў Бога, кажучы: «Запраўды чалавек гэты быў справядлівы».

Люди, пришедшие посмотреть на казнь, уходили, ударяя себя в грудь.

І ўсі гурбы, што зышліся на гэту відаль, бачачы, што сталася, білі сябе ў грудзі, зварачаючыся.

Те же, кто знал Иисуса, и женщины, сопровождавшие Его от Галилеи, глядели на это, стоя поодаль.

ўсі, што зналі Яго, стаялі воддаль, таксама жанкі, што прапушчалі Яго з Ґалілеі, глядзелі на ўсе гэта.

Был среди членов совета некто по имени Иосиф, человек добрый и праведный,

І вось, чалавек, на ймя Язэп, райца, муж добры а справядлівы, —

который не был согласен с их решением и деянием. Он происходил из иудейского города Ариматея и ждал наступления Царства Божьего.

Ён не згаджаўся з радаю а ўчынкам ейным, — з Арымафеі, места юдэйскага, што таксама чакаў гаспадарства Божага,

Придя к Пилату и упросив отдать тело Иисуса,

Прыступіўшы да Пілата, прасіў цела Ісусавага.

он снял Его, спеленал льняным полотном и положил в скальную гробницу, ещё ни разу не использованную для погребения.

І, зьняўшы яго, завярнуў яго ў цянюсенькае палатно, і паклаў яго ў гробе, высечаным у скале, ідзе яшчэ ніхто ня быў ніколі пакладзены.

Это был день Приготовлений, и совсем немного оставалось до начала субботы.

І быў гэта дзень прыгатовы, а сыбота наставала.

Проследив за Иосифом, женщины, которые пришли из Галилеи вместе с Иисусом, запомнили, в какой гробнице Он был похоронен.

І пайшлі жанкі, што прышлі зь Ім із Ґалілеі, глядзець гробу і як цела Ягонае клалася.

Возвратясь, они приготовили благовонное миро, а в субботу, как того требует заповедь, отдыхали.

І, зьвярнуўшыся, прыгатавалі пахі а масьці, і заставаліся супакойныя ў сыботу подле расказаньня.

« 22 глава 24 глава »