По Луке 23 глава

Евангелие по Луке
Открытый перевод → Пераклад Анатоля Клышкi

Все участники совета встали и повели Иисуса к Пилату.

І ўстала ўсё мноства іх і павялі Яго да Пілата.

Они принялись обвинять Иисуса, говоря: — Этот человек подрывает наши обычаи. Он против уплаты податей Цезарю и объявляет Себя Помазанником, то есть царем.

І пачалі абвінавачваць Яго, кажучы: Мы знайшлі, што Гэты чалавек разбэшчвае наш народ і забараняе даваць падатак кесару, і кажа, што Сам Ён Хрыстос, Цар.

Пилат спросил Его: — Ты действительно царь иудейский? Иисус ответил: — Это твои слова.

І Пілат спытаўся ў Яго, кажучы: Ці Ты Іудзейскі Цар? — Ён жа ў адказ сказаў яму: Ты кажаш.

Пилат сказал первосвященникам и народу: — Я не нахожу за этим человеком никакой вины.

І Пілат сказаў першасвятарам і натоўпам: Я не знаходжу ніякай віны ў Гэтым Чалавеку.

Но они настаивали: — Он сеет своей проповедью смуту по всей Иудее. Мало Ему Галилеи, теперь Он пришел и сюда!

Але яны настойвалі, кажучы: Ён бунтуе народ, навучаючы па ўсёй Іудзеі, пачаўшы з Галілеі аж дасюль.

Услышав это, Пилат спросил, действительно ли Иисус галилеянин.

І Пілат, пачуўшы [пра Галілею], спытаўся: Хіба Гэты Чалавек Галілеянін?

И, узнав, что Он из владений Ирода, отослал Его к Ироду, который в те дни тоже был в Иерусалиме.

І, даведаўшыся, што Ён уладанняў Ірада, паслаў Яго да Ірада, які і сам быў у Іерусаліме ў гэтыя дні.

Увидя Иисуса, Ирод очень обрадовался, так как давно искал встречи с Ним и, будучи о Нём много наслышан, надеялся увидеть от Него какое-нибудь чудо.

Ірад жа, убачыўшы Ісуса, вельмі ўзрадаваўся, бо ён з даўняга часу хацеў убачыць Яго, таму што [шмат] чуў пра Яго і спадзяваўся ўбачыць нейкі знак, здзейснены Ім.

Он долго расспрашивал Иисуса, но Тот молчал.

І задаваў Яму шмат пытанняў, ды Ён нічога не адказаў яму.

Между тем первосвященники и книжники, стоявшие рядом, яростно Его обвиняли.

І стаялі першасвятары і кніжнікі, заўзята обвінавачваючы Яго.

Тогда Ирод со своими воинами стал издеваться над Иисусом и, смеха ради облачив Его в роскошный наряд, отослал Его обратно к Пилату.

Ірад жа са сваімі воінамі, зняважыўшыся Яго і наглуміўшыся, апрануў Яго ў бліскучыя шаты і адаслаў Яго да Пілата.

С того дня Ирод и Пилат подружились, а раньше они враждовали.

І ў той дзень Ірад і Пілат зрабіліся сябрамі між сабою; раней жа яны былі ў варажнечы адзін з адным.

Пилат, созвав первосвященников, старейшин и народ,

Пілат жа, склікаўшы першасвятароў, начальнікаў і народ,

объявил им: — Вы привели ко мне этого человека как виновного в подстрекательстве к мятежу. Я допросил Его в вашем присутствии и не нашел за Ним преступления, в котором вы Его обвиняете.

сказаў ім: Вы прывялі да Мяне Гэтага Чалавека, нібы Ён падбухторвае народ, і вось я, перад вамі дапытаўшы, не знайшоў за Гэтым Чалавекам ніякай віны, у чым вы Яго абвінавачваеце.

Не нашел за Ним вины и Ирод, а потому отослал Его к нам обратно. Итак, Его не за что приговаривать к смерти.

І Ірад таксама, бо адаслаў Яго да нас55, і вось нічога, вартага смерці, Ён не зрабіў;

Я велю бичевать Его, а затем отпущу.

дык, пакараўшы Яго, адпушчу.

[А яму неабходна было адпусціць ім на свята аднаго вязня].

Тут все как один закричали: — Смерть Ему! Отпусти нам лучше Бар-Аббу.

Яны ж закрычалі ўсе разам, кажучы: Забірай Гэтага56, а нам адпусці Вараву!

Бар-Абба этот был арестован за подстрекательство к беспорядкам в городе и за убийство.

Той быў кінуты ў турму за нейкі бунт, што адбыўся ў горадзе, і за забойства.

Пилат, желая отпустить Иисуса, обратился к ним снова,

І зноў Пілат усклікаў да іх, хочучы адпусціць Ісуса.

но они кричали: — Распни, распни Его!

Яны ж крычалі, кажучы: Укрыжуй, укрыжуй Яго!

Пилат в третий раз сказал им: — Ну что Он сделал плохого? У меня нет оснований Его казнить. Я велю бичевать Его, а затем отпущу.

А ён трэці раз сказаў ім: «Якое ж зло ўчыніў Гэты Чалавек? Ніякай смяроотнай віны я не знайшоў у Ім; дык, пакараўшы Яго, адпушчу.

Но они стояли на своем, с криками требуя, чтобы Иисуса распяли, и в конце концов они этого добились.

Яны ж моцнымі галасамі настойвалі, патрабуючы, каб Яго ўкрыжаваць, і крыкі іх [і першасвятароў] адольвалі.

Пилат согласился исполнить их требование.

І Пілат вырашыў выканаць іх патрабаванне:

Он освободил арестованного за мятеж и убийство, а Иисуса отдал в их полную власть.

і адпусціць кінутага ў турму за бунт і забойства, таго, што прасілі яны, Ісуса ж аддаў на іх волю.

Когда солдаты вели Его на казнь, нести за Ним крест они заставили случайного прохожего, возвращавшегося с поля, некоего Симона из Кирены.

І калі яны павялі Яго, то, узяўшы аднаго кірэнца Сімана, што ішоў з поля, усклалі на яго крыж, каб нёс за Ісусам.

Вслед за Иисусом шла большая толпа, и женщины рыдали и плакали о Нём.

А ўслед за Ім ішло вялікае мноства народу і жанчын, якія плакалі і галасілі па ім.

Иисус обернулся к ним и сказал: — Не плачьте обо Мне, женщины Иерусалима, плачьте о себе и о детях своих.

І, павярнуўшыся да іх, Ісус сказаў: Дочкі Іерусалімскія, не плачце па Мне; а плачце па сабе і вашых дзецях,

Близится время, когда вы скажете: «Счастливы бездетные женщины, которые никогда не рожали и ни разу не кормили грудью!»

бо вось надыходзяць дні, у якія скажуць: «Шчаслівыя бясплодныя і ўлонні, якія не нараджалі, і грудзі, якія не кармілі!»

Тогда горам скажут «обвалитесь на нас!» и холмам скажут «обрушьтесь на нас!»

Тады пачнуць казаць гарам: «Упадзіце на нас!» і ўзгоркам: «Пакрыйце нас!»

Если так поступают с зелёным деревом, то как же обойдутся с засохшим?

Бо калі гэта з сакаўным дрэвам робяць, то з сухім што будзе?

Вместе с Ним вели на казнь и двух преступников.

Вялі ж з Ім на смерць і двух іншых — злачынцаў, каб пакараць смерцю.

Придя на место, называемое Череп, они распяли там всех троих: Его посредине, а справа и слева — преступников.

І калі прыйшлі на месца, званае Чэрап, там укрыжавалі Яго і злачынцаў; аднаго справа, а другога злева.

Иисус говорил: — Отец, прости их, они не понимают, что делают! Бросая жребий, они делили одежды Его.

[Ісус жа сказаў: Татухна, даруй ім, бо не ведаюць, што чыняць.] І, дзелячы між сабой Яго адзенне, кідалі жэраб.

Народ, стоявший вокруг, смотрел, а старейшины, потешаясь над Иисусом, говорили: — Он спасал других, так пусть спасет и себя, если Он избранник и Помазанник Божий!

І стаяў народ і глядзеў. Насміхаліся ж і начальнікі, кажучы: Ён іншых ратаваў, няхай выратуе Сам Сябе, калі Ён Хрыстос, Божы Абраннік.

Измывались над Ним и солдаты. Они предлагали Ему прокисшее вино

І здзекваліся з Яго і воіны, падыходзячы і падносячы Яму воцат

и спрашивали: — Что же Ты не спасешь себя, царь иудейский?

і кажучы: Калі Ты Іудзейскі Цар, уратуй Самога Сябе.

Над Ним висела дощечка с надписью: «Это царь иудейский».

Быў жа і надпіс над Ім, [напісаны грэцкімі, рымскімі і яўрэйскімі літарамі]: «Гэта — Цар Іудзейскі».

Один из распятых преступников осыпал Его бранью и говорил: — Ты ведь Помазанник! Спаси же себя и нас!

А адзін з павешаных злачынцаў зневажаў Яго, кажучы: Хіба Ты не Месія? Уратуй Самога Сябе і нас.

Но другой преступник упрекнул его: — Побойся Бога! Ты ведь сам на кресте.

У адказ жа другі, сунімаючы яго, сказаў: Ці ж не баішся ты Бога, бо той самы маеш прысуд.

Мы-то терпим казнь по заслугам, а за Ним нет никакой вины.

І мы асуджаны справядліва, бо артымліваем заслужанае за зробленае; Гэты ж Чалавек нічога благога не зрабіў.

И ещё он сказал: — Иисус, не забудь обо мне, когда придёшь в Царство Своё!

І ён казаў: Ісусе, успомні мяне57, калі Ты прыйдзеш у Царства Сваё.

Иисус ответил: — Обещаю тебе, сегодня же ты будешь со Мной в раю.

І Ён58 сказаў яму: Праўду кажу табе, сёння са Мною будзеш у раі.

Уже близился полдень, как вдруг над землей сгустилась тьма. Так было до трех часов пополудни,

І было ўжо каля шостай гадзіны, і зрабілася цемра на ўсёй зямлі да дзевятай гадзіны,

из-за затмения солнца. И завеса в Храме разорвалась пополам.

бо сонца знікла59, а заслона ў храме разадралася пасярэдзіне.

Иисус громко вскричал: — Отец, Тебе Я вручаю дух Мой! С этими словами Он скончался.

І, усклікнуўшы моцным голасам, Ісус сказаў: Татухна, у Твае рукі аддаю Мой дух! — І, сказаўшы гэта, выпусціў дух.

Центурион, видевший это, восславил Бога и сказал: — Воистину, это был праведник.

А сотнік, убачыўшы, што адбылося, услаўляў Бога, кажучы: Сапраўды Гэты Чалавек быў праведны.

Люди, пришедшие посмотреть на казнь, уходили, ударяя себя в грудь.

І ўсе натоўпы, якія зышліся на гэтае відовішча, убачыўшы, што адбылося, вярталіся, б’ючы сябе ў грудзі.

Те же, кто знал Иисуса, и женщины, сопровождавшие Его от Галилеи, глядели на это, стоя поодаль.

А ўсе Яго знаёмыя і жанчыны, што прыйшлі ўслед за Ім з Галілеі, стаялі здалёку, глядзелі на гэта.

Был среди членов совета некто по имени Иосиф, человек добрый и праведный,

І вось чалавек, імем Іосіф, член рады, чалавек добры і праведны —

который не был согласен с их решением и деянием. Он происходил из иудейского города Ариматея и ждал наступления Царства Божьего.

гэты не згадзіўся ні з рашэннем, ні з учынкамі іх, — з Арымафеі, іудзейскага горада, што [і сам] чакаў Царства Божага,

Придя к Пилату и упросив отдать тело Иисуса,

гэты чалавек, прыйшоўшы да Пілата, папрасіў Ісусава цела

он снял Его, спеленал льняным полотном и положил в скальную гробницу, ещё ни разу не использованную для погребения.

і, зняўшы Яго, абгарнуў палатном і паклаў Яго ў магільні, высечанай у скале, дзе яшчэ ніколі ніхто не ляжаў.

Это был день Приготовлений, и совсем немного оставалось до начала субботы.

А быў дзень Рыхтавання60, і наставаў шабас61.

Проследив за Иосифом, женщины, которые пришли из Галилеи вместе с Иисусом, запомнили, в какой гробнице Он был похоронен.

І, пайшоўшы ўслед, жанчыны, што прыйшлі з Ім з Галілеі, бачылі магільню і як было пакладзена Яго цела,

Возвратясь, они приготовили благовонное миро, а в субботу, как того требует заповедь, отдыхали.

і, вярнуўшыся, нарыхтавалі духмянасцяў і міра. І ў суботу, паводле запаведзі, адпачывалі.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

15 55: У некат. рукап.: я адаслаў Яго да яго.

18 56: Г. зн.: Смерць Яму.

42 57: У некат. рукап.: ён казаў Ісусу: Успомні мяне, Госпадзе.

43 58: У некат. рукап.: Ісус.

45 59: У некат. рукап.: пацямнела.

54 60: Г. зн. пятніца.

54 61: Г. зн. субота.

« 22 глава 24 глава »