По Луке 23 глава

Евангелие по Луке
Открытый перевод → Пераклад Антонія Бокуна

Все участники совета встали и повели Иисуса к Пилату.

І, падняўшыся, усё мноства іх павяло Яго да Пілата.

Они принялись обвинять Иисуса, говоря: — Этот человек подрывает наши обычаи. Он против уплаты податей Цезарю и объявляет Себя Помазанником, то есть царем.

І пачалі абвінавачваць Яго, кажучы: «Гэтага знайшлі мы, што Ён псуе народ і забараняе плаціць падаткі цэзару, называючы Сябе Хрыстом Валадаром».

Пилат спросил Его: — Ты действительно царь иудейский? Иисус ответил: — Это твои слова.

А Пілат спытаўся ў Яго, кажучы: «Ты — Валадар Юдэйскі?» Ён жа, адказваючы яму, прамовіў: «Ты кажаш».

Пилат сказал первосвященникам и народу: — Я не нахожу за этим человеком никакой вины.

А Пілат сказаў першасьвятарам і натоўпам: «Я не знаходжу аніякае віны ў гэтым Чалавеку».

Но они настаивали: — Он сеет своей проповедью смуту по всей Иудее. Мало Ему Галилеи, теперь Он пришел и сюда!

А яны настойвалі, кажучы, што Ён падбухторвае народ, навучаючы па ўсёй Юдэі, пачынаючы ад Галілеі аж дасюль.

Услышав это, Пилат спросил, действительно ли Иисус галилеянин.

Пілат, пачуўшы пра Галілею, спытаўся: «Ці ж гэты Чалавек — Галілеец?»

И, узнав, что Он из владений Ирода, отослал Его к Ироду, который в те дни тоже был в Иерусалиме.

І, даведаўшыся, што Ён з-пад улады Ірада, паслаў Яго да Ірада, які ў тыя дні быў у Ерусаліме.

Увидя Иисуса, Ирод очень обрадовался, так как давно искал встречи с Ним и, будучи о Нём много наслышан, надеялся увидеть от Него какое-нибудь чудо.

А Ірад, убачыўшы Ісуса, вельмі ўзрадаваўся, бо даўно хацеў убачыць Яго, бо шмат чуў пра Яго і спадзяваўся ўбачыць нейкі знак, які Ён учыніць.

Он долго расспрашивал Иисуса, но Тот молчал.

І пытаўся ў Яго шматлікімі словамі, а Ён нічога не адказваў яму.

Между тем первосвященники и книжники, стоявшие рядом, яростно Его обвиняли.

А першасьвятары і кніжнікі стаялі, заўзята абвінавачваючы Яго.

Тогда Ирод со своими воинами стал издеваться над Иисусом и, смеха ради облачив Его в роскошный наряд, отослал Его обратно к Пилату.

Ірад жа з жаўнерамі сваімі, пагардзіўшы Ім і пазьдзекваўшыся з Яго, апрануў Яго ў сьветлае адзеньне і паслаў Яго да Пілата.

С того дня Ирод и Пилат подружились, а раньше они враждовали.

І сталіся ў той дзень Пілат і Ірад сябрамі, бо раней мелі варожасьць між сабою.

Пилат, созвав первосвященников, старейшин и народ,

Пілат жа, склікаўшы першасьвятароў, і начальнікаў, і народ,

объявил им: — Вы привели ко мне этого человека как виновного в подстрекательстве к мятежу. Я допросил Его в вашем присутствии и не нашел за Ним преступления, в котором вы Его обвиняете.

сказаў ім: «Вы прывялі да мяне Чалавека гэтага, як таго, хто адварочвае [ад уладаў] народ. І вось я, пры вас дапытаўшы, не знайшоў у Чалавеку гэтым аніякай віны, у якой вы Яго абвінавачваеце.

Не нашел за Ним вины и Ирод, а потому отослал Его к нам обратно. Итак, Его не за что приговаривать к смерти.

І таксама Ірад [нічога не знайшоў], бо я пасылаў вас да яго. І вось, нічога ня знойдзена ў Ім, вартага сьмерці.

Я велю бичевать Его, а затем отпущу.

Таму, пакараўшы Яго, я вызвалю [Яго]».

А яму трэба было на сьвята вызваліць ім аднаго [вязьня].

Тут все как один закричали: — Смерть Ему! Отпусти нам лучше Бар-Аббу.

А ўсё мноства закрычала, кажучы: «Вазьмі Яго! А нам вызвалі Бараббу!»

Бар-Абба этот был арестован за подстрекательство к беспорядкам в городе и за убийство.

А той быў кінуты ў вязьніцу за паўстаньне, якое ён учыніў у горадзе, і забойства.

Пилат, желая отпустить Иисуса, обратился к ним снова,

Тады Пілат ізноў прамовіў, хочучы вызваліць Ісуса.

но они кричали: — Распни, распни Его!

А яны крычалі, кажучы: «Укрыжуй, укрыжуй Яго!»

Пилат в третий раз сказал им: — Ну что Он сделал плохого? У меня нет оснований Его казнить. Я велю бичевать Его, а затем отпущу.

Ён жа трэці раз сказаў ім: «Якое зло Ён учыніў? Аніякай сьмяротнай віны я не знайшоў у Ім; дык пакараўшы Яго, вызвалю».

Но они стояли на своем, с криками требуя, чтобы Иисуса распяли, и в конце концов они этого добились.

Яны ж дамагаліся моцным голасам, просячы, каб Яго ўкрыжавалі. І перамаглі галасы іхнія і першасьвятароў.

Пилат согласился исполнить их требование.

І Пілат прысудзіў, каб сталася паводле просьбы іхняй:

Он освободил арестованного за мятеж и убийство, а Иисуса отдал в их полную власть.

вызваліў ім таго, хто за паўстаньне і забойства быў кінуты ў вязьніцу, якога яны прасілі, а Ісуса выдаў на іх волю.

Когда солдаты вели Его на казнь, нести за Ним крест они заставили случайного прохожего, возвращавшегося с поля, некоего Симона из Кирены.

І калі вялі Яго, узяўшы нейкага Сымона Кірэнэйца, які ішоў з поля, усклалі на яго крыж, каб нёс за Ісусам.

Вслед за Иисусом шла большая толпа, и женщины рыдали и плакали о Нём.

А за Ім ішло вялікае мноства народу і жанчынаў, якія плакалі і галасілі па Ім.

Иисус обернулся к ним и сказал: — Не плачьте обо Мне, женщины Иерусалима, плачьте о себе и о детях своих.

Ісус жа, павярнуўшыся да іх, сказаў: «Дочкі Ерусалімскія! Ня плачце па Мне, але плачце па сабе і па дзецях вашых,

Близится время, когда вы скажете: «Счастливы бездетные женщины, которые никогда не рожали и ни разу не кормили грудью!»

бо вось прыходзяць дні, калі скажуць: “Шчасьлівыя няплодныя, і чэравы, якія не нараджалі, і грудзі, якія не кармілі”.

Тогда горам скажут «обвалитесь на нас!» и холмам скажут «обрушьтесь на нас!»

Тады пачнуць гаварыць гарам: “Упадзіце на нас!”, і ўзгоркам: “Прыкрыйце нас!”

Если так поступают с зелёным деревом, то как же обойдутся с засохшим?

Бо калі з зялёным дрэвам гэтае робяць, дык з сухім што станецца?»

Вместе с Ним вели на казнь и двух преступников.

Вялі ж з Ім на сьмерць і двух іншых злачынцаў.

Придя на место, называемое Череп, они распяли там всех троих: Его посредине, а справа и слева — преступников.

І калі прыйшлі на месца, называнае Чараповае, там укрыжавалі Яго і злачынцаў, аднаго з правага, а другога — з левага боку.

Иисус говорил: — Отец, прости их, они не понимают, что делают! Бросая жребий, они делили одежды Его.

Ісус жа сказаў: «Ойча, даруй ім, бо ня ведаюць, што робяць». А тыя, што дзялілі шаты Ягоныя, кінулі жэрабя.

Народ, стоявший вокруг, смотрел, а старейшины, потешаясь над Иисусом, говорили: — Он спасал других, так пусть спасет и себя, если Он избранник и Помазанник Божий!

І стаяў народ, гледзячы. А разам з імі насьміхаліся і начальнікі, кажучы: «Другіх збаўляў, няхай жа Сябе Самога збавіць, калі Ён — Хрыстос, Выбранец Божы».

Измывались над Ним и солдаты. Они предлагали Ему прокисшее вино

Зьдзекваліся з Яго і жаўнеры, падыходзячы, і прыносячы Яму воцат,

и спрашивали: — Что же Ты не спасешь себя, царь иудейский?

і кажучы: «Калі Ты — Валадар Юдэйскі, збаў Сябе Самога».

Над Ним висела дощечка с надписью: «Это царь иудейский».

І быў над Ім надпіс, напісаны пісаньнямі грэцкімі, рымскімі і гебрайскімі: «Гэта — Валадар Юдэйскі».

Один из распятых преступников осыпал Его бранью и говорил: — Ты ведь Помазанник! Спаси же себя и нас!

Адзін з павешаных злачынцаў блюзьніў на Яго, кажучы: «Калі Ты — Хрыстос, збаў Сябе і нас».

Но другой преступник упрекнул его: — Побойся Бога! Ты ведь сам на кресте.

Адказваючы, другі забараняў яму, кажучы: «Ці ж ты не баішся Бога, бо і сам маеш такі самы прысуд?

Мы-то терпим казнь по заслугам, а за Ним нет никакой вины.

І мы сапраўды [асуджаны] справядліва, бо атрымалі вартае таго, што мы зрабілі, а Ён нічога благога не зрабіў».

И ещё он сказал: — Иисус, не забудь обо мне, когда придёшь в Царство Своё!

І сказаў Ісусу: «Узгадай пра мяне, Госпадзе, калі прыйдзеш у Валадарства Тваё!»

Иисус ответил: — Обещаю тебе, сегодня же ты будешь со Мной в раю.

І сказаў яму Ісус: «Сапраўды кажу табе: сёньня будзеш са Мною ў раі».

Уже близился полдень, как вдруг над землей сгустилась тьма. Так было до трех часов пополудни,

А было каля шостае гадзіны, і сталася цемра па ўсёй зямлі да гадзіны дзявятае,

из-за затмения солнца. И завеса в Храме разорвалась пополам.

і зацьмілася сонца, і заслона ў бажніцы была разьдзёртая пасярэдзіне.

Иисус громко вскричал: — Отец, Тебе Я вручаю дух Мой! С этими словами Он скончался.

І ўсклікнуўшы моцным голасам, Ісус сказаў: «Ойча, у рукі Твае аддаю Дух Мой». І, сказаўшы гэтае, аддаў духа.

Центурион, видевший это, восславил Бога и сказал: — Воистину, это был праведник.

Сотнік жа, убачыўшы ўсё, што сталася, праславіў Бога, кажучы: «Праўдзіва, Чалавек гэты быў праведнік».

Люди, пришедшие посмотреть на казнь, уходили, ударяя себя в грудь.

І ўвесь натоўп, які зграмадзіўся на гэта відовішча, бачачы, што здарылася, варочаўся, б’ючы сябе ў грудзі.

Те же, кто знал Иисуса, и женщины, сопровождавшие Его от Галилеи, глядели на это, стоя поодаль.

А ўсе знаёмыя з Ім і жанчыны, якія ішлі за Ім з Галілеі, стаялі здалёк, гледзячы на гэта.

Был среди членов совета некто по имени Иосиф, человек добрый и праведный,

І вось чалавек на імя Язэп, які быў ратманам, чалавек добры і праведны,

который не был согласен с их решением и деянием. Он происходил из иудейского города Ариматея и ждал наступления Царства Божьего.

які не згаджаўся з радай і ўчынкам іхнім, з Арыматэі, гораду Юдэйскага, які таксама чакаў Валадарства Божага,

Придя к Пилату и упросив отдать тело Иисуса,

прыйшоўшы да Пілата, прасіў цела Ісуса,

он снял Его, спеленал льняным полотном и положил в скальную гробницу, ещё ни разу не использованную для погребения.

і, зьняўшы Яго [з крыжа], абкруціў палатнінаю і палажыў Яго ў магіле, якая была высечаная ў скале, дзе яшчэ ніхто ня быў пахованы.

Это был день Приготовлений, и совсем немного оставалось до начала субботы.

Дзень быў днём прыгатаваньня, і надыходзіла субота.

Проследив за Иосифом, женщины, которые пришли из Галилеи вместе с Иисусом, запомнили, в какой гробнице Он был похоронен.

І жанчыны, што былі прыйшоўшы з Ім з Галілеі, пайшлі глядзець магілу і як было пакладзена цела Ягонае.

Возвратясь, они приготовили благовонное миро, а в субботу, как того требует заповедь, отдыхали.

А вярнуўшыся, падрыхтавалі духмянасьці і міра. І ў суботу супачывалі паводле прыказаньня.

« 22 глава 24 глава »