По Луке 23 глава

Евангелие по Луке
Открытый перевод → Пераклад Васіля Сёмухі

Все участники совета встали и повели Иисуса к Пилату.

І паднялося ўсё мноства іх, і павялі Яго да Пілата,

Они принялись обвинять Иисуса, говоря: — Этот человек подрывает наши обычаи. Он против уплаты податей Цезарю и объявляет Себя Помазанником, то есть царем.

І пачалі вінаваціць Яго, кажучы: мы знайшлі, што Ён разбэшчвае народ наш і забараняе даваць падатак кесару, называючы Сябе Хрыстом Царом.

Пилат спросил Его: — Ты действительно царь иудейский? Иисус ответил: — Это твои слова.

Пілат спытаўся ў Яго: Ты Цар Юдэйскі? Ён сказаў яму ў адказ: ты кажаш.

Пилат сказал первосвященникам и народу: — Я не нахожу за этим человеком никакой вины.

Пілат сказаў першасьвятарам і народу: я не знаходжу ніякай віны ў Гэтым Чалавеку.

Но они настаивали: — Он сеет своей проповедью смуту по всей Иудее. Мало Ему Галилеи, теперь Он пришел и сюда!

Але яны настойвалі, кажучы, што Ён бунтуе народ, вучачы па ўсёй Юдэі, пачынаючы ад Галілеі да гэтай мясьціны.

Услышав это, Пилат спросил, действительно ли Иисус галилеянин.

Пілат, пачуўшы пра Галілею, спытаўся: хіба Ён Галілеянін?

И, узнав, что Он из владений Ирода, отослал Его к Ироду, который в те дни тоже был в Иерусалиме.

І даведаўшыся, што Ён з вобласьці Ірадавай, паслаў Яго да Ірада, які ў гэтыя дні быў таксама ў Ерусаліме.

Увидя Иисуса, Ирод очень обрадовался, так как давно искал встречи с Ним и, будучи о Нём много наслышан, надеялся увидеть от Него какое-нибудь чудо.

Ірад, убачыўшы Ісуса, вельмі ўзрадаваўся, бо даўно жадаў бачыць Яго, таму што шмат чуў пра Яго і спадзяваўся ўбачыць ад Яго які-небудзь цуд,

Он долго расспрашивал Иисуса, но Тот молчал.

і задаваў Яму многія пытаньні: але Ён нічога не адказваў яму.

Между тем первосвященники и книжники, стоявшие рядом, яростно Его обвиняли.

А першасьвятары і кніжнікі стаялі і зацята вінавацілі Яго.

Тогда Ирод со своими воинами стал издеваться над Иисусом и, смеха ради облачив Его в роскошный наряд, отослал Его обратно к Пилату.

Але Ірад са сваімі воямі, прынізіўшы яго і паглуміўшыся зь Яго, апрануў яго ў сьветлую вопратку і паслаў назад да Пілата.

С того дня Ирод и Пилат подружились, а раньше они враждовали.

І спрыяціліся ў той дзень Пілат зь Ірадам паміж сабою, бо раней былі ў варожасьці адзін з адным.

Пилат, созвав первосвященников, старейшин и народ,

А Пілат, склікаўшы першасьвятароў і начальнікаў і людзей,

объявил им: — Вы привели ко мне этого человека как виновного в подстрекательстве к мятежу. Я допросил Его в вашем присутствии и не нашел за Ним преступления, в котором вы Его обвиняете.

сказаў ім: вы прывялі да мяне Чалавека Гэтага, што нібыта разбэшчвае люд; і вось, я пры вас расьсьледаваў і не знайшоў Чалавека Гэтага вінаватым ні ў чым тым, у чым вы Яго вінаваціце;

Не нашел за Ним вины и Ирод, а потому отослал Его к нам обратно. Итак, Его не за что приговаривать к смерти.

і Ірад таксама: бо я пасылаў Яго да яго; і нічога ня знойдзена ў Ім вартага сьмерці;

Я велю бичевать Его, а затем отпущу.

дык вось, пакараўшы Яго, адпушчу.

А яму і трэба было дзеля сьвята адпусьціць і аднаго вязьня.

Тут все как один закричали: — Смерть Ему! Отпусти нам лучше Бар-Аббу.

Але ўвесь люд закрычаў: сьмерць Яму! а адпусьці нам Вараву.

Бар-Абба этот был арестован за подстрекательство к беспорядкам в городе и за убийство.

Варава быў пасаджаны ў цямніцу за ўчыненую ў горадзе смуту і забойства.

Пилат, желая отпустить Иисуса, обратился к ним снова,

Пілат зноў узвысіў голас, хочучы адпусьціць Ісуса.

но они кричали: — Распни, распни Его!

Але яны крычалі: укрыжуй, укрыжуй Яго!

Пилат в третий раз сказал им: — Ну что Он сделал плохого? У меня нет оснований Его казнить. Я велю бичевать Его, а затем отпущу.

Ён трэйці раз сказаў ім: якое ж ліха ўчыніў Ён? я нічога вартага сьмерці не знайшоў у Ім; дык вось, пакараўшы Яго, адпушчу.

Но они стояли на своем, с криками требуя, чтобы Иисуса распяли, и в конце концов они этого добились.

Але яны і далей зь вялікім крыкам дамагаліся, каб Ён быў укрыжаваны; і перамог крык іхні і першасьвятароў.

Пилат согласился исполнить их требование.

І Пілат разважыў рабіць паводле іхняе просьбы,

Он освободил арестованного за мятеж и убийство, а Иисуса отдал в их полную власть.

і адпусьціў ім пасаджанага за смуту і забойства ў цямніцу, якога яны прасілі; а Ісуса аддаў на іхную волю.

Когда солдаты вели Его на казнь, нести за Ним крест они заставили случайного прохожего, возвращавшегося с поля, некоего Симона из Кирены.

І калі павялі Яго, дык, захапіўшы нейкага Сымона Кірынеяніна, які ішоў з поля, усклалі на яго крыж, каб нёс за Ісусам.

Вслед за Иисусом шла большая толпа, и женщины рыдали и плакали о Нём.

І ішло за Ім вялікае мноства народу і жанчын, якія плакалі і галасілі па Ім.

Иисус обернулся к ним и сказал: — Не плачьте обо Мне, женщины Иерусалима, плачьте о себе и о детях своих.

А Ісус, зьвярнуўшыся да іх, сказаў: дочкі Ерусалімскія! ня плачце па Мне, а плачце па сабе і па дзецях вашых;

Близится время, когда вы скажете: «Счастливы бездетные женщины, которые никогда не рожали и ни разу не кормили грудью!»

бо надыходзяць дні, калі скажуць: дабрашчасныя няплодныя, і ўлоньні, якія не радзілі, і грудзі, якія не кармілі!

Тогда горам скажут «обвалитесь на нас!» и холмам скажут «обрушьтесь на нас!»

Тады скажуць гарам: упадзеце на нас! і пагоркам: накрыйце нас!

Если так поступают с зелёным деревом, то как же обойдутся с засохшим?

бо, калі з зазелянелым дрэвам гэта робяць, дык з сухім што будзе?

Вместе с Ним вели на казнь и двух преступников.

Вялі зь Ім на сьмерць і двух зладзеяў.

Придя на место, называемое Череп, они распяли там всех троих: Его посредине, а справа и слева — преступников.

І калі прыйшлі на месца, называнае Лобным, там укрыжавалі Яго і зладзеяў, аднаго з правага, а другога зь левага боку.

Иисус говорил: — Отец, прости их, они не понимают, что делают! Бросая жребий, они делили одежды Его.

А Ісус сказаў: Войча! даруй ім, бо ня ведаюць, што робяць. І дзялілі адзежу Ягоную, кідаючы жэрабя.

Народ, стоявший вокруг, смотрел, а старейшины, потешаясь над Иисусом, говорили: — Он спасал других, так пусть спасет и себя, если Он избранник и Помазанник Божий!

І стаялі людзі і глядзелі. А насьміхаліся разам зь імі і начальнікі, кажучы: іншых ратаваў, хай уратуе Сябе Самога, калі Ён Хрыстос, выбранец Божы.

Измывались над Ним и солдаты. Они предлагали Ему прокисшее вино

Таксама і воі глуміліся зь Яго, падыходзячы і падносячы Яму воцат

и спрашивали: — Что же Ты не спасешь себя, царь иудейский?

і кажучы: калі Ты Цар Юдэйскі, уратуй Сябе Самога.

Над Ним висела дощечка с надписью: «Это царь иудейский».

І быў над Ім надпіс, напісаны словамі грэцкімі, рымскімі і гэбрэйскімі: Гэты ёсьць Цар Юдэйскі.

Один из распятых преступников осыпал Его бранью и говорил: — Ты ведь Помазанник! Спаси же себя и нас!

Адзін з павешаных зладзеяў ліхасловіў на Яго і казаў: калі Ты Хрыстос, уратуй Сябе і нас.

Но другой преступник упрекнул его: — Побойся Бога! Ты ведь сам на кресте.

А другі наадварот сунімаў яго і казаў: ці ты не баішся Бога, калі і сам засуджаны на тое самае?

Мы-то терпим казнь по заслугам, а за Ним нет никакой вины.

і мы засуджаныя справядліва, бо заслужанае паводле ўчынкаў нашых прынялі; а Ён нічога благога не зрабіў.

И ещё он сказал: — Иисус, не забудь обо мне, когда придёшь в Царство Своё!

І сказаў Ісусу: спамяні мяне, Госпадзе, калі прыйдзеш у Царства Тваё!

Иисус ответил: — Обещаю тебе, сегодня же ты будешь со Мной в раю.

І сказаў яму Ісус: праўду кажу табе: сёньня ж будзеш са Мною ў раі.

Уже близился полдень, как вдруг над землей сгустилась тьма. Так было до трех часов пополудни,

Было ж каля шостай гадзіны дня, і зрабілася цемра па ўсёй зямлі да гадзіны дзявятай:

из-за затмения солнца. И завеса в Храме разорвалась пополам.

і памеркла сонца, і завеса ў храме разадралася пасярэдзіне.

Иисус громко вскричал: — Отец, Тебе Я вручаю дух Мой! С этими словами Он скончался.

Ісус, усклікнуўшы вялікім голасам, сказаў: Войча! у рукі Твае аддаю дух Мой. І сказаўшы гэта, выпусьціў дух.

Центурион, видевший это, восславил Бога и сказал: — Воистину, это был праведник.

А сотнік, бачачы, што адбылося, уславіў Бога і сказаў: сапраўды Чалавек Гэты быў праведнік.

Люди, пришедшие посмотреть на казнь, уходили, ударяя себя в грудь.

І ўвесь люд, што сыйшоўся на гэта відовішча, бачачы, што адбывалася, вяртаўся, б’ючы сябе ў грудзі.

Те же, кто знал Иисуса, и женщины, сопровождавшие Его от Галилеи, глядели на это, стоя поодаль.

А ўсе, хто ведаў Яго, і жанчыны, якія ішлі сьледам за Ім з Галілеі, стаялі воддаль і глядзелі на гэта.

Был среди членов совета некто по имени Иосиф, человек добрый и праведный,

Тады нехта, на імя Язэп, сябра рады, чалавек добры і праўдзівы,

который не был согласен с их решением и деянием. Он происходил из иудейского города Ариматея и ждал наступления Царства Божьего.

які ня браў удзелу ў радзе і ў справе іхняй, з Арыматэі, горада Юдэйскага, які таксама чакаў Царства Божага,

Придя к Пилату и упросив отдать тело Иисуса,

прыйшоў да Пілата і прасіў Цела Ісусавага;

он снял Его, спеленал льняным полотном и положил в скальную гробницу, ещё ни разу не использованную для погребения.

і зьняўшы Яго, ахінуў палатнінаю і паклаў яго ў магіле, высечанай у скале, дзе яшчэ ніхто ня быў пакладзены.

Это был день Приготовлений, и совсем немного оставалось до начала субботы.

Дзень той быў пятніца, і настала субота.

Проследив за Иосифом, женщины, которые пришли из Галилеи вместе с Иисусом, запомнили, в какой гробнице Он был похоронен.

Пасьледавалі таксама і жанчыны, якія прыйшлі зь Ісусам з Галілеі, і глядзелі магілу, і як ускладалася Цела Ягонае;

Возвратясь, они приготовили благовонное миро, а в субботу, как того требует заповедь, отдыхали.

а вярнуўшыся, прыгатавалі пахошчы і масьці; і ў суботу засталіся ў спакоі паводле запаведзі.

« 22 глава 24 глава »