От Луки 18 глава

Евангелие от Луки
Синодальный перевод → Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла

Сказал также им притчу о том, что должно всегда молиться и не унывать,

Расказаў таксама ім прыпавесць пра тое, што трэба заўсёды маліцца і не падаць духам,

говоря: в одном городе был судья, который Бога не боялся и людей не стыдился.

кажучы: «У адным горадзе быў суддзя, які Бога не баяўся і людзей не саромеўся.

В том же городе была одна вдова, и она, приходя к нему, говорила: «защити меня от соперника моего».

Таксама была ў тым горадзе адна ўдава, якая прыйшла да яго і прасіла: “Абарані мяне ад праціўніка майго”.

Но он долгое время не хотел. А после сказал сам в себе: «хотя я и Бога не боюсь и людей не стыжусь,

Але ён доўгі час не хацеў. А потым сказаў сам сабе: “Хоць і Бога не баюся, і людзей не саромеюся,

но, как эта вдова не даёт мне покоя, защищу её, чтобы она не приходила больше докучать мне».

але паколькі гэтая ўдава не дае мне спакою, абараню яе, каб яна не прыходзіла больш дакучаць мне”».

И сказал Господь: слышите, что говорит судья неправедный?

І сказаў Пан: «Паслухайце, што кажа несправядлівы суддзя.

Бог ли не защитит избранных Своих, вопиющих к Нему день и ночь, хотя и медлит защищать их?

Дык ці ж Бог не абароніць выбраных сваіх, якія просяць Яго дзень і ноч, і ці будзе марудзіць у іх справе?

сказываю вам, что подаст им защиту вскоре. Но Сын Человеческий, придя, найдёт ли веру на земле?

Кажу вам, што неўзабаве абароніць іх. Аднак Сын Чалавечы, прыйшоўшы, ці знойдзе веру на зямлі?»

Сказал также к некоторым, которые уверены были о себе, что они праведны, и уничижали других, следующую притчу:

Расказаў таксама прыпавесць і некаторым упэўненым у сваёй праведнасці, якія пагарджалі іншымі:

два человека вошли в храм помолиться: один фарисей, а другой мытарь.

«Два чалавекі зайшлі ў святыню памаліцца: адзін фарысей, а другі мытнік.

Фарисей, став, молился сам в себе так: «Боже! благодарю Тебя, что я не таков, как прочие люди, грабители, обидчики, прелюбодеи, или как этот мытарь:

Фарысей, стаўшы, маліўся сам сабе так: “Божа, дзякую Табе, што я не такі, як іншыя людзі, рабаўнікі, несправядлівыя, распуснікі або як гэты мытнік.

пощусь два раза в неделю, даю десятую часть из всего, что приобретаю».

Пашчу два разы на тыдзень, даю дзесяціну з усяго, што набываю”.

Мытарь же, стоя вдали, не смел даже поднять глаз на небо; но, ударяя себя в грудь, говорил: «Боже! будь милостив ко мне, грешнику!»

А мытнік, стоячы воддаль, не адважваўся нават падняць вачэй да неба, але, б’ючы сябе ў грудзі, казаў: “Божа, будзь міласцівы да мяне, грэшнага”.

Сказываю вам, что сей пошёл оправданным в дом свой более, нежели тот: ибо всякий, возвышающий сам себя, унижен будет, а унижающий себя возвысится.

Кажу вам, што менавіта гэты пайшоў да дому свайго апраўданы, а не той, бо кожны, хто ўзвышае сябе, прыніжаны будзе, а хто прыніжае сябе, будзе ўзвышаны».

Приносили к Нему и младенцев, чтобы Он прикоснулся к ним; ученики же, видя то, возбраняли им.

Прыносілі да Яго таксама немаўлят, каб Ён дакрануўся да іх. Але вучні, убачыўшы, забаранялі ім.

Но Иисус, подозвав их, сказал: пустите детей приходить ко Мне и не возбраняйте им, ибо таковых есть Царствие Божие.

Тады Езус паклікаў іх да сябе і сказаў: «Дазвольце дзецям прыходзіць да Мяне і не забараняйце ім, бо такім належыць Валадарства Божае.

Истинно говорю вам: кто не примет Царствия Божия, как дитя, тот не войдёт в него.

Сапраўды кажу вам: хто не прыме Валадарства Божага, як дзіця, той не ўвойдзе ў яго».

И спросил Его некто из начальствующих: Учитель благий! что мне делать, чтобы наследовать жизнь вечную?

Спытаўся ў Яго адзін начальнік: «Настаўнік добры, што мне зрабіць, каб унаследаваць жыццё вечнае?»

Иисус сказал ему: что ты называешь Меня благим? никто не благ, как только один Бог;

Езус адказаў яму: «Чаму называеш мяне добрым? Ніхто не ёсць добрым, толькі адзін Бог.

знаешь заповеди: «не прелюбодействуй», «не убивай», «не кради», «не лжесвидетельствуй», «почитай отца твоего и матерь твою».

Ведаеш запаведзі: не чужалож, не забівай, не крадзі, не сведчы фальшыва, шануй бацьку свайго і маці».

Он же сказал: всё это сохранил я от юности моей.

Той адказаў: «Усё гэта я захоўваў з юнацтва майго».

Услышав это, Иисус сказал ему: ещё одного недостаёт тебе: всё, что имеешь, продай и раздай нищим, и будешь иметь сокровище на небесах, и приходи, следуй за Мною.

Пачуўшы гэта, Езус сказаў яму: «Табе нестае яшчэ аднаго: усё, што маеш, прадай і раздай убогім, і будзеш мець скарб у нябёсах. Потым прыходзь і ідзі за Мною».

Он же, услышав сие, опечалился, потому что был очень богат.

Калі ж ён пачуў гэта, засмуціўся, таму што быў вельмі багаты.

Иисус, видя, что он опечалился, сказал: как трудно имеющим богатство войти в Царствие Божие!

Езус, убачыўшы, што той засмуціўся, сказаў: «Як цяжка тым, хто мае багацце, увайсці ў Валадарства Божае.

ибо удобнее верблюду пройти сквозь игольные уши, нежели богатому войти в Царствие Божие.

Бо лягчэй вярблюду прайсці праз ігольнае вушка, чым багатаму ўвайсці ў Валадарства Божае».

Слышавшие сие сказали: кто же может спастись?

Хто чуў гэтае, спыталіся: «Хто ж можа збавіцца?»

Но Он сказал: невозможное человекам возможно Богу.

А Ён адказаў: «Тое, што немагчыма для людзей, магчыма для Бога».

Пётр же сказал: вот, мы оставили всё и последовали за Тобою.

Тады Пётр сказаў: «Вось мы пакінулі сваё і пайшлі за Табою».

Он сказал им: истинно говорю вам: нет никого, кто оставил бы дом, или родителей, или братьев, или сестёр, или жену, или детей для Царствия Божия,

А Ён адказаў ім: «Сапраўды кажу вам, што няма таго, хто б пакінуў дом, ці жонку, ці братоў, ці бацькоў, ці дзяцей дзеля Божага Валадарства,

и не получил бы гораздо более в сие время, и в век будущий жизни вечной.

і не атрымаў бы значна больш у гэты час, а ў будучым веку — жыццё вечнае».

Отозвав же двенадцать учеников Своих, сказал им: вот, мы восходим в Иерусалим, и совершится всё, написанное через пророков о Сыне Человеческом,

Пасля ўзяў Дванаццаць і сказаў ім: «Вось, мы ўзыходзім у Ерузалем, і збудзецца ўсё, што пісалі прарокі пра Сына Чалавечага,

ибо предадут Его язычникам, и поругаются над Ним, и оскорбят Его, и оплюют Его,

бо Ён выдадзены будзе язычнікам, насмяюцца з Яго, абразяць, аплююць,

и будут бить, и убьют Его: и в третий день воскреснет.

будуць бічаваць і заб’юць Яго, але на трэці дзень Ён уваскрэсне».

Но они ничего из этого не поняли; слова сии были для них сокровенны, и они не разумели сказанного.

Але яны нічога не зразумелі з гэтага; і было слова гэтае закрыта для іх, і яны не спасціглі сказанага.

Когда же подходил Он к Иерихону, один слепой сидел у дороги, прося милостыни,

Калі Ён падыходзіў да Ерыхона, адзін сляпы сядзеў пры дарозе, просячы міласціну.

и, услышав, что мимо него проходит народ, спросил: что это такое?

Пачуўшы, што праходзіць натоўп, распытваўся, што гэта такое.

Ему сказали, что Иисус Назорей идёт.

Яму сказалі, што праходзіць Езус Назаранін.

Тогда он закричал: Иисус, Сын Давидов! помилуй меня.

Тады ён закрычаў: «Езу, Сыне Давіда, змілуйся нада мною!»

Шедшие впереди заставляли его молчать; но он ещё громче кричал: Сын Давидов! помилуй меня.

Тыя, што ішлі наперадзе, загадвалі яму, каб змоўк. Ён жа яшчэ мацней крычаў: «Сыне Давіда, змілуйся нада мною!»

Иисус, остановившись, велел привести его к Себе: и, когда тот подошёл к Нему, спросил его:

Спыніўшыся, Езус загадаў прывесці яго да сябе. Калі той наблізіўся да Яго, спытаўся:

чего ты хочешь от Меня? Он сказал: Господи! чтобы мне прозреть.

«Што хочаш, каб Я зрабіў табе?» Той адказаў: «Пане, каб я зноў бачыў».

Иисус сказал ему: прозри! вера твоя спасла тебя.

І Езус сказаў яму: «Будзь відушчым! Вера твая ўратавала цябе».

И он тотчас прозрел и пошёл за Ним, славя Бога; и весь народ, видя это, воздал хвалу Богу.

Той адразу стаў бачыць і пайшоў за Ім, славячы Бога. І ўвесь народ, убачыўшы гэта, узнёс хвалу Богу.

« 17 глава 19 глава »