От Луки 18 глава

Евангелие от Луки
Синодальный перевод → Пераклад Чарняўскага 2017

Сказал также им притчу о том, что должно всегда молиться и не унывать,

Таксама расказваў ім прыпавесць аб тым, што заўсёды трэба маліцца і не ўкідацца ў роспач,

говоря: в одном городе был судья, который Бога не боялся и людей не стыдился.

кажучы: «У адным горадзе быў суддзя, што Бога не баяўся і не саромеўся людзей.

В том же городе была одна вдова, и она, приходя к нему, говорила: «защити меня от соперника моего».

Была ў гэтым горадзе ўдава і прыйшла да яго, кажучы: “Абарані мяне ад майго супраціўніка”.

Но он долгое время не хотел. А после сказал сам в себе: «хотя я и Бога не боюсь и людей не стыжусь,

А ён не хацеў доўгі час, а пасля таго сказаў сам у сабе: “Хоць я Бога не баюся і чалавека не шаную,

но, как эта вдова не даёт мне покоя, защищу её, чтобы она не приходила больше докучать мне».

аднак, паколькі надакучыла мне гэтая ўдава, абараню яе, каб ізноў, прыйшоўшы, не надакучала мне”».

И сказал Господь: слышите, что говорит судья неправедный?

Дык гаворыць Госпад: «Паслухайце, што кажа несправядлівы суддзя;

Бог ли не защитит избранных Своих, вопиющих к Нему день и ночь, хотя и медлит защищать их?

а ці ж Бог не возьмецца бараніць выбраннікаў Сваіх, якія днём і ўночы прызываюць Яго да сябе, ды ці будзе мець абыякавасць да іх?

сказываю вам, что подаст им защиту вскоре. Но Сын Человеческий, придя, найдёт ли веру на земле?

Кажу вам: хутка ўчыніць ім абарону. Але, прыйшоўшы, Сын Чалавечы ці знойдзе веру на зямлі?»

Сказал также к некоторым, которые уверены были о себе, что они праведны, и уничижали других, следующую притчу:

Некаторым, якія былі ўпэўнены ў сабе, што яны справядлівыя, а іншымі пагарджалі, сказаў Ён таксама такую прыпавесць:

два человека вошли в храм помолиться: один фарисей, а другой мытарь.

«Два чалавекі ўвайшлі ў святыню, каб памаліцца: адзін — фарысей, а другі — мытнік.

Фарисей, став, молился сам в себе так: «Боже! благодарю Тебя, что я не таков, как прочие люди, грабители, обидчики, прелюбодеи, или как этот мытарь:

Фарысей, стоячы, так маліўся ў сабе: “Божа, дзякую Табе, што я не такі, як іншыя людзі: рабаўнікі, несправядлівыя, чужаложнікі або як гэты мытнік.

пощусь два раза в неделю, даю десятую часть из всего, что приобретаю».

Пошчу два разы на тыдзень, даю дзесяціну з усяго, што прыдбаю”.

Мытарь же, стоя вдали, не смел даже поднять глаз на небо; но, ударяя себя в грудь, говорил: «Боже! будь милостив ко мне, грешнику!»

А мытнік, стоячы здалёку, не адважваўся нават падняць вочы ў неба, але біў сябе ў грудзі, кажучы: “Божа, будзь літасцівы да мяне, грэшнага”.

Сказываю вам, что сей пошёл оправданным в дом свой более, нежели тот: ибо всякий, возвышающий сам себя, унижен будет, а унижающий себя возвысится.

Кажу вам: гэты вярнуўся дамоў больш апраўданым, чым той: бо кожны, хто ўзвышаецца, будзе прыніжаны, а хто прыніжаецца, будзе ўзвышаны».

Приносили к Нему и младенцев, чтобы Он прикоснулся к ним; ученики же, видя то, возбраняли им.

Прыносілі да Яго таксама дзетак, каб дакрануўся да іх; бачачы гэта, вучні забаранялі ім.

Но Иисус, подозвав их, сказал: пустите детей приходить ко Мне и не возбраняйте им, ибо таковых есть Царствие Божие.

Але Ісус, паклікаўшы іх да Сябе, сказаў: «Дазваляйце дзецям прыходзіць да Мяне і не ўзбараняйце ім; бо такіх ёсць Валадарства Божае.

Истинно говорю вам: кто не примет Царствия Божия, как дитя, тот не войдёт в него.

Сапраўды кажу вам: хто не прыме Валадарства Божага як дзіця, не ўвойдзе ў яго».

И спросил Его некто из начальствующих: Учитель благий! что мне делать, чтобы наследовать жизнь вечную?

І спытаўся ў Яго нейкі начальнік, кажучы: «Вучыцель добры, што маю рабіць, каб здабыць жыццё вечнае?»

Иисус сказал ему: что ты называешь Меня благим? никто не благ, как только один Бог;

А Ісус яму сказаў: «Чаму Мяне завеш добрым? Ніхто не добры, адзін толькі Бог.

знаешь заповеди: «не прелюбодействуй», «не убивай», «не кради», «не лжесвидетельствуй», «почитай отца твоего и матерь твою».

Ведаеш прыказанні: не чужалож, не забівай, не крадзі, не сведчы фальшыва, паважай бацьку твайго і маці тваю?»

Он же сказал: всё это сохранил я от юности моей.

А ён гаворыць: «Я гэта ўсё выконваў ад маленства майго».

Услышав это, Иисус сказал ему: ещё одного недостаёт тебе: всё, что имеешь, продай и раздай нищим, и будешь иметь сокровище на небесах, и приходи, следуй за Мною.

Пачуўшы гэта, Ісус гаворыць яму: «Яшчэ аднаго табе не хапае: прадай усё тое, што маеш, і раздай убогім, і будзеш мець скарб на небе; і прыходзь, ідзі за Мной».

Он же, услышав сие, опечалился, потому что был очень богат.

Той жа, пачуўшы гэта, засмуціўся, бо быў вельмі багаты.

Иисус, видя, что он опечалился, сказал: как трудно имеющим богатство войти в Царствие Божие!

Ісус, бачачы, што ён зрабіўся сумным, сказаў: «Як цяжка тым, што маюць багацце, увайсці ў Валадарства Божае!

ибо удобнее верблюду пройти сквозь игольные уши, нежели богатому войти в Царствие Божие.

Бо лягчэй вярблюду прайсці праз вушка іголкі, чым багатаму ўвайсці ў Валадарства Божае».

Слышавшие сие сказали: кто же может спастись?

Дык сказалі тыя, што слухалі: «Хто ж можа быць тады збаўлены?»

Но Он сказал: невозможное человекам возможно Богу.

Ён жа сказаў: «Што немагчыма ў людзей, тое магчыма ў Бога».

Пётр же сказал: вот, мы оставили всё и последовали за Тобою.

Гаворыць Пётра: «Вось жа, мы пакінулі ўсё і пайшлі за Табой».

Он сказал им: истинно говорю вам: нет никого, кто оставил бы дом, или родителей, или братьев, или сестёр, или жену, или детей для Царствия Божия,

Ён сказаў ім: «Сапраўды кажу вам: няма нікога, хто б пакінуў дом, або жонку, або братоў, або бацькоў, або дзяцей дзеля Валадарства Божага,

и не получил бы гораздо более в сие время, и в век будущий жизни вечной.

каб не атрымаў многа больш у гэты час, а ў веку будучым — жыццё вечнае».

Отозвав же двенадцать учеников Своих, сказал им: вот, мы восходим в Иерусалим, и совершится всё, написанное через пророков о Сыне Человеческом,

І ўзяў Ён з Сабой дванаццаць, і гаворыць ім: «Вось, ідзём у Ерузалім, і здзейсніцца ўсё, што напісана прарокамі пра Сына Чалавечага:

ибо предадут Его язычникам, и поругаются над Ним, и оскорбят Его, и оплюют Его,

бо будзе выдадзены паганам і высмеяны, і зняважаны ды апляваны,

и будут бить, и убьют Его: и в третий день воскреснет.

і, пасля таго, як убічуюць, заб’юць Яго, і на трэці дзень уваскрэсне».

Но они ничего из этого не поняли; слова сии были для них сокровенны, и они не разумели сказанного.

Але яны з гэтага нічога не зразумелі; і гэтае слова было схавана ад іх, і не разумелі, што гаварылася.

Когда же подходил Он к Иерихону, один слепой сидел у дороги, прося милостыни,

І сталася, калі Ён падыходзіў да Ерыхона, нейкі сляпы сядзеў пры дарозе, жабруючы.

и, услышав, что мимо него проходит народ, спросил: что это такое?

І, калі ён пачуў, што міма праходзіць натоўп, спытаўся, што гэта такое.

Ему сказали, что Иисус Назорей идёт.

І сказалі яму: «Ісус Назарэй праходзіць».

Тогда он закричал: Иисус, Сын Давидов! помилуй меня.

Дык пачаў крычаць, кажучы: «Ісус, Сын Давідаў, злітуйся нада мной!»

Шедшие впереди заставляли его молчать; но он ещё громче кричал: Сын Давидов! помилуй меня.

А тыя, што ішлі наперадзе, сварыліся на яго, каб маўчаў; але ён тым мацней крычаў: «Сыне Давідаў, злітуйся нада мной!»

Иисус, остановившись, велел привести его к Себе: и, когда тот подошёл к Нему, спросил его:

Спыніўшыся, Ісус загадаў прывесці яго да Сябе. І, калі ён падышоў, спытаўся ў яго кажучы:

чего ты хочешь от Меня? Он сказал: Господи! чтобы мне прозреть.

«Што хочаш, каб Я зрабіў табе?» А ён сказаў: «Госпадзе, каб я бачыў».

Иисус сказал ему: прозри! вера твоя спасла тебя.

Сказаў яму Ісус: «Праглянь! Вера твая збавіла цябе».

И он тотчас прозрел и пошёл за Ним, славя Бога; и весь народ, видя это, воздал хвалу Богу.

І зараз стаў бачыць, ды ішоў за Ісусам, славячы Бога. І ўвесь народ, як убачыў гэта, аддаў хвалу Богу.

« 17 глава 19 глава »