Марка 4 глава

Эвангельле паводле Марка
Пераклад Антонія Бокуна → Перевод Десницкого

 
 

І зноў Ён пачаў навучаць каля мора; і сабраўся да Яго вялізарны натоўп, так што Ён, увайшоўшы ў човен, сядзеў у моры, а ўвесь натоўп быў на беразе каля мора.
 
И снова стал Он учить на морском берегу. Собралась к Нему огромная толпа, так что пришлось Ему сесть в лодку на воде, а вся толпа оставалась на морском побережье.

І навучаў іх шмат у прыповесьцях, і гаварыў ім у вучэньні Сваім:
 
Он наставлял их многими притчами, и вот каким было Его наставление:

«Слухайце. Вось выйшаў сейбіт сеяць.
 
— Послушайте: вышел сеятель сеять зёрна.

І сталася, калі сеяў, адно [зерне] ўпала пры дарозе; і наляцелі птушкі нябесныя і падзяўблі яго.
 
И когда он сеял, одно зерно упало при дороге — налетели птицы, склевали его.

Іншае ўпала на камяністае месца, дзе не было шмат зямлі, і адразу ўзыйшло, бо зямля была неглыбокая;
 
Другое зерно попало на каменистую землю, где почвы было немного: оно сразу взошло, потому что было в земле неглубоко,

а калі ўзыйшло сонца, зьвяла, і, як ня мела кораня, высахла.
 
но едва взошло и пригрело солнце, росток засох, потому что не укоренился.

А іншае ўпала ў церні, і вырасьлі церні, і заглушылі яго, і не дало плоду.
 
Еще одно зерно попало в сорняки, так что сорняки разрослись и задушили росток, не принес он плода.

А іншае ўпала ў добрую зямлю і дало плод, які ўзыйшоў і вырас, і ўрадзіла адно — трыццаць, адно — шэсьцьдзясят, і адно — сто».
 
А были и такие зерна, что попали в плодородную почву и принесли урожай, когда взошли ростки: какое в тридцать, какое в шестьдесят, какое и во сто крат.

І сказаў ім: «Хто мае вушы, каб слухаць, няхай слухае».
 
И добавил:— У кого есть уши, пусть услышит.

Калі ж Ён застаўся Сам, тыя, што з Ім былі, разам з Дванаццацьцю спыталіся ў Яго адносна прыповесьці.
 
А когда они остались одни, кто был вокруг Него вместе с Двенадцатью стали Его расспрашивать о значении притчи

І сказаў Ён ім: «Вам дадзена разумець таямніцу Валадарства Божага; а тым, якія вонкі, усё стаецца ў прыповесьцях,
 
и Он им ответил:— Вам доверено таинство Царства Божьего, а прочим всё открывается только в притчах:

каб гледзячы глядзелі, і ня бачылі, і каб слухаючы слухалі, і не разумелі, каб не навярнуліся і не былі ім адпушчаны грахі».
 
«Смотреть-то будут, да не увидят, слушать-то будут, да не поймут, А иначе бы они обратились и получили прощение».

І кажа ім: «Не разумееце гэтай прыповесьці? А як жа ўсе прыповесьці зразумееце?
 
И говорит им:— Не поняли вы этой притчи? А как поймете остальные?

Сейбіт слова сее.
 
Сеятель — он сеет Слово.

Вось тыя, што пры дарозе, дзе сеецца слова, калі пачуюць яго, адразу прыходзіць шатан і забірае слова, пасеянае ў сэрцах іхніх.
 
Зерна, что упали при дороге — это когда Слово посеяно, но едва его услышат люди, как приходит сатана и похищает только что посеянное в них Слово.

Таксама і тыя, што на камяністым месцы пасеяны, пачуўшы слова, адразу з радасьцю прыймаюць яго,
 
А зерна, что попали на каменистую землю — это когда они услышат Слово и тотчас радостно его примут,

але ня маюць у сабе кораня, таму нетрывалыя; калі надыйдзе прыгнёт ці перасьлед дзеля слова, адразу ж горшацца.
 
но слово не пустит корня — они переменчивы, и стоит начаться скорби или гонению за Слово, как они поддаются соблазну.

А тыя, што ў цернях пасеяныя, чуюць слова,
 
И еще есть зерна, что попали в сорняки — это когда они услышат слово,

але клопаты веку гэтага і ашуканства багацьця ды іншыя пажаданьні, уваходзячы, заглушаюць слова, і яно стаецца бясплодным.
 
но подступят заботы о мирском, соблазн богатства и всякие прочие желания, задушат они Слово — и останется человек без плода.

А тыя, што пасеяныя ў добрую зямлю, гэта тыя, што чуюць слова, і прыймаюць, і прыносяць плод: адзін — трыццаць, іншы — шэсьцьдзясят, а іншы — сто».
 
А зерна, что попали в хорошую почву — это когда они выслушают Слово, примут его и принесут плод: кто в тридцать, кто в шестьдесят, а кто и во сто крат.

І сказаў ім: «Ці на тое прыносіцца сьвечка, каб паставіць яе пад пасудзіну або пад ложак? Ці не на тое, каб была пастаўлена на сьвечніку?
 
Еще сказал им:— Разве для того зажигают светильник, чтобы накрыть его горшком или поставить под кровать? Нет, ему место на подсвечнике!

Бо няма нічога тайнага, каб не выявілася, і няма нічога схаванага, каб не сталася яўным.
 
Не бывает, чтобы тайное не стало однажды явным, чтобы сокрытое не вышло на свет.

Калі хто мае вушы, каб слухаць, няхай слухае».
 
У кого есть уши, пусть услышит.

І сказаў ім: «Глядзіце, што слухаеце! Якою меркаю мерыце, такою вам будзе адмерана і будзе дададзена вам, якія слухаеце.
 
Еще сказал им:— Слушайте и внимайте! Какой мерой меряете — такой и вам отмерено будет, и добавлено сверх того.

Бо хто мае, таму будзе дадзена, а хто ня мае, дык і тое, што мае, будзе забрана ў яго».
 
У кого есть — тому и будет дано с избытком, а у кого нет — у того будет отнято, что имел.

І сказаў: «Гэтак ёсьць Валадарства Божае, як быццам чалавек кідае насеньне ў зямлю.
 
Еще сказал:— Царство Божье — с ним так: бросил человек семя в почву,

І ці ён сьпіць, ці ўстае ноччу і днём, а насеньне ўзыходзіць і расьце, і ён ня ведае як.
 
спит он ночью, встает поутру, а семя пускает росток, тянется вверх, но он того не видит.

Бо зямля сама сабою родзіць спачатку рунь, потым колас, потым поўнае зерне ў коласе.
 
Земля плодоносит сама по себе: сперва зеленый побег, потом колос, потом он наливается зерном.

Калі ж плод сасьпее, адразу пасылае серп, бо надыйшло жніво».
 
И когда созрел урожай, человек берется за серп, потому что настала пора жатвы.

І сказаў: «Да чаго падобнае Валадарства Божае? Або ў якой прыповесьці выявім яго?
 
Еще сказал:— С чем сравнить нам Царство Божье, где найти для него подобие?

Як гарчычнае зерне, якое, калі сеецца ў зямлю, ёсьць меншым за ўсе насеньні на зямлі;
 
Зернышко горчицы: когда сеют его в почву, оно меньше всех семян на земле.

а калі пасеянае, узыходзіць і робіцца большым за ўсе расьліны, і пускае галіны вялікія, так што птушкі нябесныя могуць хавацца ў ценю яго».
 
А когда прорастет, поднимется и станет больше всех растений в саду, раскинет могучие ветви, так что в тени его птицы небесные смогут найти приют.

І многімі падобнымі прыповесьцямі гаварыў ім слова, колькі маглі яны слухаць,
 
Он рассказывал им множество подобных притчей — насколько им удавалось Его понять.

і без прыповесьці не гаварыў ім, а вучням асобна тлумачыў усё.
 
А без притчей Он с ними и не говорил, но наедине всё объяснял Своим ученикам.

І ў той самы дзень, калі надыйшоў вечар, кажа ім: «Пераплывем на другі бок».
 
Еще сказал им вечером того самого дня:— Переправимся на ту сторону.

І яны, пакінуўшы натоўп, бяруць Яго, бо Ён быў у чаўне, і іншыя чаўны былі з Ім.
 
Они простились с народом и отплыли вместе с Ним на лодке, в которой Он сидел (а лодки там были и другие).

І сталася вялікая бура, і хвалі білі ў човен, так што ён ужо напаўняўся [вадою].
 
Налетела сильная буря, волны захлестывали лодку, и она уже набрала воды —

А Ён спаў на карне на падушцы. І будзяць Яго, і кажуць Яму: «Настаўнік! Ці ж Цябе ня рупіць, што мы гінем?»
 
а Он прилег на корме и уснул на подушке. Они Его разбудили, сказали:— Учитель, Тебя не заботит, что мы погибаем?

І Ён, падняўшыся, забараніў ветру і сказаў мору: «Замаўчы, суцішся!» І сьціх вецер, і сталася вялікая ціша.
 
Он поднялся — и приказал ветру, и повелел морю:— Утихни! Уймись!Ветер утих, настала полная тишина.

І кажа ім: «Чаму вы так палахлівыя? Ці ж ня маеце веры?»
 
А им сказал:— Что ж вы так боязливы? Так и нет у вас веры?

І яны спалохаліся страхам вялікім, і гаварылі адзін аднаму: «Хто ж Ён, што вецер і мора слухаюцца Яго?»
 
Они страшно испугались и говорили друг другу:— Да кто же Он такой, что ветер и море повинуются Ему?



2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.