Лукі 2 глава

Святое Евангелле паводле Лукі
Пераклад праваслаўнай царквы → Под редакцией Кулаковых

 
 

І ста́лася ў тыя дні: выйшаў указ ад ке́сара Аўгуста зрабіць пе́рапіс па ўсёй зямлі.
 
В те дни император Август издал указ о переписи по всей его империи.1

Гэта быў першы пе́рапіс, калі Сíрыяй пра́віў Квіры́ній.
 
Это была первая перепись такого рода, и проводилась она в то время, когда Квириний правил Сирией.

І ўсе ішлі запíсвацца, кожны ў свой горад.
 
И на перепись каждый пошел в город свой.

Пайшоў таксама і Іосіф з Галіле́і, з горада Назарэ́та, у Іудзею, у горад Давідаў, які называецца Віфлее́м, бо ён быў з дому і роду Давідавага,
 
Так и Иосиф из города Назарета, что в Галилее, отправился в Иудею, в город Давида, называемый Вифлеемом, потому что был он из рода Давида, его потомком.

запісацца з Марыяй, заручо́най з ім Жонкай, Якая была цяжа́рная.
 
Пошел он на перепись вместе с Марией, обрученной с ним. Она ожидала ребенка,

І ста́лася: калі яны былí там, споўніліся дні, каб радзíць Ёй;
 
и пока они находились в Вифлееме, пришло ей время родить.

і нарадзíла Сына Свайго Першынца, і спавіла́ Яго, і пакла́ла Яго ў я́слях, бо не было ім ме́сца ў гасцíніцы.
 
Родила она Сына, своего Первенца, спеленала Его и положила в ясли в хлеву, потому что на постоялом дворе места для них не нашлось.

У той краіне былí пастухі, што пільнава́лі і не́слі начную ва́рту каля статку свайго.
 
В окрестностях же Вифлеема были пастухи, которые жили в поле и, ночью сменяя друг друга, стерегли свое стадо.

І вось Ангел Гасподні стаў перад імі, і слава Гасподняя азары́ла іх; і напоўніліся страхам вялікім.
 
И предстал перед ними ангел Господень. Сияние света Господня2 озарило их. Они очень испугались,

І сказаў ім Ангел: не бойцеся, бо вось абвяшча́ю вам радасць вялікую, якая будзе ўсяму народу:
 
но ангел сказал им: «Не бойтесь! Я несу вам добрую весть — весть о великой радости для всего народа:

нарадзíўся вам сёння ў горадзе Давідавым Спасіцель, Які ёсць Хрыстос Гасподзь;
 
сегодня в городе Давида родился ваш Спаситель — Христос,3 Господь!

і вось вам знак: вы зно́йдзеце Дзіця́тка спавíтае, што ляжы́ць у я́слях.
 
И вот вам знак: вы найдете Ребенка спеленатого, лежащего в яслях».

І раптам з’явілася з Ангелам шматлікае воінства нябеснае, усхваля́ючы Госпада і прамаўля́ючы:
 
И внезапно вместе с ангелом явилось многочисленное небесное воинство, прославлявшее Бога. Ангелы пели:

слава ў вы́шніх Богу і на зямлі мір, у лю́дзях добрая воля.
 
«Слава Богу в высях небесных и мир земле! Благоволит Бог людям!»4

І ста́лася: калі адышлí ад іх Ангелы на неба, людзі-пастухі казалі адзін аднаму: по́йдзем у Віфлеем і паглядзíм тое, што адбыло́ся, пра што Гасподзь абвясцíў нам.
 
Когда ангелы, оставив их, возвратились на небо, пастухи стали говорить друг другу: «Пойдемте в Вифлеем и посмотрим на то, о чем возвестил нам Господь».

І, спяша́ючыся, прыйшлі, і знайшлі Марыю і Іосіфа, і Дзіця́тка, што ляжала ў я́слях.
 
Они поспешно отправились в путь и нашли Марию, Иосифа и Младенца, лежащего в яслях.

Убачыўшы ж, абвясцíлі тое, што было́ ска́зана ім пра гэтае Дзіця́.
 
Увидев их, пастухи возвестили им то, что узнали они об Этом Ребенке;

І ўсе, хто чуў, здзіўляліся таму, што́ казалі ім пастухі.
 
и все, кто слышал пастухов, удивлялись их рассказу.

А Марыя захоўвала ўсе словы гэтыя, склада́ючы ў сэрцы Сваім.
 
Мария же хранила в своей памяти все эти слова, много думая о них.5

І вярнуліся пастухі, сла́вячы і хва́лячы Бога за ўсё, што пачулі і ўбачылі, як было ска́зана ім.
 
А пастухи возвратились, хваля и прославляя Бога за то, что они увидели и услышали: всё произошло так, как им было сказано.

І калі спо́ўнілася восем дзён, каб абрэ́заць Дзіця́, далí імя́ Яму Іісус, назва́нае Ангелам перш, чым Ён зача́ты быў ва ўлонні.
 
Восемь дней спустя пришло время совершить обрезание Младенца, и тогда Он был назван Иисусом — тем именем, которое еще до зачатия было дано Ему ангелом.

І калі споўніліся дні ачышчэння іх паводле закону Маісеевага, прыне́слі Яго ў Іерусалім, каб прадста́віць Яго Госпаду, —
 
Когда завершились дни их очищения по Закону Моисея,6 они принесли Младенца в Иерусалим, чтобы представить Его Господу

як напíсана ў законе Гасподнім: каб кожнае дзіця мужчынскага полу, што раскрыва́е ўлонне, было́ пасвячо́на Госпаду, —
 
(как написано в Законе Господнем: «Всякий первенец мужского пола должен быть посвящен Господу»),7

і каб прыне́сці ахвяру паводле ска́занага ў законе Гасподнім: па́ру го́рліц або дваіх птушаня́т галубíных.
 
а также чтобы, как предписано Законом Господним, принести жертву: пару горлиц или двух птенцов голубя.8

І вось, быў у Іерусаліме чалавек, імя́ якому Сімяо́н. І чалавек гэты, праведны і богабая́зны, чакаў суцяшэ́ння Ізра́іля, і Дух Святы быў на ім.
 
В то время в Иерусалиме жил человек по имени Симеон, праведный и богобоязненный человек, ожидающий спасения для Израиля;9 и Дух Святой был на нем.

І было́ яму прадве́шчана Духам Святым, што ён не ўбачыць смерці, пакуль не ўбачыць Хрыста Гасподняга.
 
И ему было открыто Духом Святым, что он не умрет, пока не увидит Христа Господня.

І прыйшоў ён па натхне́нню Духа ў храм. І калі бацькí прыне́слі Дзіця́ Іісуса, каб вы́канаць над Ім устано́ўленае па закону,
 
Побуждаемый Духом, пришел он в Храм, и, когда родители принесли туда Младенца Иисуса, чтобы там сделать для Него всё, что предписывает Закон,

ён узяў Яго на ру́кі, благаславíў Бога і сказаў:
 
Симеон взял Его на руки, восхвалил Бога и сказал:

цяпер адпуска́еш раба́ Твайго, Уладыка, паводле сло́ва Твайго, з мірам;
 
«Ныне с миром отпускаешь Ты раба Своего, Владыка, по слову Твоему,

бо бачылі вочы мае́ спасе́нне Тваё,
 
ибо увидели очи мои дарованное Тобой Спасение,

якое Ты ўгатава́ў перад аблíччам усіх народаў,
 
которое приготовил Ты перед лицом всех народов:

святло для асветы язычнікаў і славу народа Твайго Ізра́іля.
 
Свет, несущий откровение язычникам, и Славу Израиля, народа Твоего!»

Іосіф жа і Маці Яго здзіўля́ліся ска́занаму пра Яго.
 
Отец и мать Иисуса очень удивились, услышав эти слова о Нем,

І благаславíў іх Сімяо́н і сказаў Марыі, Маці Яго: вось, Ён ляжы́ць для падзе́ння і паўстання многіх у Ізра́ілі і на знаме́нне супярэ́чання, —
 
а Симеон благословил их и сказал Марии, матери Иисуса: «Дитя это Богом предназначено многих в Израиле привести к тому, что они либо падут, либо поднимутся. Он — знамение Божие, знамение, которое окажется отвергнутым,10

і Табе Самой душу́ пратне́ меч, — каб адкрыліся по́мыслы многіх сэ́рцаў.
 
так что откроются помыслы многих сердец. И тебе самой меч пронзит душу».

І была́ Анна прарочыца, дачка Фану́ілава, з калена Асíравага, якая дасягнула глыбокай старасці, пражы́ўшы з мужам сем год ад дзяво́цтва свайго,
 
И была там пророчица Анна, дочь Фануила из колена11 Асира, женщина весьма преклонного возраста. Прожив с мужем семь лет, будучи еще молодой,

удава́ гадоў васьмідзесяці чатырох, якая не адыходзіла ад храма, паста́мі і малітвамі слу́жачы Богу дзень і ноч.
 
она осталась вдовой и жила так до восьмидесяти четырех лет. Анна не покидала Храма и служила Богу день и ночь, пребывая в постах и молитвах.

І яна ў той самы час, падышоўшы, сла́віла Госпада і гаварыла пра Яго ўсім, хто чакаў збаўле́ння ў Іерусаліме.
 
Подойдя к ним в это же самое время, она благодарила Бога и говорила о Младенце всем, кто ожидал избавления для Иерусалима.

І калі вы́каналі яны ўсё паводле Закону Гасподняга, вярнуліся ў Галіле́ю, у горад свой Назарэ́т.
 
Когда Иосиф и Мария исполнили всё, положенное по Закону Господню, они возвратились в Галилею, в свой город Назарет.

Дзіця́ ж расло́ і ўмацо́ўвалася духам, напаўня́ючыся мудрасцю, і благадаць Божая была́ на Ім.
 
Ребенок рос, креп,12 исполняясь мудрости, и благословение Божие было на Нем.

І хадзілі бацькí Яго штогод у Іерусалім на свята Пасхі.
 
Родители Иисуса каждый год ходили в Иерусалим на праздник Пасхи.

І калі Яму было́ дванаццаць гадоў, узышлí яны ў Іерусалім, паводле звы́чаю свя́та,
 
Когда Ему исполнилось двенадцать лет, они, по обычаю, пошли на праздник.

і правялí тыя дні; і калі вярта́ліся яны, застаўся Хлопчык Іісус у Іерусаліме; і не ведалі Іосіф і Маці Яго;
 
По окончании праздничных дней они отправились домой, не зная, что Мальчик Иисус остался в Иерусалиме.

думаючы, што Ён разам са спадаро́жнымі, прайшлі яны дзённы шлях; і сталі шукаць Яго сярод сваяко́ў і знаёмых;
 
Они думали, что Он с идущими вместе с ними родными, и лишь после дня пути стали искать Его среди родственников и знакомых.

і, не знайшоўшы Яго, вярнуліся ў Іерусалім, шука́ючы Яго.
 
Не найдя Иисуса, они в поисках Его возвратились в Иерусалим.

І ста́лася: праз тры дні знайшлі Яго ў храме, калі сядзеў Ён сярод настаўнікаў, слухаў іх і пытаўся ў іх;
 
Через три дня Его нашли в Храме, где Он сидел среди учителей, слушая их и задавая им вопросы.

і дзівíліся ўсе, хто слухаў Яго, розуму і адказам Яго.
 
Все, кто слышал Его, удивлялись Его разуму и ответам.

І, убачыўшы Яго, яны вельмі здзівíліся, і Маці Яго сказала Яму: Дзіця́! чаму Ты зрабіў нам так? Вось, бацька Твой і Я, паку́туючы, шукалі Цябе.
 
Увидев Его, родители были поражены, и мать сказала Ему: «Сын мой, почему Ты так с нами поступил? Мы13 так извелись, пока искали Тебя».

І сказаў Ён ім: чаго ж вы шукалі Мяне? хіба́ вы не ведалі, што Я павінен быць у тым, што нале́жыць Айцу Майму?
 
«Зачем же вы искали Меня? — сказал им Иисус. — Разве вы не знали, что Я должен быть в Доме Отца Моего?»14

Але яны не зразуме́лі сло́ва, якое Ён казаў ім.
 
Но они не поняли того, что Он им сказал.

І Ён пайшоў з імі, і прыйшоў у Назарэт; і быў паслухмя́ны ім. І Маці Яго захоўвала ўсе словы гэтыя ў сэ́рцы Сваім.
 
И Он пошел с родителями и возвратился в Назарет с ними и всегда был им послушен. А мать Его все эти слова хранила в своем сердце.

А Іісус узраста́ў у мудрасці і гада́х, і ў любві ў Бога і ў людзей.
 
Иисус же, подрастая, преуспевал в мудрости и любви у Бога и людей.

Примечания:

 
 
Под редакцией Кулаковых
1  [1] — Букв.: по всей обитаемой земле.
9  [2] — Букв.: слава Господня.
11  [3] — Или: Мессия.
14  [4] — По принятому современной текстологией варианту греч. текста возможны следующие переводы: на земле мир среди людей, которым Он благоволит/которыми Он доволен/для людей доброй воли. TR: и на земле мир, в людях благоволение.
19  [5] — Букв.: слова, слагая их в сердце своем.
22  [6] — Лев 12:2−4. См. в Словаре Закон и Моисей.
23  [7] — Букв.: назван святым, (принадлежащим) Господу. Исх 13:2,12,15.
24  [8] — Лев 12:8.
25  [9] — Букв.: утешения Израиля. См. Ис 40:1; Ис 61:2.
34  [10] — Букв.: знамение оспариваемое.
36  [11] — См. в Словаре Колена Израиля.
40  [12] — Некот. рукописи добавляют: духом.
48  [13] — Букв.: вот отец Твой и я.
49  [14] — Друг. возм. пер.: заниматься делами Отца Своего.
 


2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.