Иов 20 глава

Книга Иова
Синодальный перевод → Пераклад Васіля Сёмухі

И отвечал Софар Наамитянин и сказал:

І адказваў Сатар Нааміцянін і сказаў:

размышления мои побуждают меня отвечать, и я поспешаю выразить их.

развагі мае змушаюць мяне адказаць, і я сьпяшаюся выказаць іх.

Упрёк, позорный для меня, выслушал я, и дух разумения моего ответит за меня.

Дакор ганебны мне выслухаў я, і дух разуменьня майго адкажа за мяне.

Разве не знаешь ты, что от века — с того времени, как поставлен человек на земле, —

Хіба ня ведаеш ты, што спрадвеку, — з таго часу, як пастаўлены чалавек на зямлі,

веселье беззаконных кратковременно, и радость лицемера мгновенна?

весялосьць беззаконных кароткая ў часе, і радасьць крывадушнікаў імгненная?

Хотя бы возросло до небес величие его, и голова его касалась облаков, —

Хоць бы вырасла да нябёсаў веліч ягоная, і галава ягоная дастала да воблакаў, —

как помёт его, навеки пропадает он; видевшие его скажут: «где он?»

як памёт ягоны, навекі прападае ён; тыя, што бачылі яго, скажуць, дзе ён?

Как сон, улетит, и не найдут его; и, как ночное видение, исчезнет.

Як сон, адляціць, і ня знойдуць яго; і, як начны відзеж, зьнікне.

Глаз, видевший его, больше не увидит его, и уже не усмотрит его место его.

Вока, якое бачыла яго, больш не пабачыць яго, і ўжо ня ўгледзіць яго месца ягонае.

Сыновья его будут заискивать у нищих, и руки его возвратят похищенное им.

Сыны яго будуць шукаць ласкі ў жабракоў, і рукі ягоныя вернуць украдзенае ім.

Кости его наполнены грехами юности его, и с ним лягут они в прах.

Косткі яго напоўнены грахамі маладосьці ягонай, і зь ім лягуць яны ў пыл.

Если сладко во рту его зло, и он таит его под языком своим,

Калі салодкае ў роце яго зло і ён тоіць яго пад языком сваім,

бережёт и не бросает его, а держит его в устах своих,

беражэ і ня кідае яго, а трымае яго ў вуснах, —

то эта пища его в утробе его превратится в желчь аспидов внутри его.

дык гэтая ежа ягоная ў нутробе ягонай ператворыцца ў жоўць асьпідаў усярэдзіне ў яго.

Имение, которое он глотал, изблюёт: Бог исторгнет его из чрева его.

Маёмасьць, якую ён глытаў, выблюе: Бог вырве яго з чэрава ягонага.

Змеиный яд он сосёт; умертвит его язык ехидны.

Зьмяіны яд ён смокча; усьмерціць яго язык зьмяіны.

Не видать ему ручьёв, рек, текущих мёдом и молоком!

Ня бачыць яму ручаёў, рэк, якія плывуць мёдам і малаком!

Нажитое трудом возвратит, не проглотит; по мере имения его будет и расплата его, а он не порадуется.

Нажытае працай верне, не праглыне; у меру маёмасьці ягонай будзе і адплата ягоная, а ён не парадуецца.

Ибо он угнетал, отсылал бедных; захватывал домы, которых не строил;

Бо ён прыгнятаў, адсылаў бедных, захопліваў дамы, якіх не будаваў;

не знал сытости во чреве своём и в жадности своей не щадил ничего.

ня ведаў сытасьці ў чэраве сваім і ў прагнасьці сваёй не шкадаваў нічога.

Ничего не спаслось от обжорства его, зато не устоит счастье его.

Нішто не ўратавалася ад ненаеднасьці ягонай, затое ня вытрывае шчасьце ягонае.

В полноте изобилия будет тесно ему; всякая рука обиженного поднимется на него.

У поўніцы багацьця будзе цесна яму; рука кожнага пакрыўджанага падымецца на яго.

Когда будет чем наполнить утробу его, Он пошлёт на него ярость гнева Своего и одождит на него болезни в плоти его.

Калі будзе чым напоўніць нутробу ягоную, Ён пашле на яго лютасьць гневу Свайго і здожджыць на яго хваробы ў плоці ягонай.

Убежит ли он от оружия железного, — пронзит его лук медный;

Як уцячэ ён ад зброі жалезнай, — пратне яго лук медны;

станет вынимать стрелу, — и она выйдет из тела, выйдет, сверкая сквозь желчь его; ужасы смерти найдут на него!

пачне вымаць стралу, — і яна выйдзе зь цела, выйдзе, зьзяючы праз жоўць ягоную; жахі сьмерці прыйдуць на яго!

Всё мрачное сокрыто внутри его; будет пожирать его огонь, никем не раздуваемый; зло постигнет и оставшееся в шатре его.

Усё змрочнае схавана ўсярэдзіне ў яго; будзе пажыраць яго агонь, нікім не разьдзіманы; ліха напаткае і ўсё, што засталося ў намёце ягоным.

Небо откроет беззаконие его, и земля восстанет против него.

Неба адкрые беззаконьне ягонае, і зямля паўстане супроць яго.

Исчезнет стяжание дома его; всё расплывётся в день гнева Его.

Зьнікне сьцягнутае з дома ягонага; усё расплывецца ў дзень гневу Яго.

Вот удел человеку беззаконному от Бога и наследие, определённое ему Вседержителем!

Вось доля чалавеку беззаконнаму ад Бога і спадчына, вызначаная яму Ўсеўладным!

Примечания:

Синодальный перевод

14 аспид — ядовитая змея.

16 ехидна — ядовитая змея.

« 19 глава 21 глава »