Притчи 5 глава

Притчи Соломона
Синодальный перевод → Пераклад Чарняўскага 2017

Сын мой! внимай мудрости моей, и приклони ухо твоё к разуму моему,

Сыне мой, звярніся да мудрасці маёй і нахілі вуха сваё да разважлівасці маёй,

чтобы соблюсти рассудительность и чтобы уста твои сохранили знание.

каб зберагчы думкі і каб вусны твае захавалі настаўленне.

ибо мёд источают уста чужой жены, и мягче елея речь её;

Бо вусны распусніцы сочацца мёдам, а горла яе больш бліскучае, чым алей;

но последствия от неё горьки, как полынь, остры, как меч обоюдоострый;

а ў рэшце рэшт — яно ў яе горкае, быццам палын, і вострае, быццам двусечны меч.

ноги её нисходят к смерти, стопы её достигают преисподней.

Ногі яе сыходзяць да смерці, а крокі яе вядуць да мерцвякоў;

Если бы ты захотел постигнуть стезю жизни её, то пути её непостоянны, и ты не узнаешь их.

паколькі не заўважае яна сцежку жыцця, хісткія крокі яе і сама яна не ведае [іх].

Итак, дети, слушайте меня и не отступайте от слов уст моих.

Вось, зараз паслухай, мой сыне, не адступай ад слоў вуснаў маіх.

Держи дальше от неё путь твой и не подходи близко к дверям дома её,

Трымай далёка ад яе шлях твой і не падыходзь блізка да дзвярэй дому яе.

чтобы здоровья твоего не отдать другим и лет твоих мучителю;

Не аддавай гонару свайго чужым і гадоў сваіх — лютаму чалавеку,

чтобы не насыщались силою твоею чужие, и труды твои не были для чужого дома.

каб часам з намаганняў тваіх не насычаліся іншыя і каб працы твае не былі ў чужой хаце,

И ты будешь стонать после, когда плоть твоя и тело твоё будут истощены, —

а ў рэшце рэшт ты будзеш стагнаць, калі сілы твае і цела тваё будуць растрачаныя,

и скажешь: «зачем я ненавидел наставление, и сердце моё пренебрегало обличением,

і ты скажаш: «Чаму пагрэбаваў я настаўленнем, і сэрца маё адхіліла папрокі,

и я не слушал голоса учителей моих, не приклонял уха моего к наставникам моим:

і не пачуў я голасу тых, хто вучыў мяне, і не нахіляў вуха маё да настаўнікаў?

едва не впал я во всякое зло среди собрания и общества!»

Ледзь не трапіў я ў вялікую бяду сярод сходу і грамадства!»

Пей воду из твоего водоёма и текущую из твоего колодезя.

Пі ваду са свайго вадаёма і тую, што цячэ ў тваёй студні,

Пусть не разливаются источники твои по улице, потоки вод — по площадям;

хай не выліваюцца крыніцы твае на двор, а патокі водаў — па вуліцах;

пусть они будут принадлежать тебе одному, а не чужим с тобою.

валодай імі толькі ты адзін, і хай не будуць саўдзельнікамі тваімі іншыя.

Источник твой да будет благословен; и утешайся женою юности твоей,

Хай выток твой будзе дабраславёны, і весяліся з жонкай маладосці тваёй.

любезною ланью и прекрасною серною: груди её да упоявают тебя во всякое время, любовью её услаждайся постоянно.

Яна — лань найпрыгажэйшая і сарна зграбнейшая, прывабнасці яе ап’яняюць цябе ў кожны час, у каханні яе бесперапынна шукай асалоду.

И для чего тебе, сын мой, увлекаться постороннею и обнимать груди чужой?

Нашто, сыне мой, ты спакушаешся чужою і грэешся ў абдымках чужой?

Ибо пред очами Господа пути человека, и Он измеряет все стези его.

Бо перад Госпадам — дарогі чалавека і Ён бачыць крокі яго.

Беззаконного уловляют собственные беззакония его, и в узах греха своего он содержится:

Бязбожніка захопяць яго ўласныя несправядлівасці, і будзе ўтрыманы ён грахамі сваімі.

он умирает без наставления и от множества безумия своего теряется.

Памрэ ён, бо не меў настаўлення, і знікне ў безлічы бязглуздасці сваёй.

Примечания:

Синодальный перевод

6, 21 стезя — путь, дорога.

19 упоявают — утоляют.

« 4 глава 6 глава »