По Марку 15 глава

Евангелие по Марку
Под редакцией Кулаковых → Пераклад Анатоля Клышкi

И едва рассвело, как весь Совет — первосвященники со старейшинами и книжниками — уже принял свое решение.1 Связав Иисуса, отвели Его и передали Пилату.

І адразу раным-рана першасвятары са старэйшынамі і кніжнікамі і ўвесь сінедрыён, зрабіўшы нараду, звязалі Ісуса, адвялі і перадалі Пілату.

«Ты и в самом деле — Царь иудейский?» — спросил Его Пилат. « Да, ты сам говоришь это », — ответил ему Иисус.

І спытаўся ў Яго Пілат: «Ці Ты Цар Іудзейскі?» — Ён жа кажа яму ў адказ: Так, як ты кажаш.

Много обвинений против Него выдвигали первосвященники,

І першасвятары абвінавачвалі Яго ў многім.

так что Пилат опять спросил Его: «Тебе нечего сказать? Смотри, сколько против Тебя обвинений».

І Пілат зноў спытаўся ў Яго, кажучы: Ты нічога не адказваеш? Глядзі, як у шмат чым Цябе абвінавачваюць.

Но Иисус и на это ничего не ответил и сильно тем удивил Пилата.

Ісус жа больш нічога не адказаў, так што Пілат здзіўляўся.

По праздникам Пилат обычно освобождал одного узника — любого, за которого народ просил.

А на свята ён вызваляў ім аднаго вязня, якога яны прасілі.

А случилось так, что в тюрьме был тогда вместе со своими сообщниками, совершившими убийство во время смуты, один человек по прозвищу Варавва.

І быў адзін, якога звалі Варава, зняволены разам з паўстанцамі, што ў часе паўстання ўчынілі забойства.

Когда же народ пришел и стал просить Пилата сделать то, что он и прежде для них делал,

І, падняўшыся36, натоўп пачаў прасіць аб тым, што ён [заўсёды] рабіў для іх.

он спросил их: «Хотите, чтобы я отпустил вам Царя иудейского?»

Пілат жа адказаў ім, кажучы: Хочаце, я адпушчу вам Цара Іудзейскага?

Ибо знал Пилат, что первосвященники выдали Иисуса из зависти.

Бо ён ведаў, што першасвятары выдалі Яго з зайздрасці.

Но первосвященники подговорили народ просить освобождения не Иисуса, а Вараввы.2

А першасвятары падбухторылі натоўп, каб ён лепш вызваліў ім Вараву.

Пилат обратился к ним еще раз: «Тогда что же мне сделать с Тем, [Кого вы называете] „Царем иудейским“?»

Пілат жа ў адказ зноў казаў ім: Дык што [вы хочаце], каб я зрабіў з Тым, Каго вы называеце Царом Іудзейскім?

«Распни Его!» — закричали они снова.

Яны ж зноў закрычалі: Укрыжуй Яго!

«Какое же Он совершил преступление?» — спросил Пилат. Но они кричали еще громче: «Распни Его!»

А Пілат казаў ім: Што ж зрабіў Ён благога? — Але яны яшчэ мацней закрычалі: Укрыжуй Яго!

Тогда Пилат, желая угодить толпе, освободил им Варавву, Иисуса же велел он бичевать, а затем передал Его на распятие.

І Пілат, хочучы дагадзіць натоўпу, вызваліў ім Вараву, а Ісуса, пасля бічавання, перадаў, каб укрыжавалі.

Солдаты увели Его во дворец, в так называемый преторий,3 и созвали туда всю когорту.

І воіны адвялі Яго ў сярэдзіну двара, гэта значыць у прэторыю, і склікаюць усю кагорту.

Они накинули на Него пурпурный плащ и, сплетя из колючек венок, надели Ему на голову,

І надзяваюць на Яго парфіру і, звіўшы з церняў вянок, ускладаюць Яму на галаву;

и стали выкрикивать: «Да здравствует4 „Царь иудейский“!»

і пачалі вітаць Яго: Радуйся, Цар Іудзейскі!

Они били Его палкой по голове, и плевали в Него, и, глумясь, опускались на колени, кланяясь Ему.

І білі Яго па галаве палкаю і плявалі ў Яго і, апускаючыся на калені, кланяліся Яму.

А когда вдоволь наглумились над Ним, сняли с Него пурпурный плащ, одели Его в собственную Его одежду и вывели Его из города, чтобы распять Его.

І калі наглуміліся з Яго, знялі з Яго парфіру і апранулі Яго ў Яго адзенне. І выводзяць Яго, каб укрыжаваць Яго.

Один человек по имени Симон, родом из Кирены, отец Александра и Руфа, возвращался в то время с поля. Его заставили нести крест Иисуса.

І прымушаюць нейкага Сімана, кірэнца, які міма ішоў з поля, бацьку Аляксандра і Руфа, каб узяў Яго крыж.

И привели они Иисуса на место, называемое Голгофа (что в переводе значит «Череп»).

І вядуць Яго на месца Галгофу, што ў перакладзе значыць: «Месца чэрапа».

Ему давали вина, настоянного на горьких травах,5 но Он не стал пить.

І давалі Яму віна, змешанага са смірнай, але Ён не ўзяў.

И распяли они Его, и разделили между собой одежды Его, бросая о них жребий, кому что взять.

І ўкрыжоўваюць Яго і дзеляць Яго вопратку, кінуўшы жэрабя на яе, каму што ўзяць.

Был же девятый час, когда распяли Его.

Было ж тры гадзіны37, і Яго ўкрыжавалі.

Надпись над Его головой говорила о том, в чем была Его вина: «ЦАРЬ ИУДЕЙСКИЙ».

І быў надпіс з абазначэннем Яго віны: Цар Іудзейскі.

С Ним распяли двух преступников, одного справа, а другого слева от Него.

І з ім укрыжоўваюць двух разбойнікаў, аднаго праваруч, другога леваруч Яго.

[отсутствует]6

[І спраўдзілася Пісанне, якое кажа: «І да злачынцаў Яго залічылі».]38

Прохожие поносили Его. Презрительно качая головами, они говорили: «Эй Ты, собиравшийся разрушить Храм и восстановить его в три дня?!

І тыя, што міма праходзілі, зневажалі Яго, ківаючы сваімі галовамі і кажучы: Гэй, Ты, што храм руйнуеш і за тры дні будуеш,

Спаси же Себя Самого, сойди с креста!»

уратуй Самога Сябе [і] зыдзі з крыжа!

Также и первосвященники вместе с книжниками, насмехаясь, говорили между собой: «Других спасал, а Себя спасти не может.

Гэтаксама і першасвятары глуміліся разам з кніжнікамі, казалі адзін аднаму: Іншых ратаваў, Сябе Самога не можа ўратаваць!

Если Он Мессия, Царь Израиля, пусть теперь сойдет с креста, чтобы мы увидели и поверили!» И даже те, кто был распят с Ним вместе, осыпали Его оскорблениями.

Хрыстос, Цар Ізраілеў, няхай цяпер зыдзе з крыжа, каб мы ўбачылі і ўверавалі! — І ўкрыжаваныя разам з Ім бэсцілі Яго.

В полдень настала тьма по всей земле, и так продолжалось до трех часов пополудни.

І калі надышло шэсць гадзін, настала цемра па ўсёй зямлі аж да дзевяці гадзін.

И в три часа Иисус громко воскликнул: «Элои, Элои, лема сабахтани?», что в переводе значит: «Боже Мой, Боже Мой, зачем оставил Ты Меня?»7

І ў дзевяць гадзін ускрыкнуў Ісус моцным голасам: Элаі, Элаі! Лема39 савахвані?, што ў перакладзе значыць: «Божа Мой, Божа Мой! Навошта пакінуў Мяне Ты?»40

Услышав это, некоторые из стоявших рядом говорили: «Смотри, Он Илию зовет».

І некаторыя з тых, што стаялі побач, пачуўшы, казалі: Глянь, Ілію кліча.

А кто-то побежал, намочил губку уксусом8 и, насадив ее на палку, подал Иисусу, чтобы пил Тот. «Давайте посмотрим, — сказал он, — придет ли Илия снять Его».

А нехта, пабегшы і намачыўшы губку воцатам, надзеў яе на палку і паіў Яго, кажучы: Пачакай, паглядзім, ці прыйдзе Ілія зняць Яго.

Иисус же, вскрикнув громко, испустил дух.

Ісус жа, ускрыкнуўшы моцным голасам, выпусціў дух.

И завеса в Храме разорвалась надвое, сверху донизу.

І заслона ў храме разарвалася надвое ад верху да нізу.

Центурион, стоявший у креста, напротив Него, увидев, как Иисус9 умер, сказал: «Воистину Этот Человек был Сыном Божьим».

А цэнтурыён, што стаяў блізка насупроць Яго, убачыўшы, што Ён так выпусціў дух, сказаў: Сапраўды Гэты Чалавек быў Сын Божы!

Было там и несколько женщин, смотревших издали: среди них были и Мария Магдалина, и Мария, мать Иакова младшего и Иосита, и Саломия,

Былі ж і жанчыны, што назіралі здалёк, між іх і Марыя Магдаліна, і Марыя, маці Іякава меншага і Іасіта, і Саламія,

которые еще с того времени, как Он был в Галилее, следовали за Ним и служили Ему, и многие другие, пришедшие с Ним в Иерусалим.

тыя, што, калі Ён быў у Галілеі, ішлі ўслед за Ім і прыслугоўвалі Яму, і шмат іншых, што разам з Ім прыйшлі ў Іерусалім.

Это была пятница,10 канун субботы, так что, когда наступил вечер,

І калі ўжо настаў вечар, бо быў дзень Падрыхтавання, гэта значыць пярэдадзень суботы,

Иосиф из Аримафеи, уважаемый член Совета, один из тех, кто ожидал пришествия Царства Божия, осмелился прийти к Пилату и попросил у него тело Иисуса.

прыйшоў Іосіф з Арымафеі, паважаны радца, што і сам быў у чаканні Царства Божага, і, адважыўшыся, увайшоў да Пілата і папрасіў цела Ісуса.

Пилат удивился, что Он уже мертв и, позвав центуриона, спросил у него, на самом ли деле11 Иисус уже умер.

Пілат жа здзівіўся, што Ён памёр ужо; і, паклікаўшы цэнтурыёна, спытаўся ў яго, ці даўно Ён памёр;

Центурион подтвердил это, и12 Пилат разрешил Иосифу взять тело.

і, даведаўшыся ад цэнтурыёна, ён падараваў цела Іосіфу.

Тогда Иосиф купил льняное полотно, снял тело и, обернув тем полотном, положил его в гробницу, которая была высечена в скале, и привалил камень ко входу в гробницу.

І, купіўшы кужэльнага палатна, той зняў Яго, абвіў тым кужалем і паклаў Яго ў магільню, што была высечана ў скале, і прываліў камень да дзвярэй магільні.

А Мария Магдалина и Мария, мать Иосита, видели, куда положили тело Иисуса.

А Марыя Магдаліна і Марыя, Іасітава [маці], глядзелі, дзе паклалі Яго.

Примечания:

Под редакцией Кулаковых

1 [1] — Друг. возм. пер.: собрались для совещания.

11 [2] — Букв.: возбудили толпу, чтобы он отпустил им лучше Варавву.

16 [3] — Так называлась резиденция наместника в римских провинциях.

18 [4] — Букв.: радуйся — форма приветствия.

23 [5] — Букв .: вина со смирною.

28 [6] — Некот. рукописи добавляют: и исполнилось Писание, которое говорит: «И к беззаконным причтен».

34 [7] — Пс 22 (21):2.

36 [8] — Или: винным уксусом; или: кислым напитком.

39 [9] — Некот. рукописи добавляют: так возгласив.

42 [10] — Букв.: (день) приготов ления — день подготовки к субботе.

44 [11] — Или: спросил у него, как давно.

45 [12] — Букв.: и узнав от центуриона.

Пераклад Анатоля Клышкi

8 36: У некат. рукап.: закрычаўшы.

25 37: Г. зн. дзевяць гадзін раніцы.

28 38: Верша 28 няма ў найстаражытнейшых рукапісах Мк.

34 39: У некат. рукап.: ламма.

34 40: Больш дакладны пераклад гучаў бы так: «Божа Мой! Божа Мой! Чаму Ты ахвяраваў Мною».

« 14 глава 16 глава »