Марка 4 глава

Паводля Марка Сьвятое Эвангельле
Пераклад Сабілы і Малахава → Елизаветинская на русском

І ізноў пача́ў навучаць ля мора; і быў сабра́ны вакол Яго натоўп шматлюдны, так што Ён увайшоўшы ў човен быў на моры, а ўвесь народ быў на зямлі каля мора.

И паки начат учити при мори: и собрася к нему народ мног, якоже самому влезшу в корабль, седети в мори: и весь народ при мори на земли бяше.

І вучыў іх прыповесьцямі многімі і казаў ім у вучэньні Сваім:

И учаше их притчами много и глаголаше им во учении своем:

слухайце: вось выйшаў сейбіт сеяць.

слышите: се, изыде сеяй сеяти:

І сталася, калі сеяў, іншае ўпала каля дарогі, і наляцелі птушкі нябесныя і падзяўблі яго.

и бысть егда сеяше, ово паде при пути, и приидоша птицы, и позобаша е:

А іншае ўпала на камяністую (мясьціну), дзе ня было шмат зямлі, і няўзабаве ўзыйшло, бо зямля была няглыбокая.

другое же паде при камени, идеже не имяше земли многи, и абие прозябе, зане не имяше глубины земныя:

А калі ўзыйшло сонца, (яно) завяла, і як ня мела карэньня, засохла.

солнцу же возсиявшу присвяде, и зане не имяше корене, изсше:

А іншае ўпала ў церні, і выраслі церні і заглушылі яго, і (яно) ня дало́ плоду.

и другое паде в тернии, и взыде терние, и подави е: и плода не даде:

А іншае ўпала на до́брую зямлю і дало́ плод, які ўзыйшоў і вырас, і ўрадзіла іншае трыццаць, іншае шэсьцьдзясят, іншае стокрот.

и другое паде на земли добрей, и даяше плод восходящь и растущь, и приплодоваше на тридесять, и на шестьдесят, и на сто.

І казаў ім: хто мае вушы чуць, хай чуе!

И глаголаше: имеяй ушы слышати да слышит.

Калі ж (Ён) застаўся адзін (бяз народу), тыя, каторыя былі каля Яго разам з дванаццацьцю, запыталі Яго пра прыповесьць.

Егда же бысть един, вопросиша его, иже бяху с ним, со обеманадесяте о притчи.

І сказаў ім: вам да́дзена ведаць тайну Валадарства Бога. А тым, вонкавым, усё падае́цца ў прыповесьцях.

И глаголаше им: вам есть дано ведати тайны Царствия Божия: онем же внешним в притчах вся бывают,

Каб, угляда́ючыся, глядзелі і ня ўбачылі; і, чу́ючы, слухалі і ня маглі ўразумець, што ім трэба навярнуцца (да Мяне), і каб былí дараваны ім грахі.

да видяще видят, и не узрят: и слышаще слышат, и не разумеют: да не когда обратятся, и оставятся им греси.

І кажа ім: ня разумееце гэтай прыповесьці? І як уразумееце ўсе прыповесьці?

И глагола им: не весте ли притчи сея? и како вся притчи уразумеете?

Сейбіт Слова сее.

Сеяй, слово сеет.

І пасеянае (Слова) пры дарозе азначае тых, якія пачуюць Слова, але адразу прыходзіць шатан і адбірае Слова, што пасеяна ў сэрцах іхных.

Сии же суть, иже при пути, идеже сеется слово, и егда услышат, абие приходит сатана и отемлет слово сеянное в сердцах их.

А пасеянае (Слова) на камяністыя мясьціны азначае тых, якія, калі пачуюць Слова, зараз жа з радасьцю прыймаюць яго,

И сии суть такожде иже на каменных сеемии, иже егда услышат слово, абие с радостию приемлют е:

але ня маюць у сабе кораня і няўгрунтаваныя; потым калі настае ўціск ці гане́ньне за Слова, адразу адступаюцца.

и не имут корения в себе, но привременни суть: таже бывшей печали или гонению словесе ради, абие соблажняются.

А тыя што пасеяны ў це́рні, азначаюць тых, каторыя чуюць Слова,

А сии суть, иже в тернии сеемии, слышащии слово:

але турботы веку гэтага і прынада багацьця і іншыя пажаданьні ўваходзячы (у іх) заглушаюць Слова, і яно робіцца бяспло́дным.

и печали века сего, и лесть богатства, и о прочих похоти входящыя подавляют слово, и безплодно бывает.

А пасеяныя ў добрую зямлю, азначаюць тых, што чуюць Слова, і прыймаюць (яго), і даюць плод у трыццаць і ў шэсьцьдзесят і ў сто (разоў).

И сии суть, иже на земли добрей сеяннии, иже слышат слово и приемлют, и плодствуют на тридесять, и на шестьдесят, и на сто.

І казаў ім: ці на тое прыносіцца сьвечка, каб быць пастаўленай пад пасудзіну ці пад ложак? Не, але каб быць пастаўленай на сьвечніку.

И глаголаше им: еда светилник приходит, да под спудом положат его или под одром? не да ли на свещнице положен будет?

Бо няма нічога тайнага, каб ня зрабілася яўным, і нішто ня сталася схава́ным, але каб зьявілася вядомым.

несть бо тайно, еже не явится, ниже бысть потаено, но да приидет в явление:

Калі хто мае вушы чуць, хай слухае!

аще кто имать ушы слышати, да слышит.

І казаў ім: будзьце ўважлівымі да таго, што чуеце: якою мераю мераеце, гэткаю і вам адмерана будзе і дададзена будзе вам, слухаючым.

И глаголаше им: блюдите что слышите: в нюже меру мерите, возмерится вам, и приложится вам слышащым:

Бо хто мае, таму дадзена будзе, а хто ня мае, у таго будзе аднята і тое што мае.

иже бо аще имать, дастся ему: а иже не имать, и еже имать, отимется от него.

І казаў: Валадарства Бога ёсьць падобна таму, як калі б чалавек кінуў насеньне ў зямлю;

И глаголаше: тако есть (и) Царствие Божие, якоже человек вметает семя в землю,

і сьпіць, і ўстае ўначы і ўдзень, і як насеньне ўзыходзіць і расьце, ён ня ведае.

и спит, и востает нощию и днию: и семя прозябает и растет, якоже не весть он:

Бо сама зямля родзіць сьпярша рунь, пасьля колас, пасьля поўнае зерне ў коласе,

от себе бо земля плодит прежде траву, потом клас, таже исполняет пшеницу в класе:

а калі высьпее плод зараз жа пасылае серп, бо надыйшло жніво.

егда же созреет плод, абие послет серп, яко наста жатва.

І казаў: да чаго прыпадобнім Валадарства Бога? альбо празь якую прыповесьць выявім Яго?

И глаголаше: чесому уподобим Царствие Божие? или коей притчи приложим е?

(Яно) падобна гарчычнаму зярняці якое, калі (яно) пасеяна ў зямлю (яно) ёсьць меншае за ўсіх зярнят на зямлі.

яко зерно горушично, еже егда всеяно будет в земли, мнее всех семен есть земных:

А калі пасеяна, узыходзіць і робіцца большае за ўсякую агаро́дніну, і пускае вялікае гольле, так што пад ценем ягоным могуць гнязьдзіцца птушкі нябесныя.

и егда всеяно будет, возрастает, и бывает более всех зелий, и творит ветви велия, яко мощи под сению его птицам небесным витати.

І многімі гэткімі прыповесьцямі казаў ім Слова, колькі (яны) маглі слухаць;

И таковыми притчами многими глаголаше им слово, якоже можаху слышати.

і бяз прыповесьці ня казаў ім, а вучням Сваім насамоце тлумачыў усё.

Без притчи же не глаголаше им словесе: особь же учеником своим сказаше вся.

І ўвечары таго самага дня гаворыць ім: пераправімся на той бок.

И глагола им в той день, вечеру бывшу: прейдем на он пол.

І адпусьціўшы народ бяруць Яго з сабою, як быў у чаўне; былі разам зь Ім і другія чаўны.

И отпущше народы, пояша его якоже бе в корабли: и инии же корабли бяху с ним.

І ўзьнімаецца вялікая бура; і хвалі білі ў човен, так што ён ужо пачаў напаўняцца (вадою).

И бысть буря ветрена велика: волны же вливахуся в корабль, яко уже погружатися ему.

А Ён спаў на карме, на падушцы. І будзяць Яго і кажуць Яму: Настаўнік! няўжо Цябе ня рупіць што мы гінем?

И бе сам на корме на возглавнице спя. И возбудиша его и глаголаша ему: учителю, не радиши ли, яко погибаем?

І ўстаўшы забараніў ветру і сказаў мору: суйміся, перастань. І вецер аціх, і зрабілася вялікая ціша.

И востав запрети ветру и рече морю: молчи, престани. И улеже ветр, и бысть тишина велия.

І сказаў ім: чаму вы гэткія палахлівыя? чаму ня маеце веры?

И рече им: что тако страшливи есте? како не имате веры?

І споўніліся страхам вялікім і гаварылі паміж сабою: хто ж Ён, што і вецер і мора слухаюцца Яго?

И убояшася страхом велиим и глаголаху друг ко другу: кто убо сей есть, яко и ветр и море послушают его?

« 3 глава 5 глава »