По Матфею 25 глава

Евангелие по Матфею
Открытый перевод → Пераклад Л. Дзекуць-Малея

Тогда, в Царстве Небесном, будет как с десятью девушками, которые, взяв светильники, вышли встречать жениха87.

Тады падобна будзе царства нябе́снае да дзесяцех дзяўчат, якія, узяўшы сьве́тачы, выйшлі насустрэчу жаніху.

Пять из них были глупыми, а пять — благоразумными.

З іх пяць было разумных і пяць неразумных.

Глупые не взяли с собой масло для светильников,

Неразумныя, узяўшы сьве́тачы сваі, не ўзялі з сабою але́ю.

а благоразумные вместе со светильниками захватили и сосуды с маслом.

Мудрыя-ж разам з сьве́тачамі сваімі ўзялі але́й у судзіны свае́.

Жених долго не появлялся, и все девушки задремали.

А як жаніх замару́дзіў, то задрамалі ўсе́ і паснулі.

В полночь раздался клич: “Идёт жених, выходите его встречать!”

Але ў паўночы ўзьняўся крык: вось жаніх ідзе́, выхо́дзьце насустрэчу яму!

Девушки, пробудившись, стали поправлять светильники.

Тады ўсталі ўсе́ дзяўчаты гэныя і паправілі сьве́тачы сваі.

И глупые обратились к благоразумным: “Дайте нам масла: наши светильники гаснут”.

Неразумныя-ж сказалі мудрым: дайце нам вашага але́ю, бо сьве́тачы нашы гаснуць.

Но те им отказали: “Нет, нам с вами масла не хватит. Лучше пойдите и купите его у торговцев”.

А разумныя адказалі, кажучы: каб ня зда́рылася недахвату і ў нас і ў вас, пайдзе́це ле́пш да прадаўцоў і купе́це сабе́.

Пока глупые девушки ходили за маслом, пришёл жених. Девушки, стоявшие наготове, вошли вместе с ним на пир, и двери за ними закрылись.

Калі-ж пайшлі яны купляць, прыйшоў жаніх, і гатовыя ўвайшлі з ім на вясе́льле, і дзьверы зачыніліся.

Позже подошли девушки, ходившие за маслом, и стали кричать: “Господин, господин наш, открой нам!”

Пасьля прыходзіць і рэшта дзяўчат ды кажуць: Госпадзе! Госпадзе! адчыні нам!

А он ответил: “Говорю вам истину: я вас не знаю”.

Ён-жа сказаў ім у адказ: Запраўды кажу вам: ня знаю вас.

Итак, бодрствуйте, ибо вы не знаете ни дня, ни часа.

Дык ня сьпіце, бо ня ве́даеце ні дня, ні гадзіны, у якую прыйдзе Сын Чалаве́чы.

Или будет как с человеком, который, собираясь на чужбину, позвал рабов и вручил им своё состояние.

Бо, як чалаве́к, выяжджа́ючы, паклікаў слуг сваіх і здаў ім маемасьць сваю.

Одному он дал пять талантов, другому — два, третьему — один: каждому по его дарованиям, и уехал.

І аднаму даў пяць таля́нтаў, другому два, іншаму адзін — кожнаму паводле яго сілы.

Обладатель пяти талантов пошёл и, пустив их в дело, получил доход в пять талантов.

Той, што дастаў пяць таля́нтаў, пайшоў, пусьціў іх у дзе́ла і прыдбаў другіх пяць таля́нтаў.

Точно так же получивший два таланта нажил ещё два.

Так сама і той, што дастаў два таля́нты, прыдбаў другія два.

А получивший один талант зарыл хозяйские деньги в землю.

А той, што дастаў адзін таля́нт, пайшоў і закапаў яго ў зямлю, і схаваў серабро гаспадара свайго.

И вот, после долгого отсутствия вернулся хозяин и потребовал от рабов отчёта.

Цераз доўгі час прыходзіць гаспадар слуг гэных і трэбуе ў іх справаздачы.

Раб, получивший от него пять талантов, принёс ему десять и сказал: “Господин мой, ты дал мне пять талантов. Смотри, я заработал ещё пять!”

І, падыйшоўшы, той, што быў дастаў пяць таля́нтаў, прынёс другія пяць таля́нтаў і кажа: гаспадар! пяць таля́нтаў ты даў мне́; вось другія пяць таля́нтаў я прыдба́ў на іх.

Хозяин ответил: “Отлично, мой верный, надёжный слуга! Раз ты был верен в малом, я назначу тебя распорядителем многого. Радуйся вместе со своим господином!”

Гаспадар яго сказаў яму: добра, добры і ве́рны слуга́! у малым ты быў ве́рны, над многім цябе́ пастаўлю; увайдзі ў радасьць гаспадара твайго.

Пришёл также раб, получивший два таланта, и сказал: “Господин мой, ты дал мне два таланта. Смотри, я заработал ещё два!”

Падыйшоў таксама і той, што дастаў два таля́нты, і сказаў: гаспадар, два таля́нты ты мне́ даў, вось другія два таля́нты я прыдба́ў на іх.

Гаспадар яго сказаў яму: добра, добры і ве́рны слуга! У малым ты быў ве́рны: над многім цябе́ пастаўлю; увайдзі ў радасьць гаспадара твайго.

Явился и раб, получивший один талант, и сказал: “Господин! Я знаю, что ты — человек жестокий: пожинаешь там, где не сеял, и собираешь там, где не рассыпал.

Падыйшоў і той, што дастаў адзін талянт, і сказаў: гаспадар, я ве́даў цябе́, што ты чалаве́к жорсткі: жне́ш, дзе́ ня се́яў, і зьбіраеш, дзе́ не рассыпаў;

Из страха перед тобой я зарыл талант твой в землю. Вот, возьми своё!”

дык, убаяўшыся, пайшоў і схаваў таля́нт твой у зямлю: вось табе́ тваё.

Хозяин ответил: “Негодный, ленивый раб! Ты ведь знал, что я люблю пожинать, где не сеял, и собирать, где не рассыпал.

Гаспадар-жа яго сказаў яму ў адказ: благí і ляны́ слуга́! Ты ве́даў, што я жну, дзе́ ня се́яў, і зьбіраю, дзе́ не рассыпаў.

Ты должен был пустить мои деньги в рост, чтобы, вернувшись, я получил на них прибыль.

Дзеля гэтага нале́жала табе́ аддаць серабро маё таргуючым; і я, прыйшоўшы, дастаў бы сваё з прыбыткам.

Заберите у него талант и отдайте обладателю десяти!

Дык вазьме́це ў яго таля́нт і дайце маючаму дзе́сяць таля́нтаў.

Ибо кто имеет, тот получит ещё больше и будет иметь в избытке, а у неимущего отнимут и то, что он имеет.

Бо ўсякаму ма́ючаму будзе дадзена і прыўмножыцца, а ў няма́ючага і тое, што ма́е, ўзята будзе.

А никчемного раба пусть выбросят вон, во тьму: там будут рыдать и скрежетать зубами”.

А нягоднага слугу́ кіньце ў це́мру вонкавую; там будзе плач і скрыгот зубоў.

Когда Сын Человеческий придёт со славой в окружении всех ангелов, Он воссядет на царском престоле

Калі-ж прыйдзе Сын Чалаве́чы ў славе сваёй, і ўсе́ сьвятыя Ангелы з Ім, тады сядзе на паса́дзе славы сваёй.

и к Нему будут собраны все народы. И Он отделит одних людей от других, как пастух отделяет овец от козлов,

І зьбяруцца перад ім усе́ народы; і аддзе́ліць адных ад другіх, як пастух аддзяляе аве́ц ад казлоў;

и поставит овец по правую руку от себя, а козлов — по левую.

і паставіць аве́ц па правай руцэ, а казлоў па ле́вай.

И скажет Царь стоящим справа: “Идите ко Мне! Вас благословил мой Отец. Владейте царством, приготовленным для вас при сотворении мира.

Тады скажа Цар тым, што напра́ва ад Яго: прыйдзе́це, багасла́ўленыя Айца́ Майго, насьле́дуйце царства, прыгатаванае вам ад стварэньня сьве́ту.

Ибо Я был голоден, и вы дали Мне есть, страдал от жажды, и вы дали Мне пить, был чужестранцем, и вы дали Мне кров,

Бо Я хаце́ў е́сьці, і вы накармілі Мяне́; пра́гнуў, і вы напаілі Мяне́; быў у дарозе, і вы прынялі Мяне́.

был нагим, и вы дали Мне одежду, был больным, и вы обо Мне позаботились, был узником, и вы Меня навестили”.

Быў нагí, і вы адзе́лі Мяне́; быў хворы, і вы адве́далі Мяне́; быў у вязьніцы, і вы прыйшлі да Мяне́.

Тогда спросят праведные: “Господин наш, когда мы видели Тебя голодным — и накормили, страдающим от жажды — и напоили?

Тады праведнікі скажуць Яму ў адказ: Госпадзе! калі мы бачылі Цябе́ галодным і накармілі? ці пра́гнучым і напаілі?

Когда мы видели Тебя чужестранцем — и приютили, нагим — и одели?

Калі мы бачылі Цябе́ ў дарозе і прынялі? Ці нагíм і адзе́лі?

Когда мы видели Тебя больным или узником — и навестили?”

Калі мы бачылі Цябе́ хворым, ці ў вязьніцы, і прыйшлі да Цябе́?

А Царь им скажет: “Говорю вам истину: всё, что вы сделали для одного из этих братьев Моих наименьших, вы сделали для Меня”.

І Цар скажа ім у адказ: запраўды́ кажу вам: тое, што вы зрабілі аднаму з гэных ме́ншых братоў Маіх, вы зрабілі Мне́.

Потом Он скажет стоящим слева: “Прочь от меня! Вы прокляты. Ступайте в вечный огонь, приготовленный для Дьявола и ангелов его.

Тады скажа і тым, што нале́ва: ідзе́це ад Мяне́, праклятыя, у вагонь ве́чны, прыгатава́ны чарту і ангелам ягоным.

Ибо Я был голоден, а вы не дали Мне есть, страдал от жажды, а вы не дали Мне пить,

Бо Я хацеў е́сьці, і вы не далі Мне́; пра́гнуў, і вы не напаілі Мяне́;

был чужестранцем, а вы не приютили Меня, был нагим, а вы не дали Мне одежды, был больным и узником, а вы Меня не навестили”.

быў у дарозе, і ня прынялі Мяне́; быў нагí, і не адзе́лі Мяне́; быў хворы і ў вязьніцы, і не даве́даліся Мяне́.

Тогда спросят и они: “Господин наш, когда же мы видели Тебя голодным или страдающим от жажды, чужестранцем или нагим, больным или узником — и не позаботились о Тебе?”

Тады і яны скажуць Яму ў адказ: Госпадзе! калі мы бачылі Цябе́ галодным, ці пра́гнучым, ці ў дарозе, ці нагíм, ці хворым, ці ў вязьніцы і не паслужылі Табе́?

А Он им на это скажет: “Говорю вам истину: чего вы не сделали для одного из этих наименьших, того вы не сделали для Меня”.

Тады скажа ім у адказ: запраўды́ кажу вам: як вы не зрабілі гэтага аднаму з гэтых ме́ншых, то не зрабілі Мне́.

И пойдут они в муку на века, а праведные — в жизнь на века».

І пойдуць гэтыя на муку вечную, а праведнікі ў жыцьцё вечнае.

Примечания:

Открытый перевод

[87] В некоторых рукописях: жениха и невесту.

Пераклад Л. Дзекуць-Малея

15 таля́нтаў — вага́, серабра.

« 24 глава 26 глава »