Матфея 23 глава

Евангелле паводле Матфея
Пераклад Анатоля Клышкi → Синода́льный перево́д

 
 

Тады Ісус прамовіў да натоўпаў і Сваіх вучняў,
 
Тогда́ Иису́с на́чал говори́ть наро́ду и ученика́м Свои́м

кажучы: на Маісеевым пасадзе селі кніжнікі і фарысеі.
 
и сказа́л: на Моисе́евом седа́лище се́ли кни́жники и фарисе́и;

Дык усё, што яны скажуць вам [рабіць], рабіце і захоўвайце, але паводле ўчынкаў іх не рабіце; бо яны гавораць, ды не робяць.
 
ита́к, всё, что они́ веля́т вам соблюда́ть, соблюда́йте и де́лайте; по дела́м же их не поступа́йте, и́бо они́ говоря́т, и не де́лают:

Звязваюць жа яны цяжары важкія [і нязручныя] і ўскладаюць на плечы людзей, а самі і пальцам не хочуць іх зрушыць.
 
свя́зывают бремена́ тяжёлые и неудобоноси́мые и возлага́ют на пле́чи лю́дям, а са́ми не хотя́т и персто́м дви́нуть их;

І ўсе свае ўчынкі робяць дзеля таго, каб іх бачылі людзі; бо свае філактэрыі69 пашыраюць і павялічваюць кутасы [на сваім адзенні]
 
все же дела́ свои́ де́лают с тем, что́бы ви́дели их лю́ди: расширя́ют храни́лища свои́ и увели́чивают воскри́лия оде́жд свои́х;

і любяць першыя месцы на банкетах і пярэднія лавы ў сінагогах,
 
та́кже лю́бят предвозлежа́ния на пи́ршествах, и председа́ния в синаго́гах,

і каб іх віталі на рыначных плошчах, і каб людзі называлі іх «равві»70.
 
и приве́тствия в наро́дных собра́ниях, и что́бы лю́ди зва́ли их: «учи́тель! учи́тель!»

А вы не называйцеся «равві», бо адзін у вас Настаўнік, [Хрыстос], вы ж усе — браты.
 
А вы не называ́йтесь учи́телями, и́бо оди́н у вас Учи́тель — Христо́с, все же вы — бра́тья;

І сваім бацькам71 не называйце нікога на зямлі, бо адзін у вас Бацька Нябесны72.
 
и отцо́м себе́ не называ́йте никого́ на земле́, и́бо оди́н у вас Оте́ц, Кото́рый на небеса́х;

І няхай не называюць вас настаўнікамі, бо Настаўнік у вас адзін — Хрыстос.
 
и не называ́йтесь наста́вниками, и́бо оди́н у вас Наста́вник — Христо́с.

І большы з вас няхай будзе вашым слугою.
 
Бо́льший из вас да бу́дет вам слуга́:

Хто ж ўзвысіць сябе, будзе прыніжаны; а хто прынізіць сябе, будзе ўзвышаны.
 
и́бо, кто возвыша́ет себя́, тот уни́жен бу́дет, а кто унижа́ет себя́, тот возвы́сится.

Бяда ж вам, кніжнікі і фарысеі, крывадушнікі, таму што зачыняеце Царства Нябёсаў перад людзьмі: бо вы самі не ўваходзіце, і тых, што ўваходзяць, не пускаеце ўвайсці.
 
Го́ре вам, кни́жники и фарисе́и, лицеме́ры, что затворя́ете Ца́рство Небе́сное челове́кам, и́бо са́ми не входи́те и хотя́щих войти́ не допуска́ете.

[Бяда вам, кніжнікі і фарысеі, крывадушнікі, таму што паядаеце ўдовіны дамы і напаказ доўга моліцеся; за тое прымеце большы прысуду]73.
 
Го́ре вам, кни́жники и фарисе́и, лицеме́ры, что поеда́ете домы́ вдов и лицеме́рно до́лго мо́литесь: за то при́мете тем бо́льшее осужде́ние.

Бяда вам, кніжнікі і фарысеі, крывадушнікі, таму што абыходзіце мора і сушу, каб прыдбаць аднаго празеліта74, і калі гэта здарыцца, вы робіце яго сынам геены, двойчы горшым за вас.
 
Го́ре вам, кни́жники и фарисе́и, лицеме́ры, что обхо́дите мо́ре и су́шу, дабы́ обрати́ть хотя́ одного́; и когда́ э́то случи́тся, де́лаете его́ сы́ном гее́нны, вдво́е ху́дшим вас.

Бяда вам, павадыры сляпыя, што кажаце: «Калі хто паклянецца храмам, то нічога; хто ж паклянецца золатам храма, той вінаваты».
 
Го́ре вам, вожди́ слепы́е, кото́рые говори́те: «е́сли кто поклянётся хра́мом, то ничего́, а е́сли кто поклянётся зо́лотом хра́ма, то пови́нен».

Неразумныя і сляпыя, бо што большае: ці золата, ці храм, які асвячае золата?
 
Безу́мные и слепы́е! что бо́льше: зо́лото, и́ли храм, освяща́ющий зо́лото?

І: «Калі хто паклянецца ахвярнікам, то нічога; а хто паклянецца дарам, што на ім, то вінаваты».
 
Та́кже: «е́сли кто поклянётся же́ртвенником, то ничего́, е́сли же кто поклянётся да́ром, кото́рый на нём, то пови́нен».

[Неразумныя і] сляпыя, бо што большае: дар ці ахвярнік, які асвячае дар?
 
Безу́мные и слепы́е! что бо́льше: дар, и́ли же́ртвенник, освяща́ющий дар?

Дык хто клянецца ахвярнікам, клянецца ім і ўсім, што на ім;
 
Ита́к, кляну́щийся же́ртвенником клянётся им и всем, что на нём;

і хто клянецца храмам, клянецца ім і Тым, Хто ў ім жыве;
 
и кляну́щийся хра́мом клянётся им и Живу́щим в нём;

і хто клянецца небам, клянецца тронам Божым і Тым, Хто сядзіць на ім.
 
и кляну́щийся не́бом клянётся Престо́лом Бо́жиим и Сидя́щим на нём.

Бяда вам, кніжнікі і фарысеі, крывадушнікі, таму што вы даяце дзесяціну з мяты, анісу і кмену, але ўпусцілі больш важкае ў законе: суд, міласэрнасць і веру75; трэба было гэта рабіць і таго не ўпускаць.
 
Го́ре вам, кни́жники и фарисе́и, лицеме́ры, что даёте десяти́ну с мя́ты, ани́са и тми́на, и оста́вили важне́йшее в зако́не: суд, ми́лость и ве́ру; сие́ надлежа́ло де́лать, и того́ не оставля́ть.

Сляпыя павадыры, што адцэджваеце камара, а вярблюда праглынаеце!
 
Вожди́ слепы́е, оце́живающие комара́, а верблю́да поглоща́ющие!

Бяда вам, кніжнікі і фарысеі, крывадушнікі, таму што вы ачышчаеце чашы і місы звонку, а ўсярэдзіне яны поўныя грабежніцтва і неўстрымання76.
 
Го́ре вам, кни́жники и фарисе́и, лицеме́ры, что очища́ете вне́шность ча́ши и блю́да, ме́жду те́м как внутри́ они́ полны́ хище́ния и непра́вды.

Сляпы фарысей, ачысьці спярша ўсярэдзіне чашы [і місы], каб яны зрабіліся і звонку чыстыя.
 
Фарисе́й слепо́й! очи́сти пре́жде вну́тренность ча́ши и блю́да, что́бы чиста́ была́ и вне́шность их.

Бяда вам, кніжнікі і фарысеі, крывадушнікі, таму што вы прыпадабняецеся да пабеленых77 магільняў, якія звонку здаюцца прыгожымі, а ўсярэдзіне поўняцца касцямі мёртвых і ўсялякім брудам.
 
Го́ре вам, кни́жники и фарисе́и, лицеме́ры, что уподобля́етесь окра́шенным гроба́м, кото́рые снару́жи ка́жутся краси́выми, а внутри́ полны́ косте́й мёртвых и вся́кой нечистоты́;

Так і вы з выгляду здаяцеся людзям праведнікамі, а ўсярэдзіне поўныя крывадушнасці і беззаконня.
 
так и вы по нару́жности ка́жетесь лю́дям пра́ведными, а внутри́ испо́лнены лицеме́рия и беззако́ния.

Бяда вам, кніжнікі і фарысеі, крывадушнікі, таму што вы будуеце магільні прарокам і ўпрыгожваеце помнікі праведнікам,
 
Го́ре вам, кни́жники и фарисе́и, лицеме́ры, что стро́ите гробни́цы проро́кам и украша́ете па́мятники пра́ведников,

і кажаце: «Калі б мы былі ў дні нашых бацькоў, мы не былі б іх саўдзельнікамі ў крыві прарокаў».
 
и говори́те: «е́сли бы мы бы́ли во дни отцо́в на́ших, то не́ бы́ли бы соо́бщниками их в проли́тии кро́ви проро́ков»;

Так што вы самі сведчыце супроць сябе, што вы сыны тых, якія забілі прарокаў.
 
таки́м о́бразом вы са́ми про́тив себя́ свиде́тельствуете, что вы сыновья́ тех, кото́рые изби́ли проро́ков;

І вы дапаўняйце меру вашых бацькоў.
 
дополня́йте же ме́ру отцо́в ва́ших.

Змеі, гадзючыя выпадкі! Як вы ўцечаце ад асуджэння ў геену?
 
Зми́и, порожде́ния ехи́днины! как убежи́те вы от осужде́ния в гее́нну?

Таму, вось, Я пасылаю да вас прарокаў, мудрацоў і кніжнікаў; [і] некаторых з іх вы заб’яце і ўкрыжуеце, некаторых будзеце бічаваць у вашых сінагогах і гнаць з горада ў горад;
 
Посему́, вот, Я посыла́ю к вам проро́ков, и му́дрых, и кни́жников; и вы ины́х убьёте и распнёте, а ины́х бу́дете бить в синаго́гах ва́ших и гнать из го́рода в го́род;

каб прыйшла на вас уся праведная кроў, пралітая на зямлі — ад крыві праведнага Авеля да крыві Захарыі, сына Варахіевага, якога вы забілі між храмам і ахвярнікам.
 
да придёт на вас вся кровь пра́ведная, проли́тая на земле́, от кро́ви А́веля пра́ведного до кро́ви Заха́рии, сы́на Варахи́ина, кото́рого вы уби́ли ме́жду хра́мом и же́ртвенником.

Сапраўды кажу вам, усё гэта прыйдзе на гэтае пакаленне.
 
И́стинно говорю́ вам, что всё сие́ придёт на род сей.

Іерусаліме, Іерусаліме, які забіваеш прарокаў і камянуеш пасланых да цябе, — колькі разоў Я хацеў сабраць тваіх дзяцей, як птушка збірае пад крылы сваіх птушанят, ды вы не захацелі!
 
Иерусали́м, Иерусали́м, избива́ющий проро́ков и камня́ми побива́ющий по́сланных к тебе́! ско́лько раз хоте́л Я собра́ть дете́й твои́х, как пти́ца собира́ет птенцо́в свои́х под кры́лья, и вы не захоте́ли!

Вось, пакідаецца вам ваш дом пустым.
 
Се, оставля́ется вам дом ваш пуст.

Бо кажу вам: З гэтага часу ні ў якім разе не ўбачыце Мяне, пакуль не скажаце: «Дабраславёны Той, Хто прыходзіць у імя Гасподняе!»
 
И́бо ска́зываю вам: не уви́дите Меня́ отны́не, доко́ле не воскли́кнете: «благослове́н Гря́дый во и́мя Госпо́дне!»

Примечания:

 
Пераклад Анатоля Клышкi
5 69: Павязкі на лобе і на руках са словамі з закона.
7 70: Паважлівы зварот, які абазначае Настаўнік.
9 71: Г. зн. Авва, іншы ганаровы тытул.
9 72: У некат. рукап.: Які ў нябёсах.
14 73: У найбольш ранніх рукапісах гэтага верша няма.
15 74: Празеліт — язычнік, які перайшоў у іудзейства.
23 75: Або: вернасць.
25 76: Або: няправеднасці.
27 77: У Палесціне магільнямі пераважна служылі пячоры, якія і маляваліся ў белы колер, каб не адбылося апаганьвання пры дакрананні да іх.
 
 


2007–2024. Зроблена з любоўю для тых, што любяць і шукаюць Бога. Калі ў вас ёсць пытанні ці пажаданні, то пішыце нам: bible-man@mail.ru.