Иов 31 глава

Книга Иова
Cовременный перевод WBTC → Пераклад Васіля Сёмухі

 
 

Я заключил договор с моими глазами, чтобы они не глядели жадно на женщин.
 
Запавет паклаў я з вачамі маімі, каб ня думаць пра дзяўчыну.

Что Всемогущий Господь людям даёт? Как Он платит из своего небесного дома?
 
Якая ж доля мне ад Бога згары? І якая спадчына ад Усемагутнага зь нябёсаў?

Разве беды и несчастья не для злобных, и разве гибель не для тех, кто несёт ложь?
 
Ці не для бязбожніка пагібель, і напасьце ці ж не для таго, хто ўчыняе ліха?

Разве пути мои не видны Богу, разве шаги мои Он не считает?
 
Ці ж ня бачыў Ён шляхоў маіх і ці ня лічыў усіх маіх крокаў?

Если я жил во лжи и вели меня ноги к обману,
 
Калі я хадзіў у марнасьці, і калі нага мая сьпяшалася на хітрыкі, —

пусть тогда взвесит меня Господь на верных весах и убедится в том, что я не виновен.
 
няхай узважаць мяне на вагах праўды, і Бог даведаецца пра маю беззаганнасьць.

Если свернул я с правильного пути, если мои глаза повернули сердце ко злу или руки мои от греха нечисты, —
 
Калі ступакі мае ўхіляліся ад дарогі і сэрца маё ішло сьледам за вачамі маімі, і калі што-небудзь нячыстае прыстала да рук маіх,

пусть тогда съедят другие всё, что я посеял, и да будут вырваны с корнем мои посевы.
 
дык няхай я сею, а іншы есьць, і хай парасткі мае выкараненыя будуць.

Если женщиной соблазнилось сердце моё, если прятался я ради греха у двери моего соседа,
 
Калі сэрца маё спакушалася жанчынаю і я ставіў пасткі каля дзьвярэй майго блізкага, —

пускай тогда моя жена зерно другому мелет и пусть другие будут ночью с ней,
 
хай мая жонка меле на іншага, і хай іншыя зьдзекуюцца зь яго,

поскольку это было бы постыдно, и был бы грех подсуден мой.
 
бо гэта — злачынства, гэта — беззаконьне, якое падпадае суду;

Это огонь, сжигающий до основанья, способный уничтожить всё моё добро.
 
гэта — агонь, які зьядае да зьнішчэньня, які зьнішчыў бы ўсё дабро маё.

Если я отказывался быть справедливым к слугам, когда имели они что-то против меня,
 
Калі я меў у занядбаньні правы слугі і служанкі маёй, калі яны спрачаліся са мною,

что стану делать я, представ пред Богом, что буду отвечать, когда Он спросит объясненья?
 
дык што я пачаў бы рабіць, калі б Бог паўстаў? І калі б Ён паглядзеў на мяне, што мог бы я адказваць Яму?

Разве не Он меня создал во чреве, равно как и всех моих слуг? Всем нам внутри матерей Он форму дал.
 
Ці ня Ён, Які стварыў мяне ў чэраве, стварыў і яго і гэтак сама нас у нутробе?

Я никогда не отказывал в помощи бедным, не заставлял томиться вдовьи глаза.
 
Ці ж бы адмаўляў я ў просьбе тым, што мелі патрэбу, ці ж таміў бы вочы ўдавы?

Я никогда не держал хлеб лишь для себя — хлебом моим я делился всегда с сиротою.
 
Ці ж адзін я зьядаў кавалак мой, і ці ж ня еў ад яго і сірата?

Всю мою жизнь был я отцом тем, у кого отцов не осталось. Вдов опекаю я всю жизнь.
 
Бо змалку ён рос са мною, як з бацькам, і ад чэрава маці маёй я кіраваў удаву.

Когда я видел, как страдают люди, лишённые одежды и покрова,
 
Калі я бачыў каго, хто гінуў бяз вопраткі, і беднага бяз покрыва, —

я одевал их, шерсть моих овец обогревала их, и всей душой они меня благословляли.
 
ці ж не дабраслаўлялі мяне сьцёгны ягоныя, і ці ня быў ён сагрэты воўнаю авечак маіх?

Я руку никогда на сироту не поднимал, когда встречал его, о помощи молящего, возле моих ворот.
 
Калі я падымаў руку маю на сірату, калі бачыў дапамогу сабе каля брамы,

Если я так поступил, пусть отпадёт от плеча рука моя и отвалится пусть от локтя.
 
дык няхай плячук мой адпадзе ад сьпіны, і рука мая хай адломіцца ад локця,

Но подобного я не содеял, потому что страшусь наказанья от Бога и благоговею пред величием Его.
 
бо страшная мне кара ад Бога: перад веліччу Яго ня ўстояў бы я.

Никогда я не доверял моему богатству, никогда не сказал золоту: "Ты защита моя и надежда".
 
Ці закладваў я ў золаце апору маю і ці казаў скарбу: ты — надзея мая?

Я богатством своим никогда не гордился, много я заработал, но не этим был счастлив.
 
Ці радаваўся я, што багацьце маё было вялікае, і што рука мая набыла многа?

Ни сиянию солнца, ни ясной луне никогда я не поклонялся.
 
Гледзячы на сонца, як яно зьзяе, і на месяц, як ён велічна крочыць,

Никогда глуп настолько я не был, чтобы им поклоняться.
 
ці паквапіўся я ў таямніцы сэрца майго, і ці цалавалі вусны мае руку маю?

Это грех наказуемый, я был бы неверен Всемогущему Богу, если бы поклонялся.
 
Гэта таксама было б злачынства, якое падлягае суду, бо я адрокся б тады ад Бога Ўсявышняга.

Не радовался никогда я гибели врагов и не торжествовал, когда к врагам несчастья приходили.
 
Ці радаваўся я пагібелі ворага майго і ці трыумфаваў, калі няшчасьце напаткала яго?

Греха проклятия врагов, иль пожеланья смерти, мой рот не знает.
 
Не дазваляў я вуснам маім грашыць праклёнам душы ягонай.

Всем людям моего шатра известно, что странников всегда кормил я.
 
Ці ж не казалі людзі намёта майго: о, калі б мы ад мяса ягонага не насыціліся?

И место спать я в доме им давал, чтоб ночь на улице не заставала их.
 
Дарожнік не начаваў на вуліцы; дзьверы мае праходжаму я адчыняў.

Пытаются другие скрыть свои грехи, но я вины своей не прятал.
 
Калі б я ўтойваў правіны мае, як чалавек, утойваючы ў грудзях маіх заганы мае,

Я не боялся никогда, что люди скажут, из страха перед этим не молчал, не уходил за дверь и не боялся, что люди меня могут ненавидеть.
 
дык я баяўся б вялікай грамады, і пагарда аднапляменцаў палохала б мяне, і я маўчаў бы і ня выходзіў бы за дзьверы.

Хочу, чтоб кто-нибудь меня услышал. Позволь мне объяснить себя. Хочу, чтоб Всемогущий Бог ответил, чтоб написал Он, в чём же я не прав.
 
О, калі б хто выслухаў мяне! Вось маё жаданьне, каб Усеўладны адказваў мне, і каб абаронца мой склаў запіс.

Тогда носил бы этот знак я на плечах, на голову надел бы, как корону.
 
Я насіў бы яго на плячах маіх і ўскладваў бы яго, як вянок;

Тогда я смог бы объяснить мои поступки, я к Богу смог бы, словно князь, прийти с воздетой гордо головою.
 
абвясьціў бы яму колькасьць крокаў маіх, зблізіўся б зь ім, як з князем.

Я мою землю у другого не украл — никто меня в том обвинить не может.
 
Калі б лямантавала на мяне зямля мая і скардзіліся на мяне барозны яе,

За всё, полученное от земли, я земледельцам заплатил, я не пытался землю отобрать у тех, кто ей владеет.
 
калі я еў плады яе без платы і абцяжваў жыцьцё земляробаў,

И если я когда-нибудь так сделал, пусть сорною травою вместо хлеба и ячменя моя покроется земля". На этом кончились слова Иова.
 
дык хай замест пшаніцы вырастуць ваўчкі і замест ячменю куколь. — Слова Ёва скончылася.



2007–2024. Сделано с любовью для любящих и ищущих Бога. Если у вас есть вопросы или пожелания, то пишите нам: bible-man@mail.ru.