По Марку 6 глава

Евангелие по Марку
Открытый перевод → Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла

Оттуда Он отправился к Себе на родину, и за Ним следовали ученики.

Выйшаўшы адтуль, Езус прыйшоў на сваю бацькаўшчыну. А за Ім ішлі Ягоныя вучні.

Когда наступила суббота, Он стал учить в синагоге, и многие, слушая, поражались и говорили: — Откуда у него это? Кто дал ему эту мудрость? И что это за силы такие, что действуют через него?

Калі надышоў шабат, Ён пачаў навучаць у сінагозе. Многія, хто слухаў, здзіўляліся і казалі: «Адкуль у Яго гэта і што за мудрасць дадзена Яму, і як такія цуды чыняцца Ягонымі рукамі?

Разве он не плотник, не сын Марии и брат Иакова, Иосии, Иуды и Симона? И разве не его сестры живут здесь, рядом с нами? И они отвернулись от Него.

Ці ж гэта не цясляр, сын Марыі, брат Якуба, Юзафа, Юды і Сымона? Ці ж не тут сярод нас Ягоныя сёстры?» І абураліся на Яго.

А Иисус сказал им: — Нигде не презирают пророка, а только на его родине, среди его родственников и в его доме.

А Езус казаў ім: «Няма прарока без пашаны, хіба што на бацькаўшчыне яго, сярод родных яго і ў доме яго».

Он не мог проявить там силу, только нескольких больных излечил, возложив на них руки.

Таму Ён не мог учыніць там ніякага цуду, толькі на некалькіх хворых усклаў рукі і аздаравіў іх.

И Он изумлялся их неверию. И, обходя окрестные деревни, Он учил.

І дзівіўся іх бязвер’ю. Хадзіў па навакольных вёсках і навучаў.

Созвав к себе Двенадцать, Он стал посылать их по двое и давать им власть над нечистыми духами.

Пасля паклікаў Дванаццаць, і пачаў высылаць іх па двое, і даў ім уладу над нячыстымі духамі.

Он велел им: «В дорогу берите только посох. Вам не нужно ни хлеба, ни котомки, ни денег в поясе!

Наказаў ім не браць у дарогу нічога, акрамя аднаго кія: ні хлеба, ні торбы, ні медзі ў поясе,

Но ступайте, обувшись в сандалии, и не берите с собой двух рубах!»

але абувацца ў сандалі і не апранаць дзвюх вопратак.

Он сказал им: «Если на новом месте вы войдете в дом, то в нём и живите, пока не покинете это место.

Ён сказаў ім: «Калі дзе ўвойдзеце ў дом, заставайцеся там, пакуль не выйдзеце адтуль.

А если где-нибудь вас не примут и не будут слушать, то, уходя оттуда, отряхните землю с подошв как свидетельство против них».

Калі ў якім-небудзь месцы не прымуць вас і не будуць слухаць вас, то, выходзячы адтуль, абтрасіце пыл з ног вашых на сведчанне ім».

Отправившись в путь, они возвещали обращение.

Пайшоўшы, яны прапаведавалі пакаянне,

Они изгнали много демонов, помазали оливковым маслом многих больных и излечили их.

выганялі шмат злых духаў і шмат хворых намашчвалі алеем, і вылечвалі.

Между тем молва об Иисусе дошла до царя Ирода, ибо имя Иисуса стало известным и люди говорили о Нём: «Это Иоанн Омывающий. Он воскрес, и поэтому в нём действуют силы».

Пачуў таксама кароль Ірад пра Езуса, бо імя Ягонае стала вядомым, і сказаў: «Гэта Ян Хрысціцель устаў з памерлых, і таму цуды здзяйсняюцца ім».

Некоторые считали, что это Илия, другие говорили: «Он пророк — как прежние пророки».

Іншыя казалі: «Гэта Ілля». А яшчэ іншыя казалі: «Гэта прарок або як адзін з прарокаў».

А Ирод, услышав об этом, сказал: «Это воскрес Иоанн, которого я обезглавил!»

Калі Ірад пачуў гэта, ён сказаў: «Гэта Ян, якому я адсек галаву, ажыў!»

Ведь Ирод велел схватить Иоанна, заковать и посадить в тюрьму из-за Иродиады, жены своего брата Филиппа, ибо Ирод женился на ней,

Бо сам Ірад паслаў схапіць Яна і закаваў яго ў вязніцы з-за Ірадыяды, жонкі брата свайго Філіпа, таму што ён ажаніўся з ёй.

хотя Иоанн говорил Ироду: «Тебе не позволено иметь жену брата!»

Бо Ян казаў Іраду: «Недазволена табе мець жонку брата твайго».

Иродиада затаила злобу на Иоанна и хотела убить его, но не могла,

Таму Ірадыяда злавалася на яго і хацела забіць, але не магла,

потому что Ирод боялся Иоанна, зная его как человека справедливого и святого, и оберегал его. Слушая Иоанна, он не умел возразить, однако слушал его охотно.

бо Ірад баяўся Яна, ведаючы, што ён чалавек справядлівы і святы, і аберагаў яго. Шмат разоў чуў яго і непакоіўся, але слухаў яго з ахвотай.

Удобный случай представился, когда Ирод в день своего рождения устроил пир для придворных, военачальников и галилейской знати.

І настаў зручны дзень, калі Ірад прыгатаваў вячэру сваім вяльможам, тысячнікам і старэйшынам галілейскім у дзень сваіх народзін.

К ним вышла дочь Иродиады и танцевала. Она понравилась Ироду и возлежавшим с ним на пиру. Царь сказал девушке: — Проси у меня всё, что захочешь, и я дам тебе.

Калі ўвайшла дачка Ірадыяды і танцавала, яна спадабалася Іраду і яго гасцям. Кароль сказаў дзяўчыне: «Прасі ў мяне, чаго хочаш, і я дам табе».

И он поклялся ей: — Дам тебе всё, что ни попросишь, хоть полцарства моего!

І шмат у чым пакляўся ёй: «Чаго ні папросіш, дам табе, нават палову майго каралеўства».

Девушка вышла и спросила у матери: — Чего мне просить? А та сказала: — Голову Иоанна Омывающего!

Яна выйшла і сказала маці сваёй: «Чаго мне папрасіць?» Тая адказала: «Галаву Яна Хрысціцеля».

Поспешно вернувшись к царю, девушка попросила его: — Хочу, чтобы ты сейчас же на блюде дал мне голову Иоанна Омывающего!

Яна адразу хутка ўвайшла да караля і папрасіла, кажучы: «Хачу, каб ты зараз жа даў мне на місе галаву Яна Хрысціцеля».

Царь опечалился, но из-за клятв, произнесенных перед гостями, не решился отказать ей.

Кароль засмуціўся, але дзеля клятвы і тых, хто быў за сталом, не захацеў ёй адмовіць.

Он тотчас послал палача, приказав ему принести голову Иоанна. Палач обезглавил Иоанна в тюрьме,

Таму адразу кароль паслаў ката і загадаў прынесці галаву Яна. Той пайшоў у вязніцу і адсек яму галаву.

принес голову на блюде и отдал её девушке, а девушка — матери.

Затым прынёс на місе ягоную галаву і аддаў яе дзяўчыне, а дзяўчына аддала яе сваёй маці.

Ученики Иоанна, услышав об этом, пришли, забрали его тело и положили в гробницу.

Калі пра гэта даведаліся вучні Яна, яны прыйшлі, забралі ягонае цела і паклалі яго ў магілу.

Между тем апостолы вернулись к Иисусу и рассказали Ему обо всём, что они делали и чему учили.

Апосталы сабраліся каля Езуса і расказалі Яму ўсё, што зрабілі і чаму навучылі.

Он сказал им: — Отправляйтесь одни в безлюдное место и отдохните немного. Ибо много народу приходило и уходило, так что у них даже не было времени поесть.

А Ён сказаў ім: «Пайдзіце адны ў пустыннае месца і крыху адпачніце». Бо так шмат людзей прыходзіла і адыходзіла, што ім не было нават калі паесці.

И они одни отправились в лодке в безлюдное место.

Таму адплылі яны ў пустыннае месца на чоўне адны.

Но все увидели, как они уходят, и многие поняли куда, и посуху из всех городов поспешили в то место, и добрались туда раньше, чем они.

Калі ўбачылі, што яны адплылі, шмат хто, даведаўшыся, пешкі збегліся туды з усіх гарадоў і апярэдзілі іх.

Выйдя из лодки, Иисус увидел большую толпу, и сжалился над людьми, ибо они были как овцы без пастуха, и долго учил их.

Выйшаўшы з чоўна, Езус убачыў мноства людзей і змілаваўся над імі, бо яны былі як авечкі без пастыра, і пачаў іх многаму вучыць.

Когда время было уже позднее, ученики подошли к Иисусу и сказали Ему: — Место здесь безлюдное, и час уже поздний.

Калі мінула ўжо шмат часу, вучні Ягоныя, падышоўшы да Яго, сказалі: «Месца гэта пустыннае, і гадзіна ўжо позняя;

Отпусти их, чтобы они пошли в окрестные селения и деревни и купили себе поесть.

адпусці іх, каб яны пайшлі ў навакольныя вёскі і паселішчы і купілі сабе чаго-небудзь з’есці».

А Он ответил им: — Это вы дайте им поесть! Они спросили: — Не пойти ли нам купить хлеба на двести денариев, чтобы дать им поесть?

Ён жа сказаў ім у адказ: «Вы дайце ім есці». Яны сказалі Яму: «Ці мы павінны пайсці і за дзвесце дынараў купіць хлеба, і даць ім есці?»

А Он спросил: — Сколько у вас хлеба? Ступайте посмотрите! Узнав, они ответили: — Пять хлебов и две рыбы.

А Ён спытаўся ў іх: «Колькі ў вас хлябоў? Ідзіце, паглядзіце». Даведаўшыся, яны сказалі: «Пяць хлябоў і дзве рыбіны».

Тогда Он приказал ученикам расположить всех на зеленой траве группами для трапезы.

Тады загадаў ім пасадзіць усіх групамі на зялёнай траве.

И они возлегли группами — по сто или по пятьдесят человек.

І паселі групамі па сто і па пяцьдзясят.

Он взял эти пять хлебов и две рыбы, поднял глаза к небу, произнес благословение над хлебом, стал разламывать его и давать ученикам, чтобы они раздавали людям, и две рыбы тоже разделил между всеми.

Ён, узяўшы пяць хлябоў і дзве рыбіны, паглядзеў на неба, благаславіў і разламаў хлябы, і даў вучням сваім, каб яны раздалі ім; і дзве рыбіны падзяліў на ўсіх.

И все ели, и наелись досыта.

Усе елі і насыціліся.

И унесли двенадцать корзин, наполненных оставшимися кусками хлеба, и рыба тоже осталась.

І сабралі дванаццаць поўных кашоў кавалкаў і рэшты ад рыбы.

А ели хлеб пять тысяч человек.

А тых, хто еў хлябы, было каля пяці тысяч мужчын.

И тотчас Он заставил учеников сесть в лодку и отправиться на другой берег к Бет-Цайде раньше Него, пока Он будет отпускать толпу.

І адразу загадаў вучням сваім увайсці ў човен і плысці ўперад Яго на другі бераг да Бэтсаіды, пакуль Ён адпусціць людзей.

Расставшись с толпой, Он ушел на гору помолиться.

Развітаўшыся з імі, Ён пайшоў на гару памаліцца.

При наступлении вечера лодка была посреди моря, а Он один на земле.

Калі настаў вечар, човен быў на сярэдзіне мора, а Ён адзін на беразе.

Он увидел, что им тяжело грести, так как ветер был встречный, и в четвертую стражу ночи подошёл к ним, ступая по морю, и хотел пройти мимо них.

Убачыўшы іх знясіленых ад веславання, бо ім дзьмуў сустрэчны вецер, каля чацвёртай варты ночы Ён прыйшоў да іх, ідучы па моры, і хацеў прайсці міма.

А они, увидев, как Он идет по морю, подумали, что это привидение, и закричали.

Калі ж яны ўбачылі, як Ён ідзе па моры, падумалі, што гэта прывід, таму закрычалі.

Ибо все Его увидели и пришли в смятение. А Он тотчас заговорил с ними: — Мужайтесь! Это Я, не бойтесь!

Бо ўсе, убачыўшы Яго, спалохаліся. Але Ён адразу загаварыў з імі і сказаў ім: «Будзьце адважнымі, гэта Я; не бойцеся!»

Затем Он поднялся к ним в лодку. И ветер стих. Они были крайне изумлены.

І ўвайшоў да іх у човен, а вецер сціх. Яны вельмі здзіўляліся,

Ведь их сердце очерствело, и даже после умножения хлеба они ничего не поняли.

бо не разумелі цуду з хлебам, таму што сэрца іхняе было скамянелае.

Переправившись, они достигли земли в Генисарете и причалили.

Пераправіўшыся, яны прыбылі ў зямлю Генэзарэт і прысталі да берага.

Когда они вышли из лодки, люди тотчас узнали Его.

Калі яны выйшлі з чоўна, людзі, адразу пазнаўшы Яго,

Они обежали всю ту местность и стали приносить на носилках больных туда, где Он, как они слышали, находился.

аббеглі ўсё наваколле і пачалі прыносіць на насілках хворых туды, дзе, як чулі, Ён знаходзіўся.

Во всех деревнях, городах или селениях, куда Он входил, выносили на площади больных и умоляли его, чтобы он позволил им коснуться хотя бы кисти на Его плаще. И все, кто прикасался к Нему, исцелялись.

І куды б Ён ні прыходзіў, у паселішчы, гарады ці ў вёскі, клалі хворых на плошчах і прасілі Яго дазволіць ім дакрануцца хоць да краю вопраткі Ягонай. І тыя, што дакраналіся да Яго, выздараўлівалі.

« 5 глава 7 глава »