По Марку 6 глава

Евангелие по Марку
Открытый перевод → Пераклад Анатоля Клышкi

Оттуда Он отправился к Себе на родину, и за Ним следовали ученики.

І Ён выйшаў адтуль і прыходзіць на Сваю бацькаўшчыну, і ідуць услед за Ім Яго вучні.

Когда наступила суббота, Он стал учить в синагоге, и многие, слушая, поражались и говорили: — Откуда у него это? Кто дал ему эту мудрость? И что это за силы такие, что действуют через него?

І калі надышла субота, Ён пачаў вучыць у сінагозе, і многія, слухаючы, здзіўляліся, кажучы: Адкуль у Гэтага чалавека ўсё гэта? І што за мудрасць дадзена Яму? І такія цуды творацца Яго рукамі?

Разве он не плотник, не сын Марии и брат Иакова, Иосии, Иуды и Симона? И разве не его сестры живут здесь, рядом с нами? И они отвернулись от Него.

Ці гэта не цесля, сын Марыі і брат Іякава, і Іасіі, і Іуды, і Сімана? І ці не Яго сёстры тут у нас? — І яны зняверыліся ў Ім.

А Иисус сказал им: — Нигде не презирают пророка, а только на его родине, среди его родственников и в его доме.

І казаў ім Ісус: Няма прарока без пашаны, акрамя як у сваёй бацькаўшчыне, і ў сваіх родных, і ў сваім доме.

Он не мог проявить там силу, только нескольких больных излечил, возложив на них руки.

І Ён не мог зрабіць там ніводнага цуду, толькі няшмат хворых вылечыў, усклаўшы на іх рукі.

И Он изумлялся их неверию. И, обходя окрестные деревни, Он учил.

І здзіўляўся іх нявер’ю. І Ён абходзіў навакольныя сёлы і вучыў.

Созвав к себе Двенадцать, Он стал посылать их по двое и давать им власть над нечистыми духами.

І паклікаў да Сябе дванаццаць, і пачаў пасылаць іх па два і даваў ім уладу над нячыстымі духамі,

Он велел им: «В дорогу берите только посох. Вам не нужно ни хлеба, ни котомки, ни денег в поясе!

і загадаў ім, каб нічога не бралі ў дарогу, апроч аднаго посаха, — ні хлеба, ні торбы, ні медзі ў пояс,

Но ступайте, обувшись в сандалии, и не берите с собой двух рубах!»

але каб былі абутыя ў сандалі і сказаў: Не надзявайце двух хітонаў.

Он сказал им: «Если на новом месте вы войдете в дом, то в нём и живите, пока не покинете это место.

І казаў ім: Калі дзе ўвойдзеце ў дом, там заставайцеся, пакуль не выйдзеце адтуль.

А если где-нибудь вас не примут и не будут слушать, то, уходя оттуда, отряхните землю с подошв как свидетельство против них».

І калі якое месца не прыме вас, і не паслухаюць вас, — выходзячы адтуль, абтрасіце пыл з-пад сваіх ног у сведчанне супроць іх. [Сапраўды кажу вам: лягчэй будзе Садому ці Гаморы ў дзень суда, чым таму гораду].

Отправившись в путь, они возвещали обращение.

І, выйшаўшы, яны прапаведавалі, каб каяліся,

Они изгнали много демонов, помазали оливковым маслом многих больных и излечили их.

і выганялі шмат дэманаў і шмат нямоглых мазалі алеем і вылечвалі.

Между тем молва об Иисусе дошла до царя Ирода, ибо имя Иисуса стало известным и люди говорили о Нём: «Это Иоанн Омывающий. Он воскрес, и поэтому в нём действуют силы».

І дачуўся цар Ірад, бо Яго імя зрабілася вядомым і казалі: Іаан Хрысціцель уваскрэс з мёртвых і таму цудатворныя сілы дзейнічаюць у ім.

Некоторые считали, что это Илия, другие говорили: «Он пророк — как прежние пророки».

Другія ж казалі: Ён Ілія. — А іншыя казалі: Ён прарок, як12 адзін з прарокаў.

А Ирод, услышав об этом, сказал: «Это воскрес Иоанн, которого я обезглавил!»

А Ірад, пачуўшы, казаў: Іаан, якога я абезгаловіў, гэты быў уваскрэшаны.

Ведь Ирод велел схватить Иоанна, заковать и посадить в тюрьму из-за Иродиады, жены своего брата Филиппа, ибо Ирод женился на ней,

Бо Ірад сам, паслаўшы людзей, схапіў Іаана і зняволіў яго ў турму з-за Ірадыяды, жонкі яго брата Філіпа, таму што ажаніўся з ёю;

хотя Иоанн говорил Ироду: «Тебе не позволено иметь жену брата!»

бо Іаан казаў Іраду: Не дазваляецца табе мець жонку свайго брата!

Иродиада затаила злобу на Иоанна и хотела убить его, но не могла,

У Ірадыяды ж была злосць на яго, і яна хацела яго забіць, ды не магла;

потому что Ирод боялся Иоанна, зная его как человека справедливого и святого, и оберегал его. Слушая Иоанна, он не умел возразить, однако слушал его охотно.

бо Ірад баяўся Іаана, ведаючы, што ён чалавек праведны і святы, і абараняў яго, і, слухаючы яго, моцна бянтэжыўся, але13 ахвотна слухаў яго.

Удобный случай представился, когда Ирод в день своего рождения устроил пир для придворных, военачальников и галилейской знати.

І надышоў зручны дзень, калі Ірад у дзень свайго нараджэння справіў банкет для сваіх вяльможаў і тысячаначальнікаў, і знатных людзей Галілеі,

К ним вышла дочь Иродиады и танцевала. Она понравилась Ироду и возлежавшим с ним на пиру. Царь сказал девушке: — Проси у меня всё, что захочешь, и я дам тебе.

і калі ўвайшла дачка тае Ірадыяды і станцавала, спадабалася яна Іраду і яго застольнікам. Цар сказаў дзяўчыне: Прасі ў мяне, што хочаш, і дам табе.

И он поклялся ей: — Дам тебе всё, что ни попросишь, хоть полцарства моего!

І [моцна] пакляўся ёй: Чаго ў мяне ні папросіш, дам табе, аж да палавіны майго царства.

Девушка вышла и спросила у матери: — Чего мне просить? А та сказала: — Голову Иоанна Омывающего!

І, выйшаўшы, яна сказала сваёй маці: Што мне папрасіць? — І тая сказала: Галаву Іаана Хрысціцеля.

Поспешно вернувшись к царю, девушка попросила его: — Хочу, чтобы ты сейчас же на блюде дал мне голову Иоанна Омывающего!

І яна, увайшоўшы адразу з паспешлівасцю да цара, папрасіла, кажучы: Хачу, каб ты зараз жа даў мне на талерцы галаву Іаана Хрысціцеля.

Царь опечалился, но из-за клятв, произнесенных перед гостями, не решился отказать ей.

І вельмі засмуціўся цар, ды дзеля клятвы і застольнікаў не захацеў адмовіць ёй;

Он тотчас послал палача, приказав ему принести голову Иоанна. Палач обезглавил Иоанна в тюрьме,

і, адразу паслаўшы ката, цар загадаў прынесці яго галаву. І той, пайшоўшы, абезгаловіў яго ў турме,

принес голову на блюде и отдал её девушке, а девушка — матери.

і прынёс яго галаву на талерцы і даў яе дзяўчыне, а дзяўчына дала яе сваёй маці.

Ученики Иоанна, услышав об этом, пришли, забрали его тело и положили в гробницу.

І, пачуўшы пра гэта, яго вучні прыйшлі і ўзялі яго цела і паклалі яго ў магільню.

Между тем апостолы вернулись к Иисусу и рассказали Ему обо всём, что они делали и чему учили.

І збіраюцца апосталы да Ісуса і расказалі Яму ўсё, што зрабілі і чаму навучылі.

Он сказал им: — Отправляйтесь одни в безлюдное место и отдохните немного. Ибо много народу приходило и уходило, так что у них даже не было времени поесть.

І Ён кажа ім: Ідзіце вы самі асобна ў пустэльнае месца і трохі адпачніце. — Бо шмат народу прыходзіла і адыходзіла і нават паесці ім не было калі.

И они одни отправились в лодке в безлюдное место.

І адышлі яны ў лодцы асобна ў пустэльнае месца.

Но все увидели, как они уходят, и многие поняли куда, и посуху из всех городов поспешили в то место, и добрались туда раньше, чем они.

І многія ўбачылі іх, калі яны адплывалі, і пазналі і збегліся туды па сушы14 з усіх гарадоў, і апярэдзілі іх, [і зышліся да Яго].

Выйдя из лодки, Иисус увидел большую толпу, и сжалился над людьми, ибо они были как овцы без пастуха, и долго учил их.

І Ён, выйшаўшы, убачыў вялікі натоўп і злітаваўся над імі, бо яны былі як авечкі, у якіх няма пастуха, і пачаў іх шмат навучаць.

Когда время было уже позднее, ученики подошли к Иисусу и сказали Ему: — Место здесь безлюдное, и час уже поздний.

І калі было позна ўжо, Яго вучні, падышоўшы да Яго, сказалі: Месца гэта пустэльнае, а ўжо час позні;

Отпусти их, чтобы они пошли в окрестные селения и деревни и купили себе поесть.

адпусці іх, каб яны, пайшоўшы ў навакольныя вёскі і сёлы, купілі сабе што паесці15.

А Он ответил им: — Это вы дайте им поесть! Они спросили: — Не пойти ли нам купить хлеба на двести денариев, чтобы дать им поесть?

Ён жа ў адказ ім сказаў: Вы дайце ім есці. — І яны кажуць Яму: Ці не пайсці нам купіць хлеба дынарыяў на дзвесце і даць ім есці?

А Он спросил: — Сколько у вас хлеба? Ступайте посмотрите! Узнав, они ответили: — Пять хлебов и две рыбы.

Ён жа кажа ім: Колькі ў вас хлябоў? Ідзіце, паглядзіце. — І яны, даведаўшыся, кажуць: Пяць і дзве рыбіны.

Тогда Он приказал ученикам расположить всех на зеленой траве группами для трапезы.

І Ён загадаў ім размясціць усіх групамі на зялёнай траве.

И они возлегли группами — по сто или по пятьдесят человек.

І ўзляглі яны радамі па сто і па пяцьдзясят.

Он взял эти пять хлебов и две рыбы, поднял глаза к небу, произнес благословение над хлебом, стал разламывать его и давать ученикам, чтобы они раздавали людям, и две рыбы тоже разделил между всеми.

І Ён, узяўшы пяць хлябоў і дзве рыбіны, паглядзеўшы на неба, дабраславіў і разламаў хлябы і даваў [Сваім] вучням, каб яны падавалі ім, і дзве рыбіны падзяліў на ўсіх.

И все ели, и наелись досыта.

І елі ўсе і наеліся,

И унесли двенадцать корзин, наполненных оставшимися кусками хлеба, и рыба тоже осталась.

і назбіралі дванаццаць кошыкаў, поўных кавалкаў хлеба і рэшткаў ад рыбы.

А ели хлеб пять тысяч человек.

А было едакаў [хлеба]16 пяць тысяч мужчын.

И тотчас Он заставил учеников сесть в лодку и отправиться на другой берег к Бет-Цайде раньше Него, пока Он будет отпускать толпу.

І Ён адразу прымусіў Сваіх вучняў увайсці ў лодку і плысці ўперад на другі бок да Віфсаіды, пакуль Ён адпускае натоўп.

Расставшись с толпой, Он ушел на гору помолиться.

І, развітаўшыся з імі, пайшоў на гару памаліцца.

При наступлении вечера лодка была посреди моря, а Он один на земле.

І калі надышоў вечар, лодка была пасярэдзіне мора, а Ён адзін на беразе.

Он увидел, что им тяжело грести, так как ветер был встречный, и в четвертую стражу ночи подошёл к ним, ступая по морю, и хотел пройти мимо них.

І, убачыўшы, як яны надрываюцца, вяслуючы, бо вецер быў супроць іх, каля чацвёртай варты ўночы прыходзіць Ён да іх, ідучы па моры; і хацеў абмінуць іх.

А они, увидев, как Он идет по морю, подумали, что это привидение, и закричали.

Яны ж, убачыўшы, як Ён ідзе па моры, падумалі, што гэта прывід, і ўскрыкнулі:

Ибо все Его увидели и пришли в смятение. А Он тотчас заговорил с ними: — Мужайтесь! Это Я, не бойтесь!

бо ўсе ўбачылі Яго і ўразіліся. Ён жа адразу загаварыў да іх і кажа ім: Адважней, гэта я, не бойцеся.

Затем Он поднялся к ним в лодку. И ветер стих. Они были крайне изумлены.

І ўзышоў да іх у лодку, і вецер суняўся. І яны [надзвычайна] моцна самі ў сабе дзівіліся;

Ведь их сердце очерствело, и даже после умножения хлеба они ничего не поняли.

бо не ўразумелі яны цуду з хлябамі, сэрца ж іх было скамянелае.

Переправившись, они достигли земли в Генисарете и причалили.

І, пераправіўшыся, прыплылі яны ў зямлю Геннісарэцкую і прычалілі.

Когда они вышли из лодки, люди тотчас узнали Его.

І, калі яны выйшлі з лодкі, людзі, адразу пазнаўшы Яго,

Они обежали всю ту местность и стали приносить на носилках больных туда, где Он, как они слышали, находился.

аббеглі ўсю тую ваколіцу і пачалі на пасцелях прыносіць нямоглых туды, дзе, яны чулі, Ён знаходзіцца.

Во всех деревнях, городах или селениях, куда Он входил, выносили на площади больных и умоляли его, чтобы он позволил им коснуться хотя бы кисти на Его плаще. И все, кто прикасался к Нему, исцелялись.

І, дзе б Ён ні ўваходзіў у сёлы, ці ў гарады, ці ў вёскі, клалі хворых на рыначных плошчах і прасілі Яго, каб ім хоць бы да краю вопраткі Яго дакрануцца; і ўсе, хто дакрануўся да Яго, вылечваліся.

Примечания:

Пераклад Анатоля Клышкi

15 12: У некат. рукап.: або.

20 13: У некат. рукап.: многае рабіў і.

33 14: Літаральна: пехатою.

36 15: У некат. рукап.: хлеба, бо не маюць чаго есці.

44 16: У некат. рукап.: прыблізна.

« 5 глава 7 глава »