Мацвея 14 глава

Евангелле паводле святога Мацвея
Пераклад Рыма-Каталіцкага Касцёла → Елизаветинская на русском

У той час тэтрарх Ірад пачуў пагалоску пра Езуса

В то время услыша ирод четвертовластник слух Иисусов

і сказаў слугам сваім: «Гэта Ян Хрысціцель. Ён паўстаў з памерлых, і таму цуды здзяйсняюцца ім».

и рече отроком своим: сей есть иоанн креститель: той воскресе от мертвых, и сего ради силы деются о нем.

Бо Ірад схапіў Яна, закаваў яго і кінуў у вязніцу з-за Ірадыяды, жонкі брата свайго Філіпа,

Ирод бо емь иоанна, связа его и всади в темницу, иродиады ради жены филиппа брата своего:

бо Ян казаў яму: «Недазволена табе мець яе».

глаголаше бо ему иоанн: не достоит ти имети ея.

Ён хацеў забіць яго, але баяўся народу, які лічыў яго прарокам.

И хотящь его убити, убояся народа, зане яко пророка его имеяху.

Калі былі народзіны Ірада, дачка Ірадыяды танцавала перад усімі і спадабалася Іраду.

Дню же бывшу рождества иродова, пляса дщи иродиадина посреде и угоди иродови:

Таму ён пакляўся даць ёй усё, чаго толькі папросіць.

темже и с клятвою изрече ей дати, егоже аще воспросит.

А яна, падбухтораная сваёй маці, сказала: «Дай мне тут на місе галаву Яна Хрысціцеля».

Она же наваждена материю своею, даждь ми, рече, зде на блюде главу иоанна крестителя.

І кароль засмуціўся, але дзеля клятвы і тых, хто быў за сталом, загадаў даць.

И печален бысть царь: клятвы же ради и за возлежащих с ним, повеле дати (ей)

Таму паслаў у вязніцу адсячы галаву Яну.

и послав усекну иоанна в темнице.

І прынеслі галаву яго на місе, і далі дзяўчыне, а яна занесла сваёй маці.

И принесоша главу его на блюде и даша девице: и отнесе матери своей.

Тады вучні Янавы прыйшлі, забралі цела і пахавалі яго. Потым пайшлі расказаць Езусу.

И приступльше ученицы его взяша тело (его) и погребоша е: и пришедше возвестиша Иисусови.

Калі Езус пачуў пра смерць Яна Хрысціцеля, адплыў адтуль на чоўне ў пустыннае месца адзін, а людзі, пачуўшы гэта, пайшлі за Ім пехатою з гарадоў.

И слышав Иисус отиде оттуду в корабли в пусто место един: и слышавше народи по нем идоша пеши от градов.

Выйшаўшы з чоўна, Езус убачыў мноства людзей і злітаваўся над імі, і аздаравіў хворых іхніх.

И изшед Иисус виде мног народ, и милосердова о них, и изцели недужныя их.

Калі ж настаў вечар, Ягоныя вучні падышлі да Яго і сказалі: «Пустыннае гэтае месца і гадзіна ўжо позняя; адпусці людзей, каб яны пайшлі ў паселішчы і купілі ежы сабе».

Позде же бывшу, приступиша к нему ученицы его, глаголюще: пусто есть место, и час уже мину: отпусти народы, да шедше в веси купят брашна себе.

Ён сказаў ім: «Не трэба ім ісці, вы дайце ім есці».

Иисус же рече им: не требуют отити: дадите им вы ясти.

Яны ж сказалі яму: «У нас тут толькі пяць хлябоў і дзве рыбіны».

Они же глаголаша ему: не имамы зде токмо пять хлеб и две рыбе.

Ён сказаў: «Прынясіце іх Мне сюды».

Он же рече: принесите ми их семо.

І, загадаўшы народу сесці на траву, Ён узяў пяць хлябоў і дзве рыбіны, паглядзеў на неба, благаславіў і, разламаўшы, даў хлеб вучням, а вучні — людзям.

И повелев народом возлещи на траве, и приемь пять хлеб и обе рыбе, воззрев на небо, благослови и преломив даде учеником хлебы, ученицы же народом.

І ўсе елі, і насыціліся, і з кавалкаў, што засталіся, сабралі дванаццаць поўных кашоў.

И ядоша вси и насытишася: и взяша избытки укрух, дванадесять кошя исполнь:

А тых, хто еў, было каля пяці тысяч чалавек, не лічачы жанчын і дзяцей.

ядущих же бе мужей яко пять тысящ, разве жен и детей.

Адразу пасля гэтага Ён загадаў вучням сесці ў човен і плысці ўперад Яго на другі бераг, пакуль Ён адпусціць людзей.

И абие понуди Иисус ученики своя влезти в корабль и варити его на оном полу, дондеже отпустит народы.

Адпусціўшы народ, Езус падняўся на гару памаліцца асобна. Калі настаў вечар, заставаўся там адзін.

И отпустив народы, взыде на гору един помолитися: позде же бывшу, един бе ту.

Тым часам човен ужо адплыў шмат стадыяў ад берага. І кідалі яго хвалі, бо вецер быў супраціўны.

Корабль же бе посреде моря влаяся волнами: бе бо противен ветр.

У чацвёртую ж варту ночы Ён пайшоў да іх, ідучы па моры.

В четвертую же стражу нощи иде к ним Иисус, ходя по морю.

Калі ж вучні ўбачылі, як Ён ідзе па моры, спалохаліся і казалі: «Гэта прывід». І ад страху закрычалі.

И видевше его ученицы по морю ходяща, смутишася, глаголюще, яко призрак есть: и от страха возопиша.

Але Ён адразу загаварыў з імі і сказаў: «Будзьце адважнымі, гэта Я; не бойцеся!»

Абие же рече им Иисус, глаголя: дерзайте: аз есмь, не бойтеся.

Пётр сказаў Яму ў адказ: «Пане, калі гэта Ты, загадай мне ісці да Цябе па вадзе».

Отвещав же петр рече: Господи, аще ты еси, повели ми приити к тебе по водам. Он же рече: прииди.

Ён жа сказаў: «Ідзі!» Выйшаўшы з чоўна, Пётр пачаў ісці па вадзе і падышоў да Езуса.

И излез из корабля петр, хождаше по водам, приити ко Иисусови:

Але, адчуўшы моцны вецер, спалохаўся і, пачаўшы тануць, закрычаў: «Пане, ратуй мяне!»

видя же ветр крепок, убояся, и начен утопати, возопи, глаголя: Господи, спаси мя.

Езус адразу ж працягнуў руку, схапіў яго і сказаў: «Малаверны, чаму засумняваўся ты?»

И абие Иисус простер руку, ят его и глагола ему: маловере, почто усумнелся еси?

Калі яны ўвайшлі ў човен, вецер сціх.

И влезшема има в корабль, преста ветр.

А тыя, хто быў у чоўне, пакланіліся Яму і сказалі: «Ты сапраўды Сын Божы!»

Сущии же в корабли пришедше поклонишася ему, глаголюще: воистинну Божий Сын еси.

Пераправіўшыся, яны прыбылі ў зямлю Генэзарэт.

И прешедше приидоша в землю геннисарефскую.

Калі ж людзі той мясцовасці пазналі Езуса, яны разнеслі вестку па ўсёй той ваколіцы. І прыносілі да Яго ўсіх хворых,

И познавше его мужие места того, послаша во всю страну ту, и принесоша к нему вся болящыя:

і прасілі Яго, каб хоць дакрануцца да краю плашча Ягонага. І тыя, што дакрануліся, былі аздароўлены.

и моляху его, да токмо прикоснутся вскрилию ризы его: и елицы прикоснушася, спасени быша.

« 13 глава 15 глава »